جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "topical anesthesia" در نشریات گروه "پزشکی"
-
IntroductionThis study aimed to investigate the effect of liposomal and emulsion forms of topical anesthesia on pain reduction during dental anesthesia.MethodsThe study was a randomized clinical trial with a split-mouth design conducted on 15 patients who were referred to a private dental clinic and needed injectable anesthesia for flap surgery in the posterior maxillary area. First, one of the four concentrations (2%, 5%, 7.5%, and 10%) of the emulsion form of Lidocaine-Prilocaine topical anesthesia was applied on one side of the maxilla, and two weeks later, four concentrations of the liposomal form were applied on the other side. These areas were randomly selected for topical anesthesia before injecting anesthesia into the vestibular area. The amount of pain caused by needle insertion was measured by the Visual Analogue Scale.ResultsThe comparison of the emulsion and liposomal forms of Lidocaine-Prilocaine topical anesthesia indicated that 5% of the emulsion form and 7.5% of the liposomal form demonstrated the lowest VAS scores; however, the comparison of different concentrations of the emulsion (P=0.46) and liposomal forms (P=0.64) did not indicate any significant difference. There was not any statistically significant difference between liposomal and emulsion forms regarding the same concentrations (P=0.75).ConclusionDespite the longer substantivity of the liposomal form of Lidocaine-Prilocaine topical anesthesia on the oral mucosa, compared to that of the emulsion form, the findings of the present study revealed that different concentrations of topical anesthesia did not significantly differ in terms of pain reduction efficacy.Keywords: Dental pain, Emulsion form, Lidocaine-Prilocaine, Liposomal form, Topical anesthesia
-
Background
Upper GI endoscopy is a diagnostic and therapeutic procedure widely used across the world. Some patients, however, experience a great deal of discomfort during the procedure, which is mainly due to activation of the gag reflex. Therefore, topical pharyngeal or general anesthesia is applied to reduce the gag reflex during endoscopy. This study aimed to compare the effect of IV lidocaine versus topical lidocaine spray in reducing the gag reflex in patients sedated with propofol.
MethodsThis randomized clinical trial was conducted in Imam Khomeini Hospital in 2017. One group of patients received propofol at a dose of 0.5-1 mg/kg plus lidocaine spray and the other group received propofol at the same dose plus IV lidocaine at a dose of 1 mg/kg (maximum 100 mg). Patients in both groups also received 50 µg fentanyl. The variables of gag reflex (using the VAS), patient and physician satisfaction, length of endoscopy, vital signs, and adverse effects were compared between the two groups.
ResultsNinety-three patients were evaluated in this study, of whom 42 (45.2%) were men and the rest were women (n=51, 54.8%). ANOVA was used to evaluate the effect of type of anesthesia on the final level of gag reflex and the results showed lack of any significant difference between the two groups (P>0.05). Patient satisfaction was higher in the IV anesthesia group (P= 0.036) and the physician satisfaction was higher in the topical anesthesia group (P= 0.027). Among vital signs, only SBP showed a modest difference between the two groups and was significantly higher in the topical anesthesia group (P=0.04). There was no significant difference in the rate of adverse effects between the two groups (P> 0.05).
ConclusionTopical anesthesia using lidocaine spray is as effective and safe as IV lidocaine in decreasing the gag reflex in upper GI endoscopy in patients sedated with propofol.
Keywords: Endoscopy, Topical anesthesia, Lidocaine -
Background
Topical anesthesia (TA) may accompany with more discomfort for some patients during cataract surgery. We aimed to evaluate the potential factors that can be used for predicting patient’s cooperation during phacoemulsification surgery under TA.
MethodsOne hundred sixty consecutive cases that were candidate for phacoemulsification surgery enrolled in this prospective study. Patient characteristics including sex, age, place of residence (urban or rural), education level (literate and illiterate) and physical examination variables including visual acuity in logarithm of minimum angle of resolution (LogMAR), reaction to eye drop, and cooperation during tonometry before surgery were evaluated. Patient cooperation during surgery was classified into successful (good and satisfactory) or failed (weak) cooperation. The two groups were compared in terms of baseline and clinical examination variables.
ResultsIn this study, 103(64.4%) cases showed a good or satisfactory cooperation, and others had a weak cooperation. There was no association between patient cooperation during surgery and sex (P-value = 0.2), age (P-value = 0.7), place of residence (P-value = 0.3) and education level (P-value = 0.3). The successful group showed a higher rate of non-reaction to eye drop (P-value = 0.0001), good cooperation during tonometry (P-value = 0.0001), non-reaction to press on lacrimal sac (P-value = 0.0001), and lower visual acuity (P-value = 0.045). In the multivariate logistic regression model, non-reaction to eye drop (OR = 66.4), good and satisfactory cooperation during tonometry (OR = 21.2, OR = 7.2, respectively) compared to weak cooperation, lower LogMAR of visual acuity (OR = 7) were significantly associated with the success of TA.
ConclusionThis study showed that some ocular examination tests before surgery including visual acuity, reaction to eye drop, cooperation during tonometry and reaction to press on the lacrimal sac can predict patient cooperation during phacoemulsification surgery under TA.
Keywords: Cataract, Phacoemulsification, Patient cooperation, Topical Anesthesia -
BackgroundThe purpose of this study was to compare the effectiveness and side effects of diazepam and midazolam administration for conscious sedation in subjects who undergoing cataract surgery.
MethodsA total of 79 patients undergoing cataract surgery under topical anesthesia with conscious sedation were prospectively reviewed. Our subjects were randomly divided to two groups. The first group comprised of 38 cases receiving 0.05 mg/kg diazepam slow intravenously (diazepam group) and the second group comprised of 41 cases receiving 0.01 mg/kg midazolam intravenously (midazolam group). Intraoperative variables such as systolic and diastolic arterial pressure, heart rate, respiratory rate and blood oxygen saturation were recorded immediately before sedation, 5, 10 and 15 minutes after diazepam or midazolam administration. All patients were contacted 24 hours after the operation for any early postoperative complications.
ResultsThe variability of systolic and diastolic blood pressure at 5, 10 and 15 minutes after sedation were statistically significantly higher in midazolam group compared to diazepam group. Six patients developed episodes of apnea during operation, two patients in diazepam and four patients in midazolam group. The surgeons’ satisfaction was more in diazepam group but not statistically significant. Need for additional dose of benzodiazepine was more in the midazolam group. Drowsiness and functional impairment during 24 hours after surgery were not significantly different between the two groups.
ConclusionDiazepam produces better perioperative hemodynamic profile, level of sedation and surgeon’s satisfaction and less occurrence of apnea compared to midazolam group in patients who underwent cataract surgery.Keywords: Diazepam, Midazolam, Cataract surgery, Conscious sedation, Topical anesthesia -
Advantage of using local sedation during upper gastrointestinal endoscopy (UGE) is still challenging. In the current study, the effect of lidocaine spray versus lidocaine viscous solution for pharyngeal local anesthesia during UGE has been compared: Tis is a randomized clinical trial conducted on 130 patients conducting UGE in 2013. Patients were randomly divided into two groups of viscous lidocaine solution (Group V) and lidocaine spray (Group S). Patients’ tolerance, satisfaction, pain/discomfort, and anxiety (based on 11-point numerical score scale) and ease of endoscopy were compared. Ease of procedure, patients’ tolerance, and patients’ satisfaction were not statistically different between two groups (P > 0.05). Patients’ pain/discom ort and anxiety during endoscopy were significantly different between groups (P < 0.05). As a conclusion, there was not any difference between two groups except for pain, discomfort, and anxiety that was higher in those who administered spray that might be due to the method of usageKeywords: Lidocaine, topical anesthesia, upper gastrointestinal endoscopy
-
BackgroundTopical anesthetics have become the primary choice in phacoemulsification procedures for cataract extraction. The most common topical anesthetic drug used is 0.5% tetracaine eye drops. Repeated administration of 0.5% tetracaine drops can cause corneal epithelial damage. Two percent lidocaine gel is latest option which has longer contact time with corneal epithelium.ObjectivesTo compare the effectiveness of 2% lidocaine gel with 0.5% tetracaine drops in phacoemulsification surgery.MethodsThe study was a single blinded randomized clinical trial from March to July 2017 in patients underwent phacoemulsification cataract surgery. There were 72 subjects with age ≥ 40 years old who received randomization and divided into 2 groups: 2% lidocaine gel group and 0.5% tetracaine eye drop group. Topical anesthetics were applied 5 minutes before surgery. Five minutes after surgery, pain scale perceived during surgery was assessed by using a numerical rating scale. At the end of surgery, the subject filled the satisfaction questionnaire on topical anesthetic drugs administered. The ophthalmologists were also given a satisfactory questionnaire for topical anesthetic drugs selected for the procedure.ResultsThe median pain scale for 2% lidocaine gel group pain scale was 1; meanwhile, the median pain scale for 0.5% tetracaine eye drops was 3 (PConclusionsTwo percent lidocaine gel was more effective in relieving pain during phacoemulsification cataract surgery compared with 0.5% tetracaine drops.Keywords: Phacoemulsification, Corneal Anesthesia, Lidocaine, Tetracaine, Topical Anesthesia
-
مقدمهاثرات بی حس کننده موضعی دیفن هیدرامین همراه با ترکیباتی مانند آلومینیوم و منیزیم هیدروکساید به عنوان حامل، سال های متمادی در طب رایج مورد استفاده قرار گرفته است. ماندگاری اندک دهان شویه های بی حس کننده به علت شسته شدن سریع با بزاق و افزایش روزافزون توجه به مواد گیاهی و طبیعی در دارودرمانی بیماری ها، انگیزه اصلی فرمولاسیون دیفن هیدرامین در پایه موسیلاژ به دانه و بررسی خصوصیات برون تنی آن و ارزیابی بالینی اثرات بی حسی موضعی فرمولاسیون در این تحقیق بود.روشمطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی دو سوکور و آزمایشگاهی- توصیفی بود که در آن چهار فرمولاسیون مشتمل بر دیفن هیدرامین در موسیلاژ به دانه، دیفن هیدرامین و آلومینیوم ام جی، دیفن هیدرامین ساده و الگزیر دیفن هیدرامین و آلومینیوم ام جی بر روی ?? نفر داوطلب سالم مذکر در فاصله سنی 30-20 سال انجام شد. فرمولاسیون ها از نظر آزادسازی دیفن هیدرامین با استفاده از غشای سلولزی در سل انتشار Franz مورد بررسی قرار گرفت. بررسی بالینی به صورت طول مدت اثر دهان شویه با تجویز دهان شویه جهت داوطلبان سالم به مدت 2 دقیقه و کنترل دوام اثر در زمان های 10، 20 و 30 دقیقه بعد از مصرف دهان شویه با سوال از بیمار و ثبت در پرسش نامه انجام گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های Kruskal-Wallis و Mann-Whitney تجزیه و تحلیل گردید.یافته هایافته های مطالعه حاکی از افزایش طول مدت اثر دهان شویه ترکیبی دیفن هیدرامین و موسیلاژ به دانه به میزان حداقل سه برابر فرآورده های دیفن هیدرامین ساده با آلومینیوم و الگزیر دیفن هیدرامین و آلومینیوم ام جی بود. همچنین، بررسی های آزمایشگاهی نشان داد که ضریب انتشار دیفن هیدرامین در حامل موسیلاژ به دانه تفاوت معنی داری با محلول دیفن هیدرامین و ترکیب دیفن هیدرامین و آلومینیوم ام جی داشت (010/0 > P)، اما بین ترکیب الگزیر دیفن هیدرامین و آلومینیوم ام جی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (204/0 = P).نتیجه گیرینتایج بررسی های بالینی و آزمایشگاهی نشان داد که ترکیب حاوی دیفن هیدرامین و موسیلاژ به دانه، قادر به آزادسازی کنترل شده دیفن هیدرامین می باشد و این ترکیب می تواند جایگزین ترکیب دیفن هیدرامین و آلومینیوم ام جی شود.کلید واژگان: موسیلاژ به دانه, دیفن هیدرامین, آلومینیوم ام جی, بی حسی موضعیBackground and AimsThe topical anesthetic effects of diphenhydramine combined with ingredients such as aluminum and magnesium hydroxide have been used for many years in modern medicine. Due to the limited durability of anesthetic mouthwashes due to saliva secretion and the spreading use of herbal and natural medicines in pharmacotherapy, this study was designed to formulate diphenhydramine in the mucilage of quince seed and evaluate its in-vitro properties and clinical anesthetic effect.MethodsThis research was a descriptive laboratory and double-blind clinical study on 4 formulations. Diphenhydramine in quince seed mucilage, diphenhydramine and aluminum magnesium hydroxide combination, diphenhydramine solution, and diphenhydramine elixir and aluminum magnesium hydroxide combination were administered to 12 healthy male volunteers. The age range of the participants was 20 to 30 years. All subjects signed informed consent forms. Diphenhydramine release from the formulations was assessed through cellulosic membrane in Franz diffusion cell. The clinical evaluation of the formulations on healthy volunteers was conducted through prescribing mouthwash use for 2 minutes and controlling the duration its effect in 10, 20, and 30 minutes after administration using a questionnaire. Data analysis was performed using Kruskal-Wallis and Mann-Whitney tests.ResultsThe duration of effect of diphenhydramine in quince seed mucilage base was at least 3 times longer than diphenhydramine solution and aluminum Mg and the diphenhydramine elixir and aluminum Mg combination. Clinical evaluation showed that the diffusion coefficient of diphenhydramine in the quince seed mucilage base was significantly different from that of the diphenhydramine solution and diphenhydramine and aluminum Mg combination (PConclusionThe results of in-vitro and clinical studies showed that diphenhydramine in mucilage of quince seed can sustain and control the release of diphenhydramine and can be administered instead of the diphenhydramine elixir and aluminum Mg combination.Keywords: Quince seed mucilage, Diphenhydramine, Aluminum magnesium, Topical anesthesia
-
مقدمه
جراحی کاتاراکت با تکنیک فیکوامولسیفیکیشن به کمک بی حسی موضعی، همراه با آرام بخشی سیستمیک قابل انجام است. بنابر تجربه ی برخی از متخصصین، بیماران دارای ابروهای پرپشت حین جراحی فیکو تحت آرام بخشی، همکاری مناسبی ندارند. با توجه به این گفته، مطالعه ی حاضر با هدف تعیین سطح آرام بخشی و رضایتمندی بیمار و جراح در دو گروه بیمار با ابروی پرپشت و طبیعی حین جراحی فیکو تحت بی حسی موضعی همراه با آرام بخشی سیستمیک طراحی شد.
روش هادر این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی، بیماران به دو گروه مساوی 32 نفره با ابروان طبیعی (شاهد) و پرپشت (مورد) تقسیم شدند. جراحی بیماران با استفاده از قطره ی تتراکایین 5/0 درصد همراه با فنتانیل وریدی و میدازولام به عنوان آرام بخش انجام شد. میزان آرام بخشی بیمار حین عمل بر اساس معیار RAMSI (Regional Assistance Mission to Solomon Islands) و میزان شدت درد در حین عمل و پایان آن نیز بر اساس معیار VAS (Visual analog scale) ارزیابی شد. در پایان عمل، میزان رضایتمندی جراح و بیمار نیز ثبت گردید. سپس داده ها با آزمون های آماری تحلیل شد.
یافته هااز نظر میانگین سن و وزن، بین دو گروه اختلاف معنی داری دیده نشد، اما میانگین قد در گروه مورد، به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود. میانگین شدت درد حین عمل در گروه مورد، به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود و میانگین شدت درد انتهای عمل نیز بیشتر بود، اما تفاوت معنی داری نداشت. میانگین RAMSI در زمان های مختلف و میزان رضایتمندی جراح و بیمار، بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. میانگین ضربان قلب در تمامی زمان ها در گروه مورد، بیشتر بود. میانگین فشار خون سیستول و دیاستول در دقیقه ی 15 در گروه مورد، به طور معنی داری بیشتر بود، اما در بقیه ی زمان ها اختلاف معنی داری نداشت.
نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که با توجه به افزایش میانگین شدت درد حین عمل در گروه مورد نسبت به گروه شاهد، افراد دارای ابروی پرپشت، نیاز به دوز داروی آرام بخش بیشتری دارند.
کلید واژگان: ابروی پرپشت, عمل فیکوامولسیفیکیشن, بی حسی توپیکالBackgroundWe measured the sedation level، pain severity and patients’ and surgeon’s satisfaction in phacoemulsification cataract surgery with topical anesthesia and systemic sedation in patients with hairy normal eyebrow.
MethodsIn a randomized clinical trial study، 32 hairy-eyebrow and 32 normal-eyebrow patients with the age of over 60 years and The American Society of Anesthesiologists (ASA) grade of I or II undergoing phacoemulsification under topical anesthesia (tetracaine 0. 5%) and systemic sedation (1-1. 5 μg/kg intravenous fentanyl) were studied. The intra and postoperative pain severity [based on visual analog scale (VAS)]، sedation score [based on Regional Assistance Mission to Solomon Islands (RAMSI) scale]، mean arterial pressure and pulse rate، and patients’ and surgeon’s satisfaction were evaluated. Data was analyzed using chi-square and t tests.
FindingsThere was no significant difference between the two groups in age and weight. But، the mean height was significantly lower in hairy-eyebrow patients. The severity of intraoperative pain was significantly higher in hairy-eyebrow patients; the severity of postoperative pain was not significantly different. There was no statistically difference between the groups in sedation score (RAMSI) in different times، patients’ and surgeon’s satisfaction scores during operation، and the mean arterial pressure in 0، 5، 10 minutes.
ConclusionOur study shows that in cataract surgery under phacoemulsification، hairy-eyebrow patients need more sedative doses of drugs in comparison to normal-eyebrow patients، regarding their higher intraoperative pain severity.
Keywords: Hairy, eyebrow, Phacoemulsification, Topical anesthesia -
مقدمهحرکات چشمی باعث عوارض جبران ناپذیری حین جراحی چشم می شوند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه فنتانیل و آلفنتانیل همراه با پروپوفول در کاهش حرکات چشمی بیمار در طی اعمال چشمی تحت بی حسی سطحی می باشد.مواد و روش هادر این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بیماران گروه اول داروی فنتانیل را با دوز 1 میکروگرم بر کیلوگرم و گروه دوم داروی آلفنتانیل را با دوز 10 میکروگرم بر کیلوگرم دریافت کردند. سپس چشم بیماران توسط قطره تتراکائین تحت بی حسی موضعی قرار گرفته و عمل جراحی کاتاراکت به روش فیکو امولسیفیکاسیون انجام شد. میزان فشارخون و تعداد ضربان قلب در هنگام تزریق داروی بیهوشی و دقیقه 10 و 30 اندازه گیری و میزان حرکت چشم بیمار حین عمل توسط یک جراح که اطلاعی از گروه بندی ها نداشت، ثبت گردید.
یافته های پژوهش: تعداد 246 بیمار تحت بررسی قرار گرفتند. میزان فشارخون و تعداد ضربان قلب بین دو گروه در زمان های 10 و 30 دقیقه اختلاف معنی داری وجود نداشت. میزان حرکت چشم بیمار در گروه آلفنتانیل در مقایسه با فنتانیل در زمان های 10 (χ2=0.000001) و 30(χ2=0.000118) دقیقه به طور معنی داری کمتر بود.بحث و نتیجه گیرینتایج حاصل از مطالعه ما نشان داد که استفاده از آلفنتانیل در مقایسه با فنتانیل باعث بی دردی بیشتر در نتیجه حرکت چشم کمتر بیمار و رضایت بیشتر جراح خواهد شد.
کلید واژگان: آلفنتانیل, فنتانیل, بیحسی سطحیIntroductionEye movements during opht-halmic surgery cause irreparable complic-ations. So the aim of this study was to com-pare the combined use of fentanyl and pr-opofol versus alfentanil and propofol to limit patient´s eye movement during cataract surgery under topical anesthesia.Materials and MethodsIn this double-blind clinical trial study, patients were randomly divided into two groups. The first Group received Fentanyl 1 µg/kg, and the second one received Alfentanyl 10 µg/kg. Then local anesthesia was done with Tetracaine drops, and cataract surgery was performed by the Phacoemulsification technique. Blood pres-sure and heart rate were measured at the time of injection of anesthesia, and minutes 10 and 30. The rate of eye movement was recorded by an observer surgeon who didn´t know anything about grouping.Findings246 patients were evaluated. There was no significant difference between blood pressure and heart rate at minutes 10 and 30. Movement of patients´s eye at minutes 10 (Chi-square=0.000001) and 30 (Chi-squ-are=0.000118) was significantly lower in Alfentanyl group than the other one. Discussion &ConclusionThe results of our study showed that Alfentanyl, in comparison with Fentanyl, causes more analgesia, less movments of the patient´s eye, and higher amount of surgeon´s satisfaction.Keywords: Alfentanyl, Fentanyl, Topical anesthesia -
PurposeTo compare the effectiveness of topical and sub‑Tenon’s anesthesia in providing pain relief during phacoemulsification.MethodsThis randomized controlled trial was carried out at a tertiary eye care hospital, Coimbatore, Tamil Nadu, India. Patients who underwent phacoemulsification through self‑sealing clear corneal incision with foldable intra‑ocular lens implantation were randomized into two groups. Group 1 (n = 100) received topical anesthesia with 0.5% proparacaine (Paracaine, Sunways India Pvt. Ltd., India) drops. Group 2 (n = 100) received sub‑Tenon’s infiltration with 2% lignocaine (Xylocaine, AstraZeneca Pharma India Pvt. Ltd., India). As per study criteria, patients graded the pain during administration of anesthesia, during surgery and after surgery on a visual analogue pain scale. The surgeon graded overall patient co‑operation. The complications were also noted. Data analysis was performed using Statistical Package for Social Sciences version 11. Student’s t‑test and Chi‑square test were used for comparison of variables between the groups.ResultsSub‑Tenon’s anesthesia provided statistically significant better intra‑operative pain relief and patient satisfaction than topical anesthesiat. No statistically significant difference was noted between the two groups regarding pain during administration, postoperative pain, and surgeon satisfaction.ConclusionSub‑Tenon’s anesthesia provides better pain relief than topical anesthesia during phacoemulsification.Keywords: Phacoemulsification, Sub?Tenon's Anesthesia, Topical Anesthesia
-
مقدمهتسکین درد بعد از عمل ترمیم شکستگی بینی رضایت بخش نمی باشد. هدف از مطالعه ی حاضر ارزیابی تاثیر افزودن دوز کم کتامین به رمی فنتانیل و میدازولام تحت بی حسی موضعی برای تسکین درد بعد از عمل ترمیم شکستگی بینی و مقایسه ی آن با گروه شاهد بود.روش ها68 بیمار کاندید جراحی ترمیم شکستگی بینی به صورت تخصیص تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله از راه وریدی 2 میکروگرم بر کیلوگرم رمی فنتانیل، 05/0 میلی گرم بر کیلوگرم میدازولام و 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم کتامین دریافت کردند و گروه شاهد از راه وریدی 2 میکروگرم بر کیلوگرم رمی فنتانیل، 05/0 میلی گرم بر کیلوگرم میدازولام و دارونما دریافت کردند. شدت درد با معیار سنجش بصری (Visual analogue scale یا VAS)، رضایتمندی بیمار و میزان مصرف مخدر که تا 60 دقیقه بعد از شروع عمل جراحی اندازه گیری شد.یافته هامیانگین شدت درد در دقایق صفر، 15، 30، 45 و 60 در گروه دریافت کننده ی کتامین 1/2 ± 5/3، 2 ± 2/1، 4/2 ± 8/1، 1/2 ± 3/1و 2/2 ± 9/1 و در گروه شاهد به ترتیب 2/2 ± 7/3، 2 ± 6/2، 8/1 ± 75/2، 4/1 ± 1/3 و 9/0 ± 7/3 بود و طبق آزمون Repeated measures ANOVA، روند تغییرات شدت درد در دو گروه اختلاف معنی دار داشت (001/0 > P). همچنین درصد رضایتمندی بیماران در گروه کتامین به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (005/0 = P). دوز مصرف پتیدین در گروه کتامین در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی دار داشت (045/0 = P).نتیجه گیریاین مطالعه نشان داد که افزودن 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم کتامین به رمی فنتانیل و میدازولام در کاهش درد پس از عمل موثر است.
کلید واژگان: کتامین, درد پس از عمل, شکستگی بینی, آرام بخشی وریدی, بی حسی موضعیBackgroundPain relief after nasal bone fracture surgery is unsatisfactory. The present study aimed to evaluate the effects of adding low-dose ketamine to remifentanil-midazolam infusion under topical anesthesia on pain relief after nasal bone fracture.MethodsIn a controlled study، 68 nasal bone fracture surgery candidates were allocated to two groups receive infusion of 2 µg/kg remifentanil and 0. 05 mg/kg midazolam plus 0. 5 mg/kg of either ketamine (ketamine group) or placebo (control group). Pain intensity was assessed using a visual analogue scale. Patient satisfaction and the amount of rescue analgesic used were recorded until 60 minutes after surgery. Repeated measures analysis of variance (ANOVA) was used to analyze the data.FindingsIn the ketamine group، pain intensity 0، 15، 30، 45، and 60 minutes after operation was 3. 5 ± 2. 1، 1. 2 ± 2. 0، 1. 8 ± 2. 4، 1. 3 ± 2. 1، and 1. 9 ± 2. 2، respectively. The corresponding values in the control groups were 3. 7 ± 2. 2، 8. 6 ± 2. 0، 4. 7 ± 1. 2، 3. 1 ± 1. 2، and 3. 7 ± 0. 9. The difference between the two groups was statistically significant (P = 0. 001). Moreover، patient satisfaction in the ketamine group was higher than the control group (P = 0. 005). The dosage of rescue pethidine was significantly lower in the ketamine group compared to the control group (P = 0. 045).ConclusionThis study showed that adding 0. 5 mg/kg ketamine to 2 µg/kg remifentanil and 0. 05 mg/kg midazolam improved postoperative pain relief.Keywords: Ketamine, Postoperative pain, Nasal bone fracture, Infusion, Topical anesthesia -
زمینه و هدف
این مطالعه به منظور مقایسه اثرات پروپوفول و رمی فنتانیل بر درد و همودینامیک بیماران طی جراحی کاتاراکت به روش فیکوامولسیفیکاسیون تحت بی حسی سطحی انجام شد.
روش بررسیبعد از تایید کمیته اخلاق دانشگاه، در یک مطالعه کار آزمایی بالینی دوسوکور 100 بیمار کاندید فیکوامولسیفیکاسیون بر اساس جدول اعداد تصادفی در دو گروه 50 نفره قرار گرفتند. بیماران در گروه پروپوفول به میزان 3 میلی گرم/کیلوگرم/ ساعت و بیماران در گروه رمی فنتانیل به میزان 3 میکروگرم/کیلوگرم/ ساعت دارو دریافت نمودند. مدت زمان جراحی، تغییرات در فشار خون و ضربان قلب، تعداد موارد تضعیف سیستم تنفسی (O2 sat<90%) و تهوع استفراغ، درد حین عمل، رضایت جراح و اطلاعات دموگرافیک بیماران ثبت گردیدند. از آزمونهای آماری T مستقل و T جفت و 2 جهت تحلیل داده ها استفاده گردید.
یافته هانتایج حاصل از این مطالعه نشان داد بیماران از لحاظ سن، جنس و مدت زمان انجام عمل جراحی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشتند. فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب در گروه پروپوفول به صورت معنی داری کاهش یافت (P<0/5) ولیکن این تغییرات در گروه رمی فنتانیل محسوس نبود. بیماران در گروه پروپوفول بصورت معنی داری بیش از گروه رمی فنتانیل درد داشتند (0/001=p). میزان رضایت جراح در گروه رمی فنتانیل به صورت معنی داری بیشتر از گروه پروپوفول بود (0/01=p). دو بیمار در گروه رمی فنتانیل دچار تضعیف سیستم تنفسی شدند ولیکن تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (0/24=p) و هیچ بیماری در دو گروه دچار تهوع و استفراغ نشد.
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد با دوز مصرف شده طی این مطالعه، رمی فنتانیل در مقایسه با پروپوفول منجر به بی دردی بیشتر، همودینامیک پایدارتر و رضایت بیشتر جراح شده است. در حالیکه این دوز دارو تضعیف سیستم تنفسی و تهوع استفراغ قابل توجهی به همراه نداشت.
کلید واژگان: رمی فنتانیل, پروپوفول, درد, بی حسی سطحی, فیکو امولسیفیکاسیونBackground And AimTo evaluate the effect of propofol and remifentanil on pain and hemodynamic in patients under phacoemulsification with topical anesthesia.
Material And MethodsAfter Ethic’s committee approval in a clinical trial study, 100 consecutive patients scheduled for phacoemulsification were randomized to 2 groups in a prospective manner. Each group received intravenous infusion 3 mg/kg/h propofol or 3 µ/kg/h remifentanil. Phaco time, blood pressure and heart rate before and after surgery, number of patients with respiratory depression (O2 sat<90%) and vomiting, pain scores, ophthalmologist satisfaction and demographic data were recorded.
ResultsMean age, sex and phaco time were equal in the two groups. Systolic and diastolic blood pressure and heart rate were decreased significantly (p<0.05) in propofol group but this difference in remifentanil was not significant. Patients had more pain in propofol group (p=0.001) and the surgeon satisfaction was higher in remifentanil group (p=0.01). Two patients in the remifentanil group had respiratory depression but the difference was not statistically significant (p>0.05). Perioperative vomiting was not found in any groups.
ConclusionWith the doses used in this study, It was shown that remifentanil was more effective than propofol in minimizing pain and hemodynamic stability without producing excessive, respiratory depression or perioperative nausea and vomiting.
Keywords: Remifentanil, Propofol, Pain, Topical anesthesia, Phacoemulsification -
سابقه و هدفکاتاراکت در میان سالمندان شیوع بالایی دارد. 46 درصد از افراد بالای 75 سال ازکاتاراکت رنج می برند. جراحی کاتاراکت، شایع ترین شیوه درمان در بیماران سالمند می باشد. از سوی دیگر، بیماران مسن اغلب دچار بیماری های دیگر هم هستند. پس انتخاب روش بی هوشی مناسب با کم ترین عوارض و خطرات توجهات ویژه ای را می طلبد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه سه روش بی هوشی، طرح ریزی و اجرا گردید.مواد و روش هااین مطالعه به صورت مشاهده ای- مقطعی با نمونه گیری آسان در تابستان 1383 بر روی 120 بیمار در 3 گروه 40 نفری شامل بی هوشی عمومی، بی حسی موضعی + آرامبخش، بی حسی منطقه ای + آرامبخش در مرکز پزشکی فیض اصفهان انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بود. برای مقایسه میانگین متغیرهای کمی از آزمون آنالیز واریانس یک سویه و برای مقایسه فراوانی نسبی متغیرهای کیفی از آزمون مجذور کای استفاده شد. مقادیر P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته هامیانگین نمره رضایت مندی جراح، رضایت مندی بیمار، میانگین شدت تهوع بعد از عمل و میانگین نمره درد بیمار بین سه گروه، اختلاف معنی داری دارد (P<0.001). فراوانی نسبی بروز استفراغ بعد از عمل بین سه گروه، اختلاف معنی داری ندارد (P=0.33).استنتاجبا توجه به نتایج این پژوهش، روش بی حسی موضعی همراه با تجویز آرام بخش های ملایم از راه ورید به عنوان روش مطمئن و موثر برای جراحی کاتاراکت، پیشنهاد می گردد.
کلید واژگان: کاتاراکت, تاپیکال انستزی, لوکال انستزی, بی هوشی عمومی, رضایت مندیBackground andPurposeCataract surgery is the most frequent surgery in old patients. Forty six percent of people older than 75 years of age have cataract. These elderly patients frequently have associated diseases. It is important to select the best anesthetic method with least complications. This study compared 3 anesthetic methods. Regarding to patients, and surgens, comfort, frequency of nausea and vomiting in the patients undergoing cataract surgery.Materials And MethodsThis cross sectional observational study with simple sample recruitment was performed on 120 patients divided in three groups of 40 cases, with general anesthesia, topical anesthesia +light IV sedation and local anesthesia + light IV sedation in summer 2004 in Feiz Medical Center. Data collected using check list. One way Anova and Chi-square tests were used to compare mean qualitative and frequency of qualitative variables. The level of statistical significance was set at P< 0.05.ResultsThere were significant differences in mean score of surgeons, and patients, comfort, mean severity of nausea after surgery and mean score of pain between 3 groups (P<0.001). There was no significance difference in frequency of vomiting after surgery between 3 groups (P=0.33)ConclusionIt has been suggested that topical anesthesia +light IV sedation is a safe and effective method for cataract surgery.Keywords: Cataract, topical anesthesia, local anesthesia, general anesthesia, comfort
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.