جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "neuroglia" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه
صرع بیماری مزمن عصبی است که داروهای درمانی فعلی به علت مکانیسم پیچیده آن از کارایی کافی برخوردار نیستند. بنابراین ممکن است خاستگاهی غیرعصبی همچون آستروسیت ها و میکروگلیاها داشته باشد.
هدفمطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تجویز تنها و توامان کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه متعاقب تشنج مزمن در موش صحرایی انجام شد.
روش هادر این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی ماده در گروه های کنترل، تشنج (کیندیلینگ با پنتیلن تترازول)، تشنج+لوتیراستام، تشنج+کابرگولین، تشنج+لوتیراستام+کابرگولین بررسی شدند. لوتیراستام و کابرگولین به ترتیب با دزهای 50 و 0/05 میلی گرم بر کیلوگرم و در گروه مشترک نصف این مقادیر استفاده شد. بعد از یوتانایز کردن حیوانات، بافت مغز آن ها خارج و بعد از تهیه مقاطع بافتی با استفاده از تکنیک استریولوژی تعداد نورون ها و نوروگلیاها بررسی شد.
یافته هادر کورتکس مغز و لایه مولکولی و گرانولی مخچه گروه های درمان، تعداد نورون ها و نوروگلیاها تفاوت معنا داری با گروه کنترل نداشت، اما در نواحی CA2 ،CA1 و CA3 مربوط به گروه تشنج کاهش معنا داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. در دنتیت ژایروس تعداد نورون ها در همه گروه های درمان و تعداد نوروگلیا ها در گروه تشنج کاهش معنا داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در لایه پورکینژ مخچه تغییر معنی داری در نورون ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.
نتیجه گیریهیپوکامپ در بروز فعالیت های تشنجی بیشتر از سایر قسمت های مغز نقش دارد. همچنین نورون ها و نوروگلیا در تشنج نقش اساسی دارند، اما تعیین رابطه بین تغییرات تراکم این سلول ها و استفاده از کابرگولین نیازمند مطالعات بیشتری است، زیرا تراکم آن ها در قسمت های مختلف هیپوکامپ به دنبال تشنج مزمن کاهش یافت، اما در دنتیت ژایروس این رابطه با مناطق CA متفاوت است.
کلید واژگان: صرع, نورون, نوروگلیا, بافت شناسی, پرولاکتینBackgroundEpilepcy is a chronic neurological disease, and due to its complex mechanism, the current therapeutic drugs for it are not effective enough. It may have a non-neurological origin such as astrocytes and microglia.
ObjectiveThis study aims to investigate the effect of cabergoline and levetiracetam (alone or combined) on the histological and stereological structure of the cerebral cortex, hippocampus, and cerebellum in rats with pentylenetetrazol (PTZ)-induced seizure.
MethodsIn this experimental study, samples were 30 female rats in five groups of control, seizure (PTZ-induced kindling), seizure+levetiracetam, seizure+cabergoline, seizure+levetiracetam+cabergoline. Levetiracetam and cabergoline were used at 50 and 0.05 mg/kg doses, respectively, and half of these doses were used in the seizure+levetiracetam+cabergoline group. After anesthesia, animals’ brain tissue was removed and after preparing tissue slices, the number of neurons and neuroglia was examined using stereology technique.
ResultsIn the cerebral cortex and in the molecular and granular layers of the cerebellum, the numbers of neurons and neuroglia in the treatment groups were not significantly different from those in the control group, but a significant decrease was observed in the CA1, CA2, and CA3 regions of the hippocampus in the seizure group compared to the control group. In dentate gyrus, the number of neurons in all treatment groups and the number of neuroglia in the seizure group showed a significant decrease compared to the control group. In the Purkinje layer of the cerebellum, there was no significant change in the number of neurons compared to that in the control group.
ConclusionThe hippocampus is more involved in the occurrence of seizure activity than other parts of the brain. Neurons and neuroglia play an essential role in seizures, but more studies are needed for determining the relationship between the number of these cells and the use of cabergoline because their number decreases in different parts of the hippocampus following chronic seizures, where the relationship is different between dendrite gyrus and CA regions.
Keywords: Epilepsy, Neuron, Neuroglia, Stereology, Prolactin -
Introduction
Sialic acid is pivotal in various critical physiological events at molecular and cellular levels and pathological processes. Changes in sialic acid concentration are observed in many pathological processes; for example, some available data exist on the evaluated level of sialic acid and neurodegenerative prevalence. Presumably, sialic acid can play a significant role in regulating a diverse range of uncovered neurodegeneration factors and downstream targets. matrix metalloproteinases 9 (MMP9) is one factor that changes the exposure of different concentrations of sialic acid solution. Hence, we aimed to examine the possible effect of sialic acid solution exposure on the glial cell line in the expression patterns of miR-320a and let-7e as two upstream factors.
MethodsHuman glial cell line was prepared from the Pasteur Institute of Iran and cultured in a dulbecco’s modified eagle medium (DMEM) with 10% fetal bovine serum (FBS). The IC50 value of sialic acid was obtained by colorimetric assay for assessing cell metabolic activity 3-(4,5-Dimethylthiazol-2-yl (MTT), and the glial cell line was treated with sialic acid in 300, 500, 1000 µg/mL for 24 h to investigate the effect of the sialic acid ligand on the expression pattern of the miR-320a and let-7e. Total RNA was isolated from approximately 10×106 glial cells and was used from each sample for complementary dna (cDNA) synthesis. For quantitative analysis of miR-320a and let-7e, we used real-time polymerase chain reaction (PCR), and for statistical analysis, the SPSS v. 21 software was applied.
ResultsAnalyzing the real-time data revealed that the expression of miR-320a and let-7e was significantly increased (P<0.0001) in 300, 500, and 1000 µg/mL treated glial cells by sialic acid compared to the control group.
ConclusionA possible linkage of sialic acid on miR-320a and let-7e regulation was observed in the glial cell line as proinflammatory factors in the inflammation pathway.
Keywords: Inflammation, Neuroinflammatory Diseases, Sialic Acids, Neuroglia, MicroRNAs -
Background
Neonatal neck masses usually fall into three categories: developmental, inflammatory, and neoplastic. Malignant neck masses are rarely observed in neonates; nonetheless, If malignancy is suspected, the patient should be evaluated urgently. In this paper, we describe the case of a neonate with a very rare congenital neck tumor, nasal glial heterotopia, which was first described by Reid in 1852, and only 20 cases have been reported in the parapharyngeal space in an article published in 2005.
Case reportThis case report presents a 3-month-old girl misdiagnosed with cystic hygroma at one month. She finally underwent surgery due to the progress of symptoms, airway obstruction, and mass neck enlargement. The pathological diagnosis confirmed a rare case of parapharyngeal neuroglial heterotopia.
ConclusionOne case of glial heterotopia of the parapharyngeal space was included and presented in the present study. Glial heterotopias are very rare in the parapharyngeal space. Histopathology and immunohistochemistry are essential to diagnose this lesion.
Keywords: Airway obstruction, neck neoplasms, Neuroglia -
PurposeThis study analyzes the structures of optic nerve elements, i.e., glial cells and nerve fibers, in an STZ-induced hyperglycemic animal model. Morphological changes in glial elements of the optic nerve in hyperglycemic and normoglycemic animals were compared.MethodsTransmission electron microscopy, histochemistry, immunohistochemistry, and morphometry were used in this study.ResultsHyperglycemia increased the numbers of inner mesaxons and axons with degenerative profiles. Furthermore, it led to both an increase in the amount of debris and in the numbers of secondary lysosomic vesicles in glial cytoplasm. Hyperglycemia also led to a decrease in glial fibrillary acidic protein expression and an increase in periodic acid-Schiff-positive deposits in the optic nerves of hyperglycemic animals.ConclusionWe conclude that the damage to the structural elements observed in our animal models contributes to the pathogenesis of optic neuropathy in the early stages of diabetes.Keywords: Hyperglycemia, Model Animal, Myelin Sheath, Neuroglia, Optic Nerve, Optic Nerve Disease
-
تاثیر مهار سلول های گلیا بر روند ایجاد تشنجات القاشده به وسیله مدل کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی نرمجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سال بیست و چهارم شماره 1 (پیاپی 90، فروردین و اردیبهشت 1396)، صص 71 -77اهداف با توجه به نقش سلول های گلیا در انتقال سیناپسی، تنظیم غلظت میانجی های عصبی در شکاف سیناپسی، تعدیل غلظت پتاسیم در فضای سیناپسی و آزادسازی گلیوترانسمیترها، در این مطالعه به بررسی نقش این سلول ها بر روند ایجاد تشنجات القاشده به وسیله مدل کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی پرداختیم.
مواد و روش ها در مدل کیندلینگ شیمیایی، پس از تزریق داخل صفاقی mg/kg 35 پنتیلن تترازول هر 48 ساعت، مراحل مختلف تشنج (مرحله 1 تا 5) به تدریج ظاهر شد. شاخص های تشنج شامل حداکثر مرحله تشنج، مدت زمان تاخیر تا بروز مرحله 4، مدت زمان مرحله های 4 و 5 تشنج و نیز کل تشنج در طول 20 دقیقه پس از تزریق ثبت می شد. سپس، شاخص های تشنج در حیواناتی که سلول های گلیای آن ها با تزریق داخل بطن مغزی داروی فلوئوروسیترات (1 نانومول در 1 میکرولیتر)، هر 24 ساعت یک بار، 30 دقیقه قبل از هر تزریق پنتیلن تترازول (PTZ) مهار شده است نیز بررسی و با حیوانات صرعی شده مقایسه شد.
یافته ها نتایج نشان داد که مهار سلول های گلیا با تزریق داخل بطن مغزی داروی فلوئوروسیترات، سبب کاهش معنا دار مرحله تشنج (SS)، مدت زمان مرحله پنج تشنج (S5D)، مدت زمان کل تشنج(SD) و افزایش معنا دار مدت زمان تاخیر تا مرحله چهار تشنج (S4L)می شود (05/0>P، 01/0>P و 001/0>P).
نتیجه گیری بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت احتمالا با مهار سلول های گلیا گسترش فعالیت صرعی در سیستم عصبی به تعویق می افتاد، دوره فعالیت بیش ازحد نورون ها کاهش می یابد و از پیشرفت تشنج به مراحل پایانی جلوگیری می شود.کلید واژگان: پنتیلن تترازول, صرع, کیندلینگ, نوروگلیاBackground and ObjectivesConsidering the role of glial cells in synaptic transmission, regulation of neurotransmitter concentration in synaptic cleft, K buffering, and releasing the gliotransmitters, the purpose of this study is to investigate the effect of glial cells inhibition on the progression of seizures induced by chemical kindling in rats.Materials and MethodsIn chemical kindling, animals received Pentylenetetrazol, 35 mg/kg each 48 hours, intraperitoneally and five different stages of seizure were appeared gradually and seizure parameters including maximum seizure stage (SS), stage 4 latency (S4L), stage 4&5 duration (S5D), and seizure duration (SD) were measured during 20 min after PTZ injection. Then seizure parameters were evaluated in animals treated with intracerebroventricular (icv) administration of Fluorocitrate (as a glial cells inhibitor), injected 30 min before PTZ, and compared with PTZ treated animals.ResultsResults showed that glial cells inhibition with ICV injection of Fluorocitrate decreased SS, S5D, and SD and increased S4L significantly (PKeywords: epilepsy, kindling, neuroglia, pentylenetetrazole -
مقدمهسلول های بنیادی مشتق از بافت چربی قادرند به سلول های عصبی و گلیالی تمایز یابند. یکی از روش هایی که به واسطه آن می توان تعداد قابل توجهی سلول بنیادی/پیش ساز عصبی از تمایز سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی به دست آورد روش کشت نوروسفر می باشد. در این فرایند سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی تحت شرایط مناسب تکثیر یافته و تجمعات سلولی تمایز نیافته چند توانی به نام نوروسفر را ایجاد می کنند که قادرند به سلول های بنیادی/پیش ساز عصبی تبدیل شوند.مواد و روش هادر این تحقیق سلول های بنیادی از بافت چربی ناحیه ی کشاله ی ران و پشت کلیه ی موش صحرایی جدا و پس از کشت با استفاده از روش تمایزی غیر مستقیم (کشت نوروسفر) به سلول های بنیادی/پیش ساز عصبی تمایز داده شدند. سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی، نوروسفر و سلول های بنیادی/پیش ساز عصبی با روش ایمونوسیتوشیمی و RT-PCR ارزیابی شدند.یافته هاسلول های بنیادی مشتق از بافت چربی نشان گرهای CD90، CD29، CD49d ،CD44 ، CD105و CD99 را بیان کردند اما قادر به بیان نشان گرهای CD106 و CD31 نبودند. به علاوه ژن های Nanog ، Oct4 و Sox2 در این سلول ها بیان شد. نوروسفر و سلول های بنیادی/پیش ساز عصبی نشان گرهای Nestin، NF-68 و NF-200 و ژن های Nanog، Sox2، NeuroD1، Oct4، Musashi1و Nestin را بیان کردند. ژن MBP در این سلول ها بیان نشد.نتیجه گیریبه نظر می رسد روش تمایز غیر مستقیم جهت تمایز سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی به سلول های بنیادی/پیش ساز عصبی موثر باشد.کلید واژگان: بافت چربی, نورون, سلول های بنیادی عصبی, نوروگلیاIntroductionAdipose derived stem cells (ADSCs) have the potency to differentiate into the neuron and glial cells. One of the ways to make a large number of neural stem/progenitor cells (NS/PCs) from ADSCs is the usage of neurosphere cultivation. In this procedure, ADSCs proliferate under certain conditions continuously and make multipotent undifferentiated colonies named neurosphere that can differentiate to NS/PCs.Materials And Methodsin the current study, adipose stem cells isolated from rat inguinal and pararenal regions. Then these cells differentiated to the NS/PCs using indirect differentiation method (neurosphere culture). Adipose derived stem cells, neurosphere and NS/PCs were evaluated using immunocytochemistry and RT-PCR techniques.Resultsthe results indicated ADSCs were immunoreactive to CD90, CD29, CD49d, CD44, CD105 and CD99 without any immunoreactivity for CD106 and CD31. In addition, these cells expressed the genes of Nanog, Oct4 and Sox2. Both of Neurosphere and NS/PCs were immunoreactive to Nestin, NF-68 and NF-200 and also were able to express Nanog, Sox2, NeuroD1, Oct4, Musashi1 and Nestin genes. However, these cells were unable to express MBP gene.ConclusionIt seems that indirect differentiation is effective for differentiate ADSCs into NS/PCs.Keywords: Adipose Tissue, Neurons, Neural Stem Cells, Neuroglia
-
سابقه و هدف
درمان صدمات ناشی از آسیبهای مخرب وارد به سیستم عصبی، به علت ناتوانی در بازسازی سلول های از بین رفته، جایگزین کردن میلین صدمه دیده، و برقراری مجدد ارتباطهای نورونی، به تاخیر افتاده و یا انجام نمی شود. در ضایعه نخاعی و دیگر بیماری های تروماتیک، دمیلینه شدن آکسون سالم یکی از عوامل موثر در از دست دادن عملکرد سلول است. مطالعات قبلی پیشنهاد می کند بهبود اساسی سلول ممکن است از طریق میلین سازی مجدد صورت پذیرد. این مطالعه به بررسی اثر Triiodothyronine (T3) بر تمایز سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان (BMSCs) به سلول های شبه الیگودندروسیت می پردازد.
مواد و روش هااین تحقیق با روش تجربی انجام شد. تحت شرایط استریل، BMSCs از استخوان ران موشهای صحرایی ماده بالغ استخراج شد و برای بیان مارکرهای فیبرونکتین، CD45، CD90، CD44 و Oct-4 بررسی گردید. ابتدا BMSCs در مرحله پیش القا با استفاده ازDMSO+RA به سلول های نوروپروژنیتور (NPc) تمایز داده شد. سپس در مرحله القا با استفاده از القا کننده های bFGF،PDGF،HRG(heregulin) و T3 به سلول های شبه الیگودندروسیت (OLCs) تمایز داده شد. در مراحل پیش القا و القا، بیان پروتئینی با استفاده از مارکرهای فیبرونکتین، nestin، NF68، NF160، GFAP، O1، O4 و Oligo2 با روش ایمونوسیتوشیمی بررسی شد و همچنین بیان ژن های NeuroD و Oct-4 با استفاده از RT-PCR بررسی گردید.
یافته هامطالعات ایمونوسیتوشیمی نشان داد که بیان مارکرهای فیبرونکتین، CD44، CD90 در سلول های استرومایی مغز استخوان به ترتیب برابر با 45/0%±32/94 و 24/0%±48/95 و 82/0%±16/97 (05/0 p<) می باشد. بررسی مارکرهای، O1 O4 Oligo2، نشان داد که در مرحله القا ترکیب HRG، PDGF، bFGF و T3 ng/ml) 25) می تواند نقش موثری در تمایز سلول های BMSCs به OLCs داشته باشد.
نتیجه گیریDMSO و RA موجب تمایز سلول های BMSCs به سلول های نوروپروژنیتور، و ترکیب HRG، PDGF، bFGF و T3 ng/ml) 25) موجب تمایز سلول های نورواپیتلیال به سلول های شبه الیگودندروسیت می شود.
کلید واژگان: سلول های بنیادی, تمایز, نوروگلیاBackground And AimRecovery in central nervous system (CNS) disorders is hindered by the limited ability of the vertebrate CNS to regenerate and replace damaged myelin، and re-establish functional neural connections. In spinal cord injury and other traumas، demyelination of intact axons is an important factor contributing to loss of function. Previous studies suggest that substantial recovery of function might be achieved through remyelination of damaged axons. This study examined the effects of Triiodothyronine (T3) on in vitro trans-differentiation of adult rat bone marrow stromal stem cells (BMSCs) into oligodendrocyte - like cells (OLCs).
Materials And MethodsThis research was performd experimentally. Under strile conditions، BMSCs were isolated from female sprague-dawley rats. BMSCs were evaluated for different markers such as fibronectin، CD44، CD90، oct4 and CD45. OLCs transdifferentiated from BMSCs by sequential exposure of BMSCs to DMSO and RA in preinduction stage and then induced by heregulin، PDGF-AA، bFGF، and T3 at the induction stage. In both stages of preinduction and induction، the experssion of CD45، CD90، CD44، fibronectin، nestin، Oligo2، O4، NF68، NF160، GFAP، and O1 were assassed by RT-PCR and immunocytochemistry.
ResultsOur results from immunocytochemistry showed that the fibronectin، CD44، CD90، and CD45 were expressed 94. 32 ± 0. 45%، 95. 48 ± 0. 24% and 97. 16 ± 0. 82% (p< 0. 05). Assessment of of O1، O4 and oligo2 experssion showed that in the induction stage، combination of HRG، PDGF، bFGF and T3 (25ng/ml) have an effective role in transdifferentiation of BMSCs into OLCs.
ConclusionDMSO and RA can transdifferente BMSCs into NeuroProgenitor Cells (NPC) and these cells can be differentiated into OLCs by combination of HRG، PDGF، bFGF and T3 (25ng/m) l.
Keywords: Stem Cells, Cell Differentiation, Neuroglia
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.