جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "thiopental" در نشریات گروه "پزشکی"
-
Background
Depression is a prevalent mental disorder affecting more than 300 million people of all ages globally. Despite being the first-line treatment for depression, antidepressant medications are only effective for 60% - 70% of patients. Electroconvulsive therapy (ECT) is an effective treatment for severe cases, although it can result in short-term side effects.
ObjectivesThis study aimed to compare the effectiveness of remifentanil, dexmedetomidine, and metoral as premedications for ECT in patients with major depressive disorder (MDD).
MethodsIn this prospective double-blinded randomized controlled clinical trial, a total of 120 MDD patients aged 18 - 60 were included. They were randomly assigned to receive remifentanil, dexmedetomidine, or metoral in combination with thiopental before ECT. Hemodynamic responses (mean arterial blood pressure, pulse rate, arterial blood oxygen saturation), seizure duration, recovery time, agitation scores, and patient satisfaction scores (reverse coded) were measured and compared.
ResultsDexmedetomidineexhibited superiorhemodynamiccontrol with lowermeanarterial blood pressure (P< 0.001)andpulse rate (P < 0.001) than remifentanil and metoral. Patients receiving dexmedetomidine or remifentanil showed reduced agitation (P < 0.001) and better satisfaction than the metoral group (P < 0.001). Remifentanil displayed intermediate outcomes, while metoral exhibited the least favorable results. Seizure duration was not significantly different between the dexmedetomidine and remifentanil groups (P = 0.843).
ConclusionsDexmedetomidine is considered the most satisfactory group due to the better control of blood pressure, heart rate, and agitation and better patient satisfaction despite the longer recovery time.
Keywords: Remifentanil, Dexmedetomidine, Metoral, Thiopental, Major Depressive Disorder, Electroconvulsive Therapy -
Background
This study aimed to compare the efficacies of four anesthetic induction drugs (thiopental, propofol, midazolam‑thiopental, and etomidate‑propofol) on cardiovascular response during laryngeal mask airway (LMA) placement in eye surgery.
Materials and MethodsThe present clinical trial study included 128 patients who were candidates for ophthalmic surgery in four groups. Patients in the first group were given a combination of midazolam (0.04 mg/kg) with thiopental (2.5 mg/kg) (Group T + M). We administered propofol alone (2.5 mg/kg) to patients in the second group (Group P). The third group received a combination of etomidate (0.1 mg/kg) with propofol (1 mg/kg) (ET + P group) and patients in the fourth group received thiopental drug (5 mg/kg) alone (Group T). Then, the stability of patients’ hemodynamic parameters before anesthesia was evaluated and compared immediately after anesthesia, 1, 3, and 5 min after LMA placement.
ResultsThere was no significant difference between the four groups in changes in oxygen saturation level (P > 0.05). Furthermore, the difference between decreased systolic blood pressure and diastolic blood pressure over time was not significant in 5 min in both Groups T + M and T (P > 0.05). In addition, the stability of these two groups was higher than the other two groups (P < 0.05) and the most unstable group was Group P. The changes pulse rate in the P group were significant (P < 0.05).
ConclusionAccording to the results of the current study, thiopental and Midazolam can be used as an effective induction compound to facilitate LMA insertion with higher hemodynamic stability compared to propofol alone, propofol and etomidate, and thiopental alone. Keywords: Etomidate, l
Keywords: Etomidate, laryngeal mask, midazolam, ophthalmologic surgical procedures, propofol, thiopental -
زمینه
تیوپنتال سدیم یک داروی متداول در بیهوشی است ولی ایده آل نمی باشد، چراکه در پورفیری حاد و... ممنوع است. در مقابل پروپوفول جدیدترین دارو در بیهوشی می باشد که به علت شروع اثر سریع، مدت اثر کوتاه و... مصرف آن رو به افزایش است. این مطالعه به مقایسه القای بیهوشی توسط سدیم تیوپنتال با پروپوفول درمیزان نیاز به مخدر بعد از عمل جراحی شکستگی تیبیوفیبولارپرداخته است.
روش بررسیاین مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود که روی 173 بیماردر بیمارستان امداد سبزوارانجام گرفت. بیماران بطور تصادفی به دو گروه مطالعه وکنترل تقسیم شدند.القاء بیهوشی در گروه مطالعه با 2/2 kg/mg پروپوفول و گروه کنترل با5 kg/mg تیوپنتال سدیم انجام شد. در هر دو گروه فشار خون وضربان قلب، قبل وبعد از القاءو دقایق 1 ، 5 و 11 بعد از انتوباسیون ثبت شد. در 1-2-3-4 ساعت بعد از عمل باچارت بررسی شدت درد بررسی و داده ها ثبت گردید .
یافته هادر گروه پروپوفول در ساعت چهارم 44 نفردرد خفیف و 9 نفردرد متوسط داشتند ولی درد شدید گزارش نشد (P=0,44) ودر گروه تیوپنتال در ساعت چهارم 53 نفردرد خفیف،11 نفردرد متوسط و 5 نفر درد شدید را داشتند . (P=0,04)
نتیجه گیریدر این مطالعه پروپوفول آستانه درد بعدازجراحی را افزایش داد، به نظر می رسد می توان آنرا به عنوان جایگزین مناسبی برای تیوپنتال معرفی کرد.
کلید واژگان: تیوپنتال, پروپوفول, مخدر, درد, القا بیهوشیIntroductionThiopental Sodium is a commonly used drug in anesthesia, but it is not ideal because barbiturate is prohibited in acute and allergic porphyria, and is not recommended in asthmatic and hypovolemic patients. Propofol is the newest drug in anesthesia due to its rapid onset, short duration of action, anti-nausea and a feeling comfort after use, its consumption is increasing. It is also safe in porphyry and asthma. This study compares the use of sodium antiproliferative drug propofol to reduce the need for opiate.
Materials and MethodsThis study was conducted on 173 patients admitted to Sabzevar Hospital. Patients were randomly divided into two study and control groups. Anesthesia induction was performed in the study group with propofol 2. 2 kg / mg and with thiopental sodium 5 kg / mg, in both groups, blood pressure and heart beats were measured before and after induction and minutes 1, 5 and 11 afterintubation. Within 1-2-3-4 hours after operation with a pain control chart, the intensity of the pain was checked and the data were recorded.
ResultsIn the propofol group at the 4th hour, 44 individuals feel mild pain, and 9 had moderate, but severe pain was not reported(P=0/44). In the thiopental group at the fourth hour, 53 patients feel mild pain, 11 had moderate and 5 had severe pain(P=0/44).
ConclusionPropofol increases the threshold of postoperative pain, so it can be a good alternative to thiopental.
Keywords: Thiopental, Propofol, Opiate, Pain, induced anesthesia -
زمینه و هدفالکتروشوک درمانی (Electro Convulsion Therapy: ECT) از روش های رایج در درمان اختلالات روانپزشکی است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر داروهای پروپوفول و اتومیدات با تیوپنتال سدیم بر مدت زمان تشنج و ریکاوری متعاقب انجام الکتروشوک درمانی انجام شد.روش بررسیاین کارآزمایی بالینی روی 90 بیمار مبتلا به اختلال روانپزشکی نیازمند ECT با تشخیص روانپزشک در بخش روانپزشکی مرکز آموزشی درمانی 5 آذر گرگان انجام شد. بیماران با تخصیص تصادفی ساده در سه گروه 30 نفری قرار گرفتند. مداخله شامل مانیتورینگ استاندارد و پره اکسیژناسیون با اکسیژن 100 درصد به مدت 3 دقیقه در سه گروه بیهوشی بیماران بود. گروه اول تیوپنتال سدیم (mg/kg/bw 1. 5) ، گروه دوم اتومیدات (mg/kg/bw 0. 1) و گروه سوم پروپوفول (mg/kg/bw 0. 6) را دریافت نمودند. داروهای سوکسینیل کولین (mg/kg/bw 0. 5) و آتروپین (mg/kg/bw 0. 01) به عنوان شل کننده عضلانی و پیشگیری از برادی کاردی برای همه بیماران تجویز شد. مدت تشنج و ریکاوری، تغییرات وضعیت همودینامیک شامل ضربان قلب و متوسط فشار خون شریانی و مقدار شارژ برای هر بیمار اندازه گیری و ثبت گردید.یافته هامیانگین مدت تشنج متعاقب ECT در گروه تیوپنتال سدیم 43. 72±11. 81 ثانیه، گروه اتومیدات 45. 81±17. 26 ثانیه (P<0. 05) و گروه پروپوفول 35. 47±10. 58 ثانیه (P<0. 05) تعیین شد. مقدار شارژ الکتریکی مورد استفاده در سه نوبت درمان و تغییرات ضربان قلب در سه گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری نداشت. تغییرات متوسط فشار شریانی گروه پروپوفول کمتر از دو گروه دیگر بود (P<0. 05). مدت ریکاوری متعاقب ECT در گروه اتومیدات در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود (P<0. 05).نتیجه گیریاتومیدات و تیوپنتال سدیم به طور مشابه منجر به افزایش مدت زمان تشنج متعاقب ECT شدند. با توجه به کاهش معنی دار مدت ریکاوری در مقایسه با تیوپنتال سدیم، اتومیدات می تواند به عنوان بهترین گزینه دارویی در نظر گرفته شود.کلید واژگان: تیوپنتال سدیم, اتومیدات, پروپوفول, الکتروشوک درمانی, مدت زمان تشنجBackground and ObjectiveElectro convulsion therapy (ECT) is one of the most common ways for treatment of psychiatric disorders. The aim of this study was to compare the effect of Propofol, Etomidate, and Thiopental on seizure and recovery duration following ECT.MethodsIn this clinical trial study, 90 patients diagnosed with a psychiatric disorder by a psychiatrist, who need to be treated by ECT in 5 Azar hospital, Gorgan, north Iran. The patients were randomly divided into the three groups by simple random allocation method. Interventions included standard monitoring and pre-oxygenation with 100% FiO2 for 3 minutes for all patients in three groups. Anesthesia of the patients in the first, second, and third group was done with Thiopental (1.5 mg/kg), Propofol (0.6 mg/kg), and Etomidate (0.1 mg/kg), respectively. Administration of Succinyl Colin (0.5 mg/kg) as muscle relaxant and Atropine for prevention of bradycardia was uesd in all patients. Duration of seizure and recovery; changes in hemodynamic status including heart rate (HR) and mean arterial pressure (MAP); and amount of charge for ECT were recorded for each subject.ResultsMean of seizure duration in Thiopental, Propofol, and Etomidate groups were 43.72±11.81, 35.74±10.58 and 45.81±17.26 seconds, respectively (P<0.05). Amount of charge for ECT in 3 sessions of treatment and changes of HR were not different between the 3 groups. Changes of MAP in the Propofol group was significantly less than other two groups (P<0.05). Recovery time following ECT was the least in Etomidate group in comparison with Thiopental and Propofol (P<0.05).ConclusionEthomidate and Thiopental had the same effect on increasing seizure duration. However, due to the significant reduction in recovery time compared with Thiopental, Ethomidate may be considered as the best choice.Keywords: Thiopental, Etomidate, Propofol, Electro convulsion therapy, Seizure Duration
-
بررسی فیتوشیمیایی و اثرات بیهوشی مصرف توام اسانس مورد (Myrtus communis) با تیوپنتال در موش صحرایی نر: مورد دارای اثرات ضد اضطراب، ضد درد، ضدالتهاب و خواب آور می باشد. در این مطالعه فیتوشیمی و اثرات بیهوشی مصرف توام اسانس مورد با تیوپنتال در موش صحرایی (رت) بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی، 24 سر رت نر به شکل تصادفی به سه گروه مورد (MC) (500 میلی گرم بر کیلوگرم) ، تیوپنتال (T) (40 میلی گرم بر کیلوگرم) و مورد- تیوپنتال (500 و 40 میلی گرم بر کیلوگرم به ترتیب) تقسیم شدند (8=n). زمان های القاء، بیهوشی جراحی و زمان راه رفتن، تعداد ضربان قلب و تنفس، درجه حرارت و عمق بیهوشی (با رفلکس های ویتدراوال) از دقایق صفر تا 55 ثبت شدند.
P).کلید واژگان: اسانس مورد, تیوپنتال, بیهوشی عمومی, سیستم گابا ارژیکBackground And AimsMyrtus communis has certain effects including anti-anxiety, analgesic, anti-inflammatory and hypnotic. The aim of this study was to investigate the phythochemical and anesthesia effects of M. communis essential oil co-administration with thiopental in male rat were investigated.MethodsIn this experimental study, 24 male rats were randomly divided to three groups of 8 each, consisting of M. communis (MC) (500 mg/kg), thiopental (T) (40 mg/kg), and M. communis thiopental (MCT) (500 and 40 mg/kg, respectively). Duration of induction and Surgical Anesthesia (SA), walking time, heart rate, respiratory rate, temperature and depth of anesthesia (by withdrawal reflexes) were measured from 0 to 55 minutes.ResultsMC could not induce SA. T induced anesthesia had group insignificantly faster than MCT (P>0.05). Duration of anesthesia in T group was shorter and recovery was faster compared to MCT group (P0.05). The respiratory rate and temperature (between 30 to 55 mints) in MCT group had a significant decrease compared with the other groups (PConclusionMC essential oil potentiates duration of T-induced anesthesia. With respect to pharmacological effects, MC could be used as a preanesthetic agent with T. Besides. More studies are needed to determine their efficacy to induce anesthesia in human.Keywords: Myrtus communis essential oil, Thiopental, General anesthesia, GABAergic system -
Objective(s)Development of the nervous system in human and most animals is continued after the birth. Critical role of this period in generation and specialization of the neuronal circuits is confirmed in numerous studies. Any pharmacological intervention in this period may result in structural, functional or behavioral abnormalities. In this study, sodium thiopental a GABA mimetic drug was administrated to newborn rats and their GAD65 and GAD67 expression in hippocampus was evaluated before and after puberty.Materials And MethodsNewborn male Wistar rats were received sodium thiopental (35 mg/kg) daily for 11 days (from 4 to 14 days after birth). Expression of GAD65 and GAD67 in their hippocampus was compared with control groups in 15 and 45 days after birth with RT-qPCR method.ResultsSignificant down regulation of GAD65 and GAD67 gene expression was observed in treated rats compared with control group in 45 days after birth animals. But no significant difference was shown between experimental and control groups 15 days after birth animals.ConclusionThe effect of sodium thiopental on GAD65 and GAD67 expression only at adult rats showed a latent period of influence which can be attributed to dosage or intension of sodium thiopental neurotoxicity. Significant down regulation of GAD65 and GAD67 showed unwanted effect of sodium thiopental as GABA mimetic drug in critical period of development.Keywords: Gamma aminobutyric acid, Glutamate decarboxylase 1, Glutamate decarboxylase 2, Real-time polymerase chain reaction, Thiopental
-
BackgroundLaryngoscopy and intubation frequently used for airway management during general anesthesia, is frequently associated with undesirable hemodynamic disturbances..ObjectivesThe aim of this study was to compare the effects of etomidate, combination of propofol-ketamine and thiopental-ketamine as induction agents on hemodynamic response to laryngoscopy and intubation..Patients andMethodsIn a double blind, randomized clinical trial a total of 120 adult patients of both sexes, aged 18 - 45 years, scheduled for elective surgery under general anesthesia were randomly assigned into three equally sized groups. Patients in group A received etomidate (0.3 mg/kg) plus normal saline as placebo. Patients in group B and C received propofol (1.5 mg/kg) plus ketamine (0.5 mg/kg) and thiopental sodium (3 mg/kg) plus ketamine (0.5 mg/kg), respectively for anesthesia induction. Before laryngoscopy and tracheal intubation, immediately after, and also one and three minutes after the procedures, hemodynamic values (SBP, DBP, MAP and HR) were measured..ResultsA repeated measurement ANOVA showed significant changes in mean SBP and DBP between the time points (P < 0.05). In addition, the main effect of MAP and HR were statistically significant during the course of study (P < 0.05). Furthermore, after induction of anesthesia, the three study groups had significantly different SBP, DBP and MAP changes overtime (P < 0.05). However, HR changes over time were not statistically significant (P > 0.05). Combination of propofol-ketamine had superior hemodynamic stability compared to other induction agents..ConclusionsCombination of propofol-ketamine may be recommended as an effective and safe induction agent for attenuating hemodynamic responses to laryngoscopy and intubation with better hemodynamic stability. Although, further well-designed randomized clinical trials to confirm the safety and efficacy of this combination, especially in critically ill patients or patients with cardiovascular disease, are warranted..Keywords: Etomidate, Propofol, Ketamine, Thiopental, Hemodynamics, Laryngoscopy
-
Laryngeal mask is a supraglothic instrument for ventilation of patients who are under anesthesia. Insertion of laryngeal mask requires maintaining sufficient depth of anesthesia to avoid airway reflex (gagging, coughing and spasms). The present study investigated two techniques of anesthesia with propofol-atracurium and thiopental-atracurium to facilitate insertion of the laryngeal mask, term of recovery and postoperative nausea and vomiting. In this prospective, randomized and double-blinded clinical trial, 224 patients undergoing elective laparoscopic class ASA one and two were studied. Patients were divided into two groups of 112 patients – one group with propofol anesthetic and thiopental-atracurium. Then after the induction of anesthesia neuromuscular hemodynamic changes, airway reflex (gagging, coughing and spasms), the ease of insertion of laryngeal mask and the frequency of patient movements’ were recorded. The data were analyzed by SPSS V.18. Results indicated that anesthetic technique with propofol-atracurium provides better and more comfortable condition for insertion of laryngeal mask significantly (P<0.05). Hemodynamic changes during induction of anesthesia and five minutes after insertion of the laryngeal mask in first group was more than second one (P<0.05), and nausea and vomiting during recovery in propofol group was significantly lower than thiopental group (P<0.05). Using techniques of anesthesia with propofol - atracurium in inserting laryngeal mask airway in patients who have an indication for the use of this technique is better than anesthesia with thiopental –atracurium.Keywords: Laryngeal mask, Propofol, Thiopental, Atracurium
-
Rectal Thiopental versus Intramuscular Ketamine in Pediatric Procedural Sedation and Analgesia; a Randomized Clinical TrialIntroductionPhysicians frequently deal with procedures which require sedation of pediatric patients. Laceration repair is one of them. No study has been performed regarding the comparison between induction of sedation with sodium thiopental and ketamine in laceration repair. Therefore, the present study was aimed to comparison of induced sedation by rectal sodium thiopental and muscular injection of hydrochloride ketamine in pediatric patients need laceration repair.MethodsThe presented study is a single-blinded clinical trial performed through 2013 to 2014 in Ayatollah Kashani and Alzahra Hospitals, Isfahan, Iran. Patients from 3 months to 14 years, needed sedation for laceration repair, were entered. Patients were sequentially evaluated and randomly categorized in two groups of hydrochloride ketamine with dose of 2-4 milligram per kilogram and sodium thiopental with dose of 25 milligram per kilogram. Demographic data and vital signs before drug administration and after induction of sedation, Ramsey score, time to onset of action, and sedation recovery time were evaluated. Chi-squared, Mann-Whitney, and Non-parametric analysis of covariance tests were used. P<0.05 was considered as a significant level.ResultsIn this study 60 pediatric patients were entered. 30 patients with mean age of 42.8±18.82 months were received sodium thiopental and the rest with mean age of 30.08±16.88 months given ketamine. Mann-Whitney test was showed that time to onset of action in sodium thiopental group (28.23±5.18 minutes) was significantly higher than ketamine (7.77±4.13 minutes), (p<0.001). The sedation recovery time in ketamine group (29.83±7.70) was higher than sodium thiopental. Depth of sedation had no significant difference between two groups based on Ramsey score (p=0.87). No significant difference was seen between two groups in the respiratory rate (df=1, 58; F=0.002; P=0.96) and heart rate (df=1, 58; F=0.98; P=0.33). However, arterial oxygen saturation level (df=1, 58; F=6.58; P=0.013) was significantly higher in ketamine group.ConclusionThe findings of the present study show that Although the recovery time from sedation by ketamine is more than sodium thiopental, it’s fast-acting function without effecting on the oxygen saturation level causes that ketamine is considered as the better choice for induction of sedation in pediatric patients need laceration repair. In addition, long-term effect of ketamine provides more time for the physician to do the procedure and this issue decreases the need probability to the repeated-dose. However, effectiveness of both drugs to decrease the agitation was equal, based on the Ramsey score.Keywords: Hypnotics, sedatives, barbiturates, thiopental, ketamine
-
IntroductionThe increasing use of diagnostic imaging in pediatric medicine has resulted in growing need for procedural sedation and analgesia (PSA) to minimize motion artifacts during procedures. The drug of choice in pediatric PSA was not introduced till now. The aim of the present study was comparison of oral chloral hydrate (OCH) and rectal sodium thiopental (RST) in pediatric PSA.MethodsIn the present randomized clinical trial, 2-6 years old pediatrics who referred for performing brain computed tomography scan was enrolled and were randomly divided in to two groups. OCH (50mg/kg) and RST (25mg/kg) were prescribed and a trained nurse recorded the time from drug prescription to receiving the conscious sedation (onset of action), the total time period which the patient has the Ramsay score≥4 (duration of action), and adverse effect of agents. Mann-Whitney U test and chi-squared test, and Non-parametric analysis of covariance (ANCOVA) were used for comparisons.ResultsOne hundred and forty children were entered to two groups of OCH and RST, randomly. The patients of two groups had similar age, sex, weight, and baseline vital signs except for diastolic blood pressure (p<0.001). The onset of action in OCH and RST groups were 24.5±6.1and 28.7±5.2 minutes, respectively (p<0.001). Duration of action in OCH and RST groups were 12.9±2.8 minutes and 13.7±2.6 minutes, respectively (p=0.085). Non parametric ANCOVA revealed that only diastolic blood pressure was affected by drug prescription (p=0.001). In 11(15.7%) patients in RST group, diarrhea was observed during 24 hours (p=0.001). Oxygen desaturation was observed only in two patients, both in OCH group.ConclusionEach of the sedative has advantages and disadvantages that should be considered when selecting one for inducing short-term sedation. It seems that rectal sodium thiopental and oral chloral hydrate are equally effective in pediatric PSA and based on patient’s condition we can administrate one of these agents.Keywords: Pediatrics, conscious sedation, anesthesia, analgesia, chloral hydrate, thiopental
-
مقدمهبیشترین دارویی که در سزارین جهت القاء بیهوشی به کار می رود، تیوپنتال سدیم می باشد، اما در مواردی که تیوپنتال سدیم منع مصرفی داشته باشد، باید داروی جایگزین دیگری که حداقل اثر را روی آپگار نوزاد و حداکثر شلی را بر روی رحم در زمان خروج جنین داشته باشد، انتخاب کرد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر بیهوشی با پروپوفول به عنوان داروی جایگزین تیوپنتال سدیم و تاثیر آن بر روی آپگار نوزاد و میزان شلی رحم در جراحی سزارین انجام شد.روش کاراین مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1390 بر روی 60 زن باردار مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان های دانشگاهی شهر مشهد که لزوم انجام سزارین را داشتند، انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. به یک گروه پروپوفول 5/2-2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و به یک گروه تیوپنتال سدیم 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تجویز شد. سپس شاخص هایی نظیر علائم حیاتی قبل و بعد از اینداکشن، آپگار نوزاد، میزان رضایت جراح در زمان خروج جنین، میزان شلی رحم و میزان خونریزی حین عمل بررسی شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) و آزمون های آماری تی، من ویتنی، کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته هادو گروه از نظر علائم همودینامیک حین عمل، آپگار نوزاد (دقیقه اول 172/0=p و دقیقه پنجم 347/0=p) و میزان هماتوکریت بعد از عمل (745/0=p) تفاوت معنی داری نداشتند. در بین دو گروه از نظر رضایت مندی جراح در زمان خروج جنین تفاوت معناداری وجود داشت و در گروه پروپوفول نتایج بهتر بود (02/0=p). دو گروه از نظر شلی رحم قبل از تجویز اکسی توسین تفاوت معناداری داشتند به طوری که در گروه پروپوفول، حالت خمیری و نرمی رحم بیشتر بود (018/0=p) اما پس از تجویز اکسی توسین در دقایق 5، 10 و 15 بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت (p به ترتیب 548/0، 201/0، 065/0).نتیجه گیریپروپوفول داروی بیهوشی دهنده مناسبی است که می تواند جایگزین مناسبی برای تیوپنتال در موارد لزوم شود. این دارو شلی مناسبی برای رحم در زمان خروج جنین ایجاد کرده و روی آپگار نوزاد اثر سویی ندارد. پاسخ پذیری رحم به اکسی توسین را نیز کاهش نداده و همچنین از نظر علائم همودینامیک وضعیت نسبتا ثابتی را ایجاد می کند.
کلید واژگان: پروپوفول, تیوپنتال سدیم, سزارین, شلی رحم, نمره آپگارIntroductionThiopental sodium is vastly used in cesarean section for anesthesia. In cases where Thiopental sodium is contraindicated, an alternative drug which has minimum effects on apgar score and maximum uterus relaxation during fetal departure should be selected. This study is aimed to investigate the effects of anesthesia with Propofol, as an alternative drug, on apgar score and uterus relaxation rate in cesarean section.MethodsThis clinical trial was held on 60 patients who referred to academic hospitals of Mashhad city for cesarean delivery. The subjects were randomly divided into two groups. Propofol 2-2.5mg/kg was administered to one group and thiopental sodium 5mg/kg was administered to other group. Parameters such as vital signs before and after induction, apgar score, surgeon satisfaction of fetal departure time, relaxation of uterus during surgery, and bleeding volume were studied. Data were analyzed by using SPSS statistical software version 14, t-test, Mann Whitney, and chi-square tests. P value less than 0.05 was considered statistically significant.ResultsNo significant differences were observed in terms of hemodynamic indices during surgery, apgar score (first minute p=0.172 and fifth minute p=0.347), and post-surgery hematocrit (p=0.745) between two groups. Surgeon was more satisfied with the fetal departure time in propofol group than in thiopental group and it was statistically significant (p=0.02). Before oxytocin administration, the uterus relaxation was significantly different between two groups, which was more soft and dough in the propofol group (p=0.018) but there were no significant differences after administration of oxytocin in 5, 10 and 15 Minutes between two groups (p=0.548, 0.201, 0.065, respectively).ConclusionOverall, propofol is an appropriate and safe drug and it can be alternatively used instead of thiopental without any negative effect on apgar score and prepares appropriate uterine relaxation during fetal delivery. So this drug has not any decrease in response to oxytocin and also, it relatively provides stable human dynamic status.Keywords: Apgar score, Cesarean section, Propofol, Thiopental, Uterine atonia -
پاسخ های بدن بیماران نسبت به تحریکات مختلف با تغییرات وسیع فیزیولوژیک در بدن همراه است. یکی از واکنش های مهم بدن، آزادسازی کاتکول آمین ها به خصوص نوراپی نفرین می باشد که می تواند تغییرات پاتوفیزیولوژیکی در بدن ایجاد نماید. در این مطالعه با ایجاد عمق مناسب بیهوشی تحت مانیتورینگ BIS (مانیتورینگ عمق بیهوشی) و استفاده از اثر داروهای مختلف در القا و نگه داری بیهوشی، تغییرات سطح نوراپی نفرین پلاسما مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 2 داروی تیوپنتال و پروپوفول برای القا و ایزوفلوران برای نگه داری بیهوشی استفاده شد و سطح نوراپی نفرین به دنبال تحریکات دردناک خاص، اندازه گیری گردید. در این مطالعه 60 بیمار در محدوده سنی 45-15 سال که برای جراحی انتخابی ترمیم رباط قدامی زانو انتخاب شده بودند و بیماری زمینه ای نداشتند به صورت اتفاقی در 2 گروه(I، II) قرار گرفته و بررسی شدند. عمق بیهوشی بیماران با مانیتورینگ BIS سنجیده شد. برای تمام بیماران میدازولام وریدی تا رسیدن BIS به حد 70 تزریق گردید و نمونه وریدی جهت تعیین سطح نوراپی نفرین پایه گرفته شد سپس در گروه I تیوپنتال و در گروه II پروپوفول تا رسیدن BIS به 40 تجویز گردید. در مرحله بعد 3 میکروگرم به ازای کیلوگرم فنتانیل جهت ایجاد بی دردی و 5/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم آتراکوریوم جهت تسهیل لوله گذاری تراشه به هر گروه داده شد. لوله گذاری تراشه حداکثر در مدت 15 ثانیه صورت می گرفت و افرادی که لوله گذاری مشکل یا طولانی داشتند از مطالعه حذف می شدند. سه دقیقه پس از لوله گذاری جهت اندازه گیری نوراپی نفرین، از بیمار نمونه خون وریدی گرفته می شد. در مرحله نگه داری بیهوشی برای تمام بیماران، ایزوفلوران در محدوده 2/1% تجویز می گردید که پس از ثابت شدن عمق بیهوشی در بیمار(40= BIS)، اجازه برش جراحی پوستی در عمل ترمیم ACL داده می شد و 3 دقیقه بعد نمونه خون وریدی برای تعیین سطح نوراپی نفرین گرفته می شد. به این ترتیب سطح نوراپی نفرین پایه پلاسما، پس از لارنگوسکوپی و پس از تجویز ایزوفلوران و برش جراحی توسط روش ELISA اندازه گیری می گردید. نتایج به دست آمده سطح نوراپی نفرین پایه را در گروهی که پروپوفول دریافت کرده بودند113/0+245/0 میکروگرم در دسی لیتر(میانگین ± انحراف معیار) و در گروه تیوپنتال 105/0 ± 210/0 میکروگرم در دسی لیتر(225/0= Pvalue) نشان داد. سطح نوراپی نفرین پس از لارنگوسکوپی در گروه پروپوفول 125/0 ± 236/0 میکروگرم در دسی لیتر و در گروه تیوپنتال 118/0 ± 216/0 میکروگرم در دسی لیتر(534= Pvalue) و پس از برش جراحی و دریافت ایزوفلوران در گروه پروپوفول 102/0 ± 229/0 میکروگرم در دسی لیتر و در گروه تیوپنتال 128/0 ± 223/0 میکروگرم در دسی لیتر(716/0= Pvalue) به دست آمد. با توجه به این نتایج می توان گفت که از نظر تغییرات سطح نوراپی نفرین تفاوت معنی داری در 2 گروه پروپوفول وتیوپنتال و ایزوفلوران وجود ندارد.
کلید واژگان: نوراپی نفرین پلاسما, تیوپنتال, پروپوفول, ایزوفلوران, مانیتورینگ BISResponses to painful stimulus are associated with broad spectrum of physiological changes in human body. One of these significant responses is an increase in plasma norepinephrine level that may cause pathophysiological changes in the body. The present study attempted to investigate plasma norepinephrine level changes by inducing appropriate anesthesia depth under BIS monitoring and using different drugs for induction and maintenance of anesthesia. Thus, thiopental and propofol were used for induction and isoflurane as maintenance drug, then norepinephrine level was measured following painful stimulus. Sixty ASA I patients candidated for elective ACL repair surgery, in the range of 15-45 years old, were randomly allocated into two groups. BIS monitoring was performed to measure depth of anesthesia. For all of the patients, midazolam was administered to reach BIS 70. Then blood sampling was done to measure basal norepinephrine level. Thiopental in group I and propofol in groups II were administered to reach BIS 40. Then 3 mcg/dl fentanyl as analgesic and 0.5mg/kg atracurium to facilitate intubation were injected. Endotracheal intubation was done in at most 15 seconds and patients who had difficult or prolonged intubation were excluded. Three minutes after intubation, blood sampling was done to measure norepinephrine level. Isoflurane at dose 1.2% was administered to maintain anesthesia. After stabilizing anesthesia depth(BIS=40), skin incision was allowed to repair ACL and after 3 minutes blood sampling was done to determine plasma norepinephrine level. By using ELISA method, plasma norepinephrine level was measured after laryngoscopy and Isoflurane administration and skin incision. Data showed that basal norepinephrine level in propofol group was 0.245±0.113mcg/dl(mean±SD), in thiopental group was 0.210±0.105mcg/dl(Pvalue=0.225). Norepinephrine level after laryngoscopy in propofol group was 0.236±0.125mcg/dl and in thiopental group was 0.216±0.118mcg/dl(Pvalue=0.534). Norepinephrine level after skin incision and isoflurane administration in propofol group was 0.229±0.102mcg/dl and in thiopental group was 0.223±0.128mcg/dl(Pvalue=0.716). It was concluded that norepinephrine level changes did not have significant difference in propofol and thiopental and isoflurane groups.Keywords: Plasma norepinephrine, Thiopental, Propofol, Isoflurane, BIS monitoring -
پاسخهای بدن بیمار نسبت به تحریکات دردناک با تغییرات وسیع فیزیولوژیک در بدن همراه است. یکی از پاسخهای مهم بدن، آزادسازی نوراپی نفرین در خون است که می تواند موجب بروز تغییرات سیستمیک مانند اسپاسم کرونر، افزایش انعقادپذیری، برهم خوردن تعادل عرضه و تقاضای میوکارد و غیره گردد. در مطالعات متعددی سعی شده است تا با استفاده از داروهای مختلف و ایجاد عمق مناسب بیهوشی از ایجاد این تغییرات جلوگیری به عمل آمده یا از شدت آن کاسته شود. در این مطالعه بالینی اثر 2 داروی پروپوفول و تیوپنتال بر میزان آزاد شدن نوراپی نفرین به دنبال لارنگوسکوپی بررسی شده است. بدین منظور 60 بیمار با ASA class I و در محدوده سنی 45-15 سال که برای جراحی غیر اورژانس انتخاب شده بودند، به صورت تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند. در این مطالعه سنجش عمق بیهوشی توسط مونیتورینگ BIS انجام می شد. در ابتدا برای تمام بیماران میدازولام به عنوان پیش دارو تا رسیدن سطح BIS به 70 تزریق شده سپس اولین نمونه خون گرفته می شد. در مرحله بعد به یک گروه تیوپنتال و در گروه دیگر پروپوفول تا رسیدن سطح BIS به 40 تجویز می گردید. پس از تزریق 5/0 میلی گرم به ازای کیلوگرم آتراکوریوم و 3 میکروگرم به ازای کیلوگرم فنتانیل به هر دو گروه لوله گذاری صورت می گرفت و 3 دقیقه بعد نمونه دوم خون گرفته می شد. به این ترتیب نوراپی نفرین پایه و بعد از لارنگوسکوپی، توسط روش ELISA اندازه گیری می گردید. نتایج به دست آمده میانگین سطح نوراپی نفرین پلاسما بعد از لارنگوسکوپی (SD) را در گروه پروپوفول (125/0) 236/0 میکروگرم در دسی لیتر و در گروه تیوپنتال (118/0) 216/0 نشان داد(534/0 = P) که با توجه به این نتایج، تفاوت آماری بین 2 گروه از نظر آماری معنی دار نبود(05/0 P >). بدین معنی که انتخاب داروی مناسب باید براساس شرایط بیمار، عوارض جانبی دارو و برآورد هزینه های بیمار صورت گیرد.
کلید واژگان: نوراپی نفرین, تیوپنتال, پروپوفول, تحریک دردناک, مونیتورینگ BISResponses to painful stimulus are associated with broad range of physiological changes in human body. One of these significant responses is an increase in plasma norepinephrine level that may cause different systemic effects like coronary spasm, hypercoagulation, demand/supply ratio imbalance in myocardium, etc. Many clinical trials have tried to eliminate or decrease these changes by using different drugs and increasing depth of anesthesia. In this clinical trial study, the effects of two drugs of propofol and thiopental on norepinephrine level during laryngoscopy were studied. 60 ASA I patients, candidated for elective surgery under general anesthesia in the range of 15 to 45 years old, were randomly allocated to two groups. BIS monitoring was performed to measure depth of anesthesia. For all of the patients midazolam was administered as a premedication to reach BIS 70, then blood sampling was done. Thiopental was injected to one group and propofol to the other to reach BIS 40. Atracurium (0.5mg/kg) and fentanyl (3mcg/kg) was administered to both groups and intubation was done. Second blood sampling was done 3 minutes later. Norepinephrine level was measured in two stages: one as basal level and the other after laryngoscopy via ELISA method. Data showed that plasma norepinephrine level was 0.236±0.125 (mean±SD) after laryngoscopy in propofol group and 0.216±0.118mcg/dl (P=0.534). in thiopental groups. There was no significant statistical difference between two groups (P>0.05) therefore, it can be concluded that clinical decision for selection of drugs is only based on patient condition, drug side effects and cost–benefit ratio but not the type of drug itself.Keywords: Norepinephrine, Thiopental, Propofol, Painful stimulus, BIS monitoring -
زمینه و هدفبی حسی ناحیه ای روش انتخابی در جراحی سزارین می باشد، ولی در سزارین اورژانسی معمولا بیهوشی عمومی انتخاب می شود. داروهای خواب آور داخل وریدی که در القای بیهوشی عمومی استفاده می شوند به سرعت از جفت عبور کرده باعث دپرسیون جنین می شوند. باتوجه به شیوع بالای بیهوشی عمومی در ایران نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه دو داروی پروپوفول و تیوپنتال سدیم از نظر تاثیر بر آپگار نوزاد و وضعیت همودینامیک مادر و معرفی داروی مناسبتر برای القای بیهوشی در سزارین می باشد.روش کارمطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دو سو کور بود و بر روی 60 نفر از زنان حامله کاندید سزارین که جنین طبیعی و ترم داشته و در کلاس I یا II ASA (American Society of Anesthesiology) بودند، انجام گردید. نمونه ها بصورت تصادفی ساده در دو گروه 30 نفره دریافت کننده تیوپنتال سدیم mg/kg 4 و پروپوفول mg/kg 2 قرار گرفتند. شرایط همودینامیک بیماران قبل و بعد از القا و لوله گذاری تراشه و تا 12 دقیقه بعد از لوله گذاری اندازه گیری شد. زمان های القای بیهوشی تا خروج نوزاد (قطع بند ناف) و برش رحم تا خروج نوزاد ثبت شد. آپگار نوزادان بعد از تولد در دقایق 1، 5، 10و 15 از طریق معاینه بالینی تعیین گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در نرم افزار آماری SPSS در قالب آزمونهای آماری T، مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید.یافته هاآپگار نوزادان دو گروه در زمان های 1، 5، 10و 15 تفاوت معنی داری نشان نداد (دقیقه 1 پروپوفول 2/2 ± 1/7 و تیوپنتال 8/1± 4/7، دقیقه 5 پروپوفول7/0± 2/9، تیوپنتال 9/0± 1/9(. حداکثر نوسانات ضربانات قلب و فشار خون مادران نیز در دو گروه تفاوت معنی دار نداشته است. زمان های القای بیهوشی تا خروج نوزاد (زیر 8 دقیقه) و برش رحم تا خروج نوزاد (زیر 130 ثانیه) نیز در دو گروه مشابه بود.نتیجه گیریتیوپنتال سدیم و پروپوفول به عنوان داروی القای بیهوشی عمومی در جراحی سزارین تفاوت معنی داری از لحاظ تاثیر روی نمره آپگار نوزاد و شرایط همودینامیک مادر ندارند.
کلید واژگان: سزارین, بیهوشی عمومی, تیوپنتال سدیم, پروپوفول, آپگار نوزادBackground and ObjectiveRegional anesthesia is a method of choice in cesarean section. But in emergency cesarean sections general anesthesia is usually preferred. On the other hand, intravenous sedative drugs used in general anesthesia induction rapidly crosses the placenta and result in fetal depression. Because of higher prevalence of general anesthesia in Iran it is reasonable to conduct more researches in this field. This study set out to compare the effects of Propofol and Thiopental-Na as induction agents on the neonatal Apgar score and maternal hemodynamic status.MethodsIn this double blind clinical trial 60 pregnant women with ASA class I & II were studied. In a random way 30 patients received 2mg/kg Propofol and the rest of them were given 4mg/kg of Thiopental-Na. All these subjects had full term and normal fetus. Pre and post-induction status of the patients was monitored noninvasively after tracheal intubations and during 12 minutes after that. Also time intervals between induction and birth (cord clipping) and between uterus incision and birth were measured. Apgar score of neonates was evaluated through clinical examination in 1st, 5th, 10th and 15th minutes after birth. The data were analyzed in SPSS software using descriptive and analytical statistics such as T-test, chi-square and ANOVA.ResultsApgar score in different times (1.5,10&15 minute) had no significant difference between two groups. (In the 1st minute Propofol was 7.1 ± 2.2 and Thiopental was 74 ± 1.8, in the 5th minute Propofol was 9.2 ± 0.7 and Thiopental was 9.1 ± 0.9) Maximum variation of heart rate and blood pressure in two groups were not significantly different. The time intervals between induction and birth (less than 8 minutes) on the one hand and uterus incision and birth(less than 130 seconds) on the other were similar in two groups.ConclusionsThiopental-Na and Propofol can be used with similar results for induction of general anesthesia in cesarean section.Keywords: Cesarean Section, General Anesthesia, Thiopental, Na, Propofol, Neonatal Apgar -
در این پژوهش باتوجه به ویژگی لیدوکائین در کاهش (Minimum Alveolar Concentration)MAC هوشبرهای استنشاقی تلاش شد با تزریق عضلانی لیدوکائین بعنوان پیشدارو ازمیزان مصرفی تیوپنتال حین القاء بیهوشی کاسته شود.
دویست بیمار بالغ (دارای ریسک بیهوشی I و II) که کاندید اعمال جراحی انتخابی بودند وارد مطالعه شدند و بطور تصادفی تحت تزریق عضلانی لیدوکائین 5% (mg/kg 3) با نرمال سالین بمیزان (mg/kg 06/0) قرار گرفتند(هر گروه یکصد نفر).
حدود 15 دقیقه پس از تجویز عضلانی القاء بیهوشی بر اساس پروتکل ثابتی شروع شد، بدین ترتیب که بعد از تجویز وریدی میدازولام، تیوپنتال بصورت دوز یکجا(bolus) بمیزان (mg/kg 5/0) در فواصل زمانی 30 ثانیه تجویز می گشت و در زمانیکه بیمار قادر به انجام دستورها نبود و رفلکس پلکی مختل می گشت با تجویز ساکسینیل کولین با استفاده از لوله مناسب انتوبه می گشت. لازم بذکر است که وضعیت همودینامیک (فشار خون وضربان قلب) بیماران قبل از تجویز پیشدارو در حین لوله گذاری اندازه گیری شد.
بررسی نتایج بدست آمده موید این نکته است که از میانگین میزان مصرفی تیوپنتال حین القاء بیهوشی در گروهی که لیدوکائین 5% (mg/kg 3) را بعنوان پیشدارو دریافت نمودند، نسبت به گروه کنترل حدود 5/42% کاسته شده است (05/0 p<). همچنین پایداری وضعیت همودینامیک حین لوله گذاری در گروهی که لیدوکائین عضلانی دریافت کرده بودند قابل توجه بود.
کلید واژگان: پیشدارو, لیدوکائین, تیوپنتال, القاء بیهوشیWe tried to decrease the dose of the consumed thiopental during induction of anaesthesia with intramuscular injection of the lidocaine as a premedication by using the lidocaine characteristics in decreasing anaesthesia MAC(minimum alveolar concentration).The manner of research performance is as follows: we injected lidocaine 5% (3 mg/kg) or Normal salin (0.06ml/kg) into Gluteus muscle of two hundred adult patients (anaesthesia risk ASA-I, ASA-II) who were Candidate for elective surgical operation (one hundred persons for each group). About 15 minutes after injection, induction of anaesthesia began based on constant protocol. After intravenous injection of the Midazolam, the Fenantyl and the Galamin, the Thiopental was injected in boluses at the dose of 0.5 mg/kg in interval of 30 seconds. When the patient can not perform the orders and the eyelash reflex become disordered, the patient intubated with the Succinylcholin. The hemodynamic parameters of the patients (blood pressure and heart rate) are measured before the premedication administration and during intubation. Analysing of the obtained results show that the average rate of the consumed Thiopental in the group who received Lidocaine 5% (3mg/kg) as a premedication decrease about 42.5% in compared with the control group during induction of anaesthesia. The stability of the hemodynamic parameters during intubation in the group who received intramuscular Lidocaine is very significant.Keywords: pREMEDICATION, Lidocaine, Thiopental, Induction of anaesthesia -
ممانعت از افزایش فشار داخل چشم و کاهش هر چه بیشتر آن طی عمل جراحی چشم، تاثیر چشمگیری در موفقیت عمل جراحی دارد. بعضی از مراحل القاء بیهوشی مانند لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای باعث افزایش فشار داخل چشمی می شود که پیامدهای آن در آسیب های نافذ کره چشم خطرناک است. هدف این پژوهش، مقایسه تغییرات فشار داخل چشمی طی القاء بیهوشی در شرایط کاملا یکسان با استفاده از دو داروی تیوپنتال و پروپوفول، نیز بررسی دقیق اثرات آنها بر روی فشار داخل چشمی است تا بتوان دارویی که بطور موثر فشار داخل چشمی را پایین آورده و مانع از افزایش آن به دنبال لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای می شود را انتخاب کرد. در این پژوهش 90 بیمار انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. برای القاء بیهوشی در یک گروه (گروه اول) تیوپنتال mg/Kg4 و در گروه دوم پروپوفول mg/Kg5/2 تجویز شد. در هر دو گروه قبل از القاء بیهوشی سوفنتانیل μg/Kg15/0 و بعد از القاء بیهوشی آتراکوریوم mg/Kg7/0 تجویز شد. فشار داخل چشمی در چهار مرحله قبل از القاء بیهوشی، پس از القاء بیهوشی، حین لارنگوسکوپی و پانزده ثانیه بعد از لوله گذاری موفق داخل تراشه اندازه گیری شد. هر دو گروه بعد از القاء بیهوشی، کاهش معنی داری در فشار داخل چشمی داشتند(01/0P<). کاهش فشار داخل چشمی در گروه 2 به صورت معنی داری بیشتر از گروه 1 بود(01/0P<). لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای باعث افزایش معنی داری در فشار داخل چشمی در گروه اول شد، لیکن در گروه دوم خیر(01/0P<). فشار داخل چشمی گروه اول، 15 ثانیه بعد از لوله گذاری داخل تراشه شروع به کاهش نمود. هیچ یک از بیماران دو گروه طی مدت مطالعه فشار داخل چشمی بالاتر از پایه نداشتند. نتیجه آن که پروپوفول باعث کاهش بیشتر فشار داخل چشمی نسبت به تیوپنتال می شود و به صورت موثرتری مانع از افزایش فشار داخل چشمی بدنبال لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای می شود.کلید واژگان: فشارداخل چشمی, القاء بیهوشی, تیوپنتال, پروپوفولThe prevention of intraocular presure (IOP) has an outstanding effect upon successful ophtalmic surgery. Some stages of induction of anesthesia, like laryngoscopy and endotracheal intubation, cause the IOP increase which has dangreous consequences in open eye injuries. The purpouse of this study is the comparison of IOP changes during the induction of anesthesia using thiopental and propofol under equal conditions to carefully examime the effect of them on the IOP to choose more effective drug in decreasing IOP and prevention of an increase in the IOP following laryngoscopy and intubation. Ninty patients randomly selected to receive either thiopental 4 mg/kg (Group 1) or propofol 2.5 mg/kg (Group 2) for the induction of anesthesia. Both groups received sufentanil 0.15 μg/kg before the induction and atracuium 0.7 mg/kg after the induction of anesthesia. The IOP was measured four times: at preinductional stage, postinductional stage, during laryngoscopy, and 15 seconds after successful intubation. Both groups had a significant decreace in the IOP following the induction of anesthesia (pKeywords: Intraocular pressure, Induction of anesthesia, Thiopental, Propofol
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.