جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "pm2.5 pollutant" در نشریات گروه "پزشکی"
-
زمینه و هدف
غلظت بالای PM2.5 مسبب اکثر روزهای ناسالم هوای تهران طی سال های اخیر بوده است؛ به همین منظور مطالعه حاضر با هدف تحلیل فضایی- زمانی حجم ترافیک و ارتباط آن با غلظت آلاینده ی PM2.5 در کلانشهر تهران طی سال های 1397-1394 با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) انجام شد.
روش کاردر این مطالعه از مدل درون یابی معکوس فاصله وزنی (IDW) Inverse Distance Weighting برای پیش بینی و پهنه بندی غلظت آلاینده ی PM2.5 و حجم ترافیک استفاده شد. همچنین از مدل رگرسیون وزنی جغرافیایی Geographically Weighted Regression (GWR) برای میزان ارتباط غلظت آلاینده PM2.5 و حجم ترافیک در نواحی مختلف کلانشهر تهران طی چهار سال متوالی (1394-1397) استفاده شده است.
نتایجنتایج حاصل از پهنه بندی غلظت آلاینده PM2.5 و حجم ترافیک نشان داد که نواحی جنوب و جنوب غرب بیشترین غلظت آلاینده PM2.5 (میانگین سالانه بیش از μg/m3 40) و نواحی شرقی و شمالی بیشترین حجم ترافیک را داشته اند؛ همچنین بیشترین مقادیر R2 محلی از مدل GWR برای نواحی شرقی (بین 36/0 تا 70/0) به دست آمد.
نتیجه گیریدر بیشتر مناطق تهران نمی توان ارتباط قوی بین غلظت بالای آلاینده PM2.5 و ترافیک یافت. با این وجود، مطالعه حاضر ارتباط ترافیک و غلظت آلاینده PM2.5 را رد نمی کند بلکه علت اصلی غلظت بالای PM2.5 را منابع دیگری می داند که در گام اول، باید شناسایی شوند؛ در گام بعدی برای رسیدن به هوایی پاک تر، به استراتژی های کنترل و کاهش حجم ترافیک پرداخته شود.
کلید واژگان: آلاینده PM2.5, سیستم اطلاعات جغرافیایی, مدل سازی فضایی- زمانی, ترافیک, درون یابی معکوس فاصله وزنی, رگرسیون وزنی جغرافیایی, تهرانBackground and AimHigh concentrations of particulate matter-25 (PM2.5) have been the cause of the unhealthiest days in Tehran, Iran in recent years. This study was conducted with the aim of the spatio-temporal analysis of traffic volume and its relationship with PM2.5 pollutant concentrations in Tehran metropolis, Tehran during 2015-2018, using the Geographic Information System (GIS).
Materials and MethodsIn this study in different regions of Tehran, the Inverse Distance Weighting (IDW) model was used for prediction and zoning of the PM2.5 concentrations and traffic volume during the period 2015-2018. In addition, the association between the PM2.5 concentrations and traffic volume was determined based on the Geographically Weighted Regression (GWR) model.
ResultsThe findings showed that the southern and southwestern regions of Tehran had the highest PM2.5 pollutant concentration (annual average more than 40 μg/m3), while the eastern and northern regions had the highest traffic volume. In addition, based on the GWR model, the eastern regions were found to have the highest local R2 values (between 0.36 and 0.70).
ConclusionIn most regions of Tehran, no strong association can be found between high concentrations of PM2.5 and traffic volume. However, based on the findings of this study we cannot reject the relationship between traffic volume and PM2.5 pollutant but postulate other sources to be the main reason for the high concentrations of PM2.5. Thus, in the first step, these sources should be identified, followed by adopting strategies for traffic volume control and reduction aiming at having a cleaner air in Tehran.
Keywords: PM2.5 Pollutant, GIS, Spatio-Temporal Modeling, Traffic, Inverse Distance Weighting (IDW), Geographically Weighted Regression (GWR), Tehran, Iran -
زمینه و هدف
شهر تهران به عنوان بزرگترین و پرجمعیت ترین شهر کشور به مشکلات عدیده ای برخورد کرده که آلودگی هوا از معمولترین آن ها است. طی سال های اخیر آلاینده PM2.5 مسبب اکثر روزهای ناسالم از نظر آلودگی هوا در تهران بوده است؛ به همین منظور مطالعه حاضر با هدف تحلیل فضایی- زمانی آلاینده ی PM2.5 در کلانشهر تهران طی سال های 1395-1392 با استفاده از GIS انجام شد.
مواد و روش هادر این مطالعه از روش های درون یابی معکوس فاصله (Inverse Distance Weighting) و لکه های های داغ (Hot Spot) جهت پیش بینی و پهنه بندی غلظت آلاینده ی PM2.5 طی چهار سال متوالی (1392-1395) استفاده شده است.
یافته هانتایج حاصل از آنالیز لکه های داغ و آماره ی گتیس- ارد جی (Getis-Ord-Gi) نشان داد که نواحی جنوب و جنوب غرب با سطح اطمینان بالای 90 درصد و غلظت بیش از μg/m3 50 آلوده ترین نواحی می باشند و به مقدار کمتری نواحی غرب و مرکز در رتبه بعدی قرار دارند؛ همچنین غلظت آلاینده PM2.5 از شمال به جنوب و از شرق به غرب روند افزایشی را نشان می دهد.
نتیجه گیریمناطق جنوبی، جنوب غرب، غرب و مرکز از آلوده ترین مناطق به حساب می آیند؛ با این حال، مطالعه حاضر فقط پهنه بندی غلظت آلاینده PM2.5 را نشان داده و به شناسایی عوامل گوناگون و سهم هر کدام از آن ها در تولید این آلاینده نپرداخته است؛ و لازم است مطالعاتی با هدف شناسایی منابع و سهم آن ها به منظور کنترل و کاهش غلظت PM2.5 در سطح کلانشهر تهران انجام شود.
کلید واژگان: ذرات معلق, درون یابی معکوس فاصله (IDW), آماره ی گتیس- ارد جی (Getis-Ord-Gi), نقاط داغ (HotSpots)Background and AimTehran, as the largest and most populous city in Iran, has encountered many problems, of which air pollution is the most common. In recent years, PM2.5 has been the cause of the unhealthiest days in terms of air pollution in Tehran; For this purpose, the present study was conducted with the aim of Spatio-temporal analysis of PM2.5 pollutant in the Tehran metropolis during the years 2014-2017 using GIS.
Materials and MethodsIn this study, Inverse Distance Weighting (IDW) and HotSpots methods have been used to predict and zoning of PM2.5 concentrations during four consecutive years (2014-2017).
ResultsThe results of hotspot analysis and Getis-Ord-Gi index showed that the southern and southwestern regions with a confidence level above 90% and a concentration of more than 50 μg/m3 are the most polluted areas. And to a lesser extent, the western and central areas are next.; Also, the concentration of PM2.5 pollutants shows an increasing trend from north to south and east to west.
ConclusionSouth, southwest, west, and center are the most polluted areas; However, the present study only shows the zoning of PM2.5 concentration and does not identify the various factors and the contribution of each of them in the production of this pollutant; And it is necessary to conduct studies to identify sources and their contribution to control and reduce the concentration of PM2.5 in the Tehran metropolitan.
Keywords: PM2.5 pollutant, IDW, Getis-Ord-Gi index, HotSpots -
زمینه و هدفذرات معلق یکی از مهم ترین آلاینده های هوای شهرهای ایران به ویژه تهران است که به دلیل خطرات بهداشتی متعدد سلامت ایرانی ها را تهدید می کند. میزان خطرات این ذرات به تغییرات زمانی- مکانی غلظت آن ها در هوا بستگی دارد. از این رو، هدف این پژوهش، تحلیل مکانی و زمانی PM2.5 در هوای شهر تهران با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی است.مواد و روش هاداده های ساعتی غلظت PM2.5 طی سال 1395 از 38 ایستگاه سنجش آلودگی هوا جمع آوری شد و به صورت ماهانه، فصلی و سالانه آنالیز شد. به منظور پهنه بندی غلظت PM2.5، از درون یابی وزن دهی معکوس فاصله استفاده شد. وجود خودهمبستگی مکانی در داده ها توسط شاخص موران بررسی شد و خوشه بندی داده ها توسط شاخص های موران جهانی و محلی صورت پذیرفت و نهایتا جهت تعیین لکه های داغ این آلاینده در شهر تهران از شاخص Getis-Ord-Gi استفاده شد.یافته هانتایج حاصل از پهنه بندی و خودهمبستگی مکانی محلی و جهانی به همراه تحلیل لکه های داغ غلظت آلاینده ی PM2.5 نشان داد که غلظت این آلاینده از سمت شمال به جنوب تهران روند افزایشی دارد به طوری که مناطق واقع در جنوب تهران به ویژه ایستگاه های شهر ری، از آلوده ترین مناطق شهر تهران بودند. همچنین نتایج نشان داد که غلظت این آلاینده در دو فصل سرد بیش تر بود به طوری که بیشترین لکه های داغ در این دو فصل شناسایی شدند.نتیجه گیریاستفاده هم زمان از چند تحلیل مکانی نشان داد که شهر تهران به دو بخش شمال غیرآلوده و جنوب آلوده قابل تفکیک است که این موضوع باید توسط برنامه ریزان شهری جهت بهبود کیفیت هوای تهران در نظرگرفته شود.کلید واژگان: آلاینده ی PM2, 5, آماره موران جهانی, آماره موران محلی, لکه های داغBackground And ObjectivesPM2.5 particulate matter is one of the major air pollutants in cities of Iran especially Tehran, which threaten health of Iranian people due to numerous health hazards. Risk levels of these particulate depend on spatial-temporal changes in the air. Hence, this study aimed spatial-temporal analysis of PM2.5 concentration in Tehran's air using the Geographic Information System.
Material andMethodsHourly data of PM2.5 concentration was collected in 2016-2017 from 38 air pollution monitoring stations and was analyzed monthly, seasonally and annually. Inverse Distance Weighting interpolation method was used in order to present concentration maps of the PM2.5. Existence of spatial autocorrelation in data was analyzed by Moran's I and data clustering was accomplished by Global and Local Moran's I and finally Getis-Ord-Gi index was used to determine hot spots of this pollutant in Tehran.ResultsResults of concentration maps of PM2.5 and global and local spatial autocorrelation with PM2.5 concentration hot spot analysis showed that the concentration of this pollutant has an incremental mode from the north to the south of Tehran so that areas in south of Tehran especially Ray stations were the most polluted areas in Tehran. In addition, results showed that the concentration of this pollutant was more in the two colder seasons so that most hot spots were identified in these seasons.ConclusionUsing several spatial analyses simultaneously showed that Tehran can be separated into two parts of non-polluted north and polluted south, which this issue should be considered by urban planners to improve Tehran's air quality.Keywords: PM2.5 pollutant, Global Moran's I, Local Moran's I, Hotspots
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.