به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "nhej" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی nhej در مقالات مجلات علمی
  • Sara Ehteshamipour, Sohameh Mohebbi, Esmaeil Rahimi, Narjes Khatoun Shabani Sadr, Bahram Mohamad Soltani, Mehrdad Behmanesh *
    Background

     Hypoxia-inducible factor 1α (HIF1α), a key transcription factor activated during low oxygen levels, influences cell cycle and metastasis. Hypoxia induces double-strand breaks (DSBs), a highly carcinogenic process.

    Objectives

     This study aimed to elucidate the impact of HIF1α down-regulation on the expression of XRCC4 and XRCC7, key components of the non-homologous end joining (NHEJ) pathway crucial for DSB repair.

    Methods

     HeLa and [human embryonic kidney (HEK)293] cells underwent culture, transfection with HIF1α small interfering ribonucleic acid (siRNA), and viability assessment after 48 hours. Subsequent examination included cell cycle alterations. Ribonucleic acid extraction, complementary deoxyribonucleic acid (cDNA) synthesis, and RT-qPCR were performed to compare the fold-change in HIF1α, XRCC4, and XRCC7 gene expression, followed by statistical analyses.

    Results

     Downregulating HIF1α using siRNA resulted in reduced viability and increased apoptosis in both HeLa and HEK293 cells 48 hours after transfection. The findings also indicated a significant decrease in XRCC4 expression; nevertheless, XRCC7 expression remained unchanged in both cell lines.

    Conclusions

     This study underscores that HIF1α potentially modulates the NHEJ pathway through XRCC4, presenting itself as a plausible target for cancer therapy.

    Keywords: Hypoxia, HIF1α, XRCC4, NHEJ, Apoptosis, siRNA
  • Y.J. Zhang, Y.Y. Cui, H.Y. Li, J. Che, D. Shi, Y. Wang, Dr. W. Zou*
    Background
    Radiotherapy is an effective and important therapeutic method for breast cancer, but at the same time it has a radiation-induced bystander effect on normal tissue around the tumor. Repair of double-strand breaks (DSBs) by normal cells can reduce the extent of damage caused by this effect. Caveolin-1 (Cav-1) is an important regulatory molecule in cell signal transduction. However, the response of normal human mammary epithelial cells following low dose radiation (LDR)- induced DSBs and the role of Cav-1 in the repair of the DSBs are not clear. The present study examined the DNA damage repair mechanism triggered by LDR in human mammary epithelial cells.
    Materials And Methods
    Human mammary epithelial (MCF10A) and Cav-1 haplo-insufficiency (MCF10A-ST1) cells were irradiated with LDR gamma rays and the effect of this radiation on cell proliferation was determined by cytometric method. Western blot analysis was then used to measure the expression levels of different proteins associated with cell proliferation and DNA repair.
    Results
    LDR enhanced the radiation responsiveness of MCF10A cells in a dose- and time-dependent manner. At a dose of 100 cGy, LDR increased the expression levels of several proteins involved in DNA repair pathways, such as ATM, p53, DNA-PKcs and also activated Cav-1-mediated cell proliferation and survival pathways, such as the MAPK and AKT pathways. The expression of the various DNA repair related proteins was changed after down-regulating the Cav-1 expression.
    Conclusion
    LDR could increase the radiation responsiveness of human mammary epithelial cells through activating the DNA repair pathways, including both HR and NHEJ pathways, as well as triggering the cell proliferation and survival pathways, both of which required Cav-1.
    Keywords: LDR, DNA repair, Caveolin-1, human mammary epithelial cells, NHEJ, HR
  • مریم رحیمی، پژمان فرداصفهانی*، شیما فیاض، ارمغان فرداصفهانی، محمدحسین مدرسی، سید محمد اکرمی
    زمینه
    سرطان تیرویید تمایز یافته (DTC) شایع ترین بدخیمی غدد درون ریز بوده که شامل سرطان تیرویید فولیکولاری و پاپیلاری می باشد. یکی از عوامل موثر در ایجاد ان اثر اشعه و به دنبال آن شکست DNA است. از جمله مسیرهای مهم ترمیم DNA شکسته شده، مسیر NHEJ (Nonhomologus End Joining) می باشد که با اتصال دو انتهای غیر همولوگ، DNA شکسته شده را به هم متصل می کند. یکی از ژن های مهم این مسیر، ژن XRCC4 می باشد و پلی مورفیسم G>A در محل پیرایش اینترون 6 (جایگاه گیرنده) این ژن منجر به ساخت پروتئین ناکامل می گردد. هدف این بررسی ارزیابی ارتباط پلی مورفیسم مذکور با سرطان تیرویید تمایز یافته (DTC) بوده است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مورد- شاهدی r s1805377 SNP ژن XRCC4 در 172 نمونه خون بیمار مبتلا به DTC و 195 کنترل با سابقه عدم ابتلا به هرگونه سرطان که از بیمارستان شریعتی تهران به دست آمده بود، با روش PCR-RFLP مورد بررسی قرار گرفت. فراوانی ژنوتیپ ها در دو گروه سالم و بیمار محاسبه و مقایسه گردید. همچنین نسبت ریسک ایجاد DTC در ژنوتیپ ها با آنالیز رگرسیون مورد ارزیابی قرارگرفت.
    یافته ها
    یافته ها به دست آمده هیچ تفاوت معنی داری را بین فراوانی های ژنوتیپ ها در دو گروه شاهد و کنترل نشان نداد (9638/6-3349/0CI: 95 درصد، 52/1=OR، 588/0P-). همچنین، پس از تقسیم آلل ها در بین گروه های دارا و فاقد سرطان تمایز یافته تیروئید، نتایج معنی داری به دست نیامد.
    نتیجه گیری
    اگر چه نسبت به دست آمده تا حدودی به نفع همراهی ژنوتیپ A با ریسک DTC می باشد ولی یافته ها باید در بررسی های دیگری با حجم نمونه بیشتر تکرار گردند.
    کلید واژگان: سرطان تیروئید تمایزیافته, ترمیم DNA, پلی مورفیسم چند شکلی, NHEJ, ژن XRCC4
    Maryam Rahimi, Pzhman Fard, Esfahani *, Shima Fayaz, Armghan Fard, Esfahani, Mohammed Hussain Modarressi, Seyed Mohammad Akrami
    Background
    Differentiated thyroid carcinoma (DTC) is the most prevalent thyroid neoplasm which includes papillary and follicular cell carcinoma. Exposure to ionizing radiation is a predisposing factor for developing DTC. Non Homologous End Joining (NHEJ) DNA repair pathway is important one among DNA repair pathways which rejoins ends of broken DNA strands. XRCC4 gene is one of the most important genes in this pathway and G>A polymorphism in acceptor site of splicing site of its intron, causes truncated protein production. The aim of this study was assay presence any relationship between this polymorphism and differentiated thyroid carcinoma (DTC).
    Material And Methods
    In this case-control study, by using PCR-RFLP method, rs1805377 SNP of XRCC4 gene was analyzed in total of 172 DTC patients and 195 cancer free individuals who admitted in Shariate Hospital of Tehran. The frequencies of this single nucleotide polymorphism (SNP) in case and control groups were compared. Also, risk ratio of having DTC in genotypes was assyed using regression analysis.
    Results
    Current results showed no significant differences in genotypes between case and control groups (p-value: 0.588, OR= 1.52, 95% CI: 0.3349-6.9638). Also, dichotomized genotypes in DTC and control groups showed no significant results.
    Conclusion
    Although the results showed potential association of A genotype with DTC risk, but these findings should be replicated in other studies with larger sample sizes.
    Keywords: Differentiated thyroid carcinoma (DTC), Non Homologous End Joining (NHEJ), single nucleotide polymorphism (SNP), NHEJ, XRCC4 gene
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال