به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « اکیموز » در نشریات گروه « پزشکی »

  • شقایق رضایی کیا، هوشنگ اکبری*، میرمحمد جلالی، سودابه حدادی، ابراهیم نصیری فرمی
    سابقه و هدف

    در جراحی رینوپلاستی، خونریزی دید جراح را کاهش می دهد، در نتیجه کنترل خونریزی اهمیت زیادی دارد. همچنین دو پیامد ادم و اکیموز از شایع ترین عوارض رینوپلاستی است. داروهای بسیاری برای کاهش ادم و اکیموز اطراف چشم پس از عمل استفاده شده است، اما به دلیل عوارض جانبی برای همه گروه های بیمار مناسب نمی باشند. تجویز سولفات منیزیم قبل یا حین عمل، به عنوان یک داروی پذیرفته شده برای تثبیت شاخص های همودینامیک، به ویژه از طریق کاهش فشارخون و ضربان قلب تایید شده است. لابتالول نیز بلوک کننده رقابتی گیرنده های آلفا1 و بتاآدرژنیک می باشد که ضربان قلب و فشارخون را کاهش می دهد. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر سولفات منیزیم و لابتالول وریدی بر خونریزی حین عمل رینوپلاستی و نیز ادم و اکیموز پس از آن می باشد.

    مواد و روش ها

    در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 60 بیمار کاندید رینوپلاستی به صورت تصادفی در دو گروه منیزیم سولفات و لابتالول قرار گرفتند. در گروه سولفات، انفوزیون منیزیم سولفات، mg/kg50-30 قبل از القای بیهوشی و mg/kg/h20-10 در طول جراحی، صورت گرفت. در گروه لابتالول، انفوزیون لابتالول mg/min 1 حین عمل انجام شد. ضربان قلب، میزان خونریزی، رضایت جراح از فیلد جراحی، عوارض پس ازعمل، میزان ادم و اکیموز، در دو گروه اندازه گیری شدند. متغیرها توسط نرم افزار آماری STATA نسخه 14 و آزمون های t-test، ANOVA، ANCOVA و کای دو آنالیز شدند.

    یافته ها

    در این مطالعه 86/7 درصد بیماران زن و بقیه مرد بودند. میانگین خونریزی در گروه لابتالول (28/5±50/3 سی سی) کمتر از گروه سولفات (66/4±76/7 سی سی) بود و این تفاوت در مرز معنی داری آماری قرار گرفت (0/05≥P). رضایت جراح از فیلد جراحی، در گروه لابتالول به طور معنی داری بیشتر بود (0/05>P). میزان ادم (24 ساعت پس از عمل) و هیپوتانسیون ارتوستاتیک در گروه سولفات به طور معنی داری کمتر بود (0/05>P). تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین ضربان قلب، گلودرد، سردرد، دپرشن تنفسی و میزان اکیموز وجود نداشت (0/05<P).

    استنتاج

    براساس نتایج به دست آمده می توان در جراحی رینوپلاستی برای کاهش ادم و اکیموز از سولفات منیزیم استفاده کرد.

    کلید واژگان: منیزیم سولفات, لابتالول, خونریزی, ادم, اکیموز}
    Shaghayegh Rezaeekia, Hooshang Akbari*, Mirmohammad Jalali, Soudabeh Haddadi, Ebrahim Nasiri Formi
    Background and purpose

    In rhinoplasty, bleeding reduces the surgeon's vision, so bleeding control is very important. Also, edema and ecchymosis are the most common side effects of rhinoplasty. Many drugs have been used to reduce edema and ecchymosis around the eyes after surgery, but they are not suitable for all patient groups due to some side effects. Administration of magnesium sulfate before or during surgery is approved which can stabilize hemodynamic parameters, especially by reducing blood pressure and heart rate. Labtalol is also a competitive blocker of alpha-1 and beta-adrenergic receptors, which reduces heart rate and blood pressure. The aim of this study was to compare the effect of intravenous magnesium sulfate and labetalol on bleeding during rhinoplasty and also edema and ecchymosis afterwards.

    Materials and methods

    In this double-blind clinical trial, 60 rhinoplasty candidates were randomly assigned to receive either magnesium sulfate or labetalol. Magnesium sulfate infusion was done at 30-50mg/kg before induction of anesthesia and 10-20mg/kg/h during the surgery. Labetalol administration at 1mg/min was done during the surgery. We measured heart rate, bleeding rate, surgeon's satisfaction, postoperative complications, edema, and ecchymosis in both groups. The variables were analyzed in STATA V14 applying t-test, ANOVA, ANCOVA, and Chi-square.

    Results

    In this study, 86.7% of patients were women. The average bleeding in the labetalol group (50.3±28.5cc) was less than that in the sulfate group (76.7±66.4cc) and this difference was on the borderline of significance (P≤0.05). The surgeon's satisfaction was significantly higher in the labetalol group (P<0.05). Edema (24 hours after the operation) and orthostatic hypotension were significantly lower in the sulfate group (P<0.05). There was no significant difference between the two groups in terms of average heart rate, sore throat, headache, respiratory depression, and ecchymosis rate (P>0.05).

    Conclusion

    According to this study, magnesium sulfate can be used in rhinoplasty to reduce edema and ecchymosis.

    Keywords: magnesium sulfate, labetalol, bleeding, edema, ecchymosis}
  • معصومه بابیزان، علی راوری، علی مهدی پور، طیبه میرزایی*

    پیش زمینه و هدف:

     یکی از مراقبت های مهم قبل از آنژیوپلاستی، آموزش به بیمار است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر اجرای مداخله آموزشی در بخش آنژیوگرافی با CCU بر طول مدت بی حرکتی و میزان بروز هماتوم و اکیموز در بیماران تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر بستری در CCU انجام شد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه تجربی، 105 بیمار کاندید آنژیوپلاستی عروق کرونر با نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه مداخله (مداخله 1: آموزش در بخش سی سی یو و مداخله 2: آموزش در بخش آنژیوگرافی) و یک گروه کنترل (آموزش روتین) تقسیم شدند. گروه مداخله 1 و 2 آموزش روتین را نیز دریافت نمودند. بیماران هر سه گروه در ساعت های معین ازنظر هماتوم، اکیموز و مدت زمان بی حرکتی با استفاده از پرسش نامه اطلاعات فردی، چک لیست بررسی خون ریزی و هماتوم و همچنین مدت زمان بی حرکتی بررسی شدند. تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های واریانس یک طرفه، کای اسکویر و آزمون دقیق فیشر، توسط نرم افزار SPSS 18 صورت گرفت. سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    یافته های مطالعه اختلاف معنی داری بین سه گروه ازنظر ابتلا به هماتوم، اکیموز و طول مدت بی حرکتی بعد از آنژیوپلاستی در ساعت های موردبررسی نشان نداد (05/0>p).

    بحث و نتیجه گیری

    باوجود کاهش موارد عوارض ازجمله اکیموز و هماتوم در گروه های مداخله نسبت به گروه کنترل، اختلاف معناداری بین سه گروه مشاهده نشد. تعداد بسیار کم عوارض ناشی از آنژیوپلاستی می تواند به عنوان یک محدودیت مهم در نظر گرفته شود که روی یافته های مطالعه تاثیرگذار بود.

    کلید واژگان: آنژیوپلاستی, اکیموز, آموزش, هماتوم, بی حرکتی}
    Masoumeh Babizan, Ali Ravari, Ali Mehdipour, Tayebeh Mirzaei*
    Background & Aims

    One of the most important pre-angioplasty cares is patient education. The aim of this study was to compare the effect of educational intervention in angiography with CCU on duration of immobility and incidence of hematoma and ecchymosis in the patients undergoing coronary angioplasty admitted to CCU.

    Materials & Methods

    In this experimental study, 105 patients who were candidates for coronary angioplasty were randomly divided into two intervention groups (intervention 1, CCU training and intervention 2, angiography training) and one control group (routine training). Intervention groups 1 and 2 also received routine training. Patients in all three groups were evaluated for hematoma, ecchymosis, and duration of immobility at specific hours using a demographic questionnaire, checklist for bleeding and hematoma, as well as duration of immobility. Data were analyzed using one-way ANOVA, Chi-squared test and Fisher's exact test examinations using SPSS 18 software. Significance level was considered p <0.05.

    Results

    Findings of the study did not show any significant difference between the three groups in terms of hematoma, ecchymosis, and duration of immobility after angioplasty in the mentioned hours (p> 0.05).

    Conclusion

    Despite the reduction of complications such as ecchymosis and hematoma in the intervention groups compared to the control group, no significant difference was observed between the three groups. The very low number of complications of angioplasty can be considered as an important limitation that influenced the findings of the study.

    Keywords: Angioplasty, Ecchymosis, Education, Hematoma, Immobility}
  • عبدالرحیم صانعی، سید مهدی پورافضلی، هادی رئیسی، فرحناز چیره
    مقدمه

    با توجه به حجم بالای بیماران تروما، میزان درخواست گرافی‌لگن برای این بیماران بسیار بالاست که این امر باعث تحمیل هزینه و عوارض بر سیستم بهداشت درمان و بیمار می‌شود. این مطالعه با هدف ارزیابی دقت یافته‌های معاینه بالینی لگن در تعیین بیماران ترومایی نیازمند به انجام گرافی ساده لگن صورت پذیرفت.

    روش کار

    در این مطالعه مقطعی آینده نگر کلیه بیماران مولتیپل ترومایی مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان کاشانی شهرکرد طی مرداد تا شهریور 1399 که تحت گرافی ساده‌لگن قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. یافته‌های معاینه بالینی برای تمامی بیماران ثبت گردید و میزان دقت این یافته‌ها در تعیین نیاز به انجام گرافی لگن ارزیابی شد.

    نتایج

    131 بیمار با میانگین سنی 96/22±18/34سال مورد مطالعه قرار‌گرفتند (6/75 درصد مرد). 124نفر(6/94 درصد) گرافی نرمال و 7 نفر(4/5 درصد) گرافی غیرنرمال داشته‌اند. دو گروه از نظر سن (993/0 = p) ، جنس (679/0 = p) ، وزن (953/0 = p) ، فشارخون (848/0 = p) ، ضربان‌قلب در دقیقه (907/0 = p) ، تعداد تنفس در دقیقه (996/0 = p) ، سطح هوشیاری (00/1 = p) و مکانیسم تروما (996/0 = p) در شرایط یکسانی قرار داشتند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری‌مثبت و منفی، راستی‌آزمایی‌مثبت و منفی و در نهایت دقت معاینه بالینی‌لگن بیماران ترومایی در تعیین نیاز به انجام گرافی ساده لگن به ترتیب معادل 100%، 03/79%، 82/98%، 100%، 77/4، 0 و 87/98% بود.

     نتیجه‌ گیری:

     برطبق نتایج مطالعه‌ حاضر در صورتی‌که بیمار حداقل یکی از هشت معیار بالینی را داشته ‌باشد، تشخیص شکستگی‌لگن برای وی لحاظ شد که نشان‌داد این معیار کلی می‌تواند به سادگی با حساسیت 100% در شناسایی تمام موارد شکستگی موفق باشد و به راحتی می‌توان بیش از 70% از این بیماران را تحت گرافی لگن قرار نداد.

    کلید واژگان: تروما, شکستگی لگن, گرافی, اکیموز}
    Abdolrahim Sanei, Seyed Mehdi Pourafzali*, Hadi Raeisi, FarahnazChireh
    Introduction

    Due to the high volume of trauma patients, the total amount of pelvic X-rays performed is very high, which both imposes a high cost on the health care system and society, and exposes patients to side effects of X-rays. Therefore, the aim of this study was to assess the accuracy of clinical pelvic examination findings in identification of trauma patients in need of a pelvic X-ray (PXR).

    Methods

    In this prospective cross-sectional study, all multiple-trauma patients referring to the emergency department of Ayatollah Kashani Hospital in Shahrekord during September 2020 who underwent PXR were included. Clinical examination findings were recorded for all patients and the accuracy of these findings in determination of the need for performing PXR was evaluated.

    Results

    131 patients with a mean age of 34.18±22.96 years were studied (75.6% male). 124 people (94.6%) had normal PXR and 7 people (5.4%) had abnormal PXR. The two groups were in the same condition in terms of age (p = 0.993), sex (p = 0.679), weight (p = 0.953), blood pressure (p = 0.848), heart rate per minute (p = 0.907), the number of breaths per minute (p = 0.996), the level of consciousness (p = 1.00) and the mechanism of trauma (p = 0.996). Sensitivity, specificity, positive and negative predictive values, positive and negative likelihood ratios, and finally, the accuracy of clinical pelvic examination of trauma patients in determining the need for simple pelvic x-rays were 100%, 79.03%, 98.82%, 100%, 4.77, 0, and 98.87%, respectively.

    Conclusion

    According to the results of the present study, if the patient met at least one of the eight clinical criteria, the diagnosis of pelvic fracture was considered, indicating that this general criterion could easily succeed in identifying all fractures with 100% sensitivity and unnecessary PXR could easily be avoided in more than 70% of these patients.

    Keywords: Multiple Trauma, Wounds, Injuries, Fractures, Bone, Pelvic Bones, Radiography, Ecchymosis, Edema, Pelvic Pain}
  • مسعود شایگان، افشین یادگاری *، بهنام خرمی
    سابقه و هدف
    بروز ادم و اکیموز پس از جراحی راینوپلاستی یکی از مشکلات جراحی می باشد و به نظر می رسد تکنیک استئوتومی در میزان ادم و اکیموز بعد از عمل تاثیرگذار باشد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه ی دو روش جراحی در ایجاد ادم و اکیموز پری اربیتال پس از راینوپلاستی در میان مراجعه کنندگان به درمانگاه فک و صورت بیمارستان ایت الله کاشانی اصفهان در سال 95 انجام شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی 20 بیمار جهت راینوپلاستی باز اولیه انتخاب و به صورت تصادفی در سمت راست با استئوتومی اینترنال و در سمت چپ با استئوتومی اکسترنال جراحی شدند. درجات ادم و اکیموز اطراف چشم در روز های 1 ، 3 و7 بعد از عمل محاسبه و با آزمون t-test مورد مقایسه قرار گرفت.
    یافته ها
    میزان ادم، یک روز بعد از عمل بین دو روش معنی دار نبوده ولی تفاوت معنی داری بین دو روش در روزهای سوم(0001/ 0=p) و هفتم (05/ 0=P) بعد از عمل وجود داشته ،به طوریکه در روش اینترنال بیشتر از اکسترنال بود.تفاوت درجات اکیموز بیماران، 3 روز بعد از عمل بین دو روش معنی دار نبوده (05/ 0(02/ 0=p) و هفتم (05/ 0=P) به دست آمد، به طوریکه درجات اکیموز در روش اینترنال بیشتر از اکسترنال بود.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد به دلیل مشاهده ی درجات ادم و اکیموز کمتر در روش استئوتومی اکسترنال و آسان تر بودن آن در مقایسه با روش اینترنال، استفاده از این روش در جراحی های پلاستیک بینی برای کاهش ادم و اکیموز ارجح است.
    کلید واژگان: راینوپلاستی, استئوتومی, ادم, اکیموز}
    M. Shaygan Dr, A. Yadegari Dr *, B. Khorami Dr
    Background And Aim
    post-operative edema and ecchymosis after rhinoplasty, is one of the common surgical complications and it seems the technique of osteotomy may affect severity of periorbital edema and ecchymosis. This study compared the effect of these two methods of osteotomy on periorbital edema and ecchymosis following rhinoplasty on patients referred to oral & maxillofacial surgery clinic, Ayatollah Kashani hospital of Isfahan at 2016.
    Materials And Methods
    In this clinical trial study, twenty patients were chosen for primary rhinoplasty and we performed internal osteotomy on the right side and external osteotomy on the left side randomly. Periorbital edema and ecchymosis scores were determined after 1, 3 and 7 days post-operative and the data were subjected to t-test analysis.
    Results
    The difference of the edema scores was not significant between two approaches on the first post-operative day, while the differences was found to be significant on third (p=0.0001) and seventh (p=0.05) days between two techniques with the higher scores being reported for internal osteotomy. The difference of the ecchymosis scores was not significant between two approaches after 3 days post-operatively,(p>0.05) while the differences were significant on first (p=0.02) and seventh (p=0.05) days with the higher scores being reported for internal osteotomy.
    Conclusion
    Due to the lower scores of edema and ecchymosis and simplicity of the external osteotomy approach in comparison to the internal technique, the use of external osteotomy was suggested to decrease the incidence of edema and ecchymosis in the rhinoplasty surgery.
    Keywords: Rhinoplasty, osteotomy, Edema, Ecchymosis}
  • بهزاد عظیمی*، ابوالفضل افشارفرد، ناصر ولایی، برمک قلی زاده
    سابقه و هدف
    با توجه به شیوع و روند رو به افزایش توده های پستان و الزام در خارج کردن آنها و اهمیت ظاهری پستان و عوارض جراحی و بر اساس این تئوری که استفاده از محلولها در حفره پس از برداشتن توده می تواند مفید باشد و محلول نمکی فاقد عوارض شیمیایی خاص است، لذا به منظور تعیین تاثیر استفاده و عدم استفاده از محلول نمکی برای پر کردن محل توده، این تحقیق انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش کارآزمایی بالینی، روی بیماران دارای توده پستانی خوش خیم انجام گرفت. بیماران بطور تصادفی به گروه های مورد و شاهد تقسیم شدند. عمل برداشتن توده پستان توسط یک جراح و دستیار ارشدش با روش استاندارد با سوچورمتریال یکسان انجام گرفت. تاثیر استفاده از محلول نمکی بر اساس عارضه خونریزی، اکیموز، کشش پوست و میزان رضایت مندی در دو گروه تعیین و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    تحقیق در 80 نفر در 2 گروه 40 نفری انجام شد. میزان خونریزی در سه روز بعد در گروه شاهد 30 درصد و در گروه محلول نمکی 5/2 درصد (001/0>P) و یک هفته بعد به ترتیب 10 درصد و 0 درصد (04/0>P). عارضه اکیموز در روز سوم پیگیری در 2 گروه مشابه و یک هفته بعد ترتیب 5/57 درصد و 5/32 درصد ( 021/0 >P)، که عارض کشش پوست در 2 گروه مشابه بود، رضایت مندی تا یک هفته پس از جراحی در گروه محلول نمکی بیشتر بود ( 01/0>P) .
    نتیجه گیری و توصیه ها :بنظر می رسد که استفاده از محلول نمکی بعد از برداشتن توده های خوش خیم پستانی مفید باشد. با توجه به اولین مطالعه آن، تحقیقات بیشتر را توصیه می نماید.
    کلید واژگان: توده پستانی, روش دوخت ساده, پر کردن محلول نمکی, خونریزی, اکیموز, کنش پوست, رضایت مندی}
    Dr Behzad Azimi *, Dr Abolfazl Afsharfard, Dr Barmak Gholizade
    Background
    Prevalence and increasing trend in presence of breast mass in women, necessity of removing them, importance of breast’s appearance, post-surgery complications and based on the theory that using solutions to fill the cavity left after the lump removal operation could be beneficial and the fact that saline solution lacks any specific chemical properties, this study was carried out. The research aimed to study and compare the effects of the method in which saline solution is used to fill the cavity and the method in which no saline solution is used.
    Materials And Methods
    Clinical trials on the patients with benign breast mass were used as the research method. The patients were randomly divided into two groups, the control and the treatment group. The lump-removal surgery was conducted by a surgeon and his senior assistant using the standard method and sutures with the same material. The effects of saline solution and the lack of it were determined and statistically analyzed. This determination was based on post-operation bleeding, ecchymosis, stretching of the skin and patient satisfaction.
    Results
    Eighty patients were randomly divided into two groups of 40 and designated the control and treatment group. The amount of bleeding was found to be 30% in the control group and 2.5% in treatment group (the group in which the cavity was filled with saline solution) three days after the surgery (pConclusion and recommendations: It seems that using saline solution after removing benign breast mass is a useful method.
    Keywords: Breast mass, Simple suturing method, Filling saline solution, Bleeding, Ecchymosis, Stretching of skin, Satisfaction}
  • کامران اسعدی، امین ادهمی، سید جابر موسوی، ابوالحسن امامی، فرهاد حافظی
    زمینه و هدف
    این مطالعه با هدف بررسی ادم و اکیموز متعاقب رینوپلاستی و تاثیر درناژ بسته در درمان این عوارض انجام شد.
    روش بررسی
    این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده انجام شد. کلیه افراد به دو گروه بیمارانی که تحت عمل جراحی رینوپلاستی با درناژ بسته ناحیه خلفی سپتوم و بیمارانی که تحت عمل جراحی رینوپلاستی عادی قرار گرفتند تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز بیماران پس از انجام عکس برداری ثبت شد.
    یافته ها
    نتایج حاصله حاکی از عدم تفاوت معنی دار در بین دو گروه با درناژ بسته و کنترل از نظر تفاوت میزان ادم سوپراتیپ در تمامی بازه های زمانی بود. ادم پلک ها در بین دو گروه تفاوت معنی داری را در هیچ یک از روزهای ویزیت بعد از عمل نشان نداد. اکیموز پلک ها فقط در روز 14 بعد از عمل معنی دار شد به طوری که کاهش را در گروه درناژ در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (03/0P=). مقایسه بین دو گروه از نظر اکیموز ناحیه پارانازال حاکی از تفاوت معنی دار بین دو گروه در روزهای هفت و 14 بعد از عمل بود به طوری که میزان اکیموز پارانازال در گروه با درناژ بسته کم تر از گروه کنترل بود (03/0P=).
    نتیجه گیری
    کاهش قابل توجه اکیموز پلک ها در روز 14 و نیز کاهش موثر در ناحیه پارانازال و گونه ها در روز هفت و 14 بعد از عمل جراحی در استفاده از تیوب درناژ نشان داده شد. استفاده از تیوب درناژ در رینوپلاستی تاثیر معنی داری در کاهش ادم سوپراتیپ و پلک ها به دنبال نداشت.
    کلید واژگان: رینوپلاستی, ادم, اکیموز}
    Kamran Asadi, Amin Adhami, Sayed Jaber Mousavi, Abolhasan Emami, Farhad Hafezi
    Background
    The aim of this study was to minimize edema and ecchymosis following rhinoplasty through a closed drainage system to address concealed hemorrhage.
    Methods
    This study was designed as a prospective، double blinded، randomized contr-olled study. Fifty one patients who underwent septorhinoplasty were included in this study and divided in two groups. In group A، a closed drainage system was applied in the most dependent posterior septal area following septal harvesting. Concealed bloody secretions were drained out of mouth in a vacutaner tube during three concecutive post operative days. In control group، group B، exactly the same classic rhinoplasty opera-tion by the same surgeon was done as for study group except omitting the closed drainage system. Degree of supra-tip and eyelid edema was evaluated on post operative days through photographic and software image analysis. Edema and ecchymosis rating of eyelids and ecchymosis of paranasal and cheek area done based on photographic analysis by independent plastic surgeons using a defined grading system.
    Results
    Eyelid ecchymosis was reduced significantly on post operative day 14 in the study group (P=0. 03). Ecchymosis of paranasal and check was reduced considerably likewise on days 7 and 14 in group A using Mann-Whitney test (P=0. 03). There was no significant deference regarding supra tip edema on post operative days. The same hold true for the eyelids edema.
    Conclusion
    Significant decrement observed in eyelids ecchymosis on day 14 and para-nasal and cheek ecchymosis on postoperative days 7 and 14 in study group. There were no positive effects regarding supra tip and eyelid edema reduction using closed drainage system to evacuate concealed haemorrhage in posterior septum space. There could be different etio-pathologies for two common morbidities following rhinoplasty that should be addressed separately.
    Keywords: Ecchymosis, edema, rhinoplasty}
  • میرمحمد جلالی، ساقی موسوی، دکترساغر فاطمی، رحمت الله بنان
    مقدمه
    جراحی پلاستیک بینی از شایع ترین اعمال جراحی پلاستیک است که در سراسر دنیا انجام می شود. ادم و اکیموز دو پیامد مورد انتظار پس از هر گونه ترومای از پیش طراحی شده مانند جراحی است که دوره بهبودی بیمار را طولانی کرده و می تواند موجب نگرانی بیمار و خانواده آنها شود. روش های متعدد تجویز داروهای صناعی (مانند کورتیکوستروئید و اسید ترانکسامیک) و غیر صناعی(مانند آرنیکا) برای حل این معضل طرح شده ولی تاکنون مقایسه ای بین آنها صورت نگرفته است.
    هدف
    مقایسه تاثیر دگزامتازون و ترانکسامیک اسید بر میزان ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستی
    مواد و روش ها
    در این کارآزمایی بالینی دوسوکور 70 داوطلب رینوپلاستی در دو گروه 35 نفری وارد طرح شدند. تمام اعمال جراحی توسط یک جراح و با بیهوشی عمومی به روش بسته و برای استفاده از استئوتومی اکسترنال لاترال صورت گرفت. علاوه بر تدبیر معمول(استفاده از کمپرس یخ) که به طور یکسان برای هر دو گروه بیماران اجرا می شد، در یک گروه دگزامتازون(8 میلی گرم) و در گروه دیگر ترانکسامیک اسید(500 میلی گرم) به صورت تزریق یک دوز پیش از عمل و سه دوز با فاصله هر 8 ساعت پس از جراحی تجویز شد. برای ایجاد بی دردی پس ازعمل تنها استامینوفن تجویز شد. برای تعیین میزان ادم و اکیموز در روز سوم از چهره بیماران تصویر دیژیتال گرفته شد. سپس سه نفر پزشک همکار که از تخصیص بیماران به گروه های مربوطه مطلع نبودند با استفاده از ابزار استاندارد نمره دهی 4 درجه ای میزان ادم و اکیموز را ثبت کردند. 05/0> α از نظر آماری معنی دار تلقی شد.
    نتایج
    در این مطالعه 19 مرد و 51 زن ارزیابی شدند. از نظر درجه ادم در روز سوم پس از عمل در بیماران دو گروه تفاوت آماری معنی دار بدست نیامد(15/0P=). همچنین در مورد درجه اکیموز اطراف چشم بیماران دو گروه نیز در روز سوم بعد ازعمل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد(12/0P=).
    نتیجه گیری
    تفاوت معنی دار آماری بین دو گروه از نظر بروز ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستی بسته با روش استئوتومی لاترال اکسترنال بدست نیامد. ترانکسامیک اسید با دوز بکار رفته اثر برابری با دگزامتازون در کاهش ادم و اکیموز بعد از رینوپلاستی داشته و قضاوت درباره انتخاب یکی از این دو دارو بستگی به سایر اثرات حاصله از تجویز دارد.
    کلید واژگان: ادم, اکیموز, ترانکسامیک اسید, جراحی ترمیمی بینی, دگزامتازون, عوارض پس از عمل جراحی}
    Jalali M.M., Moosavi S. Other Author, Fatemi S., Banan R.A.
    Introduction
    Rhinoplasty is one of the most popular plastic surgery in the world. Edema and ecchymosis are two expected consequences after any planned injuries such as surgery that extend recovery time and cause to distress for the patients and their families. Several drugs (e.g. corticosteroid and tranexamic acid) and herbal extracts (e.g. arnica) are suggested for resolving this problem but there is no comparison between them yet. This study was undertaken to compare the potential benefits of dexamethasone with tranexamic acid on postoperative edema and ecchymosis after rhinoplasty.
    Objective
    Determination of dexamethasone and tranexamic acid efficacy on edema and ecchymosis after rhinoplasty.
    Materials And Methods
    This was a clinical trial cross sectional double blind study. Seventy rhinoplasty candidates were randomized in two groups. In addition to routine management and cold compress after operation, one group received dexamethasone and another group received tranexamic acid injection for both groups 1 dose of drug before and 3 doses per 8 hours after rhinoplasty.. For measurement of edema and ecchymosis, we took digital photos from patients’ face third day of postoperation. Then three colleagues who were blinded to assigned groups, scored edema and ecchymosis level with using 0-4 point standard scale. The α < 0.05 is considered significant statistically.
    Results
    Nineteen men and fifty one women were enrolled. On postoperative day 3, there was no significant difference in the rating of preorbital ecchymosis among two intervention groups (p<0.15). Also there was no significant difference for the edema rating among two intervention groups (p<0.12).
    Conclusion
    According to our results, no significant difference in postoperative edema and ecchymosis was detected among two groups. In regard to similar efficacy of both drugs to decrease edema and ecchymosis after rhinoplasty, we must select one of them according to the other effects of drugs.
    Keywords: Dexamethasone, Ecchymosis, Edema, Postoperative Complications, Rhinoplasty, Tranexamic Acid}
  • سید محمد معتمد الشریعتی، احمد میمنه جهرمی، آرش بیرقی طوسی، هادی کوشیار
    زمینه و هدف
    اگرچه استفاده از ترکیبات استروئیدی علیرغم وجود عوارض دارویی متعاقب رینوپلاستی به منظور کاهش ورم و خونمردگی پیشنهاد می شود، اما بررسی های بیشتر در این رابطه هم چنان ادامه داد. هدف از این مطالعه بررسی نقش این دارو در کاهش ورم و خونمردگی به عنوان عارضه رینوپلاستی به روش بسته می باشد که باعث طولانی شدن دوره ریکاوری عمل جراحی رینوپلاستی می شود.
    روش تحقیق: این پژوهش مداخله ای علیتی از نوع Multiple Time Series Design بوده که در آن 30 نمونه مورد پژوهش به طور تصادفی و به روش Randomized Block Design به سه گروه که هر گروه شامل 10 بیمار بودند، تقسیم شدند. بررسی در یک دوره زمانی 6 ماهه و در سال 1388 انجام شده است. در گروه اول کورتن داده نشد، در گروه دوم یک دوز دگزامتازون وریدی در هنگام القای بیهوشی تجویز شد و به گروه سوم یک دوز دگزامتازون در هنگام القای بیهوشی تجویز شده و دو دوز دیگر به فاصله 8 و 16 ساعت بعد تجویز شد. بنابراین دو متغیر دارو و زمان مداخله مورد بررسی قرار گرفت. بر مبنای مقایسه فتوگرافی استاندارد به عمل آمده از بیماران در مرحله قبل و بعد از عمل میزان ورم و اکیموز بعد از جراحی توسط سه نفر بدون این که از مطالعه انجام شده اطلاعاتی داشته باشند درجه بندی شد.
    یافته ها
    میزان ادم و شدت اکیموز در سه گروه مورد مطالعه با یکدیگر متفاوت بود و ادم در گروهی که سه نوبت استروئید دریافت نموده بودند، در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود (043/0p=). همچنین در روز ششم این تاثیر در ارتباط با اکیموز از نظر آماری معنی دار بود (015/0p=).
    نتیجه گیری
    دگزامتازون در دوز تجویز شده در درمان ورم و خونمردگی اطراف اربیت در رینوپلاستی به روش بسته مؤثر می باشد که این امر باعث افزایش رضایت بیماران در دوره کوتاه مدت بعد از جراحی می گردد. این تاثیر بادوام و وابسته به مقدار و زمان تجویز دارو می باشد.
    کلید واژگان: ادم, اکیموز, رینوپلاستی, کورتیکو استروئید}
    Dr Seyed Mohammad Motamed Al Shariati, Dr Ahmad Meymane Jahromi, Dr Arash Beiraghi Toosi, Hadi Kooshyar
    Background And Aim
    Despite their medical side-effects, corticosteroids have been suggested for reducing the postoperative edema and bruising associated with rhinoplasty. More surveys are still under process in this regard. The current study was designed to assess the effects of corticosteroid on reducing both edema and echymosis as the side-effects in closed rhinoplasty. These two side-effects prolong the postoperative recovery of the patients.
    Materials And Methods
    The project is a multiple time series design of causal experimental type. 30 patients undergoing septorhinoplasty operations were randomly divided into 3 groups each of which consisted of 10 cases. The study was conducted during a six-month period. The first group received no dexamethason, the second group received single dose of dexamethasone while the third group received 3 doses of dexamethasone. The two variables studied were the dose and time of administration. By comparing standard photography which was taken before and after the operation, three blinded panelists rated the extent of echymosis, and the severity of the edema.
    Results
    The extent of edema and the severity of echymosis were different among the three groups. In group 3, which was prescribed the 3-dose steroid, the severity of edema and the extent of echymosis were much lower in comparison with the other two groups. Also the effect of dexamethason in relation to echymosis was statistically meaningful in the sixth post operative day.
    Conclusion
    Dexameyhason in the prescribed dose is effective in reducing both periorbital ecchymosis and edema in closed rhinoplasty with osteotomies which leads to the patient's satisfaction in postoperative period. This effect is long lasting and depends on the dose and time of prescription.
  • علی قاضی پور، نادر اکبری دیلمقانی
    مقدمه
    در این مطالعه ما به بررسی اثر ایجاد تونل ساب پریوستئال قبل از انجام استئو تومی لترال در عمل جراحی رینوپلاستی می پردازیم.
    روش کار
    50 بیمار که همگی با یک روش جراحی باز تحت عمل جراحی رینوپلاستی قرار گرفتند در مطالعه آورده شدند. در هر بیمار به طور تصادفی در یک سمت قبل از انجام استئوتومی لترال، تونل ساب پریوست ایجاد شده در سمت مقابل ایجاد نگردید. بیماران در روز سوم بعد از عمل توسط یک جراح دیگر که اطلاعی از سمتی که تونل ایجاد شده بود نداشت تحت معاینه قرار گرفتند و میزان ادم پری اربیتال اکیموز پری اربیتال و اکیموز ساب کونژونکتیوال در هر بیمار در دو سمت با هم مقایسه شد.
    نتایج
    طبق نتایج به دست آمده ایجاد تونل ساب پریوست قبل از انجام استئوتومی لترال باعث افزایش معنی دار ادم پری اربیتال، اکیموز پری اربیتال و اکیموز ساب کونژونکتیوال می شود
    کلید واژگان: تونل ساب پریوست, استئوتومی, رینوپلاستی, اکیموز, ادم پری اربیتال}
  • علی قاضی پور، نادر اکبری دیلمقانی
    مقدمه
    یک مطالعه دوسوکور تصادفی جهت بررسی اثر دگزامتازون بر کاهش ادم و اکیموز اطراف اربیت پس از عمل جراحی رینوپلاستی طراحی شد.
    روش کار
    تعداد 60 بیمار که طی عمل رینوپلاستی باز (عمل روی نوک بینی، رزکسیون هامپ و استئوتومی دو طرفه) به سه گروه تقسیم بندی شدند. گروه اول 20 نفر: تک دوز 8 میلی گرمی دگزامتازون در شروع عمل، گروه دوم 20 نفر: 3 دوز 8 میلی گرمی دگزامتازون در شروع و 24 ساعت و 48 ساعت پس از عمل، گروه سوم 20 نفر: گروه کنترل بدون استفاده از کورتون.
    نتایج
    کاهش واضحی در اکیموز و ادم اطراف اربیت در گروه اول و دوم در مقایسه با گروه سوم مشاهده شد. اکیموز و ادم اطراف اربیت در هفته اول پس از عمل در گروه دوم کمتر از گروه اول بود.
    نتیجه گیری
    تزریق کورتون قبل از انجام استوتومی با کاهش واضح کبودی و تورم اطراف چشم همراه است و بیمار با این کاهش تورم و کبودی هر چه زودتر می تواند به زندگی طبیعی اش برگردد.
    کلید واژگان: رینوپلاستی, ادم دور اربیت, اکیموز, دگزامتازون, استئوتومی}
  • هدف
    بررسی فراوانی نوزادان ترم درشت LGA) یا (Large For Gestational Age به تفکیک جنس و تعیین شیوع و نوع عوارض جهت پیشگیری و یا کاستن موارد آنها.
    روش بررسی
    مطالعه به شیوه مشاهده ای توصیفی از نوع آینده نگر و از طریق بررسی پرسشنامه انجام شد. نوزادان مورد مطالعه، ترم و با وزن تولد بیشتر از 4000 گرم بودند که طی یک سال در بیمارستان بقیه اله(عج) متولد شدند.
    یافته ها
    از تعداد کل زایمان های ترم (2226 مورد) 77 مورد منجر به تولد نوزاد با وزن بالاتر از gr 4000 شده است. بنابراین میزان شیوع LGA، 46/3 درصد به دست آمد. 9/62 درصد از این نوزادان مذکر و 1/37 درصد مؤنث بودند. 9/82 درصد به شیوه سزارین و 1/17 درصد با زایمان طبیعی متولد شده بودند. 4/61 درصد دور سر بیشتر از طبیعی داشتند. عوارض مورد مشاهده در 33 درصد موارد و به ترتیب شیوع شامل هیپوگلیسمی (42 درصد)، اکیموز سر و صورت (23 درصد)، هیپوکلسمی (5/15 درصد)، هیپربیلیروبینمی (5/15 درصد) و آسیب شبکه براکیال (4 درصد) بود که با آمار سایر مراکز مشابهت داشت. اکیموز سر و صورت و هیپربیلیروبینمی به صورت معنی دار در نوزادان متولد شده به طریقه زایمان طبیعی بیشتر بود. رابطه معنی داری بین هیپوگلیسمی نوزاد و دیابت مادر دیده شد. 7/15درصد مادران دچار دیابت حاملگی بودند و 9/2 درصد مادران NIDDM (None Insulin dependent Diabetos Melitos) داشته، 4/81 درصد مادران بدون سابقه دیابت بودند و IDDM (Insulin Dependent Diabetus Melitus) گزارش نشد.
    نتیجه گیری
    شیوع LGA در مطالعه ما کمتر از آمار جهانی است که این امر مهمترین دلیل برای نیاز به منحنی های خاص جامعه ما می باشد و نیز با توجه به اهمیت عوارض، لازم است اقدامات تشخیصی و درمانی مناسب جهت پیشگیری از تولد نوزاد LGA و برخورد با عوارض فوق فراهم شود.
    کلید واژگان: نوزاد درشت, هیپوگلیسمی, اکیموز, هیپربیلیروبینمی, دیابت بارداری}
  • مقایسه دو روش استئوتومی لترال اکسترنال و اینترنال در کاهش ادم و اکیموز پس از رینوپلاستی
    احمد میمنه جهرمی، مرتضی نور الهیان، محمد سیدی، مریم صالحی، منور افضل آقایی
    مقدمه
    رینوپلاستی را به جرات می توان شایعترین عمل جراحی زیبایی در ایران نامید که هر روزه به تعداد آن افزوده می شود. استئوتومی لترال در غالب موارد از مهمترین مراحل انجام آن است که عمده ترین انواع آن عبارتند از: نوع داخلی (داخل بینی) به روش ممتد و خارجی (از طریق پوست) به روش منقطع. انتخاب روش بر اساس سلیقه، توانایی و تجزیه جراح صورت می پذیرد. ادم و اکیموز شایعترین سکل های جراحی در هر دو گروه هستند. در این مطالعه مقایسه ای بین دو روش استئوتومی لترال از جهت سکل های فوق الذکر انجام شده است.
    مواد و روش کار
    مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی تصادفی آینده نگر برروی 80 بیمار در دو گروه 40 نفری که کاندید عمل رینوپلاستی بودند با رضایت قلبی بیماران انجام شده است. در گروهی استئوتومی لترال به شیوه داخلی و در گروه دیگر به شیوه خارجی انجام شده است. داده ها بر اساس روش امتیاز دهی بصری در مقایسه بیمار با شکل ضمیمه پرسشنامه ها توسط دو نفر به صورت کور به دست آمده و ثبت شده است و این سکلها در دو روش، بر اساس نتایج حاصله در روزهای دوم و هفتم پس از عمل با هم مقایسه شده اند.
    نتایج
    ادم در دو گروه در روزهای دوم و هفتم با هم مشابه بود و اختلاف معنی داری نداشتیم همچنان که اکیموز در روز هفتم در نزد دو گروه مشابه بود ولی با توجه به تحلیل آماری یافته ها، اکیموز در روز دوم به طرز معنی داری در روش اینترنال کمتر بود. (P<0.05).
    نتیجه گیری
    روش انجام استئوتومی لترال چه از نوع خارجی و یا داخلی تاثیری در ادم پس از عمل جراحی ندارد ولی اکیموز در روش داخلی در روز دوم به طریق معنی داری کمتر بود.
    کلید واژگان: رینوپلاستی, استئوتومی لترال, ادم, اکیموز}
  • محمد خاکزاد
    سابقه و هدف
    عمل جراحی زیبایی بینی یکی از متداول ترین اعمال جراحی پلاستیک می باشد. این مطالعه به منظور اثر بخشی دو شیوه متداول استیوتومی لاترال در جراحی زیبایی بینی در بابل اتجام شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی در بیمارانی که جهت جراحی زیبایی از مهرماه 80 تا خردادماه 82 به مرکز جراحی پلاستیک مراجعه نمودند انجام شد. بیماران بطور دلخواه یکی از دو روش استیوتومی اینترنال یا اکسترنال را انتخاب نمودند. اکیموز و ادم بعد از عمل و مدت زمان برطرف شدن ادم و عوارض دیررس مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل و برای مقایسه نسبتها از تست X2 و تست دقیق فیشر استفاده شد.
    یافته ها
    در این مطالعه 100 بیمار با میانگین سنی 5.76±23.44 و 77 بیمار با میانگین سنی 6.5±24 سال به ترتیب به روش استیوتومی اینترنال و اکسترنال تحت عمل جراحی قرار گرفتند. (P=0.597) ادم شدید در روش استیوتومی اینترنال به مراتب بیشتر از روش اکسترنال بود (به ترتیب 16% و 1.3%،. (p=0.00001 میانگین مدت زمان از بین رفتن ادم نیز در روش استیوتومی اینترنال بیشتر از اکسترنال بود (به ترتیب 3±11.5 روز و 2±8.4 روز،. (p=0.00001عارضه دیررس بصورت موکوسیست و step در بیماران عمل شده به روش استیوتومی اینترنال در 3 مورد دیده شد ولی در روش اکسترنال عارضه دیررس دیده نشد.
    نتیجه گیری
    نتیجه این بررسی نشان می دهد که میزان اکیموز و ادم و عوارض دیررس در استیوتومی به روش خارجی تا حدودی کمتر از روش داخلی است. پیشنهاد می شود که در اعمال جراحی زیبایی بینی از این روش استفاده شود.
    کلید واژگان: استئوتومی لاترال, رینو پلاستی, عوارض, ادم, اکیموز}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال