به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "uv light" در نشریات گروه "پزشکی"

  • Fatma Deniz*, Mehmet Ali Mazmancı
    Background

    Formaldehyde (FA) is a carcinogen compound, which is soluble in water. FA can be removed from aqueous solution using advanced oxidation methods.

    Methods

    In this study, the oxidation of FA was studied under fluorescent and UV light. Hydrogen peroxide (H2O2) was used as an oxidant. The pH value and H2O2 amount of samples were optimized. The chemical oxygen demand (COD), FA concentration, and H2O2 consumption were followed.

    Results

    It was observed that the pH value of the sample was more significant under fluorescent light than UV light at oxidation of FA. The highest COD removal and H2O2 reduction were 18.57 and 30.90%, respectively, at pH 12.00, with a 1:1 ratio of FA:H2O2 under fluorescent light. 86.41% FA and 62.12% COD removal were achieved at pH 7.00, with a 1:2 ratio of FA:H2O2, under UV light. It was observed that H2O2 was consumed at all pH values under UV light. On the other hand, under fluorescent light, the concentration of H2O2 decreased only at pH 12. In control samples containing only H2O2, the H2O2 reduction was 92.09% at pH 11.91, while it was 2-6% at other pH levels under fluorescent light. The H2O2 reduction changed between 33 and 44% at different pH values under UV light. The oxidation of FA was found to be suitable for the pseudo-first-order kinetic model and Langmuir isotherm model.

    Conclusion

    The most effective oxidation was obtained at the original pH value (7.00) and 1:2 ratio of FA:H2O2 under UV light.

    Keywords: Water treatment, Formaldehyde, UV light, Hydrogen peroxide
  • حسن پورمسلمی، مهدی فرزادکیا، روشنک رضایی، مجتبی یگانه، مهدی حسینی، میترا غلامی*
    سابقه و هدف

     افزایش مصرف آفت کش ها و روش نامناسب دفع پساب های کشاورزی، سبب آلودگی منابع آب شده و محیط زیست را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید (2و4-دی) یکی از سموم علف کش می باشد که مصرف نسبتا گسترده ای در سراسر جهان دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی کارایی فرایند الکتروفتوکاتالیستی با استفاده از فتو آند نیکل داپ شده با اکسید روی تثبیت شده بر سطح شیشه فلورین تین اکساید به روش اسپاترینگ در حذف سم 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید از محیط های آبی می باشد.

    مواد و روش ها

    در مطالعه حاضر اثرات متغیرهایpH (3، 5، 7، 9 و 11)، جریان الکتریکی (2-1 میلی آمپر بر سانتی متر مربع)، سطح الکترود (32-16 سانتی متر مربع)، غلظت اولیه 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید (10-50 میلی گرم در لیتر) و زمان (0-90 دقیقه) در مقیاس آزمایشگاهی و به روش ناپیوسته مورد مطالعه قرارگرفت. همچنین مطالعات معدنی سازی و سنتیک فرآیند در شرایط بهینه مورد بررسی قرار گرفت. غلظت باقیمانده 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید توسط دستگاه HPLC در طول موج 283 نانومتر تعیین شد.

    یافته ها

    نتایج حاصل نشان دهنده بیشترین کارایی حذف 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید در pH برابر 7، جریان الکتریکی 2 میلی آمپر بر سانتی متر مربع، سطح الکترود 32 سانتی متر مربع، غلظت اولیه 2و4-دی 10 میلی گرم در لیتر و زمان تماس 90 دقیقه، می باشد. فرآیند الکتروفتوکاتالیستی جهت تصفیه پساب حاوی 2و4-دی در شرایط بهینه می تواند 2و4-دی را به میزان 100 درصد و TOC را به میزان 5/79 درصد حذف کند. مطالعه مدل های سنتیکی مختلف نشان داد که فرایند از واکنش درجه اول پیروی می کند.

    نتیجه گیری

    به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده، فرآیند الکتروفتوکاتالیست حاضر را می توان به عنوان یک روش مناسب برای حذف 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید در محیط آبی در نظر گرفت.

    کلید واژگان: 2و4-دی کلروفنوکسی استیک اسید, نور UV, فرایند الکتروفتوکاتالیستی
    Hassan Pourmoslemi, Mahdi Farzadkia, Roshanak Rezaei, Mojtaba Yegane, Mahdi Hoseini, Mitra Gholami*

    Increasing use of pesticides along with an inadequate discharging of agricultural effluents has polluted water resources and severely affected the environment. 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D) is one of the herbicides which is widely used all over the world. The aim of this study was to evaluate the efficiency of an electro-photo catalytic process for the removal of the 2,4-D from aqueous media. In this regard, Zn-doped Ni anode was stabilized on FTO surface by sputtering method.

    Materials and methods

    In the present study, the effects of different variables on the efficiency of the electro-photo catalytic process such as pH (3, 5, 7, 9, and 11), electricity current (1-2 mA/cm2), electrode surface area (16-32 cm2), initial concentration of 2,4-D (10-50 mg/L) and retention time (0-90 min) were investigated in a batch model and on a laboratory scale. Besides, mineralization and kinetics of the process under the optimal conditions were studied. The residual concentration of 2,4-D was measured by HPLC at 283 nm.

    Results

    The results showed that the highest removal efficiency of 2,4-D was obtained under the following conditions: pH=7, electricity current=2 mA/cm2, electrode surface area=32 cm2, initial concentration=10 mg/L and retention time=90 min. Under the optimal conditions, the maximum removal efficiency (i.e., 100%) and TOC of 79.5% were achieved. In addition, the kinetic studies revealed that the current process followed the first-kinetic-order model.

    Conclusion

    According to the obtained results, the applied electro-photo catalytic process can be considered as a suitable method for the removal of 2,4-D in aqueous solutions.

    Keywords: 2, 4-Dichlorophenoxyacetic acid, Electro-photo catalytic process, UV light
  • Tohid Soltani, Ali Assadi*, Foad Kazemi, Mohammad Reza Mehrasbi
    Background

    The elimination of methyl tert-butyl ether (MTBE) from water resources remains a main environmental concern. In the present study, photo-assissted process for removal of MTBE was examined in the solutions containing C-N-TiO2 nanoparticles under UV irradiation in the batch mode.

    Methods

    The effects of operational factors such as pH, initial catalyst concentration, and initial MTBE concentration on MTBE removal was investigated.

    Results

    The optimum degradation condition for MTBE was obtained at pH 7, catalyst load of 100 mg/L, air flow rate = 0.1 L/min and C0 = 5 mg/L with 73 percent degradation of MTBE at 60 min. In addition, Analytical profiles on MTBE removal were based on the first-order kinetics model. However, the removal rate decreased by increasing initial concentration of MTBE.

    Conclusion

    The findings showed that UV/C-N-TiO2 system is an efficient method for MTBE degradation from aqueous solution.

    Keywords: MTBE removal, Nano C-N-TiO2, Photocatalysis, UV light
  • حمیدرضا صبحی، مجتبی یگانه بادی، علی اسرافیلی، مهناز قنبریان*
    زمینه و هدف

    آنتی بیوتیک سفتریاکسون به طور گسترده ای برای درمان عفونت های مختلف استفاده می شود که در آب و فاضلاب انباشته شده و ممکن است مسایل زیست محیطی و بهداشتی ایجاد کند. هدف از این مطالعه بررسی کارایی استفاده از فرآیند فوتوکاتالیستی (Fe3O4@SiO2@TiO2) در حذف سفتریاکسون از محلول های آبی بوده است.

    مواد و روش ها

    این مطالعه از نوع مطالعات تجربی- کاربردی می باشد. به منظور سنتز نانو ذرات Fe3O4@SiO2@TiO2 از روش سل ژل استفاده گردید و با استفاده از آنالیز های SEM، XRD  وEDX خصوصیات کاتالیست بررسی گردید. اثر متغیر ها شامل pH، غلظت کاتالیست، غلظت سفتریاکسون، زمان تماس و آزمایش بازیافتی (7 مرتبه)، تعیین میزان معدنی سازی مورد بررسی قرار گرفت. غلظت باقیمانده سفتریاکسون توسط دستگاه HPLC در طول موج 240 نانومتر تعیین شد.

    یافته ها

    طبق نتایج به دست آمده در این مطالعه بالاترین کارایی فرآیند در غلظت سفتریاکسون 10 میلی گرم در لیتر، pH برابر 3 و مقدار کاتالیست برابر 2 گرم بر لیتر در مدت زمان 120 دقیقه به میزان 7/96 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که حذف سفتریاکسون به وسیله این فرآیند از مدل سینتکی درجه اول تبعیت می نماید. میزان معدنی سازی پس از پایان زمان واکنش 7/83 درصد تعیین گردید. قابلیت استفاده مجدد کاتالیست تا 7 مرتبه با کاهش راندمان حدود 2/5 درصد را داراست.

    نتیجه گیری

    نتایج به دست آمده نشان داد که فرآیند فوتوکاتالیستی با استفاده از نانوکاتالیست مغناطیسی Fe3O4@SiO2@TiO2  می تواند یک روش موثر در حذف سفتریاکسون از محیط های آبی باشد.

    کلید واژگان: فوتوکاتالیست, نانوذرات مغناطیسی, نور UV, سفتریاکسون
    Hamid Reza Sobhi, Mojtaba Yegane Badi, Ali Esrafili, Mahnaz Ghambarian*
    Background & Objectives

    Ceftriaxone is an antibiotic which is extensively used to treat a number of various infections. It is mainly accumulated in water and sewage resulting in the environmental and health problems. This study is centered on the evaluation of the efficiency of a photocatalytic process using Fe3O4@SiO2@TiO2 in the removal of ceftriaxone from aqueous solutions.

    Methods

    This research was based on an experimental-practical study.  Fe3O4 @ SiO2 @ TiO2 was initially synthesized via a sol-gel method and characterized by SEM, XRD and EDX analyses. The effects of variables such as pH, catalyst concentration, ceftriaxone concentration, contact time, reusability tests (n=7) and degree of mineralization were separately assessed in a laboratory scale. The concentration of ceftriaxone was measured by HPLC at 240 nm.

    Results

    Based on the results obtained, the highest process efficiency of 96.7% was obtained under the following optimal conditions: concentration of ceftriaxone 10 mg/L, pH=3, the catalyst dosage of 2 g/L and a time contact of 120 min. At the end of the process, the degree of mineralization was determined to be 83.7%. Additionally, the data regarding the reusability of the nanocatalyst demonstrated that a 5.2% loss in the removal efficiency was observed after 7 times of reuse. Finally, the results revealed that the removal process of ceftriaxone follows the first-order kinetic model.

    Conclusion

    The results demonstrated that the photocatalytic process using the magnetic nanocatalyst (Fe3O4 @ SiO2 @ TiO2) could be effectively used for the removal of ceftriaxone from aqueous media.

    Keywords: Photocatalyst, Magnetic nanoparticles, UV-light, Ceftriaxone
  • نسرین آقاجری، حبیب الله یونسی، نادر بهرامی فر، زهرا قاسمی
    سابقه و هدف
    رنگ ها یکی از مهمترین گروه مواد شیمیایی آلاینده محیط زیست می باشند. به دلیل قابلیت حل شدن و پایداری بالای رنگ ها در آب، توجه فزاینده ای به تخریب و تصفیه آن ها از پساب های صنعتی معطوف شده است .
    مواد و روش ها
    در این مطالعه کارایی نانوذرات TiO2 نشانده شده بر زئولیت H فرم Fe-ZSM5 به عنوان فوتوکاتالیست برای تخریب رنگ راکتیوقرمز 198 از آب تحت نور UV بررسی شد. به منظور تعیین شرایط بهینه، اثر پارامترهای غلظت رنگ و pH محلول مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    تصاویر SEM نشان می دهد که ذرات تیتان به خوبی بر روی سطح زئولیت Fe-ZSM5 قرار گرفته اند و آنالیز FT-IR نیز حضور زئولیت Fe-ZSM5 و فاز آناتاز TiO2، در فوتوکاتالیست سنتز شده را تایید نمود و با استفاده از آنالیزهای EDS و BET به ترتیب درصد مختلف ماده های مورد نظر و مساحت سطح ویژه و حجم حفرات در فوتوکاتالیست به دست آمد در نهایت با استفاده از آنالیز UV-Vis انرژی باندگپ فوتوکاتالیست سنتزی 74/2 به دست آمد.
    استنتاج: مقادیر بهینه pH و غلظت رنگ موجود برای حذف رنگ به وسیله فوتوکاتالیست Fe-ZSM5@TiO2 سنتزی به ترتیب برابر 4 و 100 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. بیشترین حذف 100 درصد رنگ راکتیوقرمز 198 در شرایط بهینه تحت تابش نور UV در مدت زمان 105 دقیقه می باشد. فوتوکاتالیست سنتزی قابلیت استفاده مجدد تا 5 بار بدون کاهش کارایی را دارد.
    کلید واژگان: فوتوکاتالیست, زئولیت Fe, ZSM5, رنگ راکتیوقرمز 198, تیتانیوم دی اکسید, نور UV
    Nasrin Aghajari, Habibollah Yonesi, Nader Bahramifar, Zahra Ghasemi
    Background and
    Purpose
    Dyes are one of the major sources of chemicals responsible for environmental pollution. Synthetic dyes degradation in industrial wastewaters has received increasing attention due to their high solubility and stability in water. In the present study, the photocatalytic efficiency of as-synthesized nano- TiO2 supported on the H-form Fe- Fe-ZSM-5 zeolite was investigated for degradation of reactive red 198 dye in water under UV light.
    Materials And Methods
    Effects of dye concentration and pH of the water solution were studied in batch techniques to determine the optimum values of operating conditions. The elemental composition of synthesized photocatalyst was determined by EDX (Energy-Dispersive X-ray spectroscopy). The specific surface area and pore volume of Fe-ZSM-5@ TiO2 were determined by BET (Brunauer-Emmett-Teller) technique.
    Results
    The SEM (scanning electron microscopy) images revealed that nano-TiO2 particles are well distributed on the surface of Fe-ZSM-5 zeolite. The FT-IR analysis (Fourier Transform Infrared Radiation) approved the formation of the Fe-ZSM-5 and anatase phase of TiO2 coating onto the surface of Fe-ZSM-5. From UV-Vis analysis (Ultra violet-visible diffuse reflectance spectroscopy), the band gap energy of synthesized photocatalyst was calculated to be about 2.74 eV. The optimum values of pH and dye concentration for high efficient removal of reactive red 198 dye using as-synthesized Fe-ZSM-5@ TiO2 photocatalyst were found to be 4 and 100 mg/L, respectively. Maximum dye removal of 98% was achieved at optimum condition at UV exposure time of 105 min. The reusability of the photocatalyst was still significant after five times repeated cycles.
    Conclusion
    The resulting Fe-ZSM-5@ TiO2 is believed to be suitable for potential applications in advanced oxidation processes and could be a good candidate for treatment of industrial real textile dye effluent.
    Keywords: photocatalyst, zeolite Fe-ZSM-5, dye reactive red 198, TiO2, UV light
  • Dr. E.S. Evstratova, V.G. Petin Pronkevich
    Background
    Cell ability to recover from radiation damage is of great relevance in cancer treatment. It is often believed that the inhibition of cell ability to the liquid holding recovery (LHR) may be an indicator of the overall suppression of cell ability to recover from potentially lethal radiation damage. However, the literature contains no experimental evidence whether the LHR inhibition may always serve as marker of the significant increase in cell sensitivity to damaging agents.
    Materials And Methods
    In experiments described here the yeast cells were used as a model for eukaryotic cells. The dose-response curves and recovery kinetics were determined by colony assay after simultaneous treatment of heat with ionizing or UV radiations as well as after the simultaneous action of ionizing radiation and cisplatin. The cell survival was estimated by both microscopic method and colony forming ability.
    Results
    It is demonstrated that the recovery may take place on nutrient media. The complete inhibition of cell recovery after simultaneous heat treatment with ionizing radiation or UV light is accompanied with the significant increase in cell sensitivity to these agents, the actual increase being more appreciable than that expected after the inhibition of the LHR only. This rule is not universal as it was demonstrated for diploid yeast cells exposed to ionizing radiation and cisplatin.
    Conclusion
    The LHR takes place on nutrient media during the delay of the first postirradiation division. The LHR inhibition may not always indicate the suppression of other dark recovery processes and the corresponding increase in cell radiosensitivity.
    Keywords: Yeast cells, ionizing radiation, UV light, hyperthermia, cisplatin, liquid-holding recovery
  • رضا درویشی چشمه سلطانی، رضا رضایی، حسن هاشمی، مهدی صفری
    مقدمه
    هدف از پژوهش حاضر، تولید نانو ذرات اکسید روی و مقایسه فعالیت فتوکاتالیستی آن با نوع تجاری جهت اکسیداسیون فتوکاتالیستی رنگزای متیلن بلو در محیط آبی بود.
    روش ها
    ابتدا نانو ذرات اکسید روی با استفاده از تیمار پراکسید هیدروژن تهیه شد و با استفاده از تثبیت حرارتی بر روی سطح شیشه تثبیت گردید. شیشه های آماده شده در داخل راکتور قرار گرفت. در نهایت، تجزیه فتوکاتالیستی متیلن بلو در این راکتور با متغیرهای مختلف بررسی شد.
    یافته ها
    فرایند فتوکاتالیستی با کاتالیست تولید شده (35/96 درصد) در قیاس با کاتالیست تجاری (87/82 درصد) جهت حذف رنگزای متیلن بلو با غلظت 5 میلی گرم بر لیتر در مدت زمان 120 دقیقه راندمان بیشتری داشت. در ادامه، با استفاده از کاتالیست تولید شده، در فواصل 2، 5/3 و 5 سانتیمتر بین لامپ های فرابنفش و صفحات شیشه ای حاوی کاتالیست، میزان حذف رنگ به ترتیب 35/96، 34/63 و 31/45 درصد به دست آمد.
    نتیجه گیری
    کاتالیست نانو ذرات اکسید روی تولید شده می تواند به عنوان یک کاتالیست موثر جهت فرایندهای فتوکاتالیستی به کار گرفته شود.
    کلید واژگان: اکسید روی, نانو کاتالیست, رنگ آزو, پرتو فرابنفش, تثبیت
    Reza Darvishicheshmehsoltani, Reza Rezaee, Hassan Hashemi, Mahdi Safari
    Background
    The aim of this investigation was to synthesize ZnO nanoparticles and compare their photocatalytic activity with its commercial form in terms of photocatalytic oxidation of methylene blue dye in aqueous environment.
    Methods
    In this study, ZnO nanoparticles were prepared using hydrogen peroxide treatment and were immobilized on glass surface using thermal immobilization. The prepared glasses were placed inside the reactor. Finally, the photocatalytic degradation of methylene blue in the reactor was investigated using different parameters.
    Findings: The results of the study showed that the photocatalytic process with the synthesized catalyst (96.35%) had higher efficiency compared to the commercial catalyst (82.87%) in terms of degradation of 5 mg/l methylene blue within 120 minutes. Subsequently, using the synthesized catalyst, at distances of 2, 3.5, and 5 cm between the UV lamps and glass plates containing immobilized ZnO nanoparticles, the dye removal rates were 96.35%, 63.34%, and 45.31%, respectively.
    Conclusion
    According to the findings, it can be concluded that synthesized ZnO nanoparticles can be applied as an efficient catalyst in photocatalytic processes.
    Keywords: Zinc oxide, Nanocatalyst, Azo dye, UV light, Immobilization
  • Alireza Motavalizadehkakhky, Ali Shafaghat, Jamshid Mehrzad, Masoud Shafaghatlonbar, Farzaneh Azimi, Zohreh Ebrahimi, Abollfazl Sakeri
    In this study, both the presence and concentration of some unsaturated compounds in hexane extracts of different parts of Anthemis talyschensis showing absorption at wavelength 280-450 nm were surveyed, with the view of possibly using extracts of this plant in new formulations of sunscreen creams. The hexane extracts of flower, leaf and stem of A. talyschensis, collected from Northwest Iran, were obtained using a Soxhlet apparatus. The fatty acids were derivatized to methyl esters and were determined by gas chromatography/flame ionization detector (GC/FID) and gas chromatography/mass spectrometry (GC/MS) systems. The chemical analysis resulted in identification of 14, 9 and 29 constituents, comprising about 99.5, 97.1 and 98.2% of the total constituents in hexane extracts of flower, leaf and stem, respectively. The main unsaturated constituents in the hexane extract of A. talyschensis flower were 9, 12-octadecadienoic acid, 9-octadecenoic acid and 6, 9, 12-octadecatrienoic acid; while the leaf's extract contained 9, 12-octadecadienoic acid and 9-octadecenoic acid; no unsaturated compounds were detected in the stem. The ratios of unsaturated fatty acid /saturated fatty acid were 13.6, 9.3 and 0 in extracts of the flower, leaf and stem, respectively, but the total amounts in the leaf were much greater. It can be concluded the leaf extract is more likely to be suitable for producing sunscreens creams than others.
    Keywords: Anthemis talyschensis, Hexane extract, Unsaturated fatty acid, UV light, Sunscreen
  • فاطمه انباری میبدی، علی نبی، محمد علی خلیلی
    مقدمه
    ضدعفونی کردن وسایل و سطوح آزمایشگاه به روش های فیزیکی و شیمیایی انجام می شود که نقش موثری در کنترل عفونت های بیماری زا داشته و سلامت افراد را تضمین می کند. هدف از این مطالعه بررسی میزان اثرگذاری 3 ماده شیمیایی الکل 70%، دکونکس و آب اکسیژنه H2O2، همچنین اثر تکمیلی نور ماوراء بنفش به همراه مواد مذکور در ضدعفونی وسایل آزمایشگاه تحقیقاتی ناباروری می باشد.
    روش بررسی
    سطوح و تجهیزات آزمایشگاه در ابتدا توسط مواد شیمیائی H2O2، اتانول 70% و دکونکس و در مرحله آخر توسط UV ضدعفونی گردیدند. تمام نقاط، به مدت 40 دقیقه از فاصله 5/2 متری نور UV را دریافت کردند. قبل و بعد از پرتودهی از نقاط و وسایل مورد نظر نمونه برداری شد و تعداد کلنی ها شمارش شدند.
    یافته ها
    تعداد واحد تشکیل دهنده کلنی ها قبل از مرحله ضدعفونی در وسایل اداری 43/26 و در وسایل آزمایشگاهی cfu/plate 15/17بود. بعد از استفاده ازUV، H2O2، اتانول و دکونکس تعداد کلنی ها به ترتیب به 57/2، 4/0، 29/1 و 71/0 کاهش یافت (05/0 P<). استفاده همزمان از نور UV به همراه H2O2 و دکونکس این تعداد را به 14/0 و 17/0 کاهش داد. در مورد وسایل اداری تعداد کلنی ها بعد از استفاده از H2O2، اتانول، دکونکس و UV به ترتیب به 0، 67/1، 25/1 و 83/0 در استفاده همزمان UV با دکونکس و H2O2 به صفر تقلیل یافت.
    نتیجه گیری
    استفاده از ماده H2O2 اثر بسزایی بر روی کاهش تعداد کولونی نسبت به سایر مواد شیمیایی داشت و به دلیل اثرات سمی پایین، پیشنهاد می شود در بخش آزمایشگاه ناباروری استفاده شود. استفاده از اشعه UV روش تکمیلی مناسبی است که در ارتباط با مواد شیمیایی اثر گذاری بهتری دارد.
    کلید واژگان: اشعه ماوراء بنفش, H2O2, اتانول 70%, دکونکس
    F. Anbari, A. Nabi, M. Khalili
    Background
    Decontamination is a process that infectious organisms are removed by physical and chemical methods. The advantages and disadvantages of each of these values can lead to a clear viewpoint of an appropriate sterilization process. The aim of this study was to investigate the effectiveness of 70% alcohol، Deconex (SOLARSEPT) and H2O2، also the additive effect of supplemental UV light on decontamination of laboratory items.
    Methods
    The rates of contaminations of laboratory equipment’s and surface areas were assessed before and after exposure with mentioned chemicals and in the final stage by UV light. Overall the 12 laboratory equipment and the 7 office instrument were evaluated. The UV light was used for 40 min from distance of 2. 5 meter. Then، all points were sampled after decontamination and the microbial plates were incubated for microbial colony counts after 48h.
    Results
    The number of colonies before disinfection stage was 26. 43 colonies per unit (cfu) in administrative and 15. 17 in laboratory equipment. After using UV، H2O2، ethanol and Deconex، the numbers of colonies were reduced to 2. 57، 0. 4، 1. 29 and 0. 71، respectively (p <0. 05). Simultaneous use of H2O2 and Deconex with UV light reduced the numbers of colony to 0. 14 and 0. 17. In the administrative equipment’s، the number of colonies after H2O2، ethanol، deconex and UV light were 0، 1. 67، 1. 25 and 0. 83، respectively. Also، combination of UV with deconex and H2O2 reduced the colony formation to zero.
    Conclusion
    H2O2 was effective on reducing the number of colonies. Due to low toxicity، it is recommended to be used in infertility lab. We must make sure that application of disinfection chemicals will not interfere with the laboratory experiments and limits the threat to health of staff.
    Keywords: H2O2, Ethanol 70%, Deconex, UV light
  • H. Mirshafiee, Sm Hosseini, Z. Sharifi, H. Latifi, F. Yari, H. Nikbakht, A. Elikaei
    Background And Aims
    Despite the screening of blood donors, blood transfusion represents an ideal port of entry for blood-borne infection. Blood-borne pathogen transmission has been a concern since the earliest days of transfusion. The blood product of platelet (PLT) concentrates is still faced with the risk of bacterial and viral contaminations. Pathogen inactivation technologies offer a proactive approach and the potential to further improve blood safety. Here we study the pathogen inactivating capacity of riboflavin with UV light treatment in platelet concentrates contaminated with enveloped and non-enveloped viruses.
    Materials And Methods
    The inactivation effects of riboflavin in combination with UV light was examined on Herpes simplex virus (HSV), Vesicular stomatitis virus (VSV) and Polio virus classified as enveloped and non-enveloped DNA and RNA viruses, respectively. After spiking viruses in PLT concentrate, treatment was undertaken with riboflavin (50 µM) and exposed to different doses of UV light. Residual viral infectivity was titrated using 50%Tissue Culture Infective Dose (TCID50).
    Results
    Combination of Riboflavin and UV light treatment reduced the titer of HSV, VSV and Poliovirus with different doses of UV light. Log reduction of HSV with UV doses of 0.82, 1.63, 2.44 and 3.25 J/cm2 was 0.5, 1.3, 3.5 and 3.8, respectively. Log reduction of VSV for 0.82, 1.63, 2.44 and 3.25 J/cm2was 2.8, 3.8, 4.6 and 5.6, respectively. Also, log reduction of poliovirus for 0.82, 1.63, 2.44 and 3.25 J/cm2was 1.7, 2.5, 2.7 and 3.1 respectively.
    Conclusion
    The final dose of UV (3.25 J/cm2) resulted in a larger amount of viral inactivation for enveloped and non-enveloped viruses, suspended in PLT. This method offers a potential to be used for prevention of the majority of PLT transfusion-associated viral pathogens.
    Keywords: Riboflavin, UV light, Platelet concentrate, Virus inactivation
  • سید احمد فلاحتی، محمد تقی نوربالا، مهدی ملک
    سابقه و اهداف
    برای جلوگیری از پخش عوامل بیماری زا در محیط بیمارستان روش های بهداشتی مناسبی برای ضدعفونی سطوح آلوده لازم است. یکی از روش ها استفاده از مواد شیمیایی است که وقت گیر و زحمت دار بوده و برای کارکنان و محیط هم مضر است. تحقیقات در مورد روش های مختلف ضدعفونی سالهای زیادی است که انجام می شود. نور UVC (100 تا 280 نانومتر) برای ضد عفونی آب، روی سطوح و هوا استفاده می شود ولی دوز کشنده لازم برای میکروبهای مختلف متفاوت است. در این تحقیق دوز حاصل از لامپهای UVC موجود در اتاقهای عمل بیمارستان سوختگی شهید صدوقی یزد (با طول موج nm254) اندازه گیری و میزان ضد عفونی کنندگی آن با ماده شیمیایی کورنکس مقایسه گردید.
    روش بررسی
    این مطالعه به روش توصیفی مقطعی انجام گرفت. میزان تابش رسیده به قسمتهای مختلف اتاق با تقسیم بندی کف اتاقها بفواصل Cm 50 در ارتفاع 80 سانتیمتر بعد از 14 ساعت روشن بودن لامپها اندازه گیری شد. همچنین میزان تابش UVC در محل های خاصی که از پیش تعیین شده بود(15 محل) مانند روی میز، روی تخت، داخل قفسه و... نیز اندازه گیری شد. نمونه های میکروبی از سطوح اتاقهای عمل قبل و بعد از تمیز کردن استاندارد بیمارستان، تابش UVC و ضدعفونی کننده کورنکس برداشته شد. نمونه ها با استفاده از پلیت های تماسی استاندارد جمع آوری شده و با یکدیگر مقایسه گردیدند.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که دوز رسیده به قسمتهای مختلف کف اتاقهای عمل بین صفر تا 37951 ژول بر متر مربع بوده است. آزمایشات نشان داد که UVC تعداد کلونی ها را روی سطوح اتاق های عمل، از متوسط cfu/sample 80/64 به cfu/sample 67/41 تقلیل میدهد و بعد از ضدعفونی اضافی شیمیایی با کورنکس به cfu/sample 53/16 کاهش پیدا میکند. بنابراین مشخص گردید که استفاده از UVC و ضدعفونی کننده کورنکس به تنها یی و یا در ترکیبهای مختلف تعداد کولونی های سطحی را بطور معنی داری کاهش می دهند(برای هر دو 001/0 P<).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که در حداقل نیمی از اتاق میزان دوز تقریبا صفر بوده ولی در نزدیکی لامپها بعلت طولانی بودن زمان استفاده، میزان دوز حتی از میزان دوز لازم برای غیرفعال سازی مقاومترین ویروسها بیشتر است. به این ترتیب نتیجه گیری شد که بایستی در تعداد و محل نصب و زمان روشن بودن لامپهای ضدعفونی کننده UVC تجدید نظر بعمل آید و متناسب با دوز لازم استاندارد برای تمام نقاط اتاق تنظیم گردد. از طرف دیگر UVC برای ضدعفونی سطوح کاملا در سایه مانند زیر تخت موثر نیست. بنابراین نور UVC بایستی بهمراه ضدعفونی کننده های شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد.:
    کلید واژگان: اشعه ماوراء بنفش, ضدعفونی, اتاق عمل
    Falahati Sa, Noorbala M.T. Malek M.
    Background
    To control the spread of pathogens in hospital environments، good hygienic routines are required to disinfect surfaces contaminated with biological materials. Chemicals have traditionally been used to disinfect surfaces during final room disinfection. However، chemical disinfection is both time- and labor-consuming، and it might be harmful for staff and the environment. The search for more environmentally friendly and healthier methods has therefore been under way for many years. UVC light (200-280 nm) has germicidal effect on microorganisms in water، on surface، and in air. However، its lethal dose for various microbes is different. In this study، the dose of UVC lamps (wavelength 254 nm) in hospital operating rooms of Shahid Sadughi Burn Center were measured and its disinfectant strength was compared with a standard chemical disinfectants (Cornex).
    Method
    In this cross-sectional descriptive study at first the UVC irradiance levels were measured after 14 houres light exposure at the outset. The distance between the measurement locations was 50 Cm and the radiometer was put on the 80 Cm height of the floor. In addition the UVC irradiance levels were measured in 15 other sites including surfaces on the table، bed، door handle، inside the rack etc. Microbial samples were obtained from surfaces in isolated units before and after standard hospital environmental cleaning، irradiation with UVC and cornex disinfection. Samples were collected using standard contact plates and were compared together.
    Result
    The results of this study showed that the UVC detected dose was 0-37951 j/m2. Also the results showed that UVC markedly reduced the number of bacteria on surfaces in operating rooms، from a mean of 64. 80 cfu per sample to 41. 67 cfu per sample after UVC disinfection and to 16. 53 cfu per sample after additional cornex disinfection. So the use of UVC and of cornex disinfection alone or in different combinations significantly reduced the amount of surface contamination (P<. 001 for both)
    Conclusion
    According to the results obtained، the detected dose in about half part of the locations was almost 0 j/m2، while in the places near to the lamps the detected dose was higher than the required dose for resistant virus inactivation due to long time exposure. Therefore it is concluded that the number، locations of the UVC lamps، and also the exposure time should be changed according to the standard dose for all parts of the room. On the other hand، UVC is not suitable and efficient disinfectant for the sites that are in shadow. There fore،these places must be disinfected by a combination of UVC and chemical disinfectants.
    Keywords: Dosimetry, UV light, Disinfection, Operating room
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال