جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "skin disorder" در نشریات گروه "پزشکی"
-
بیماری پارکینسون (Parkinson Disease [PD]) با انواع اختلالات پوستی مرتبط است. اختلالات پوستی در بیماران مبتلا به پارکینسون را می توان به دو گروه عمده تقسیم کرد: 1) اختلالات غیرایتروژنیک شامل ملانوم، درماتیت سبورییک، اختلالات تعریق، پمفیگویید تاولی و روزاسه و 2) اختلالات ایتروژنیک مربوط به عوارض جانبی سیستمیک آنتی پارکینسون (ازجمله کاربیدوپا/لوودوپا، روتیگوتین و سایر دوپامین آگونیست ها، آمانتادین، مهارکننده های کاتکول O متیل ترانسفراز و آپومورفین زیرجلدی). درحالی که درماتیت سبورییک به عنوان یک علامت پرومتوری در PD در نظر گرفته می شود، روزاسه ممکن است یک عامل خطر یا نشانه اولیه توسعه PD باشد. علاوه بر این، ارتباط قوی بین PD و پیشرفت بعدی BP نیز یافت شده است و یک ارتباط احتمالی بین PD و ملانوما مشاهده شده است. ازآنجایی که افزایش خطر ابتلا به PD و ملانوم در افرادی با رنگ موی روشن و به ویژه موهای قرمز مشاهده شده است، پزشکان معالج باید به این افراد آگاهی خاصی نشان دهند و بر اهمیت محافظت از آفتاب، ازجمله محدودکردن قرارگرفتن در معرض و استفاده از عوامل مسدودکننده نور خورشید با فاکتور بالا تاکید کنند.
کلید واژگان: بیماری پارکینسون, تظاهرات پوستی, علائم ایاتروژنیکParkinson Disease (PD) is a neurological disorder, which have comorbidity with some skin disorders. Skin disorders in Parkinson can be divided into two main groups including 1) non-iatrogenic disorders: melanoma, seborrheic dermatitis, sweating disorders, pemphigoid, rosacea, and 2) Iatrogenic disorders due to anti-Parkinson drugs side effects (like: carbidopa/levodopa, rotigotine, other dopamine agonists, COMT inhibitors and SC Apo morphine).While seborrheic dermatitis is considered as a pre diagnostic sign, rosacea can be assumed as a warning sign of disease development. In addition, a strong correlation between PD and further bolus pemphigoid has been discovered. There might be a relation between melanoma and PD. It is important especially in patients with lighter skin with red and blond hair color. Hence, physicians should pay special attention in these patients and try to increase awareness in this population like reminding the importance of sun protection.
Keywords: parkinson disease, skin disorder, iatrogenic symptoms -
Background
Junctional epidermolysis bullosa (JEB) is an autosomal recessive skin disorder with defective adhesion of dermal- epidermal within the lamina lucida region of the basement membrane zone. The main characterization of JEB is blistering and fragile skin and mucous membrane. Laminins are noncollagenous part of basement membrane and classified as a family of extracellular matrix glycoprotein. Laminins contain three chains: Laminin α, Laminin β and Laminin γ. LAMC2 (laminin subunit gamma 2) gene encodes γ subunit of laminin and its mutation contributes to JEB. Here, we report a disease-causing nonsense mutation and a large deletion mutation in LAMC2 gene in two families affected by JEB.
MethodsWhole exome sequencing (WES) was carried out on the mother of patient in family I and the patient himself in family II to detect the underlying mutations. Then, sanger sequencing was performed to confirm the identified mutations.
ResultsNext generation sequencing (NGS) data analysis of the first family showed a novel, nonsense mutation in LAMC2 gene (LAMC2: NM_005562: exon14:c.C2143T: p.R715X). The heterozygous state of the mutation was confirmed by sanger sequencing in the parents and unaffected brother. In Family II, NGS data had no coverage in the large area of LAMC2 gene. Thus, to confirm the possible deletion sanger sequencing was done and blasting of sequence showed the deleted region of 9.4 kb (exon10-17) in LAMC2 gene.
ConclusionsIn summary, current study reported a novel disease-causing premature termination codon (PTC) mutation in LAMC2 gene and a large deletion mutation in patients affected by JEB.
Keywords: Junctional Epidermolysis Bullosa, LAMC2 gene, Novel mutation, Skin disorder -
Ichthyoses as epidermal genodermatoses are a large group of keratinization disorders that affect the entire integument, which is typically characterized by visible scaling and inflammation on the skin. Nowadays, in addition to clinical criteria, new molecular diagnostic methods, such as next-generation sequencing, can help to differentiate the subgroups of ichthyoses more precisely. These disorders are mostly classified based on clinical and histologic features and molecular markers. Inherited ichthyoses were divided into two groups: non-syndromic ichthyosis and syndromic ichthyosis. Non-syndromic ichthyosis is a group of various skin diseases with genetic and clinical heterogeneity. In this group, ichthyosis vulgaris and recessive X-linked ichthyosis are common and are often of delayed onset. Correct diagnosis of the molecular defects resulted from ichthyosis is useful for the prediction of the prognosis, genetic counseling (accurate risk assessment), prenatal diagnosis, and a better understanding of skin biology. However, the most essential and promising advantage of a precise molecular diagnosis is using gene therapy for its treatment, which may be considered as a subcategory of personalized medicine. This review is focused on the different aspects of non-syndromic ichthyoses pathophysiology.
Keywords: Ichthyosis, genodermatosis, keratinization, Skin disorder -
11 درصد شیوع دارد و تا 20 / 0 تا 3 / کهیر نوعی ضایعه پوستی نسبتا شایع است و حدود 3 درصد افراد در طول زندگی خود آن را تجربه م یکنند. کهیر حاد بسیار شایع تر بوده کمتر از 6 هفته طول می کشد. کهیر مزمن با یا بدون آنژیوادم زمانی است که حداقل 2 بار در هفته تکرار شود و 0 درصد جمعیت عادی می باشد. کهیر در هر نقطه ای از بدن / بیش از 6 هفته ادامه و شیوع آن 1 روی می دهد و با اندازه های چند میلی متر تا چند سانتی متر متفاوت است. آنژیوادم در حدود 30 تا 50 درصد موارد کهیر روی می دهد. طول مدت ابتلاء به کهیر از چند هفته تا چند سال متفاوت است. کهیر در هر سنی روی می دهد ولی بیشتر در سن میانسالی و در خانم ها اتفاق می افتد و در اکثر موارد کهیر مزمن علت شناخته شد های ندارد. امروزه درصد زیادی از آنها را علل اتوایمون تشکیل می دهند (40 تا 50 درصد). گرچه به جز در موارد شدید آنافیلاکسی مرگ و میر ناشی از کهیر مزمن معمولا مطرح نیست و اصولا این بیماری خو شخیم می باشد ولی به طور اساسی و قابل توجه سبب اختلال در کیفیت زندگی مبتلایان (فعالیت های شخصی، اجتمایی و روحی) می گردد. پاتوفیزیولوژی دقیق و علل کهیر مزمن نامشخص است به همین دلیل درمان قطعی برای آن پیدا IgG3، I gG نشده است ولی به هر حال عوامل مختلفی مثل آنتی بادی های خونی ساب کلاس های 1 در بعضی از بیماران نقش دارند. بررسی های متفاوتی برای این IgE و یا FcR1 علیه رسپتور بیماران توصیه می گردد اما تست های روتین بدون شرح حال خوب کمک زیادی به این بیماران نمی کند. آنتی هیستامین ها در اکثر موارد سبب کنترل علایم بیماری می شوند. داروهای دیگر شامل ضد لوکوترین ها و ضد التهابی ها به همراه ایمونوساپرسیوها میباشند.
کلید واژگان: ضایعه پوستی, آنتی هیستامین, کهیر حاد و مزمنUrticaria is a common skin disorder; the estimate prevalence is 0.3 to 11.3 percent and it affects up to 20% of the general population during their lifetime. Acute urticaria less than 6 weeks is more common. Chronic urticaria with or without angioedema, which is defined as wheals with at least 2 times in a week appearance for more than 6 weeks with prevalence of 0.1 perecent The size of lesion is from milimeters to centimeters. Angioedma is associated in 30 to 50 percent of urticaria. Duration of urticarial is variable from some weeks to some years. Any age can be involved but it is common in middle middle aged females. There is not any known etiology in most patients. At present, autoimmune factors cause 40-50 perecent of it.It does not cause mortality except in anaphylaxis. It is a benign disease but it causes significant impairment in patients’quality of life (personal activities, social and spiritual). Exact pathophysiology and etiology in most of chronic urticarial is not known; howevert, different factors such as IgG1 or IgG3 subclasses against Fc R1 and IgE are involved.Keywords: Acute urticaria, chronic urticaria, skin disorder -
سابقه و هدفسلامت روانی از موضوعات مهم اجتماعی و علمی بوده که بیماران مبتلا به بیماری های جسمی در معرض خطر جدی آن قرار دارند و در این میان بیماران پوستی به دلیل ارتباط مستقیم پوست با محیط خارج بیش از سایر بیماران در معرض اختلالات روانی هستند. این مطالعه با هدف بررسی اختلالات روانی بیماران پوستی مراجعه کننده به درمانگاه های پوست شهر ساری انجام گرفته است.مواد و روش هادر این پژوهش توصیفی تعداد 404 بیمار پوست شهر ساری با استفاده از پرسشنامه دو قسمتی؛ GHQ-28 و مشخصه دموگرافیک – پزشکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده به صورت توصیفی و با کمک آزمون مربعات و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته هامیانگین سنی افراد مراجعه کننده به درمانگاه 28.72 سال بود که 39.4 درصد آنها مشکوک به اختلال روانی بودند. شیوع اختلالات روانی در گروه سنی 55-46 سال (52.6 درصد)، زنان (41.2 درصد)، مجردین (40.8 درصد)، ساکنین روستا (46.2 درصد)، نمونه های بی سواد و کم سواد (62.5 درصد)، بیکار (58.7 درصد)، نمونه های با سابقه مثبت بیماری اعصاب و روان (65.8 درصد) و با ضایعات منتشر پوستی (63.6 درصد) بیش از سایر گروه ها بود. از بین بیماری های پوستی آکنه (28.2 درصد)، اختلالات رنگدانه پوست (20 درصد)، آلوپسی آندروژنیک (7.4 درصد) و درماتیت ها (6.7 درصد) بیشترین شیوع را داشتند. مبتلایان به درماتیت (44.4 درصد) بیشترین اختلال روانی را شامل شدند، آکنه (43 درصد) و اختلالات رنگدانه پوست (42 درصد) در رتبه های بعدی قرار گرفتند. بین اختلال روانی با شغل، سطح تحصیلات، سابقه مثبت بیماری روانی ارتباط معنی داری وجود داشت. طول مدت بیماری پوستی، نوع بیماری پوستی، و محل ضایعات با اختلال روانی ارتباط نداشت.استنتاجموارد مشکوک به اختلال روانی در مقایسه با مطالعات انجام شده بر روی بیماران پوست در خارج از ایران و همچنین در مقایسه با بررسی های انجام شده پیرامون شیوع اختلال های روانپزشکی و وضعیت سلامت روان در افراد 15 ساله و بالاتر در ایران نیز از شیوع بالاتری برخوردار بود. نتایج این تحقیق ارتباط اختلالات روانی با بیماری های پوستی را بیش از پیش روشن می سازد و در نظر گرفتن عوامل روانی را در درمان موثر بیماری های پوستی برای متخصصین پوست متذکر می شود.
کلید واژگان: بیماریهای پوستی, آسیب شناسی روانی, GHQBackground andPurposePsychological health is one of the most important social and scientific subjects in the world. Patients with somatic and particularly dermatological diseases are at risk of psychological disorder. This study was performed to evaluate psychological health problems of patients with skin disorder attending the dermatological clinics in Sari in 2004.Materials And MethodsThis is a descriptive study performed on patients with dermatological diseases in Sari using GHQ-28 and demographic questionares. The data were analysed by chi-square test using SPSS program.Results404 subjects (325, 80.4% female) were enrolled in this study. The mean age of the subjects was 28.72 years (range 15-65). Ïncidence of psychoccognitive disorders was 52/6% in patients aged 46-55 yr, 41.2% in womens, 40.8% in single patients, 46.2/% in rural subjects, 62.5% in illiterate or lessliterate people, 57.8% in jobless individual, 65/8% in subjects with positive past history of psychological disorders and 63.6% in patients with diffuse skin lesions. The most common diagnosis in the sample population was acne (28.2%), pigmentation disorder (20%), androgenetic alopecia (7.4%) and dermatitis (6.7%). The incidence of psychocongective disorders was 44.4% in patients with dermatitis, 43% in acne and 42% in pigmentation disorders. Statistically significant differences were observed between the psychic disorder and job & literacy level and positive past history of psychological diseases (p<0.05). However, there was no significant relation between psychic disorder and duration & type of skin diseases. Çonclusion: Ïn this study, 39.4 % of patients with skin disorders affected by psychological problems, this is higher than that reported from other countries. This result reveals a close relation between dermatological and psychological factors which should be considered by dermatologists in effective treatment of skin disorders.Keywords: Skin disorder, psychological disorder, GHQ, 28
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.