به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "spastic cerebral palsy" در نشریات گروه "پزشکی"

  • Mohammad Amiri, Hamid Dalvand*, Mehdi Rassafiani, Amir Almasi
    Objectives

    Limitations in the ability to perform manual functions decrease the individual’s participation in activities of daily living (ADLs). Thus, it is required to study the relationship between manual skills and self-care activities in children. This study aims to investigate the relationship between manual ability and self-care in children with spastic cerebral palsy at the ages of 1 to 8 years.

    Methods

    In this cross-sectional study, 125 children aged 1-8 years with spastic cerebral palsy who were chosen by the convenience sampling method from 8 occupational therapy clinics in Tehran City, Iran, in 2022 were studied. The evaluation tools were manual ability classification system (MACS), mini-manual ability classification system (Mini-MACS), pediatric evaluation of disability inventory (PEDI), and cognitive level form designed in the SPARCLE project. After collecting the data, Stata software, version 14 was used to analyze data using chi-square, Spearman correlation coefficient, Mann-Whitney, Kruskal-Wallis, and regression.

    Results

    In this research, the mean age of the children was 54.2±15 months and 43.2% had a cognitive level >70. The mean self-care and mobility in children were 49.65±30.60 and 40.78±26.97, respectively. With increasing age, self-care and mobility of children showed a significant increase (P<0.001). No significant difference was observed between boys and girls in self-care and mobility (P<0.05). By changing the education level of the main caregiver, no significant difference was found in self-care and mobility (P<0.05). With the increase in children’s cognitive ability level and MACS level, self-care and mobility improved significantly (P<0.001). Moreover, the level of MACS and mobility with the highest beta values (-0.530 and 0.512, respectively) showed a greater contribution to the prediction of self-care.

    Discussion

    The results showed that with increasing age, cognitive ability level, and MACS level, self-care and mobility improve significantly in children with spastic cerebral palsy. Therefore, it is suggested to pay more attention to manual ability to improve self-care and mobility in these children.

    Keywords: Manual ability classification system (MACS), Mobility, Self-care, Spastic cerebral palsy
  • MohammadJavad Nasr, AmirHossein Zohrevand, Ali Alizadeh Khatir*
    Background

    Arachnoid cysts are congenital or acquired cerebrospinal fluid (CSF) filled intra arachnoidal lesions, included 1% of all infantile intracranial masses and were discovered incidentally in MRI or CT-scan. The vast majority of these lesions are generally asymptomatic but some patients with arachnoid cyst have headache, dizziness, seizure (or epilepsy), vestibular symptoms and cognitive impairment.

    Case Presentation

    We present a case of a 43-year-old woman who has late onset epilepsia partialis continua and had right spastic cerebral palsy due to huge arachnoid cyst. Surprisingly without any history of seizure, her first seizure presents with sustained seizures (epilepsia partialis continua) and occur in the middle age for the first time.

    Conclusion

    Most arachnoid cysts are asymptomatic and may not produce any symptoms throughout life. In our case, the late onset epilepsia partialis continua in the 5th decade of life with probably a large arachnoid cyst without any history of seizure before that is unusual. Conservative approaches usually made for the management of arachnoid cysts as patients with these cysts usually maintain the vital neurological functions.

    Keywords: Arachnoid cyst, Epilepsia partialis continua, spastic cerebral palsy
  • Mehdi Bigham Sarvestani, Maryam Mehdizadeh, Fatemeh Mehdizadeh, Shila Shabdini
    Introduction

    In children with severe spastic cerebral palsy, the presence of primary reflexes prevents normal movement patterns and delayed treatment. Wrapping technique is one of the methods used to reduce muscle tone. Wrapping technique is one of the methods used to increasing upper extremity function. The aim of this study was to evaluate the effect of this technique on the reduction of spasticity and increase the range of upper extremity in children with cerebral palsy.

    Materials and Methods

    In this experimental and pilot study, 20 children {mean (±SD) age = 4.35 (±1.18) year} were randomly assigned to intervention and control groups. In both groups, the passive ranges of motion and muscle tone (external shoulder rotation, shoulder abduction, shoulder flexion, and wrist extension) were measured by goniometer and modified Ashworth scale before and after the intervention. Both groups received regular rehabilitation services, and the intervention group took wrapping along with those services. Independent t-test was used to examine the pretest and posttest to differentiate between the two groups.

    Results

    The results of this test showed an increase in the passive range of motion in the intervention group compared with the control group. Our study also suggested tone reduction in all intended muscles, except in wrist extensor, during 12 treatment sessions in the intervention group.

    Discussion

    In summary, the use of the wrapping technique is an effective method for reducing muscle tone and increasing the passive range of motion.

    Keywords: Muscle Tone, Range of Motion, Spastic Cerebral Palsy, Upper Extremity, Wrapping Technique
  • فرهاد قدیری، حمیدرضا سجادی*، مسلم بهمنی، عباس بهرام
    مقدمه
    بین ضعف عضلانی و جنبش پذیری کودکان فلج مغزی ارتباط قوی وجود دارد. به همین علت تمرکز برنامه های مداخله ای به سمت تمرینات مقاومتی تغییر یافته است. هدف از این پژوهش تاثیر تمرین مقاومتی گروهی با موسیقی مهیج بر اسپاستیستی، قدرت عضلانی و توانایی راه رفتن کودکان فلج مغزی بود.
    روش
    این پژوهش از نوع نیمه تجربی با گروه تجربی و شاهد بود. جامعه پژوهش شامل کلیه افراد فلج مغزی شهر کرج بود. 27 کودک فلج مغزی اسپاستیک سطح (I-III GMFCS) 8-14 سال به عنوان نمونه انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه مداخله و گروه شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله در یک برنامه 12 هفته ای (هفته ای سه جلسه)  تمرین مقاومتی به منظور تقویت عضلات اندام های تحتانی شرکت کردند و گروه شاهد نیز برنامه های عادی روزانه خود را ادامه دادند. برای سنجش اسپاستیستی از مقیاس اصلاح شده اکشورث، قدرت عضلانی از آزمون 30 ثانیه بالا رفتن جانبی و نشستن به ایستادن و برای سنجش سرعت راه رفتن از آزمون 10 متر راه رفتن و یک دقیقه راه رفتن سریع استفاده شد.
     
    یافته ها
    نتایج، اختلاف معنی داری را در میانگین اسپاستیسته بعد از دوره تمرینی در گروه مداخله نسبت به گروه مشاهد نشان نداد (p>0/05)؛ اما افزایش معنی داری در قدرت عضلانی کارکردی و سرعت راه رفتن گروه مداخله شد که نسبت به گروه شاهد معنی دار بود (<0/05p).
    نتیجه گیری
    به کارگیری برنامه تمرین مقاومتی گروهی با موسیقی مهیج با فراهم نمودن شرایطی برای افزایش انگیزش و مشارکت بیشتر، می تواند شیوه موثری در بهبود عملکرد حرکتی کودکان فلج مغزی اسپاستیک باشد.
    کلید واژگان: فلج مغزی, تمرین مقاومتی, موسیقی مهیج, قدرت عضلانی, راه رفتن
    Farhad Ghadiri, Hamid Rezas Sajadi*, Moslem Bahmani, Abbas Bahram
    Introduction
    There is a strong correlation between muscle weakness and the mobility children with cerebral palsy. For this reason, the focus of the intervention programs has been changed to to resistance exercises. The purpose of this study was effect of group resistance exercise with exciting music on spasticity, muscle strength and walking ability for children with cerebral palsy.
    Methods
    This study had a quasi-experimental design with an experimental and control group. The study population consisted of all children with cerebral palsy in Karaj city. Twenty - Seven children with spastic CP (level GMFCS I-III) with age of 8-14 years were selected as sample and were divided randomly into intervention and control group The intervention group followed an 12 weeks (three sessions per week) of resistance exercise program to strengthen the muscles the lower extremity and the control group continued their daily routines. In order to measure the spasticity were used from the Modified Ashworth Scale, muscle strength from 30second lateral Step up and to sit to stand to measure walking speed from the time 10 meter walk test, 1 minute fast walk test were used.
    Results
    The results not showed a significant difference in total mean spasticity after the training period in the intervention group than the control group (p> 0/05). But there was a significant increase in functional muscle strength and walking speed in the intervention group which was significant than the control group (p <0/05).
     Conclusion Applying a resistance exercise with exciting music by providing conditions for increased motivation and participation can be an effective way to improve the motor function of children with cerebral palsy of spastic
    Keywords: spastic cerebral palsy, resistance exercise, exciting music, muscle strength, walking
  • معصومه اسماعیل پور نوسر، سید علی حسینی، نازیلا اکبر فهیمی*، سید فرهاد طباطبایی قمشه، اکبر بیگلریان
    هدف اختلال در کنترل تعادل به عنوان عامل اصلی اختلال در کارکرد کودکان فلج مغزی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تحریک شنیداری ناملایم بر تعادل ایستای کودکان فلج مغزی اسپاستیک 5 تا 12 سال تهران است.
    روش بررسی در این مطالعه توصیفی تحلیلی 20 کودک فلج مغزی اسپاستیک (12 دختر و 8 پسر با میانگین سنی 03/2±10/7 سال) شرکت کردند. نمونه گیری به شکل آسان و از جامعه در دسترس صورت گرفت. در این مطالعه کودکانی با تشخیص فلج مغزی اسپاستیک توسط متخصص مغز و اعصاب، سن تقویمی 5 تا 12 سال، قرارگرفتن در سطح I یا II بر اساس سیستم طبقه بندی حرکات درشت، توانایی فهم دستورات شفاهی، توانایی ایستادن مستقل حداقل برای 30 ثانیه، قوام عضلانی 1 تا 3 در ناحیه مچ پا بر اساس معیار تعدیل یافته آشورث، وارد شدند. این کودکان با بروز اختلال بینایی یا شنوایی و حمله تشنجی از مطالعه خارج می شدند. ابزارهای استفاده شده در این مطالعه شامل صفحه نیرو، پرسش نامه اسپارکل و معیار تعدیل یافته آشورث بودند. صفحه نیرو، برای بررسی تعادل ایستا، پرسش نامه اسپارکل برای تعیین سطح عملکرد هوشی و معیار تعدیل یافته آشورث برای تعیین میزان شدت تون عضلانی در کودکان فلج مغزی استفاده شدند. اطلاعات مربوط به تغییرات مرکز توده بدن با دستگاه صفحه نیرو مدل 9286A کیستلر ساخت کشور سوئیس تحت فرکانس 100 هرتز و نرم افزار 12-0-Bioware 4 اندازه گیری شد. تمامی شرکت کنندگان در وضعیت ایستاده و با چشم باز ارزیابی شدند. هر کودک با پای برهنه درحالی که دست هایش کنار بدنش بود، روی نقاط نشان دارشده به مدت 30 ثانیه روی صفحه نیرو می ایستاد که یک بار با پوشش سخت و یکبار با پوشش نرم فرش شده بود و به عکس منظره ای نگاه می کرد که در فاصله دو متری و دقیقا روبه روی او قرار داشت. سپس تحریک شنیداری ناملایم با دو شدت متفاوت (بالا و پایین) از پشت سر کودک پخش می شد. مدت زمان انجام هر تکلیف 30 ثانیه بود و سه بار تکرار می شد. چهار تکلیف شامل ایستادن روی سطح نرم با تحریک شنیداری ناملایم شدت بالا؛ ایستادن روی سطح نرم با تحریک شنیداری ناملایم شدت پایین؛ ایستادن روی سطح سخت با تحریک شنیداری ناملایم شدت بالا؛ و ایستادن روی سطح سخت با تحریک شنیداری ناملایم شدت پایین بود. کودک اجازه داشت در فواصل مناسب (بعد از هر سه بار تکرار) بین تکالیف استراحت کند. داده ها برای هر کودک سه بار، هر بار به مدت 30 ثانیه و با فرکانس 100 هرتز ثبت شدند. داده ها در نرم افزار متلب نسخه R2010a تحت فیلتر پایین گذر پردازش شدند. سپس برای مقایسه تاثیر تحریک شنیداری ناملایم در شدت های بالا و پایین بر سطوح نرم و سخت با چشم باز و در حالت ایستاده بدون حرکت، سرعت جابه جایی و تصویر سطح پایه در صفحه قدامی خلفی ابتدا نرمالیته داده ها با روش شاپیرو ویلک محاسبه شد. سپس به روش آماری t زوجی در نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل شد. سطح معناداری برای تجزیه وتحلیل داده ها 05/0>P در نظر گرفته شد.
    یافته ها تاثیر تحریک شنیداری ناملایم با شدت بالا در هر دو حالت ایستادن روی سطح نرم و سخت بر روی سرعت جابه جایی در صفحه قدامی خلفی و تصویر سطح پایه در صفحه قدامی خلفی معنادار بود (001/0>P) ، اما تحریک شنیداری ناملایم با شدت پایین در هر دو حالت بر روی تصویر سطح پایه در صفحه قدامی خلفی (380/0=P) و بر سرعت جابه جایی در صفحه قدامی خلفی (722/0=P) تاثیر معناداری بر کنترل تعادل ایستا نداشت.
    نتیجه گیری بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، تحریک شنیداری ناملایم با شدت بالا روی سطوح سخت و نرم صفحه نیرو در وضعیت چشم باز در میزان سرعت و تصویر سطح پایه صفحه قدامی خلفی و در برهم خوردن تعادل ایستای کودکان فلج مغزی اسپاستیک دوطرفه تاثیر دارد. بنابراین می توان در طراحی برنامه های تعادلی تحریکات شنیداری با شدت بالا را بر سطوحی با درجات متفاوت سختی در نظر گرفت.
    کلید واژگان: تحریک شنیداری, تعادل ایستا, فلج مغزی اسپاستیک
    Masomeh Esmailpour Nosar, Seyed Ali Hosseini, Nazila Akbarfahimi*, Seyed Farhad Tabatabai Ghomshe
    Objective control dysfunction is a serious problem in children with Cerebral Palsy (CP). This study aimed to investigate the impact of different intensities, harsh reliance of auditory stimulation on static balance in 5-12 years old children with bilateral spastic cerebral palsy.
    Materials & Methods This analytical descriptive study, twenty 5-12 years old children (8 boys and 12 girls, Mean±SD age: 7.10±2.03 y) with cerebral palsy participated. They were selected by the convenience sampling method. Children with CP were included in the study if they had bilateral spastic CP (diagnosed by neurologist), aged 5 to 12 years, had level I and II CP according to Gross Motor Function Classification System (GMFCS), could stand independently without any support for at least 30 seconds, had no history of surgical treatment or received injection of botulinum toxin within six months prior to the study and not a candidate for such, got scores between 1 to 3 according to Modified Ashworth Scales (MAS) in plantar flexors, and understood verbal comments. They were excluded from the study if they had vision or hearing impairments and uncontrolled epilepsy. Modified Ashworth Scales, Force Plate (during eyes open) and SPARCLE questionnaire were employed to assess muscle tone, static balance, and cognition level, respectively. The central of mass signals were collected at a sampling frequency of 100 Hz, over a period of 30 seconds using a single piezoelectric force platform (Model 9286; Kisler, Switzerland, Bioware 4-0-12). All participants were tested in standing position with eyes opened. The participants stood independently, with bare feet, on the markers in the center of the platform with arms at the sides, while looking straight ahead at the spot in front of them. The participants listened to impure auditory stimulation with harsh and low high intensity on a hard surface and soft force plate for three times. The four tasks were 1. Standing on soft surface while listening to impure auditory stimulation with harsh high intensity; 2. Standing on soft surface while listening to impure auditory stimulation with harsh low intensity; 3. Standing on hard surface while listening to impure auditory stimulation with harsh low intensity; and 4. Standing on hard surface while listening to impure auditory stimulation with harsh high intensity. Between the tasks, a break was provided during which they could rest on the chair for at least 5 minutes. Then the process repeated with auditory stimulation harsh low intensity. The average results across the three times were calculated for each participant. The data were filtered and anterior-posterior, phase plane portrait rate and velocity were measured with MATLAB (R2010a). Data normality distribution was tested using Shapiro-Wilk test which revealed the normality in distribution of the data (P<0.05). The independent t test was used to compare the results of anterior-posterior, phase plane portrait rate and velocity for each condition (harsh high intensity on a hard surface, soft force plate, harsh low intensity on a hard and soft surface of force plate). All statistical analyses were performed in SPSS V. 16. The significance level was set at P<0.05 for all tests.
    Results The effect of harsh high intensity auditory stimulation on the hard and soft surface of the plate anterior -posterior rate (P<0.001) and velocity (P<0.001) were significant. There was no significant effect of harsh low intensity auditory stimulation on the hard and soft surface of the plate anterior-posterior rate (P=0.38) and velocity (P=0.722).
    Conclusion According to this study, the harsh high intensity auditory stimulation on hard and soft surfaces with eyes opened affect the speed rate, anterior-posterior, phase plane portrait page, and static balance in children with bilateral spastic CP. Regarding this result, balance programming may improve the static balance in these children
    Keywords: Auditory stimulation, Static balance, Spastic cerebral palsy
  • Sina Salehi, Hamid Nemati, Ahmad Soltani*
    Selective Dorsal Rhizotomy (SDR) is a neurosurgical procedure currently used as a surgical treatment of children with spasticity in their legs. In SDR, the dorsal roots from L2 to S1 or S2 is partially sectioned. The primary goal of SDR is to reduce spasticity and improve the range of movement with preservation of muscle strength. The dorsal roots involved in spasticity are identified on the basis of intraoperative electrophysiological stimulation. Currently, SDR is most commonly performed for the treatment of spastic cerebral palsy in children. We report an 8-year-old child with spastic cerebral palsy who underwent intraoperative neurophysiology monitoring during SDR for treating his spasticity. Before the operation, patient’s examination revealed more spasticity at the lower extremities, mild spasticity at the upper extremities, and occurrence of fixed contracture of his both ankle joints. Intraoperative neuromonitoring (consisting of motor evoked als, direct nerve root stimulation, and free run electromyography) was performed during the operation. Electrophysiological monitoring was initially used to help differentiate between the ventral and dorsal roots and cutting the abnormal sensory rootlets. After the operation, his motor power of the lower extremities in the proximal and distal muscles was 4 out of 5, his saddle sensation became normal, and there was no urinary and stool incontinency. Four weeks after the surgery, he could walk about 10 m without help. His examination at 2 and 4 weeks after the operation showed was no sign of sensory deficits, urinary, or stool incontinency. Two months after the operation, the patient could walk independently without help while before the operation, he could not.
    Keywords: Intraoperative neurophysiology monitoring, Spastic cerebral palsy, Dorsal rhizotomy
  • جعفر گنچ پور ثالث، جعفر سلیمانپور مختار مانند، محمد اسماعیل حیدری
    زمینه

    فلج مغزی (Cerebral Palsy) یکی از شایعترین عوامل ناتوانی در کودکان کشورهای در حال توسعه می باشد. در نوع اسپاستیک جراحی های ارتوپدی نقش اساسی را در درمان دفورمیتی های شایع در اندام های فوقانی و تحتانی دارد. در اندام های تحتانی درگیری عضلات مختلف سبب ناهنجاری های اسکلتی و وضعیتی در مفاصل هیپ، زانو و مچ پا می شود که الگوی ایستادن بیمار و راه رفتن آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. تناقضات بسیاری در مورد نتایج روش های جراحی ارتوپدیک انجام شده در اندام های تحتانی بیماران دارای فلج مغزی وجود دارد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی جراحی های ارتوپدی بافت نرم بر عملکرد بیماران فلج مغزی اسپاستیک است.

    روش کار

    در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی 100 بیمار فلج مغزی اسپاستیک که تحت جراحی اندام های تحتانی قرار گرفته اند بررسی شده است. توانایی عملکردی، ایستادن و الگوی راه رفتن و دامنه حرکات مفصل مچ پا بررسی شده است.

    یافته ها

    در این مطالعه 100 بیمار با میانگین سنی 4±5/8 سال شامل 68 پسر و 32 دختر با فلج مغزی اسپاستیک بررسی شدند. عدم توانایی ایستادن مستقل در 29% و توانایی راه رفتن مستقل در 71% در قبل از عمل بوده است که در بعد از عمل 5% و 95% شده بود. میزان راه رفتن اکینوس بعد از عمل 13%، ایجاد دفورمیتی کالکانئال 17% بوده است. عود کلی بعد از دو سال 29% و میزان اصلاح بیش از حد 8% بوده است. از نظر توانایی عملکردی بیماران بین قبل و بعد از عمل تفاوت آماری معنی داری وجود نداشته است.

    نتیجه گیری

    بر اساس یافته های مطالعه درمان جراحی بافت نرم برای اختلال راه رفتن و ایستادن بیماران فلج مفزی اسپاستیک موفق است. دفورمیتی کالکانئال از مهمترین عوارض دراز مدت جراحی می باشد. میزان عود اکینوس با این درمان ها کم می باشد و در کوتاه مدت با عارضه ای همراه نیست.

    کلید واژگان: فلج مغزی اسپاستیک, الگوی راه رفتن, اکینوس
    Jafar Ganjpour Sales, Jafar Soleimanpour Mokhtarmanand, Mohmmad Esmaeil Heidari
    Background

    Cerebral Palsy (CP) is one of the most common causes of disability in children in developing countries. Orthopedic Surgery of the spastic type are common role in the treatment of upper and lower extremity deformities. Lower limb muscle involvement in various causes induced skeletal abnormalities and stature in the hip joints, knees and ankles pattern they will affect of the patients standing and walking. In the results of orthopedic surgical procedures are discrepancies that performed on the lower extremities of patients with cerebral palsy. The purpose of this study was to evaluate the results of surgical treatment of orthopedic soft tissue of the patient's cerebral palsy.

    Methods

    In a descriptive-analytical study, 100 patients with spastic cerebral palsy under lower limb soft tissue procedure were evaluated. Functional ability, standing and walking pattern, and range of motion of the ankle joint is examined.

    Results

    In this study, 100 patients, including 68 males and 32 female were studied. The mean age was 8.5 ± 4 years. Inability to stand independently was at 29% and the ability to walk independently at 71% of the preoperative and postoperative was 5% and 95%. The rate of postoperative equines gait 13%, and calcaneal deformity has been created 17%. The overall recurrence rate after two years, 29% and overcorrection has been 8%. In terms of functional performance between before and after surgery, there were no statistically significant differences.

    Conclusions

    Based on the results of surgical treatment of soft tissue in spastic cerebral palsy in patients gait and standing are successful. Calcaneal deformity of is important long-term complications of surgery. Equines gait has a low recurrence rate with this treatment and was not associated with the short-term effects.

    Keywords: Spastic Cerebral Palsy, Gait Pattern, Equinus
  • روشنک وامقی*، فیروزه ساجدی، مسعود غریب، ساحل همتی، مهران احمدلو
    زمینه و هدف
    عدم تشخیص و مداخله ی به موقع در کودکان فلج مغزی می تواند منجر به ناتوانی های متعددی شود. نوروفیدبک روش درمانی نسبتا جدیدی است که موجب بهبود تنظیمات عصبی و عملکرد متابولیک در مغز گردد. با توجه به جدید بودن این روش مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر نوروفیدبک بر امواج مغزی کودکان دچار فلج مغزی اسپاستیک انجام شد.
    مواد و روش کار
    مطالعه حاضر شبه تجربی با انجام آزمون قبل و پس از مداخله بود. روش نمونه گیری به صورت در دسترس شامل کلیه کودکان 4-15 ساله مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک، مراجعه کننده به مراکز توانبخشی تهران، در سال 1392 بود. 26 کودک فلج مغزی براساس معیار های ورود و خروج و ضریب هوشی بالاتر از 80 وارد مطالعه شدند. جهت آنان 5 جلسه نوروفیدبک انجام شد. امواج مغزی قبل و بعد از انجام مداخله، توسط دستگاه EEG/ERP 19 کاناله استاندارد با فرکانس نمونه برداری 250Hz ثبت و با الگوی امواج مغزی 50 کودک نرمال 4 تا 15 ساله (گروه کنترل) مقایسه گردید.
    یافته ها
    متوسط قدرت امواج آلفا (فرکانس بالا) پس از انجام مداخله (نورو فیدبک) در کودکان فلج مغزی افزایش و متوسط قدرت امواج دلتا (فرکانس پایین) کاهش یافتند، یعنی مداخله سبب نزدیک شدن الگوی امواج مغزی کودکان فلج مغزی به الگوی نرمال شد واین می تواند علائمی از بهبود امواج مغزی باشد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد نوروفیدبک موجب بهبود امواج مغزی در کودکان فلج مغزی می گردد. انجام مطالعات بیشتر درباره ی تاثیر این روش در درمان فلج مغزی ضروری است.
    کلید واژگان: نوروفیدبک, امواج مغزی, کودکان, فلج مغزی اسپاستیک
    R. Vameghi *, F. Sajedi, M. Gharib, S. Hemmati, M. Ahmadlou
    Background and Objectives
    Lack of early detection and intervention of cerebral palsy in children can lead to multiple disabilities. Neurofeedback is a new treatment method that may cause neuro and metabolic function regulation in brain. The aim of this study was to determine the effect of neurofeedback on brain waves in children with spastic cerebral palsy.
    Material and Methods
    This study was semi-experimental with pre- and post- test. The sampling method was available. The samples include all children 4-15 years old with spastic cerebral palsy; were admitted to rehabilitation centers of Tehran, in 2013. Twenty-six children with cerebral palsy with a mean age of 9.1 ± 4.8 years on the basis of inclusion & exclusion criteria (IQ above 80) were enrolled. Five sessions of neurofeedback were done. Brain waves were recorded before and after intervention by the EEG / ERP 19-channels standard with a sampling frequency of 250Hz and were compared to brain waves patterns of 50 normal, 4-15 years old children (control group).
    Results
    The average of delta (low frequency) power decreased and the alpha (higher frequencies) power increased over the children after intervention in each channel. These mean that intervention bring brain waves pattern to near normal and these changes may be the signs of brain waves improvement.
    Conclusion
    It seems that neurofeedback improve the brain waves in children with cerebral palsy. It’s necessary to do more investigations about the efficacy of this method in treatment of cerebral palsy.
    Keywords: Neurofeedback, brain waves, Children, Spastic cerebral palsy
  • منصور نوری، ابراهیم پیشیاره *، سیدعلی حسینی، نازیلا اکبر فهیمی، مهدی روشنگر
    مقدمه
    با توجه به شایع بودن اختلال عملکرد اندام فوقانی در فلج مغزی و نقش این عامل در کارکردهای آموزشی و مشارکت در فعالیت های مهارت های روزمره زندگی کودکان، عاملی موثر در کیفیت زندگی آنها می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین عملکرد اندام فوقانی با کیفیت زندگی در کودکان مبتلا به فلج مغزی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران در سال 1392 انجام شد.
    روش کار
    در این پژوهش مقطعی 50 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از مرکز کار درمانی رشد شهر تهران در سال 1392 انتخاب شدند. آزمون کیفیت مهارت های اندام فوقانی توسط ارزیاب و پرسشنامه کیفیت زندگی مخصوص کودکان فلج مغزی توسط والدین تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری گام به گام و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که بین مولفه های عملکرد اندام فوقانی با تمام مولفه های کیفیت زندگی رابطه معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد به ترتیب 35 درصد از واریانس نمره مولفه ی رفاه و پذیرش اجتماعی (0/001>P)، 53 درصد مولفه ی مشارکت و سلامت جسمانی (0/001>P)، 41 درصد مولفه ی کارکرد (0/01>P)، 28 درصد مولفه ی رفاه هیجانی (0/001>P)، 29 درصد مولفه ی درد و نارضایتی از ناتوانی (0/001>P) توسط متغیر های عملکرد اندام فوقانی تبیین می شود.
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این مطالعه حاکی از این است که داشتن سطح بالایی از عملکرد اندام فوقانی مترادف با بهره وری از کیفیت بالاتری از سطح کیفیت زندگی و حیطه های مختلف آن می باشد. بنابراین می توان با برنامه ریزی و استدلال بالینی با هدف ارتقای عملکرد اندام فوقانی بتوان کیفیت زندگی این کودکان را بهبود بخشید.
    کلید واژگان: کیفیت زندگی, کودکان, فلج مغزی, اندام فوقانی
    Mansour Noori, Ebrahim Pishyareh *, S.Ali Hosseini, Nazila Akbarfahimi, Mehdi Rahgozar
    Introduction
    Regarding the prevalence of upper extremity disorders in cerebral palsy and its importance in educational performance and participation in daily life activities of children، upper extremity function could hold an essential role in quality of life. So this study was conducted to evaluate the relationship between upper extremity function and quality of life in the children with spastic cerebral palsy which referred to medical centers in Tehran in 2013.
    Methods
    In this cross-sectional study، 50 children with spastic cerebral palsy were chosen by stratified sampling method from Roshd Occupational Therapy Center in Tehran، in 2013. The “quality of the upper extremity skills” test was performed by the evaluator and “the quality of life questionnaire for children with cerebral palsy” was completed by the parents. Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis were used in order to analyze the gained data by SPSS version 19 software.
    Results
    The results indicated that there is a significant relation between upper extremity factors and all criteria. Regression analyze showed that 35% of variance of the welfare and social acceptance criteria (P<0. 001)، 53% of participation and physical health criteria (P<0. 001)، 41% of function criteria (P<0. 01)، 28% of emotional welfare criteria (P<0. 001)، 29% of pain criteria and dissatisfaction with disability (P<0. 001) is explained by factors of upper extremity function، respectively.
    Conclusion
    Our study states that having high level of upper extremity function is equal to higher level of quality of life and its scope. Therefore، in order to improve the upper extremity function، by programming and clinical reasoning، it is possible to promote the quality of life in spastic cerebral children.
    Keywords: Quality of life, Children, Spastic cerebral palsy, Upper extremity
  • نازیلا اکبرفهیمی، سیدعلی حسینی، نیما رضازاده*، مسعود کریملو، مهدی رصافیانی، سهیلا شهشهانی
    زمینه و هدف
    یکی از آزمون های تشخیصی در بررسی عملکرد سیستم دهلیزی، آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی است. این پژوهش با دو هدف بررسی امکان پذیری انجام آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی در کودکان فلج مغزی اسپاستیک 12-7ساله و عملکرد سیستم دهلیزی گردنی آنان در مقایسه با کودکان هنجار با استفاده از این آزمون صورت گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه مقطعی مقایسه ای 31 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک، 8 دختر و 23 پسر با میانگین سنی 77/8 سال و انحراف معیار 52/1 سال، و 31 کودک هنجار شامل 13 دختر و 18 پسر با میانگین سنی 77/8 سال و انحراف معیار 52/1 سال شرکت داشتند و مورد ارزیابی پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی با استفاده از محرک تن برست 500 هرتز قرار گرفتند. شاخص های مورد بررسی شامل زمان نهفتگی قله های p13 و n23، دامنه n23 - p13 و آستانه بود.
    یافته ها
    پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی ثبت شده در 31 کودک هنجار دوطرفه بود. در حالی که، این پاسخ در 21 مورد از کودکان دچار فلج مغزی در هر دو گوش، سه مورد در گوش راست و پنج مورد در گوش چپ و دو مورد بدون پاسخ بود. در دو گروه از نظر زمان نهفتگی قله n23، دامنه و آستانه n23 - p13 تفاوت معنی داری مشاهده شد(p<0/05).
    نتیجه گیری
    یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی در کودکان فلج مغزی قابل اجرا است. بین دو گروه تفاوت معنی داری در شاخص های مورد بررسی دیده شد که بررسی علل آنها به مطالعات بیشتری نیاز دارد.
    کلید واژگان: کودک, فلج مغزی اسپاستیک, آزمون پتانسیل های عضلانی برانگیخته دهلیزی گردنی, سیستم دهلیزی
    Nazila Akbarfahimi, Seyed Ali Hosseini, Nima Rezazadeh *, Masoud Karimlou, Mehdi Rassafiani, Soheila Shahshahani
    Background And Aim
    Cervical vestibular-evoked myogenic potential (cVEMP) is one of the diagnostic tests used in assessing vestibular function. Two aims of this study were to investigate implications of cervical vestibular evoked myogenic potential in children with spastic cerebral palsy (7-12 years)، and to compare vestibular function in these children and normal children.
    Methods
    In this cross-sectional study، myogenic potential was recorded in 31 children with spastic cerebral palsy (8 girls، 23 boys،7-12 years of age، with mean age of 8. 77 years old and standard deviation of 1. 52 years) and 31 normal children (13 girls، 18 boys with mean age of 8. 77 years and standard deviation of 1. 52 years). Cervical vestibular evoked myogenic potential was recorded with 500 Hz tone burst. The recorded parameters included p13 and n23 latency، p13-n23 pick to pick amplitude، and threshold.
    Results
    Myogenic Potential was recorded in 31 normal children. They had bilateral responses. In children with cerebral palsy، 21 children showed bilateral responses، 3 children had only right-sided responses، 8 children had only left-sided responses، and two children did not show any responses. The statistical significant differences were shown between the two groups in n23، p13-n23 pick to pick amplitude، and threshold (p<0. 05).
    Conclusion
    These findings showed that cervical vestibular evoked myogenic potential can be used in children with cerebral palsy. There were significant differences in myogenic potential parameters between the two groups. More studies are needed to investigate the causes of these differences.
    Keywords: Children, spastic cerebral palsy, vestibular evoked myogenic potentials, vestibular system
  • مریم کاویانی، هوشنگ دادگر، زهرا سلیمانی، مسعود صالحی
    زمینه و هدف
    مشکلات تغذیه ای در کودکان فلج مغزی شایع می باشد. مداخلات زود هنگام دهانی حرکتی می تواند عملکرد تغذیه ای را در این کودکان بهبود بخشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مدت زمان تحریکات دهانی حرکتی بر عملکرد تغذیه ای در کودکان فلج مغزی اسپاستیک می باشد.
    روش بررسی
    دوازده کودک فلج مغزی اسپاستیک در محدوده سنی 2تا 7 سال در دو گروه A، B قرار گرفتند. کودکان گروه A به مدت 12 جلسه(سه روز درهفته) و کودکان گروه B به مدت 24 جلسه(سه روز در هفته) تحریکات دهانی حرکتی را دریافت کردند.مهارت های تغذیه ای با استفاده از مقیاس حرکتی دهان ارزیابی شدند.داده های بدست آمده با استفاده از روش های آماری فریدمن و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که تحریکات دهانی حرکتی بر عملکرد تغذیه ای در هر دو گروه موثر بود. بهبود عملکرد های بستن دهان،بستن لب در هنگام تغذیه با قاشق و مکیدن نی درکودکان گروه B در مقایسه با گروه A تفاوت معنی داری داشتند(05/0 P<). در عملکردهای جویدن،کنترل مایعات در حین بلع و کنترل ماده ی غذایی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0 P>). همچنین در نمره کل عملکرد تغذیه ای بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 P>)).
    نتیجه گیری
    تحریکات حرکتی دهان بر عملکرد تغذیه ای کودکان فلج مغزی اسپاستک موثر می باشد ولی با افزایش تعداد جلسات درمانی (افزیش مدت زمان تحریک) فقط رفتارهای خاصی از تغذیه بهبود می یابند.
    کلید واژگان: فلج مغزی اسپاستیک, مهارت های تغذیه, تحریکات حرکتی دهان
    Maryam Kaviani, Hoshang Dadgar, Zahra Soleymani, Masood Salehi
    Background And Aim
    Oral feeding difficulties are common in children with cerebral palsy. Early oral motor interventions may improve oral feeding skills in these children. The purpose of this study is to evaluate the effect of intervention duration of oral motor stimulation on feeding skills in spastic cerebral palsy.
    Materials And Methods
    Twelve children with spastic cerebral palsy 2-7 years aged were participated into two groups A and B. Children in the group A received oral-motor stimulation for 12 session (3 days per week) and group B received stimulation program for 24 session (3 days per week). Feeding skills was assessed using Oral Motor Assessment Scale (OMAS). Data were analyzed using Friedman and Mann-Whitney tests.
    Results
    The results of the study revealed a significant improvement in feeding skills for both groups. The B group had significantly advanced in mouth closure، lip closure on utensil and sucking straw than children in group A (P<0. 05). The difference between two group in control of food during deglutition، mastication and control of liquid during deglutition was not significant (P>0. 05). There was difference in the total score of feeding skills was not significant between the two groups (P>0. 05).
    Conclusion
    Oral-motor intervention might be improved feeding performance in children with cerebral palsy but continuation (increased duration) of intervention improved specific components of feeding behaviors.
    Keywords: Spastic cerebral palsy, Feeding skills, Oral motor stimulation
  • Sajedi Firoozeh, MD. Alizad Vida Asghar Dadkhah, Ph. D. Mohammad R. Hadian Jazy, MD. &yuml&yuml&yuml
    Cerebral palsy (CP) is a static encephalopathy with abnormal reflexes that cause motor developmental delay. In addition to conventional methods, complementary medicine like homeopathy has been used in treatment of neuro-developmental disorders. This study has been done to determine the effect of adding homeopathic treatment to rehabilitation on abnormal reflexes of children with spastic cerebral palsy.
    In this study by using minimization technique subjects were divided to case and control groups. The routine rehabilitation techniques were done in 4 months in both groups. The control group received placebo and the case group received homeopathy drugs. Primitive, spinal, brain stem, midbrain, cortical reflexes and automatic movement reaction in the beginning and the end of four months were assessed and compared in two groups. Data collected by assessment forms, direct observations and examinations.
    The average age in case and control groups was 28, 28.4 months respectively. Primitive reflexes: Palmar Grasp reflex in 14.3% of cases has improved but in control group has no differences (PV=0.681). Plantar Grasp and walking reflex in two groups before and after intervention have no differences (PV=1). Moro reflex in 28.6% of cases and 11.1% of controls improved (PV=0.408).
    Regarding to proved effects of homeopathy mentioned in different articles on physical of children with CP as well as executive limitations, it is not possible to reject the effects of homeopathy on reflexes of children with CP.As homeopathy is young in Iran, it is recommended to make researches about effects of homeopathy on neurodevelopmental disorders.
    Keywords: Spastic cerebral palsy, Abnormal reflexes, Homeopathy
  • هاشم شمشادی، ابوالفضل صالحی، رضا نیلی پور، اکبر بیگلریان
    هدف
    مقایسه شاخص های تنفسی گفتار در مراحل مختلف، از جمله: میانگین حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک و مقایسه این شاخص ها با کودکان طبیعی و بکارگیری میزان این تفاوتها در برنامه ریزی های دقیق تر گفتار درمانی، اصلی ترین انگیزه این تحقیق بوده است.
    روش بررسی
    تحقیق حاضر به روش مقطعی مقایسه ای و از نوع مورد – شاهدی است. با بکارگیری روش هدفمند و غیر تصادفی، بیست نفر کودک دختر و پسر فلج مغزی نوع اسپاستیک 12-5 ساله بعنوان بیمار و بیست نفر کودک عادی دختر و پسر با روش همتاسازی و جور کردن به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. بررسی پرونده سلامتی گذشته و آزمونهای اولیه بالینی و پاراکلینیکی مناسب برای همسان سازی و لحاظ معیارهای ورود و خروج از تحقیق و همچنین آزمونهای رادیولوژیکی ریه و آزمونهای خونی در جهت رد امکان هر گونه بیماری احتمالی زمینه ای ریوی وسیستمیک در هر دو گروه انجام پذیرفت. متغیرهای حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی در گروه های نمونه و شاهد با استفاده از دستگاه کامپیوتری رسپیرومتر که ساخت و هنجار شده در مرکز تحقیقات دانشگاه گلاسکو انگلستان است سنجیده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    تفاوت معنی داری در متغیرهای میانگین حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی بین گروه های مورد و شاهد وجود داشت (001/0> P). بدین صورت که این شاخص ها در افراد بیمار بطور متوسط 34% کمتر از افراد سالم بود.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این تحقیق، شاخصهای تنفسی گفتار در کودکان فلج مغزی اسپاستیک کاهش محسوسی داشته و این امر باید در برنامه ریزی دقیق و مشخص توانبخشی و گفتاردرمانی این کودکان مد نظر بوده و بکار گرفته شود.
    کلید واژگان: میانگین حجم جاری, حجم حیاتی, حجم آواسازی, شاخص های تنفسی, فلج مغزی اسپاستیک
    Hashem Shemshadi, Abolfazl Salehi, Reza Nili, Pour, Akbar Biglarian
    Objective
    Research is designed to determine speech respiratory measures in spastic cerebral palsied children versus normal ones, to be used as an applicable tool in speech therapy plans.
    Materials and Methods
    Via a comparative cross-sectional study (case–control), and through a directive goal oriented sampling in case and convenience approach for controls twenty spastic cerebral palsied and twenty control ones with age (5-12 years old) and sex (F=20, M=20) were matched and identified. All possible inclusion and exclusion criteria were considered by thorough past medical, clinical and para clinical such as chest X-ray and Complete Blood Counts reviews to rule out any possible pulmonary and/or systemic disorders. Their speech respiratory indices were determined by Respirometer (ST 1-dysphonia), made and normalized by Glasgow University. Obtained data were analyzed by independent T test.
    Results
    There were significant differences between cases and control groups for "mean tidal volume", "phonatory volume" and "vital capacity" at a=0/05 values and these values in patients were less (34%) than normal children (P<0/001).
    Conclusion
    Measures obtained are highly crucial for speech therapist in any speech therapy primary rehabilitative plans for spactic cerebral palsied children.
    Keywords: Tidal volume, Phonatory volume, Vital capacity, Spastic cerebral palsy, Respiratory measures
  • فیروزه ساجدی، ویدا عالی زاد، فرشید علاء الدینی، محمدرضا هادیان جزی
    هدف
    فلج مغزی به صورت اختلال غیر پیشرونده در وضعیت وحرکت بدن می باشد که دراثر علل مختلفی ایجاد می شود. اقدامات درمانی وتوانبخشی مختلفی در این کودکان ازجمله ماساژ به کار رفته است. تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر افزودن درمان ماساژ به کاردرمانی در بهبود تون عضلانی کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک انجام شد.
    روش بررسی
    در این کارآزمایی بالینی دو سویه کور نمونه ها ازمیان کودکان مبتلا به فلج مغزی مراجعه کننده به مراکز توانبخشی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی «جامعه در دسترس»، به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و دارا بودن شرایط ورود به مطالعه انتخاب و بطور تصادفی به 2 گروه کنترل ومداخله تقسیم شدند.روش استاندارد توانبخشی درطی 3 ماه برای هردو گروه بطور یکسان اجرا شد و گروه مداخله قبل از کاردرمانی 30 دقیقه ماساژ نیز دریافت نمودند. تون عضلانی قبل وپس از مداخله بر اساس آزمون اشورث ارزیابی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمونهای آماری پارامتری (تی زوجی و تی مستقل) و غیر پارامتری (ویلکاکسون و من ویتنی) صورت گرفت.
    یافته ها
    13 نفر درگروه مداخله و 14 نفر در گروه کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن در گروه مداخله 5/49 ماه ودر گروه کنترل 1/42 ماه بود. تون اندام های فوقانی و تحتانی و عضلات تنه وگردن، قبل و پس از درمان در گروه های مداخله و کنترل اختلاف معناداری نداشت (05/0 P>).
    نتیجه گیری
    براساس نتایج این تحقیق افزودن ماساژ به کاردرمانی درکودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک، بر تون عضلانی آنان تاثیری ندارد، ولی باتوجه به ذکر چنین تاثیری دربرخی مقالات و ازطرفی محدودیتهای اجرایی مختلف درانجام این تحقیق، نمی توان وجود اثر مثبت این روش را در بهبود توانایی های حرکتی این کودکان رد کرد.
    کلید واژگان: فلج مغزی اسپاستیک, تون عضلانی, ماساژ, کاردرمانی
    Firouzeh Sajedi, Vida Aali, Zad, Farshid Alaeddini, Mohammad Reza Hadian, Jazi
    Objective
    Cerebral palsy is a nonprogressive disorder in body posture and movement, due to different etiologies. Different medical and rehabilitation interventions include massage have been used in these children. This study has been done to determine the effect of adding massage to occupational therapy on muscle tone of children with spastic cerebral palsy.
    Materials and Methods
    This study was a double blind clinical trial. The children were recruited from clinics of University of Welfare & Rehabilitation Sciences. The individuals were divided to intervention and control groups. The routine rehabilitation techniques were done in 3 months in both groups. The intervention group received massage for 30 minutes before rehabilitation. Muscle tonicity was evaluated at the beginning of the study and 3 months later by Ashworth test. The data analysis was done by parametric (t test, paired t test) and nonparametric (Mann Whitney, Wilcoxon) tests.
    Results
    Thirteen subjects of case (intervention) group and 14 subjects of control group were studied. The average age in case group and control group was 49.5, and 42.1 months respectively. There were no statistically significant differences in Tonicity of upper and lower limbs, trunk and neck between intervention group and control group (P>0/05).
    Conclusion
    In general based on the results of this study, adding massage to occupational therapy had no effect on tonicity of spastic cerebral palsied children. Regarding to some effects of massage mentioned in different articles on physical abilities of children with C.P. as well as executive limitations in this research, it is not possible to reject the effects of homeopathy on physical abilities of children with C.P.
    Keywords: Spastic cerebral palsy, Muscle tone, Massage, Occupational therapy
  • مجتبی ایزدی، قدرت الله باقری، حمیدرضا خلج، داوود خورشیدی، مریم چراغی دوچشمه
    زمینه و هدف
    علیرغم وجود مطالعات گسترده ر زمینه علوم ورزشی در سه دهه گذشته، هنوز اطلاعات اندکی در مورد الگوهای فعالیت و پاسخ های فیزیولوژیکی به تمرین در اشخاص معلول در دسترس است. هدف این تحقیق هم سنجی استقامت قلبی- عروقی، ظرفیت هوازی و نبض اکسیژن کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک، متعاقب اجرای برنامه تمرینات توانبخشی- ورزشی هوازی و مقایسه آن با افراد سالم است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه نیمه تجربی 18 کودک فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک 10 تا 14 سال با میانگین و انحراف معیار قد 34/6131 سانتی متر و وزن 64/583/29 کیلوگرم، داوطلبانه و با رضایت والدین و همچنین تایید پزشک متخصص در برنامه ورزشی- توانبخشی شرکت کردند (گروه تجربی) و 18 کودک سالم همتایشان (گروه کنترل) به صورت تصادفی انتخاب شدند. متغیرهای تابع در گروه بیمار در وضعیت های قبل و بعد از برنامه توانبخشی در یک آزمون مطابق پروتکل مک مستر روی چرخ کارسنج در شرایط آزمایشگاهی اندازه گیری و سپس با گروه کنترل مقایسه شدند. گروه تجربی برنامه تمرینات را به مدت 3 ماه، سه نوبت در هفته با میانگین ضربان قلب 144 ضربان در دقیقه اجرا کردند. مدت اجرای هر جلسه تمرین برای هر آزمودنی 20 تا 25 دقیقه بود.
    یافته ها
    اجرای برنامه تمرینی به افزایش اندک حداکثر اکسیژن مصرفی(VO2 max) بیماران انجامید. نبض اکسیژن (VO2/HR) گروه بیمار در شرایط پیش آزمون به میزان قابل توجهی پایین تر از گروه کنترل بود و برنامه توانبخشی به بهبود این متغیر در بیماران منجر شد (05/0p<).
    نتیجه گیری
    عدم فعالیت و بی تحرکی طولانی مدت از یک طرف و افزایش اسپاستیسیتی و حرکات غیر ارادی از طرف دیگر به کاهش آمادگی قلبی - عروقی و افزایش هزینه انرژی و کاهش ظرفیت هوازی بیماران اسپاستیک به هنگام فعالیت نسبت به افراد سالم منجر می شود. برنامه نوتوانی و فعالیت های توانبخشی - ورزشی حتی با مدت و شدت کم به بهبود این عوامل و افزایش کارآیی قلبی - عروقی این بیماران منجر می شود.
    کلید واژگان: فلج مغزی اسپاستیک, نبض اکسیژن, توانبخشی, استقامت قلبی, عروقی
    Gh. Bagheri, H.R. Samari Khalaj, D. Khorshidi, M. Cheraghi Docheshmeh, M. Izadi
    Background And Objective
    Despite the voluminous amount of studies in the field of exercise sciences over the past three decades, there remains a paucity of information on the activity patterns and physiological responses to exercise in people with disability. The aim of this study was to investigate the effect of an exercise-rehabilitation aerobic program on the cardiovascular fitness, maximal oxygen uptake (VO2 max) and oxygen pulse for children with spastic cerebral palsy (Diplegia) and their comparison with healthy children.
    Materials And Methods
    The experimental group for this semiexperimental study comprised of 18 (10-14 years old) diplegic spastic cerebral palsy children (CP) with average hight (131 ± 6.34 cm) and weight (29.83 ± 5.64 Kg) selected with the consent of their parents as well as specialist physician. Eighteen normal children were randomly designated as the control group. The variables of the experimental group were measured before and after the exercise-rehabilitation program according to Mac Master protocol on cycle ergometer at the laboratory conditions. Then these values were compaired with those of the control group. The experimental group performed exercise program for a period of three months, three times a week with intensity average 144 bpm of heart rate. Each session lasted 20-25 minutes for each subject.
    Results
    The exercise-rehabilitation program led to enhancement of the maximal oxygen uptake (VO2 max) at the patient group. The oxygen pulse (VO2/HR) of the patient group was significantly lower than that of the normal group and the exercise program improved this variable (p<0.05).
    Conclusion
    This study indicated that in the spastic patients the lack of activity and being sedentary for a long time increases spasticity, the involuntary movements lead to a decrease in cardiovascular fitness and aerobic capasity and an increase in energy cost during exercise or daily activity as compared with normal people. The Rehabilitation program and exercise, even for short time or at low intensity leads to an improvement in the variables under study and enhances cardiovascular efficiency in these patients.
    Keywords: Spastic Cerebral Palsy, Oxygen Pulse, Rehabilitation, Cardiovascular Endurance, Submaximal Aerobic exercise
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال