به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "temporary cement" در نشریات گروه "پزشکی"

جستجوی temporary cement در مقالات مجلات علمی
  • فرشاد باجغلی، فلاح تفتی، شهرزاد سیروس *
    مقدمه
    پروتزهای متکی بر ایمپلنت، می توانند پیچ شونده یا سمان شونده باشند. استفاده از سمان های دائمی که در روکش ها به صورت متداول استفاده می شود، در پروتزهای متکی بر ایمپلنت توصیه نمی شود. این سمان ها بسیار قوی هستند و امکان جداسازی پروتز، به راحتی امکان پذیر نمی باشد. با استفاده از سمان های موقت، نه تنها شکست های سمان دائم، حذف می شوند، بلکه پروتز در موارد نیاز، قابل جداسازی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مواد پرکننده ی فضای پیچ و سمان در گیر روکش های ایمپلنت بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی آزمایشگاهی، 5 اباتمنت زاویه دار (15 درجه) بر روی آنالوگ، پیچانده شده و 10 روکش برای هر یک از آنها ساخته شد. چهار ماده ی پرکننده، Coltosol، کامپوزیت رزین، نوار تفلون و سیلیکون، برای پر کردن حفره ی دسترسی استفاده گردید و یکی از اباتمنت ها خالی گذاشته شد (تنها پیچ آن پوشانده شد). دو سمان موقت (Temb Bond و Temp Bond NE) برای سمان روکش ها استفاده گردید. نیروی مورد نیاز برای جداسازی روکش ها با Universal testing machine با سرعت 5 میلی متر در دقیقه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ANOVA و توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (α = 0/05).
    یافته ها
    در تمام نمونه ها، نیروی مورد نیاز برای جدا کردن روکش های ریختگی از پایه ی ایمپلنت در گروه Temp Bond NE بالاتر و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (p value = 0/007). علاوه بر این، تفاوت میان مواد پرکننده ی حفره ی دسترسی از لحاظ آماری معنی دار بود (p value < 0/001). از این رو در هر گروه شامل Clotosol، گروه فاقد ماده ی پر کننده، کامپوزیت رزین، تفلون و سیلیکون تراکمی، با روند صعودی به ترتیب بالاترین میزان نیروی جداسازی را نشان می دهند.
    نتیجه گیری
    گیر روکش های متکی بر ایمپلنت، تحت تاثیر انواع مواد پرکننده، حفره های دسترسی و سمان های مورد استفاده می باشد.
    کلید واژگان: روکش, پایه ی ایمپلنت, گیر, سمان موقت
    Farshad Bajoghli, Abbas Fallah, Shahrzad Sirous *
    Introduction
    Implant-supported prostheses can be screw-type or can be cemented onto the abutment. Use of permanent cements, which are used in conventional prostheses, is not recommended for implant-supported prostheses. These cements are very strong and do not allow easy removal of the prosthesis. By using temporary cements not only permanent cement faults will be eliminated but also prosthesis can be retrieved as needed. The aim of this study was to evaluate the effect of screw access filling material and cement on the retention of implant cemented crowns.
    Materials & Methods
    In this in vitro study, 5 angulated abutments (15°) were screwed onto the analogue and ten crowns were fabricated for each of them. Four filling materials, Coltosol, composite resin, Teflon tape and silicone, were used to fill the access cavity and one abutment was left empty (only the screw was covered). Two temporary cements (Temp Bond and Temp Bond NE) were used to cement the crowns. The force required to remove the crowns was measured with a universal testing machine at a crosshead speed of 5 mm/min. Data were analyzed with ANOVA and Tukey test (α = 0.05).
    Results
    In all the samples, the force required to separate the casting crowns from the abutment were higher in Temp Bond NE group and this difference was statistically significant (p value = 0.007). In addition, the difference between the access filling material was statistically significant (p value 0.001). Therefore in each group, Coltosol, empty, composite resin, Teflon and the condensational silicone exhibited the highest means of separating force in ascending order.
    Conclusion
    Retention of implant-supported crowns was influenced by types of filling material, access cavity and cement used.
    Keywords: Crown, Implant abutment, Retention, Temporary Cement
  • Mitra Farzin, Kianoosh Torabi, Ahmad Hasan Ahangari, Reza Derafshi
    Objective
    Provisional cements are commonly used to facilitate retrievability of cement-retained fixed implant restorations; but compromised abutment preparation may affect the retention of implant-retained crowns.The purpose of this study was to investigate the effect of abutment design and type of luting agent on the retentive strength of cement-retained implant restorations.
    Material And Methods
    Two prefabricated abutments were attached to their corresponding analogs and embedded in an acrylic resin block. The first abutment (control group) was left intact without any modifications. The screw access channel for the first abutment was completely filled with composite resin. In the second abutment, (test group) the axial wall was partially removed to form an abutment with 3 walls. Wax models were made by CAD/CAM. Ten cast copings were fabricated for each abutment. The prepared copings were cemented on the abutments by Temp Bond luting agent under standardized conditions (n=20). The assemblies were stored in 100% humidity for one day at 370C prior to testing. The cast crown was removed from the abutment using an Instron machine, and the peak removal force was recorded.Coping/abutment specimens were cleaned after testing, and the testing procedure was repeated for Dycal luting agent (n=20). Data were analyzed with two- way ANOVA (α=0.05).
    Results
    There was no significant difference in the mean transformed retention (Ln-R) between intact abutments (4.90±0.37) and the abutments with 3 walls (4.83±0.25) using Dycal luting agent. However, in TempBond group, the mean transformed retention (Ln-R) was significantly lower in the intact abutment (3.9±0.23) compared to the abutment with 3 walls (4.13±0.33, P=0.027).
    Conclusion
    The retention of cement-retained implant restoration can be improved by the type of temporary cement used. The retention of cast crowns cemented to implant abutments with TempBond is influenced by the wall removal.
    Keywords: Implant, Supported Prosthesis, Temporary Cement, Retention, Cementation
  • غلامرضا طباخیان، آذر نوری
    مقدمه
    استفاده از سمان های موقت برای سمان کردن پروتزهای متکی بر ایمپلنت، مزیت سهولت قابلیت بازیابی را داراست. بعضی از این سمان ها دارای گیر بیشتر و بعضی دارای گیر ضعیف تری می باشند. بنابراین انتخاب سمان موقت در نگهداری این مزیت (دسترسی مجدد) حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر سه نوع سمان موقت بر میزان گیر روکش های سمان شونده بر اباتمنت های یک قطعه ای با دو طول مختلف بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه تجربی-ازمایشگاهی 20 عدد آنالوگ ایمپلنت DIO با استفاده از سرویور درون بلوک های تهیه شده از آکریل خودسخت شونده قرار داده شدند. بلوک ها به دو گروه 10 تایی تقسیم شدند. در یک گروه اباتمنت های یک قطعه ای به قطر 5/3 و ارتفاع 5/5 میلی متر و در گروه دیگر قطر 5/3 و ارتفاع 7 میلی متر، به آنالوگ های ایمپلنت با تورک 30 نیوتن سانتی متر متصل گردیدند. بعد از ساخت کوپینگ برای هر اباتمنت سمان های موقت تمپ باند، دایکال و تمپ باند کلیر برای اتصال کوپینگ به اباتمنت مربوط به کار رفتند. تمام نمونه ها قبل از آزمایش، در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتی گراد برای مدت 48 ساعت نگهداری شدند. کوپینگ ها با سرعت 5/0 سانتی متر در دقیقه با استفاده از دستگاه یونیورسال تستینگ از روی اباتمنت ها کشیده شدند و میزان گیر به نیوتن ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون واریانس دوطرفه ارزیابی گردیدند.
    یافته ها
    میزان گیر دایکال (6/138 نیوتن) به طور معنی داری از تمپ باند کلیر (3/67 نیوتن) و تمپ باند (3/30 نیوتن) بیشتر بود (001/0P<). همچنین برای هر نوع سمان، میزان گیر به طور معنی داری در اباتمنت با ارتفاع 7 میلی متر در مقایسه با اباتمنت دارای ارتفاع 5/5 میلی متر بیشتر بود (006/0=P).
    نتیجه گیری
    جهت سمان روکش به اباتمنت ها، بهتر است زمانی که دسترسی مجدد آسان تر به پروتزهای ثابت سمان شونده مورد نیاز است از سمان تمپ باند و زمانی که گیر بیشتر مورد نیاز است از دایکال استفاده شود.
    کلید واژگان: ایمپلنت, گیر, اباتمنت, روکش, سمان موقت
    Gholamreza Tabakhian, Azar Nouri
    Introduction
    To ensure retrievability of cemented implant-retained restorations، use of provisional cements has been suggested as an alternative to that of definitive ones. Some cements are stronger than other ones. To maintain retrievability، selection of the provisional cement is important. The aim of this study was to compare the tensile strength of three different temporary cements in crowns cemented on one piece abutments with two lengths.
    Materials and Methods
    Twenty DIO implant analogs were fixed in an acrylic block using a dental surveyor. Blocks were divided in to two groups of 10 abutments. In one group، solid abutments with 3. 5mm diameter and 5. 5mm height and in the other one، abutments with 3. 5mm diameter and 7 mm height were placed in each implant analogs and torque to 30 N. cm. After fabrication of crown for each abutment، provisional luting agents Temp bond، Dycal and Temp bond clear were used to cement the crowns to the respective abutments. All specimens were stored in 100% humidity environment for 48 hours at 37c prior to testing. Crowns were pulled from abutments with a universal testing machine at a cross head speed of 0. 5 cm/min and tensile strength was recorded in Newton. Data were analyzed using 2-way analysis of variance (ANOVA).
    Results
    Tensile strength was significantly higher for Dycal (138. 6) than for Temp bond clear (68. 3) and Temp bond (30. 3) (P<0. 001). Also for each type of cement، the mean tensile strength was significantly higher at 7×3. 5mm abutments compared with 5. 5×3. 5mm (P=0. 006).
    Conclusions
    It is preferred to use Temp bond while we need retrievabibity of cement retained fixed implant restorations and Dycal while we need higher retention.
    Keywords: Implant, retention, abutment, crown, temporary cement
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال