به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "wolfram syndrome" در نشریات گروه "پزشکی"

  • Fatemeh Sadat Mirfazeli, Fatemeh Mohebi, Amin Jahanbakhshi, Omid Aryani, Mostafa Almasi-Dooghaee*

    Wolfram syndrome (WS) is a rare autosomal recessive neurodegenerative disease with variable symptoms, including neuropsychiatric manifestations. A 26-year-old man was reported with classic symptoms of WS and repetitive psychiatric hospitalizations and at least 16 suicidal attempts. The genetic study demonstrated a novel homozygous stop-codon mutation on the WFS1 gene. This special type of mutation may be related to repetitive suicidal behaviors in this case of WS. Psychological support should be a routine practice in patients with WS.

    Keywords: Wolfram syndrome, Suicidal behavior, Gene, Mutation, WFS1 gene
  • Mehraban Mirrahimi, Sare Safi, Maryam Mohammadzadeh, Azadeh Doozandeh, Fatemeh Suri*
    Purpose

    To study the genetic basis and clinical manifestations of Wolfram syndrome in a multi-affected family.

    Methods

    Complete clinical examinations including urological, ophthalmic, neurological, and endocrinologic assessment were performed for three affected family members. Genomic DNA was extracted from peripheral blood leukocytes with salting out method and all WFS1 exons and their flanking regions were sequenced. Candidate variation was screened for segregation in the pedigree by Sanger sequencing.

    Results

    A known pathogenic missense mutation in WFS1 gene (c.1885C>T which leads to p.Arg629Trp in the encoded protein) was identified in all affected individuals. Both clinical and genetic investigations confirmed Wolfram syndrome diagnosis with variable phenotypic features.

    Conclusion

    Identical mutations in the Wolfram syndrome causative gene can lead to variable manifestations of the syndrome even in the same family. Although the medical findings and clinical examination are imperative for the diagnosis of Wolfram syndrome, genetic testing is useful to confirm the diagnosis, especially in cases with possible reduced penetrance of the characteristic signs.

    Keywords: Variable Clinical Manifestations, WFS1 Gene, Wolfram Syndrome
  • لیلا رضایی*
    هدف

    سندرم ولفرام یا DIDMOAD یک بیماری نادر عصبی و اتوزومال مغلوب است که با علایم بالینی دیابت بی‏مزه، دیابت شیرین (ملیتوس)، ناشنوایی و آتروفی عصب بینایی شناخته می‏شود. با توجه به شیوع کم و نادر بودن این بیماری و اهمیت آن از نظر شناخت بیمار، مطالعه حاضر با هدف معرفی یک بیمار مبتلا به سندرم ولفرام که با تشخیص دکولمان کششی شبکیه، کاندید ویترکتومی بوده است، انجام گردید.

    معرفی بیمار

    یک دختر19ساله مبتلا به سندرم ولفرام با علایم دیابت ملیتوس، آتروفی عصب بینایی و شنوایی، رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو پیش رفته و دکولمان کششی شبکیه به بیمارستان آموزشی درمانی امام خمینی(ره) جهت ویترکتومی ارجاع داده شد.

    نتیجه‏ گیری

    از آنجایی‏که آتروفی عصب بینایی در بیمار گزارش شده نسبت به سایر علایم زودتر ظاهر شده است، ارجاع بیماران جوان دیابتی به چشم پزشک جهت انجام معاینات مربوطه تشخیص زودرس پیشنهاد می‏گردد. انتظار می‏رود که در فرزندان والدین دارای نسبت فامیلی همراه با سابقه ‏ی ابتلا به دیابت نوع یک با احتمال بیشتری شاهد بروز سندرم ولفرام باشیم. بنابراین لازم است که در مشاوره ‏های قبل از ازدواج و در برنامه‏ های تنظیم خانواده به این مهم پرداخته شود و مسئولین مربوطه در خصوص غربالگری بیماران مستعد ابتلا به این سندرم، تمهیدات لازم را به عمل آورند.

    کلید واژگان: دکولمان کششی شبکیه, دیابت شیرین, رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو پیشرفته, سندرم ولفرام, ویترکتومی
    Leila Rezaei*
    Purpose

    Wolfram syndrome or DIDMOAD is a rare autosomal recessive neurological disorder characterized by clinical symptoms of diabetes insipidus, diabetes mellitus, hearing loss, and optic nerve atrophy. Due to the rarity of the disease, the rare prevalence of this disease, and the importance of identifying and patient recognition, this study aimed at introducing a patient with Wolfram syndrome, who was a candidate for vitrectomy with the diagnosis of retinal tachycardia.

    Case Report

    A 19-year-old girl with Wolfram with symptoms of diabetes mellitus, optic nerve and hearing atrophy, advanced Proliferative Diabetic Retinopathy, and Tractional Retinal Detachment was referred to Imam Khomeini Hospital for Vitrectomy.

    Conclusion

    Since optic nerve atrophy in the reported patient appears earlier than other symptoms, the referral of young diabetic patients for ophthalmologic examinations to early diagnosis is suggested. According to the results of this study, children with parents who have a family relationship and a family history of diabetes are more likely to develop Wolfram syndrome. So, it is necessary to pay attention to this issue in premarital counseling. Also, it is recommended that authorities make appropriate arrangements for screening susceptible patients for this syndrome.

    Keywords: Advanced Proliferative Diabetic Retinopathy, Diabetes Mellitus, DIDMOAD, Tractional Retinal Detachment, Vitrectomy, Wolfram Syndrome
  • Mehrzad Mehdizadeh, Sahar Eftekharzadeh, Sedighe Hosseini Shabanan, Maryam Sobhani, AbdolMohammad Kajbafzadeh *
    Background

     Upper urinary tract dilation, the most common urological manifestation of the Wolfram syndrome (WS), is mainly non-obstructive and secondary to other components of the disease such as diabetes insipidus. Misdiagnosis of the type of the hydroureter in Wolfram patients and encountering them as obstructive uropathies has led to ineffectual surgeries such as ureter re-implantation. Based on previous studies drainage related ultrasonography (DRUS) is a beneficial means of distinction between obstructive and non-obstructive hydroureters.

    Objectives

     To avoid unnecessary interventions in patients with WS by detecting hydroureters’ types using DRUS.

    Methods

     Seven patients (14 ureters) with a mean ± SD age of 24.43 ± 4.25 months who were diagnosed with WS were included in this retrospective study. The definite diagnosis of the non-obstructive type of hydroureter was assessed by appropriate imaging modalities. The maximum diameter of these 14 ureters, before (D1) and after (D2) 3 hours of catheterization were observed by ultrasonography. Values were recorded as D ratio ( [(|D1 - D2|)/D1] × 100) and the cutoff point of 22% for D ratio was set to discriminate the subtypes of the hydroureter.

    Results

     Measurement of maximum diameter of ureter prior to catheterization indicated a mean ± SD diameter of 20.64 ± 2.73 mm; decreasing to 11.07 ± 2.64 mm after 3 hours of catheterization which indicates a significant decrease. Mean D ratio of 14 hydroureters was 45.95 ± 13.01% which indicated significantly higher percentage than 22%, revealing that hydroureters’ type in WS is non-obstructive.

    Conclusions

     DRUS is a useful method for the assessment of the hydroureter’s type in WS and it could prevent performing unnecessary surgeries in WS patients.

    Keywords: Ultrasonography, Hydronephrosis, Wolfram Syndrome, Urinary Tract Disease
  • هادی خرسند زاک، حجت الله احتشام منش، شاهین مافی نژاد، علیرضا منعمی *
    سندرم ولفرام ) Wolfram syndrome « ( که با نام اختصاری DIDMOAD هم شناخته میشود، نوعی اختلال » ژنتیکی اتوزومال مغلوب است که در دوران کودکی ظهور میکند و با آتروفی عصب بینایی، دیابت تیپ 1 ، ناشنوایی، دیابت بی مزه و تعدادی اختلال دیگر همراه است.
    کلید واژگان: گزارش موردی, سندرم ولفرام, سندرم دندی واکر
    Hadi Khorsand Zak, Hojjatolla Ehtesham Manesh, Shahin Mafinezhad, Alireza Monemi *
    The Wolfram syndrome, also called DIDMOAD, is a rare autosomal-recessive genetic disorder that causes childhood-onset diabetes mellitus type 1, optic atrophy, diabetes insipidus, deafness and other possible various disorders.
    Keywords: Case report, Wolfram Syndrome, Dandy-Walker Syndrome
  • Ensieh Nasli Esfahani, Maryam Ghodsi, Ali Tootee, Camelia Rambod, Bagher Larijani, Akbar Soltani
    Background
    Cell therapy has emerged as a promising curative intervention for several diseases including diabetes and Wolfram Syndrome (WS). The current study aimed to assess the effectiveness of clinical application of fetal-liver derived stem cells for treatment of patients with WS.
    Methods
    Six patients with WS aged 23-34 (mean: 29.50, SD: 4.76) were recruited for the current phase 3 single-arm clinical trial. The participants underwent fetal liver-derived hematopoietic stem cell transplantation. In order to evaluate the effectiveness of transplantation, glycemic control indexes were measured at regular follow-up sessions.
    Results
    One patient (out of six) experienced a 6 months insulin-free period with acceptable HbA1c levels. In another patient with history of recurrent hypoglycemic attacks, the frequency of bout of attacks remarkably decreased. There was no significant change in other patients.
    Conclusion
    Stem-cell therapy may represent a new method for treatment of patients with Wolfram Syndrome.
    Keywords: Stem Cell, Allotransplantation, Wolfram Syndrome, Diabetes
  • Ensieh Nasli Esfahani, Maryam Ghodsi, Ali Tootee, Camelia Rambod, Bagher Larijani, Akbar Soltani
    Background
    Cell therapy has emerged as a promising curative intervention for several diseases including diabetes and Wolfram Syndrome (WS). The current study aimed to assess the effectiveness of clinical application of fetal-liver derived stem cells for treatment of patients with WS.
    Methods
    Six patients with WS aged 23-34 (mean: 29.50, SD: 4.76) were recruited for the current phase 3 single-arm clinical trial. The participants underwent fetal liver-derived hematopoietic stem cell transplantation. In order to evaluate the effectiveness of transplantation, glycemic control indexes were measured at regular follow-up sessions.
    Results
    One patient (out of six) experienced a 6 months insulin-free period with acceptable HbA1c levels. In another patient with history of recurrent hypoglycemic attacks, the frequency of bout of attacks remarkably decreased. There was no significant change in other patients.
    Conclusion
    Stem-cell therapy may represent a new method for treatment of patients with Wolfram Syndrome.
    Keywords: Stem Cell, Allotransplantation, Wolfram Syndrome, Diabetes
  • Mastaneh Moghtaderi, Farahnak Asadi, Mojtaba Gorji, Bahar Allahverdi, Fetemeh Sayarifard, Parasto Rostami
    A 15-year-old boy was referred because of bilateral hydroureteronephrosis. He had poorly controlled diabetes mellitus since he was 4 years old. He had polyuria and polydipsia. On water deprivation test, he developed hypernatremia along with increased levels of BUN and creatinine. He also had hypertension that was effectively managed with losartan. Bilateral optic atrophy was detected on ophthalmoscopic examination. It seems that this boy is a rare case of Wolfram syndrome.
    Keywords: Diabetes Insipidus, Diabetes Mellitus, Wolfram Syndrome, DIDMOAD, Deafness, Optic Atrophy
  • Alireza Eskandarifar, Banafsheh Sedaghat, Somayeh Janany, Mozhgan Hosseiny, Alireza Gharib
    Wolfram syndrome (WFS) is a rare disease inherited as an autosomal dominant trait. Type I diabetes mellitus and optic atrophy are the main symptoms of the disease. It is also known as DIDMOAD syndrome due to the association of diabetes insipidus, diabetes mellitus, optic atrophy, and deafness. WFS may be associated with other disorders such as kidney failure, gonadal atrophy, and mental and behavioral disorders. This report is about a 14-year-old teenager who had suffered from vision loss and cataracts when he was 4 years old. At the age of 7 he has been diagnosed with type I diabetes mellitus due to polyuria and polydipsia. At the age of 12 he developed diabetes insipidus, neural hearing loss, urinary incontinence and bilateral hydronephrosis, neurogenic bladder, and increased blood pressure. Physicians should think of this disease and recommend genetic counselling before marriage.
    Keywords: Wolfram Syndrome, DIDMOAD, Optic Nerve Atrophy, Hearing Loss, Diabetes
  • جمشید فرجی، محمد احمدزاده *
    زمینه و هدف

    سندرم Wolfram یا Didmoad یک بیماری نادر نورودژنراتیو اتوزومال مغلوب است که همراه با بیماری های دیابت قندی، دیابت بیمزه، آتروفی عصب اپتیک، کاهش شنوایی حسی – عصبی و مشکلات ادراری و عصبی همراه می باشد. مورد: گزارش حاضر مربوط به خانم 24 ساله ای است که از سن 10 سالگی دچار دیابت وابسته به انسولین و از سن 20 سالگی دچاردیابت بی مزه شده است و عفونت های مکرر ادراری وکاهش شنوایی واختلالات دیگر را ذکر می کند.

    نتیجه گیری

    کنترل قند خون در کنترل مناسب دیابت نوع 1 و انجام فوندوسکوپی در تشخیص آتروفی عصب بینایی در این سندرم مهم بوده و با تامین وسایل کمک شنوایی و کمک بینایی، کیفیت زندگی این بیماران بهبود می یابد.

    کلید واژگان: کم شنوایی حسی - عصبی, دیابت بی مزه, دیابت وابسته به انسولین, سندرم ولفرام
    Jamshid Faraji, Mohammad Ahmadzadeh
    Background

    Wolfram syndrome is a rare neurodegenerative autosomal recessive disorder. That occurs in association with diabetes mellitus، diabetes insipidus، and optic nerve atrophy، hearing loss، urinary tract infection and nervous complication. Case: The present report belong to a 24 years old girl who was effected by diabetes mellitus in 10 years old & has been effected by Diabetes insipidus، recurrent UTI، hearing loss and other type of disorders in 20 years old.

    Conclusion

    Strict control of blood glucose and regular fundoscopy، for early detection of optic atrophy are important. Step in management of this syndrome and quality of life is improved with hearing and vision aid tools.

    Keywords: Deafness, diabetes insipidus, diabetes mellitus, Wolfram syndrome
  • سمانه نوروزی اصل، سید علیرضا جوادی نیا
    سندرم ولفرام، یک اختلال نادر نورودژنراتیو با توارث اتوزومال مغلوب است. در صورت بروز دیابت غیر اتوایمیون وابسته به انسولین در سن زیر شانزده سال همراه با آتروفی عصب بینایی دوطرفه، این بیماری باید مد نظر باشد. سایر اختلالاتی که در این سندرم دیده می شوند شامل: دیابت بی مزه، کاهش شنوایی حسی- عصبی، مشکلات سیستم ادراری و عصبی است.
    گزارش حاضر مربوط به دختری 13 ساله است که از سن 4 سالگی، دچار دیابت تیپ یک شده و سابقه عفونت های مکرر، بی اختیاری ادراری و نارسایی پیشرونده کلیوی داشته است. در افتالموسکوپی، آتروفی دوطرفه عصب اپتیک مشهود بود؛ همچنین بیمار، کاهش شنوایی حسی- عصبی دوطرفه، دیابت بی مزه، مثانه نوروژنیک، کوتاه قدی و تاخیر بروز صفات ثانوی جنسی داشته است.
    کلید واژگان: سندرم ولفرام, دیابت وابسته به انسولین, آتروفی اپتیک, کاهش شنوایی حسی, عصبی
    Samaneh Norooziasl, Seyyed Alireza Javadinia
    Wolfram syndrome is a neurodegenerative autosomal recessive disorder. The occurrence of the disease should be suspected if non-autoimmuneinsulin-dependent diabetes occurs in an under-sixteen year old person having bilateral optic nerve atrophy. Diabetes insipidus (DI), neurosensory deafness, urinary track disorders, and nervous system complications are also seen in this disorder. The current report presents a 13-year-old female patient with diabetes mellitus type I (since age 4) along with recurrent urinary infection and enuresis and progressive renal failure (since age 10). Bilateral optic atrophy was evident on fondues examination. The patient also had diabetes insipidus, neurosensory deafness, neurogenic bladder, short stature, combined with delayed sexual maturity.
    Keywords: Wolfram Syndrome, Diabetes mellitus, Neurosensory deafness
  • اعظم سادات هاشمی، عبدالحمید جعفری، مریم خیراندیش، خدیجه دهقانی، فروغ سادات نورانی
    مقدمه
    آنمی مگالوبلاستیک پاسخ دهنده به تیامین در سندرمDIDMOAD یا Wolfram به صورت اتوزومال مغلوب به ارث می رسد. در این سندرم آنمی مگالوبلاستیک و آنمی سیدروبلاستیک با دیابت بی مزه، دیابت شیرین، آتروفی عصب بینایی وکری حسی همراهی دارد. نوتروپنی و ترومبوسیتوپنی از سایر تظاهرات این سندرم هستند.
    مورد گزارش شده دختر هفت ماهه ای است که آنمی ماکروسیتیک مادرزادی داشت که یک تظاهر نادر سندرمWolfram است. همراه با آنمی، افزایش در سطح پلاسمایی قند خون نیز مشاهده شد که آنمی و افزایش قند خون بیمار به صورت دراماتیک به تجویز تیامین با دوز بالاmg 200 روزانه پاسخ داد. همچنین بیمار کری حسی را نشان داد که به درمان با تیامین پاسخی نداد. هم اکنون بیمار دارای هموگلوبین نرمال و حال عمومی مطلوب می باشد.
    ما بیمار را به این علت معرفی نمودیم که آنمی پاسخ دهنده به تیامین یک تظاهر نادری از سندرم Wolfram است و کم خونی و افزایش قند خون بیمار با شروع دوز درمانی تیامین به طور دراماتیک پاسخ نشان داد و پس از 5 سال پیگیری حال عمومی بیمار خوب است.
    کلید واژگان: آنمی مگالوبلاستیک پاسخ دهنده به تیامین, سندرم Wolfram- DIDMOAD
    A. Hashemi*, Ah Jafari, M. Kheirandish, Kh Dehghani, F. Nourani, F. Motavaselian
    Thiamine Responsive megaloblastic anemia in DIDMOA (Wolfram) syndrome has an autosomal- recessive mode of inheritance. Megaloblastic anemia and sideroblastic anemia is accompanied by diabetes insipidus (DI), diabetes mellitus (DM), optic atrophy (OA) and deafness (D). Neutropenia and thrombocytopenia are also present. We report a 7 month old girl with congenital macrocytic anemia a rare clinical feature of Wolfram,s syndrome with increased plasma levels of blood glucose, both of which dramatically responded to administration of thiamine in large doses. The patient also had neurosensorial deafness, but no improvement was observed in the deafness. We presented the case because thiamine-responsive megaloblastic anemia is a rare clinical presentation of Wolfram syndrome and after institution of treatment with thiamine, the anemia and hyperglycemia returned to normal.
    Keywords: Thiamine, Responsive Megaloblastic Anemia, Wolfram Syndrome, DIDMOAD
  • زهرا رضوی، محمد مهدی تقدیری
    سندرم ولفرام عبارت است از همراهی دیابت شیرین جوانان، آتروفی عصب بینایی، دیابت بیمزه مرکزی و کری حسی عصبی و گاهی سندرم DIDMOAD نیز نامیده می شود. این سندرم یک بیماری ارثی اتوزومال مغلوب و نادر با شیوع 1 در 770000 نفر می باشد. اشکال ناکامل این سندرم، همچنین مواردی که دارای علایم متنوع دیگری بوده اند نیز گزارش شده است.
    سیر طبیعی سندرم ولفرام چنان است که بیشتر بیماران سرانجام دچار اکثر عوارض این اختلال نورودژنراتیو پیشرونده خواهند شد.
    دیابت شیرین جوانان و آتروفی عصب بینایی بهترین معیار تشخیصی سندرم ولفرام است.
    در این مقاله بیماری معرفی می شود که مبتلا به دیابت شیرین وابسته به انسولین و دیابت بیمزه مرکزی بود و در بررسی های بیشتر آتروفی دو طرفه عصب بینایی و اختلال شنوایی در فرکانس های بالا نیز تشخیص داده شد. والدین کودک نسبت خویشاوندی داشته و بیمار اولین مورد مبتلا در خانواده است.
    کلید واژگان: آتروفی عصب بینایی, دیابت بی مزه مرکزی, دیابت شیرین وابسته به انسولین, سندرم ولفرام, DIDMOAD
    Zahra Razavi, Mohammad Mehdi Taghdiri
    Wolfram syndrome is the association of diabetes mellitus, optic atrophy, diabetes insipidus and sensorineural deafness and is sometimes called DIDMOAD (Diabetes Insipidus, Diabets Mellitus, Optic Atrophy, and Deafness). It is a rare autosomal recessive disease with prevalence of one per 770,000. Natural history of Wolfram syndrome suggests that most patients will eventually develop most complications of this progressive neurodegenerative disorder. Juvenile–onset diabetes mellitus and optic atrophy are the best available diagnostic criteria for Wolfram syndrome.In this report clinical features of a patient with DIDMOAD syndrome is presented. A 12 year old male presented with short standing diabetes mellitus and diabetes insipidus. Further investigations showed bilateral optic atrophy, mild hearing loss and short stature. His parents were relative and he is first case in his family.
    Keywords: Diabetes mellitus, Diabetes insipidus, Optic atrophy, Wolfram syndrome, DIDMOAD
  • توکا بنایی، سیامک زارعی قنواتی، مهران هیرادفر، رحیم وکیلی
    هدف
    گزارش پنج مورد سندرم و ولفرام متشکل از دیابت شیرین، دیابت بی مزه، آتروفی عصب بینایی و کم شنوایی و مروری بر مقالات مرتبط.
    معرفی بیماران: همه بیماران دچار دیابت شیرین و آتروفی عصب بینایی بودند. چهار بیمار کاهش شنوایی داشتند. به رغم وجود پرنوشی و پراداری در چهار بیمار، دیابت بی مزه فقط در یک بیمار، از قبل تشخیص داده شده بود و در سه بیمار دیگر، بعد از مشخص شدن وجود دیابت بی مزه اثبات گردید. نکته قابل توجه دیگر در این بیماران، همراهی گلوکوم زاویه باز با سندرم ولفرام در دو برادر بود.
    نتیجه گیری
    گرچه سندرم ولفرام یک بیماری نادر است ولی باید در مبتلایان به دیابت نوع I که به رغم کنترل مناسب قند خون، دچار پرنوشی و پرادراری می باشد و نیز در موارد دیابت نوع I خانوادگی، در نظر گرفته شود. هم چنین وجود آتروفی عصب بینایی در این بیماران از نظر تشخیصی کمک کننده است. انجام فوندوسکوپی در ابتدای تشخیص دیابت نوع Iدر تشخیص این سندرم موثر است. با تشخیص و درمان به موقع دیابت بی مزه در این بیماران، ممکن است از بسیاری از اختلالات اورولوژیک آن جلوگیری نمود و با فراهم کردن وسایل کمک بینایی و کمک شنوایی، کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشید.
    Banaie T., Zarei Ghanavati S., Hiradfar M., Vakili R
    Purpose
    To report five cases of Wolfram syndrome, an autosomal recessive neurodegenerative disease with ِDiabetes Insipidus, Diabetes Mellitus, Optic Atrophy, and Deafness (DIDMOAD syndrome). Patients and
    Findings
    All of the five patients had diabetes mellitus and optic atrophy. Four patients had hearing loss. In spite of persistence of polyuria and polydipsia, diabetes insipidus had been previously detected in only one patient and its presence was discovered after the diagnosis of the syndrome in the other three. Two brothers had open angle glaucoma.
    Conclusion
    Although Wolfram syndrome is rare, it should be considered in all insulin-dependent diabetics in whom polyuria and polydipsia persists despite adequate control of blood sugar. It should also be considered in familial cases of diabetes mellitus type I. Presence of optic atrophy is a helpful sign for diagnosis. Fundoscopy is crucial for early diagnosis. With early management of diabetes insipidus, late urologic complications may be prevented. Quality of life may be improved with visual and hearing aids.
    Keywords: Wolfram syndrome, diabetes mellitus, optic atrophy, deafness
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال