به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « الانزاپین » در نشریات گروه « پزشکی »

  • جواد ستاره، پیمان اسدی، محمد سیدآبادی، جواد اختری*

    الانزاپین (2-متیل-4-(4-متیل پیپرازین-1-یل)-10-هیدرو-تینو]3،2 [-b [5،1] بنزودیازپین) یک داروی ضد روان پریشی با انحلال پذیری کم در آب است که به چندین گیرنده مختلف تمایل نشان می دهد. این دارو که از مشتقات تیوبنزودیازپین می باشد، در دسته داروهای ضد روانپریشی جدید (آتیپیک) قرار می‏گیرد و کارایی گسترده ای به ویژه برای درمان بیماران با علایم روانی منفی اسکیزوفرنی دارد. الانزاپین در اختلالات سایکوتیک، اختلالات خلقی و بی قراری حاد در بیماران دوقطبی کاربرد دارد. جذب خوراکی آن پایین بوده و حدودا 40 درصد از دارو در متابولیسم گذر اول کبدی متابولیزه می گردد. الانزاپین به واسطه جریان افلاکس با P-گلیکوپروتیین، نفوذ اندکی در مغز دارد و از آن پس زده می شود. همچنین به دلیل وجود سد خونی مغزی، ورود این دارو به مغز با مشکل مواجه است. مطالعات بسیاری برای غلبه بر مشکلات فارماکوکینتیک الانزاپین از جمله فراهمی زیستی پایین و نفوذ کم به داخل مغز، بر سامانه های نوین دارورسانی آن متمرکز شده اند. ظهور فناوری نانو و به کارگیری نانوذرات با خواص ویژه و قابلیت های کلیدی به عنوان سامانه های رسانشی، امیدها در افزایش بهره وری و نیز کاهش نقایص و عوارض داروها را ایجاد کرده است. راه های تجویز متعددی برای دارورسانی الانزاپین به محل هدف وجود دارد. از این میان، دارورسانی از راه بینی به مغز (نازال) به دلیل نبود سد خونی مغزی در مسیر الفاکتوری، سهولت دارورسانی را بیش تر کرده است. نانوسوسپانسیون ها، نانوامولسیون ها، نانوذرات لیپیدی جامد، نیوزوم ها، تراسفروزوم ها، حامل های لیپیدی نانوساختار، نانوذرات پلیمری و غیره، به عنوان نانوسامانه های دارورسانی الانزاپین در این مطالعه مروری آورده شده اند.

    کلید واژگان: الانزاپین, سامانه های دارورسانی, نانوذرات, داروهای ضدروان پریشی, لیپوزوم}
    Javad Setareh, Peyman Asadi, Mohammad Seyedabadi, Javad Akhtari*

    Olanzapine (2-methyl-4-(4-methylpiperazin-1-yl)-10H-thieno [2, 3-b][1, 5]benzodiazepine) is an antipsychotic drug with poor water-solubility that has a suitable affinity to some receptors. This benzodiazepine derivative is a new (atypical) antipsychotic drug and has a wide range of efficacy, especially in treatment of patients with negative psychiatric symptoms of schizophrenia. Olanzapine is used in psychotic disorders, mood disorders, and acute restlessness in bipolar patients. Its oral absorption is low and about 40% of the drug is metabolized in first-pass hepatic metabolism. This drug has low permeability into the brain related to remove by p-glycoprotein efflux and blood-brain-barrier (BBB) existence. Emerging nanotechnology during recent years demonstrated the tremendous ability of nanoparticles as versatile nanocarrier systems. This emerging technology has raised promising attempts to address the significant impact on decreasing side effects of drugs and their associated defects. Olanzapine can be administrated by different routes. Intranasal delivery of olanzapine to the brain due to lack of blood-brain-barrier in the olfactory system has facilitated its delivery. In this review article, several olanzapine nano-drug delivery systems are listed by reviewing their results, including nanosuspensions, nanoemulsions, solid lipid nanoparticles (SLN), niosomes, transfersomes, nanostructured lipid carriers (NLC), polymeric nanoparticles (PNP), etc.

    Keywords: olanzapine, drug delivery, nanoparticle, antipsychotic drugs, liposome}
  • گیتا باقری*، فرید عابدین درکوش، ابراهیم واشقانی فراهانی، مهدی ارجمند، حسین عطار
    زمینه و اهداف
    گلیسرول مونوئولئات (GMO) در ساختار ژلی، جهت کنترل رهایش بسیاری از داروها با خواص فیزیکوشیمیایی متفاوت بکار رفته است. هدف این تحقیق تهییه و بهینه سازی و بررسی رهایش برون تنی فرمولاسیون رهایش کنترل شده ماتریسهایی متشکل از الانزاپین (OZ)، GMO و پلی اتیلن گلیکول (PEG)است.
    مواد و روش ها
    روش سطح پاسخ ترکیبی از تکنیک های آماری و ریاضی است که با توجه به چندین پارامتر آماری بهترین مدل راارائه می دهد.در این مطالعه از نرم افزار Design-Expert با روش سطح پاسخ باکس – به نکن برای تعیین رابطه میان متغیرهای مستقل و پاسخ ها استفاده شده است. متغیرهای مستقل شامل: محتوای الانزاپین در محدوده 2-4%، نسبت وزنی آب /گلیسرول مونوئولئات و پلی اتیلن گلایکول /گلیسرول مونوئولئات به ترتیب در محدوده 2-4% و 2-6% است. متغیرهای وابسته شامل بازده بارگذاری و درصد رهایش در ساعت های 12 ام و 168 ام می باشد. مطالعات رهایش برون تنی الانزاپین از ژل های آماده شده در محیط بافربا 8/6 pH: انجام گرفت و دارو با اسپکتروفتومتر در 265 نانومتر آنالیز شد.
    یافته ها
    فرمولاسیون بهینه با نسبت وزنی Water/GMOو PEG 300/GMO به ترتیب در 28/ 0 و 2/ 0 و الانزاپین در 4% بدست آمد. مقدارهای مشاهده شده و پیش بینی شده برای درصد بارگذاری دارو به ترتیب برابر با 8/ 86% و 31/ 90% و برای رهایش در ساعت 12ام برابر با 1/ 16 %، 15% و رهایش در ساعت 168ام، 8/ 59% و 3/ 56% بوده است.
    نتیجه گیری
    سینتیک رهایش الانزاپین توسط مدل های مختلف بررسی گردید که از بین آنها مدل هیگوچی بهترین تناسب وهمبستگی را نشان داد.
    کلید واژگان: برون تنی, مونوئوائین, پلی اتیلن گلایکولها, الانزاپین}
    Gita Bagheri*, Faridabedin Dorkoosh, Ebrahim Vasheghani, Farahani, Mehdi Ardjmand, Hosseinattar
    Background And Objectives
    In situ gel formation of Glycerol Monooleate (GMO) has been utilized to release many drugs. The aim of this research was to optimize, and in-vitro characterization of the controlled release and formulation of the matrices containing Olanzapine (OZ), GMO and Polyethylene glycol (PEG 300). Methods and Materials: Response surface methodology (RSM) is a combination of mathematical and statistical techniques. In this study, Design-Expert® software with Box-Behnken response surface methodology has been used to determine the relationships between variables and responses. GMO/water weight ratio (w/w) different and PEG 300/GMO (w/w) were in the range of 2-4% and 2-6% respectively. Percentage of loading; and release at 12th and 168th hr were calculated. In-vitro release studies of OZ from prepared gels were conducted in PBS (pH 6.8) and then analyzed by spectrophotometer at 265 nm.
    Results
    The optimum formulation was obtained at weight ratio of water/GMO (w/w) and PEG (300)/GMO (w/w) at 0.28 and 0.2 respectively, and percentage of OZ was at 4%. The observed and predicted values for EE % were 86.8 %, 90.31% respectively those parameters for release at 12th hr were 16.1% and 15% and for release at 168th hr, were 59.8 % and 63.56% respectively.
    Conclusion
    In this study we performed kinetic release profile of OZ with several models, from which Higuchi model showed the best fitting and correlation.
    Keywords: In, vitro, Monoolein, Polyethylene Glycols, Olanzapine}
  • احمد فخری، حاتم بوستانی، عباس پزشکی، معصومه نظری نسب، محمدرضا حق دوست
    زمینه و هدف
    اختلال دو قطبی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی می باشد.شیوع ان یک درصد میباشد.این بیماری بطور شایع درجوانان در دهه 20 تا30 شروع می شود.25 تا 50 درصد بیماران یک تلاش جدی برای خود کشی دارا می باشند.با توجه به لزوم درمان نگه دارنده و کاهش هزینه ها برای بیمار این مطالعه به مقایسه اثر داروی پرفنازین در مقابل الانزاپین در درمان نگه دارنده بیماران می پردازد.
    روش بررسی
    این مطالعه از نوع مداخله ای می باشد که روی 40 نفر از بیماران دو قطبی 16 تا 50 سال مبتلا به اختلال دو قطبی1 که بر روی درمان نگه دارنده بودند به مدت 6 هفته انجام شد.این بیماران به در مانگاه اعصاب و روان بیمارستان گلستان در سال 1389 مراجعه کرده بودند.شدت علایم با استفاده از معیار نمره دهی مانیای یانگ در بدو ورود و هفته های 3و6 مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت.داده ها توسط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    در هر دو گروه پرفنازین و الانزاپین علایم در انتهای مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه تفاوت معنا دار داشته است(p:0/000 برای الانزاپین و p:0/001 برای پرفنازین). میزان بهبودی بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشته است.
    نتیجه گیری
    میزان بهبودی بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشته است.که در تفسیر ان می توان به دوره کوتاه مطالعه و نمونه کم و استفاده از انتی سایکوز در کنار تثبیت کننده خلق اشاره کرد.
    کلید واژگان: اختلال دوقطبی, پرفنازین, الانزاپین, معیار نمره دهی مانیای یانگ}
  • مینا شعبانی، ابوالفضل قریشی، نورالدین موسوی نسب
    زمینه و هدف
    با توجه به شیوع اختلال وسواس جبری (OCD) که در حقیقت چهارمین اختلال شایع روان پزشکی است و علی رغم درمان های خط اول شناخته شده شامل کلومیپرامین و مهارکننده های اختصاصی باز جذب سروتونین، حدود 40 تا 50 درصد بیماران یا مقاوم به درمان بوده یا پاسخ های رضایت بخشی به درمان نشان نمی دهند. بنابراین هدف این مطالعه تعیین میزان پاسخ به درمان با افزودن الانزاپین در بیماران اختلال وسواسی- جبری مقاوم به درمان بوده است.
    روش بررسی
    از بیماران با تشخیص اختلال وسواس جبری (طبق طبقه بندی DSM-IV-TR) و تحت درمان با مهار کننده ی باز جذب سروتونین (SSRI) با دوز و زمان کافی که پاسخ به درمان نداده بودند (بیماران مقاوم به درمان)، 42 نفر وارد مطالعه شدند. از این تعداد 20 نفر در گروه درمان قرار گرفتند و داروی الانزاپین با دوز 10-5 میلی گرم در طی 6 هفته علاوه بر درمان های قبلی آنها اضافه شد و 22 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. سپس شدت وسواس آن ها براساس پرسشنامه ی یل (Y-BOCS)، در شروع و هفته های اول، سوم و ششم مورد سنجش قرارگرفت. 6 نفر از افراد تحت درمان با الانزاپین به علت عوارض جانبی دارو از ادامه درمان خودداری نموده، از مطالعه کنار گذاشته شدند.
    یافته ها
    میانگین نمرات شدت وسواس (Y-BOCS) قبل از مطالعه در گروه درمان 5 ± 6/33 و در گروه شاهد 3/3 ± 8/34 بود. نمرات شدت وسواس، شش هفته پس از اضافه کردن الانزاپین در گروه درمان 1/6 ± 2/7 و در گروه شاهد 9/5 ± 1/7 نمره کاهش داشته و این کاهش در هر گروه به طور مجزا معنی دار می باشد (0001P<)، اما در مقایسه ی تغییرات کاهش اثرات شدت اختلال وسواسی بین دو گروه درمان و شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نشد (0001/0P>).
    نتیجه گیری
    یافته های مطالعه ی اخیر نشان دهنده ی عدم تفاوت در تاثیربخشی الانزاپین در درمان بیماران مبتلا به وسواس و اجبار به عنوان یک داروی کمکی و تقویت کننده ی داروهای موثر در درمان وسواس جبری بود.
    کلید واژگان: اختلال وسواس جبری, بیماران مقاوم به درمان, الانزاپین, مهارکننده ی بازجذب سروتونین}
    M. Shabani *, Sa Ghoreishi, Sn Mousavinasab
    Background And Objective
    Obsessive-Compulsive Disorder (OCD) is the fourth prevalent psychiatric disorder. Despite the known first line therapies including Clomipramin and Specified Serotonin Reuptake Inhibitors (SSRI), 40% to 50% of the patients are either resistant to treatment or do not show enough response. On the other hand, some of the previous studies have shown a positive effect of Olanzapine augmentation therapy in the OCD patients but, some studies have not confirmed such effects. Therefore, we added the Olanzapine to the medical regimen of the OCD patients and studied the effectiveness of this intervention.
    Materials And Methods
    Forty two patients with OCD according to DSM-IV-TR who were resistant to treatment with SSRI were entered to the study. 20 patients in the study group were taken 5-10 mg Olanzapine in addition to their previous drug regimen for six weeks. 22 patients in the control group received the above mentioned drug regimen without Olanzapine. Then, in order to evaluate the severity of disorder, the Yale-Brown test was done at the first, third and the sixth weeks after the study. 6 patients were withdrawn from the study because of the complications of the Olanzapine.
    Results
    YBOCS score in the treatment group was 33.6 ± 5 and in the control group was 34.8 ± 3.3. After Olanzapine augmentation therapy the score decreased to a mean of 7.2 ± 6.1 in the treatment group and 7.1 ± 5.9 in the control group. However, there was no significant statistical difference between the two groups (P>0.001).
    Conclusion
    The findings of this study showed that Olanzapine as augmentation, supplemental and strengthening therapy has a neutral effect in OCD patients.
    Keywords: Obsessive, Compulsive Disorder (OCD), Olanzapin, Specified Serotonin Reuptake Inhibitors (SSRI)}
  • سید حمزه حسینی، سوسن موعودی
    نعوظ دردناک یک عارضه نادر ولی جدی داروهای روانگردان می باشد که شیوع آن به دنبال آنتی سایکوتیک های تیپیک حدود 26-15 درصد است. تقریبا تمام آنتی سایکوتیک های آتیپیک همراه با عارضه پریاپیسم گزارش شده اند. به خاطر ضرورت آشنایی پزشکان با این عارضه جدی غیر معمول دارویی، گزارش یک مورد پریاپیسیم به دنبال مصرف آنتی سایکوتیک های مختلف آورده شده است تا در کارهای بالینی روانپزشکی مد نظر قرار گیرد. آقای 24 ساله با علائم هذیان کنترلcontrol delusion) (، هذیان گزند و آسیب ((persecutory delusion، هذیان جسمانی somatic delusion) (و توهم شنوائی) auditory Hallucination (به کلینیک سرپایی مراجعه کرده بود که علائم ایشان حدود یکسال قبل از مراجعه به تدریج با گوشه گیری، انزوای اجتماعی، محدودیت روابط اجتماعی شروع شده بود. حین درمان با 6 میلی گرم ریسپریدون، پس از دو ماه دچار علائم نعوظ دردناک بدون تحریک جنسی شده بود. متعاقب کاهش و قطع ریسپریدون و شروع 5 میلی گرم الانزاپین و با دریافت تنها یک دوز دارو نیز این عارضه تکرار شده بود. پس از قطع الانزاپین و شروع درمان با mg150 کلوزاپین بعد از یکسال مجددا«دچار پریاپیسم شد. بنابراین بهتراست پزشکانی که داروهای آنتاگونیست سروتونین - دوپامین را تجویز می نمایند، مراقب این عارضه نادر ولی جدی باشند.
    کلید واژگان: پریاپیسم, آنتاگونیست سروتونین دوپامین, ریسپریدون, الانزاپین, کلوزاپین}
    S.H. Hosseini, S. Moudi
    Priapism is a rare but serious side effect of psychotropic drugs with incidence of 15-26%. Approximately all of of the atypical antipsychotic drugs are reported with this complication.in this report a 24-years old man with multiple delusions which was treated with risperidone(6mg),was affected by priapism after two months. After drug dose reduction and finally discontinuation, olanzapine(5mg) was started. Only one dose of this drug cause recurrence of priapism. Therefore this drug was discontinued also. After clozapine starting(150mg),priapism was induced. Therefore it is necessary for physicians whom prescribe serotonin-dopamin antagonist drugs must consider this rare but serious side effect.
    Keywords: priapism, serotonin, dopamin antagonist, risperidone, olanzapine, clozapine}
  • ویکتوریا عمرانی فرد، علیرضا پیرزاده
    سابقه و هدف
    عوارض خارج هرمی، افزایش وزن، افزایش قند خون و کلسترول از جمله عوارض داروهای ضد جنون می باشد. ورود داروهای آتیپیک همچون الانزاپین از یک سو نوید نداشتن عوارض خارج هرمی را برای روانپزشک و بیمار به همراه و از سوی دیگر ممکن است سبب افزایش وزن و قند خون بیماران گردد.
    مواد و روش ها
    تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی بوده و 80 بیمار بستری در بخش های روانپزشکی بیمارستان نور به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفته و بررسی شدند. بیمارانی که خود یا خانواده آنان سابقه دیابت داشته یا حداقل از 15 روز قبل تحت درمان با داروهای دیابتوژنیک بوده و افراد چاق از مطالعه حذف شدند. دو گروه از لحاظ سن جنس و تشخیص بوانپزشکی همگون شدند، قند خون ناشتای اولیه بیماران در 24 تا 48 ساعت اول بستری و قند خون ثانویه 1 ماه بعد از دریافت دارو کنترل گردید.
    یافته ها
    میانگین قند خون ناشتای بیماران در هر دو گروه افزایش داشت در گروه تحت درمان با داروهای ضد روان پریشی تیپیک، میانگین قند خون اولیه 89.3±11.1 و بعد از درمان 94.9±12.6 میلی گرم در دسی لیتر بوده و در گروه تحت درمان با الانزاپین میانگین قند خون اولیه 94.9±14.35 و بعد از درمان 101.8±22.4 میلی گرم در دسی لیتر بود و در هر دو گروه اختلاف قبل و بعد از درمان معنی دار بود.
    هردو گروه داروهای تیپیک (با قدرت بالا و متوسط) و الانزاپین تغییر معناداری در قند خون ناشتا ایجاد نمودند اما تفاوت این دو گروه معنادار نبود.
    استنتاج
    گر چه درمان با داروهای تیپیک (با قدرت بالا و متوسط) و الانزاپین هر دو تفاوت معناداری در افزایش قند خون ناشتای بیماران ایجاد نمودند، ولی تفاوت این دو گروه در افزایش قند خون ناشتای بیماران معنا دار نبود بنابراین توجه به گزارشات موردی در مورد افزایش قند خون بیماران جهت قضاوت در مورد افزایش قند خون ناشتای بیماران کافی نیست.
    کلید واژگان: الانزاپین, ضد روان پریشی تیپیک, قند خون ناشتا}
    V. Omrani Fard, A.R. Pirzadeh
    Background and
    Purpose
    Low extrapyramidal symptoms, weight gain, increased fasting blood sugar and cholestrole are some of the side effects of antipsychotic drugs that can be dangerous for patients. Atypical antipsychotics like olanzapine have little extrapyramidal side effects, but they may induce weight gain and increase FBS.
    Materials And Methods
    In this simple randomized double blind chincal trial, 80 admitted patients of psychiatric wards of Noor hospital were randomly divided in two groups, 40 in each. Patients who had past history of diabetes melltus and family history of DM in the first degree relations and/or had undergone diabetogenic drugs thrapy from 15 days before this research or had fatness (BMI > 28) were excluded from study. These two groups were statistically matched for age, sex and diagnosis. Primaly FBS was measured 24 to 48 hours after admission and secondary FBS is measured 1 month after the beginning of the treatment.
    Results
    Mean FBS increased in both groups. In typical antipsychotics group, the mean of primary FBS was 89.3 ± 11.1 and the mean of secondary FBS was 94.9 ± 12.6. Paired t-test showed that this difference is statistically significant (t = 206, p=0.01) and in olanzapine group the mean of primary and secondary FBS were 94.9 ± 14.35 and 101.8 ± 22.4 respectively. Paired t-test showed that this difference is statistically significant too (t = 2.44, p= 0.01). Medium and high potent typical antipsychotics and olanzapine showed significant changes in FBS, however, the differences were not meaningful between these two groups (t = 0.38, p = 0.7).
    Conclusion
    Although both typical antisychotic (medium and high potent) and olanzapine show significant difference in increasing FBS but the difference between these two, groups for increasing FBS were not meaningful. Therefore, case reports are not sufficient for assessing the effects of olanzapine on fasting blood sugar.
    Keywords: Olanzapine, fasting blood sugar (FBS), hyperglycemia, typical antypsychotics}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال