به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "severity of symptoms" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی severity of symptoms در مقالات مجلات علمی
  • زهرا فروغی آغمیونی، فاطمه رضایی*، فضل الله میردریکوند
    مقدمه

    اختلال استرس پس از ضربه مجموعه ای از علایم و نشانگان بالینی است که در پی مواجهه با حوادث تروماتیک زندگی ایجاد می شود، و متغیرهای روان شناختی متفاوتی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی مواجهه درمانی طولانیمدت بر حمایت اجتماعی و شدت علایم بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه بود.

    روش بررسی

    پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مراجعه کننده به درمانگاه روان پزشکی فارابی کرمانشاه انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. داده های پژوهش توسط مصاحبه بالینی ساختار یافته (SCID-I)، مقیاس حمایت اجتماعی (MOS) و ویرایش پنجم فهرست اختلال استرس پس از ضربه (PCL-5) جمع آوری و با آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS version 16 تجزیه و تحلیل شدند.

    نتایج

    نتایج نشان داد که مواجهه درمانی طولانی مدت به طور معناداری بر افزایش حمایت اجتماعی 2/66=F، 0/01>P) و کاهش شدت علایم (42/19=F، 0/01>P) در نمونه پژوهشی بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه اثربخش بوده است.

    نتیجه گیری:

     این نتایج حاکی از آن است که مواجهه درمانی طولانی مدت می تواند علایم و نشانگان بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه را تعدیل نماید.

    کلید واژگان: مواجهه درمانی طولانی مدت, حمایت اجتماعی, شدت علائم, اختلال استرس پس از ضربه
    Zahra Foroghi, Fatemeh Rezaei*, Fazlolah Mirderikvand
    Introduction

    Posttraumatic stress disorder is a set of clinical symptoms that occurs following exposure to life-threatening events, and affects a variety of psychological variables. The aim of the present study was to evaluate the effectiveness of prolonged exposure therapy on social support and the severity of symptoms in patients with post-traumatic stress disorder.

    Methods

    This was a quasi-experimental study with pretest, post-test and a two-month follow-up design and a control group. Using stratified sampling method, 30 patients (15 subjects in each group) with post-traumatic stress disorder referred to Farabi Psychiatric Clinic in Kermanshah City selected and they were randomly assigned. The Mean age of the sample group was 31.9.The study inclusion criteria was having PTSD based on clinical interview. The study exclusion criteria included having psychosis symptoms, drug addiction. The data were collected by structured clinical interview (SCID-I), social support scale (MOS), and the fifth edition of the post-traumatic stress disorder index (PCL-5). Data were analyzed by repeated measures ANOVA test.

    Results

    The results showed that prolonged exposure therapy was significantly effective in increasing social support (F=2/66, P<0/01) and reducing the severity of symptoms (F=42/19, P<0/01) among the patients with post-traumatic stress disorder.

    Conclusion

    These results indicate that prolonged exposure therapy can alleviate the symptoms of the patients with post-traumatic stress disorder.

    Keywords: Prolonged Exposure Therapy, Social Support, Severity of Symptoms, Post-Traumatic Stress Disorder
  • عارفه عرفان، اصغر آقایی*، محسن گل پرور
    مقدمه و هدف

    سندرم روده ی تحریک پذیر  شایع ترین، پرهزینه ترین و ناتوان کننده ترین اختلال عملکردی دستگاه گوارش است. عوامل روان شناختی تاثیر عمیقی بر شروع، طول مدت و شدت این بیماری دارد. این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان مثبت نگر ایرانی- اسلامی بر فاجعه پنداری درد و شدت علایم در زنان مبتلا به سندرم روده تحریک انجام شد.

    مواد و روش ها

    روش پژوهش حاضر، نیمه تجربی و طرح پژوهش سه گروهی دو مرحله ای (پیش آزمون و پس آزمون) بود. نمونه مورد مطالعه شامل 45 نفر از زنان مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر در دامنه سنی 18 تا 50 سال در سال 1398 بودند که به روش نمونه گیری هدفمند مبتنی بر ملاک های ورود و خروج نتخاب و با انتساب تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از ابزار تشخیصی ROME III، مصاحبه ی ساختار یافته ی تشخیصی برای) DSM-V-RV SCID-I)، پرسشنامه فاجعه پنداری درد (PCS) و پرسشنامه شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر (BSS-FS) در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. گروه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان مثبت نگر ایرانی اسلامی به مدت 8 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS23  و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.

    نتایج

    نتایج نشان داد که بین شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی با درمان مثبت نگر ایرانی-اسلامی و گروه کنترل در پس آزمون در متغیر فاجعه پنداری درد تفاوت معنادار وجود دارد (p <0/01). و همچنین بین شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان مثبت نگر ایرانی-اسلامی با گروه کنترل در متغیر شدت علایم  تفاوت معنادار وجود دارد(p <0/01)، اما بین دو درمان با یکدیگر تفاوت معناداری به دست نیامد(p>0/05). نتیجه گیری: بر پایه یافته های این پژوهش، به نظر می رسد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان مثبت نگر ایرانی-اسلامی می تواند به عنوان درمان های روانشناختی بر کاهش فاجعه پنداری و شدت علایم در زنان مبتلا به  سندرم روده تحریک پذیر استفاده شود.

    کلید واژگان: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی, درمان مثبت نگر ایرانی-اسلامی, فاجعه پنداری درد, شدت علائم, سندرم روده تحریک پذیر
    Arefeh Erfan, Asghar Aghaei *, Mohsen Golparvar
    Background and Objective

    Irritable bowel syndrome is the most common, expensive, and debilitating gastrointestinal dysfunction. Psychological factors have a profound effect on its onset, duration and severity. This study aimed to compare the effectiveness of mindfulness based cognitive therapy and Iranian-Islamic positive therapy on pain catastrophizing and symptom severity in women with irritable bowel syndrome.

    Materials and Methods

    In this study, semi-experimental research was done on three groups with the two-step plan of pre and post-test.The study sample consisted of 45 women with irritable bowel syndrome in the age range of 18 to 50 years in 2019 which were selected by purposive sampling based on inclusion and exclusion criteria with random assignment in three groups (one control and two experimental groups). To measure the research variables, ROME III diagnostic tool, the diagnostic structured interview for DSM-V-RV (SCID-I), Pain Catastrophizing Scale (PCS) and Bowel Symptom Severity and Frequency (BSS-FS) questionnaire were used in pre-test and post-test phases were used. The groups of mindfulness based cognitive therapy and Iranian-Islamic positive therapy were treated for 8 sessions and the control group remained in the waiting list. Data were analyzed using SPSS23 software and ANCOVA test.

    Results

    The results showed that there was a significant difference between mindfulness based cognitive therapy and Iranian-Islamic positive therapy with control group in pain catastrophizing (p < 0.01) and severity of symptoms (P < 0.01), but no significant difference was seen between the two treatments (p>0.05).

    Conclusion

    Based on the findings of this study, it seems that mindfulness based cognitive therapy and Iranian-Islamic positive therapy can be used as a psychological treatment to reduce the catastrophizing and severity of symptoms in women with irritable bowel syndrome.

    Keywords: Mindfulness based Cognitive therapy, Iranian-Islamic positive therapy, Pain Catastrophizing, Severity Of Symptoms, Irritable bowel syndrome
  • هادی فرزدی، علیرضا حیدرئی*، فردین مرادی منش، فرح نادری
    زمینه و  هدف

     سندرم روده تحریک‌پذیر یک اختلال کنشی دستگاه گوارش است که ازنقطه‌نظر بالینی، با علایمی چون تغییر وضعیت اجابت مزاج، درد و احساس اتساع شکمی تشخیص داده می‌شود و علاوه بر درمان داوریی، نیازمند انحام مداخلات روانشناختی است. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان روان پویشی کوتاه مدت بر شدت علایم و ادراک بیماری در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر انجام شد.

    روش و مواد

     طرح پژوهش از نوع طرح های کاربردی و شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری (سه ماهه) همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلابه سندرم روده تحریک‌پذیر شهر تهران در سال 1399 بود. نمونه این پژوهش شامل 30 نفر از جامعه مذکور است که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌ صورت تصادفی در دو  گروه آزمایش و شاهد مساوی قرار گرفت. پیش از انجام مداخله، پیش آزمون برگزار شد، پس از آن گروه‌ آزمایش تحت درمان روان پویشی کوتاه مدت در 13 جلسه 90 دقیقه‌ای قرار گرفت اما گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. سپس پس آزمون اجرا شد و پس از سه ماه از اجرای پس آزمون، دوره پیگیری انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شدت علایم سندروم روده تحریک‌پذیر و مقیاس کوتاه شده ادراک بیماری بود. تجزیه‌وتحلیل داده ها توسط نرم‌افزار spss.22 و تحلیل کوواریانس تک متغیره صورت پذیرفت. 

    یافته ها

     در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) شدت علایم از (3/22) 150 در پیش آزمون به (17) 4/124 در پس آزمون و (17) 5/120 در مرحله پیگیری کاهش یافت (001/0>P) و میانگین (انحراف معیار) ادراک بیماری از (5/3) 4/40 در پیش آزمون به (5/3) 4/48 در پس آزمون و (3/3) 7/48 در مرحله پیگیری افزایش یافت (001/0>P) اما در گروه گواه در نمرات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی مشاهده نشد.

    نتیجه‌گیری: 

    مطالعه نشان داد درمان روان پویشی کوتاه‌مدت موجب کاهش شدت علایم و افزایش ادراک بیماری در بیماران مبتلابه سندروم روده تحریک‌پذیر شد.

    کلید واژگان: درمان روان پویشی کوتاه مدت, شدت علائم, ادراک بیماری, بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر
    Hadi Farzdi, Alireza Heidarei *, Fardin Moradimanesh, Farah Naderi
    Background and Objective

    Irritable bowel syndrome is a gastrointestinal disorder that is diagnosed from a clinical point of view with symptoms such as changing bowel movements, pain, and feelings of abdominal dilation, and in addition to arbitration therapy, it requires psychological interventions. The aim of this study was to determine the effectiveness of short-term dynamic psychotherapy on the severity of symptoms and the perception of disease among patients with irritable bowel syndrome.

    Materials and Methods

    The research design was applied and quasi-experimental with pretest, posttest, and a three-month follow-up with a control group. Participants included 30 patients with irritable bowel syndrome in Tehran in 2020, who were selected via convenience sampling method and were randomly assigned to one experimental group and one control group, each consisting of 15 people. Before the intervention, a pretest was held, and then the experimental group received 12 90-minute short-term dynamic psychotherapy, while the control group did not receive any intervention. Then, the posttest was performed, and after three months of posttest, a follow-up was included. Data were collected via the Severity of Symptoms of Irritable Bowel Syndrome and theShortened Illness Perception Scale. Data were analyzed by SPSS software via univariate analysis of covariance.

    Results

    In the experimental group, the mean (SD) severity of symptoms decreased from 150.0 (22.3) in the pretest to 124.4 (17.0) in the posttest, and 120.5 (0.2) in the follow-up (P<0.001). Illness perception increased from 40.4 (3.5) in the pretest to 48.4 (3.5) in the posttest, and 48.7 (3.3) in the follow-up (P<0.001).

    Conclusion

    Short-term dynamic psychotherapy reduced the severity of symptoms and increased disease perception among patients with irritable bowel syndrome.

    Keywords: Short-term dynamic psychotherapy, Severity of symptoms, Perception of the disease, Irritable Bowel Syndrome
  • سودابه باقری، ایلناز سجادیان *
    زمینه و هدف

    تامین سلامت زنان یکی از اهداف اصلی جهت توسعه اجتماعی و اقتصادی جامعه محسوب می شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر شدت علائم و فاجعه پنداری درد دانشجویان مبتلا به اختلال ملال پیش از قاعدگی انجام گرفت. روزه بود. بدین منظور 45

    مواد و روش ها

    روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و دوره ی پیگیری نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه ی 370 از بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) ، نفر که تشخیص ملال پیش از قاعدگی را دریافت نمودند، به شیوه تصادفی در 30غربالگری علائم قبل از قاعدگی پاسخ دادند. دوگروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آن ها در سه مرحله به پرسشنامه های ثبت روزانه ی علائم و فاجعه پنداری درد پاسخ دادند. دقیقه ای دریافت کرد، اما بر گروه کنترل 90 جلسه ی گروهی 8گروه آزمایش درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی را طی و با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. SPSS-22 هیچ مداخله ای انجام نشد. داده ها توسط

    یافته ها

    درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی برکاهش شدت علائم (جسمانی و روانشناختی) و فاجعه پنداری درد (نشخوار.) p>0/01فکری، بزرگنمایی و درماندگی) در مراحل پس آزمون و پیگیری تاثیر معنا دار داشت.

    نتیجه گیری

    درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان یک درمان اثربخش برای بهبود شدت علائم و کاهش فاجعه پنداری درد پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: شدت علائم, فاجعه پنداری درد, ملال پیش از قاعدگی, درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی Volume 9, Issue 1 (11-20
    Soodabeh Bagheri Miss, Ilnaz Sajjadian Dr

    Aims and

    background

    Optomizing Women’s health should be one of the main goals of social and economic development of a society. The purpose of this study was to determine the efficacy of mindfulness-based stress reduction on the severity of symptoms and pain-catastrophizing in students with premenstrual dysphoric disorder.

    Materials and methods

    The method of this study was a pre-test, post-test, and control group with a follow-up period of 45 days. 370 subjects were selected by available sampling methods from the students of Isfahan Islamic Azad University (Khorasgan) and were screened with a Premenstrual Symptoms Screening Tool (PSST). 30 who were found to have premenstrual dysphoria and were randomly assigned to either the test or control group. The instruments used for measuring symptoms were a daily Record of Severity of Problems and the Pain Catastrophizing Scale. The experimental group received treatment consisting of 8 sessions of 90 minutes of mindfulness-based stress reduction. No intervention was performed on the control group. The data was analyzed by SPSS-22 software, using multivariate analysis of covariance analysis. Findings: The treatment of mindfulness-based stress reduction had a significant effect on symptoms (physical and psychological) and pain-catasrophizing (rumination, magnification and helplessness) in post-test and follow up of 45 days (P >0.01).

    Conclusion

    Mindfulness-based stress reduction is an effective treatment to improve the severity of symptoms and Pain-Catasrophizing of Premenstrual Dyhsphoric Disorder.

    Keywords: Severity of Symptoms, Pain-Catastrophizing, Premenstrual Dysphoric Disorder, Mindfulness-Based Stress Reduction
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال