به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « دررفتگی شانه » در نشریات گروه « پزشکی »

  • ایرج گلی خطیر، سید محمد حسینی نژاد، زهرا نوری قارن سرایی، فرزاد بزرگی، فاطمه جهانیان، حامد امینی آهی دشتی، سید حسین منتظر
    مقدمه
    روش های مختلفی برای جااندازی مفصل شانه طراحی شده اند و از روش کوخر (فلکشن، ادداکشن و اکسترنال روتیشن) و ترکشن کانترترکشن به عنوان قدیمی ترین این روش ها یاد می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه این دو روش در جااندازی دررفتگی قدامی شانه طراحی شده است.
    روش کار
    این مطالعه نیمه تجربی به مدت یک سال و بر روی بیماران 16 تا 60 ساله مراجعه کننده به بخش اورژانس به دنبال دررفتگی قدامی شانه صورت گرفت. بیماران با دو روش کوخر یا ترکشن کانترترکشن جااندازی شدند و از نظر زمان جااندازی، میزان کاهش درد، میزان موفقیت و عوارض عروقی عصبی مورد مقایسه قرار گرفتند.
    یافته ها
    150 بیمار با میانگین سنی 3/11 ± 11/32 سال به طور تصادفی به دو گروه ترکشن کانترترکشن (67 نفر) و کوخر (83 نفر) تقسیم شدند (7/86 درصد مرد). دو گروه از نظر سن (52/0 =p ) و جنس (679/0 =p ) در وضعیت یکسانی قرار داشتند. تفاوت معنی داری بین دو گروه از جهت میزان کاهش درد بعد از انجام جااندازی وجود نداشت (05/0 < p). میانگین مدت زمان جااندازی در گروه ترکشن 08/35 ± 27/72 و در گروه روتیشن 35/24 ± 34/62 ثانیه بود (0001/0 > p). همچنین طول مدت بستری در گروه ترکشن 48/0 ± 00/3 در مقابل 61/0 ± 08/3 ساعت بود (382/0 = p). تعداد موارد شکست در جااندازی در گروه ترکشن 1 (49/1 درصد) مورد و در گروه روتیشن 6 (22/7 درصد) بود (129/0= p). در نهایت 2 (40/2 درصد) آسیب خفیف شبکه بازویی در مسیر عصب اولنار در گروه روتیشن اتفاق افتاد و در گروه ترکشن عارضه عصبی روئیت نگردید.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج مطالعه حاضر دو روش کوخر و ترکشن کانترترکشن از شرایط یکسانی در رابطه با میزان کاهش درد بعد از جااندازی و کل طول مدت بستری در بیمارستان برخوردار بودند ولی در روش کوخر مدت زمان انجام جاندازی کوتاهتر بود و میزان موارد شکست درمان در این روش به نسبت بالاتر گزارش گردید.
    کلید واژگان: دررفتگی شانه, ترکشن, روتیشن, جااندازی, تروما}
    Iraj Golikhatir, Seyed Mohammad Hosseininejad*, Zahra Noori Gharansaraii, Farzad Bozorgi, Fatemeh Jahanian, Hamed Aminiahidashti, Seyed Hossein Montazer
    Introduction
    Various methods have been designed for shoulder reduction and Kocher method (flexion, adduction and external rotation) and traction counter-traction are introduced as the oldest methods. Therefore, the present study was designed aiming to compare these two methods in reduction of anterior shoulder dislocation.
    Methods
    This quasi experimental study was conducted on 16 to 60 year-old patients presenting to emergency department following anterior shoulder dislocation during 1 year. Patients underwent reduction via Kocher or traction counter-traction methods and were compared regarding reduction time, pain relief rate, success rate and neurological vascular complications.
    Results
    150 patients with the mean age of 32.11 ± 11.3 years were randomly divided into 2 groups of traction counter-traction (67 individuals) and Kocher (83 individuals) (86.7% male). The 2 groups were similar regarding age (p = 0.52) and sex (p = 0.679). There was no significant difference regarding pain relief after reduction between the 2 groups (p > 0.05). Mean reduction time was 72.27 ± 15.08 seconds in the traction group and 62.34 ± 24.35 seconds in the rotation group (p
    Conclusion
    According to the results of the present study, Kocher and traction countertraction methods were similar regarding pain relief after reduction and total duration of hospitalization, but reduction time was shorter in Kocher method and treatment failure rate was reported to be higher in this method.
    Keywords: Shoulder dislocation, traction, rotation, dislocation, trauma}
  • فرح هاشمی، داود شریفی، مجید کسایی، الهه قاسمی، محمدرضا رضوی، صباحت لواف، حمید زمانی مقدم
    سابقه و هدف
    در رفتگی مفصل شانه، شایع ترین در رفتگی مفصلی بدن است. این دررفتگی در 2 دوره از زندگی، بیش ترین شیوع را دارد. در مردان بین 20 تا 30 سال به علت تروما و فعالیت های ورزشی افزایش می یابد و در خانم های بین 60 تا 80 سال معمولا به علت سقوط، افزایش می یابد. هدف این مطالعه بررسی تعیین فراوانی رادیوگرافی غیرنرمال پس از جااندازی دررفتگی قدامی شانه بود.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه مقطعی یک ساله، 236 بیمار با در رفتگی قدامی شانه بدون عارضه مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا مشهد مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مکانیسم آسیب، رادیوگرافی قبل از جااندازی و نتایج تفسیر آن، نتیجه جااندازی و بلافاصله انجام گرافی شانه به دنبال جااندازی، نتیجه گرافی پس از جااندازی پس از تفسیر، سمت دررفتگی و روش جااندازی ثبت گردید.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 22/13±81/31 سال بود که 210 نفر (0/89%) مذکر و 26 نفر (0/11%) مونث بودند. دررفتگی قدامی در 116 بیمار (2/49%) شانه سمت راست و در 120 بیمار (8/50%) شانه سمت چپ بود. دررفتگی خود به خودی (9/61%) بیش ترین مکانیسم دررفتگی بود. بیش ترین روش جااندازی اکسترنال روتیشن (4/46%) بود. معاینه قبل و بعد از جاندازی در همگی 236 فرد و تفسیر گرافی پس از جااندازی در تمام بیماران مورد مطالعه، نشان دهنده اصلاح دررفتگی قدامی شانه بود.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که رادیوگرافی بعد از جااندازی دررفتگی قدامی شانه، ضروری نیست.
    کلید واژگان: دررفتگی شانه, رادیوگرافی}
    Farah Hashemi, Davood Sharifi, Majid Kasaei, Elahe Ghasemi, Mohamma Dreza Razavi, Sabahat Lavvaf, Hamid Zamani, Moghadam
    Introduction
    Dislocation of shoulder joint is the most common joint dislocation in the body.This dislocation is the most common one in the 2 period of life. In men between 20-30 years of age due to trauma and sports activities and in women between 60-80 years, usually due to increases in fall. The aim of this study was to determine the prevalence of abnormal radiography in the reduction of anterior shoulder dislocation.
    Materials And Methods
    In a one-year cross sectional study, 236 patients with uncomplicated anterior shoulder dislocation who referred to Imam Reza hospital (Mashhad, Iran) were studied. The following data were obtained and recorded: the age and gender of patients, mechanism of injury, radiographs before replacing it up and the interpretation of results, the result of reduction and shoulders immediately following graph reduction, the result of the interpretation of radiographs after reduction, the dislocation and reduction.
    Results
    The mean age of patients was 31.81 ± 13.22. 174 patients (89%) were male and 26 (11%) were female. Anterior dislocation in 116 patients (49.2%) were right shoulder and in 120 patients (50.8%) were left shoulder. Spontaneous dislocation (61.9%) was the most dislocation mechanism and the external ortation (46.4%) was the most reduction method. Physcial examination before and afer reduction, and the interpretation of radiographs after reduction indicated the correction of anterior shoulder dislocation in all pateints.
    Conclusion
    This study demonstrated that radiography after anterior shoulder dislocation reduction is not necessary.
    Keywords: Shoulder Dislocation, Radiography}
  • محمدرضا صفدری، مریم توکلی، پریسا تفقدی، مهسا رحیمیان، محسن آباد
    مصرف ترامادول می تواند منجر به تشنج شده و باعث دررفتگی دو طرفه قدامی مفصل شانه شود. گزارش حاضر در خصوص یک مورد نادر از در رفتگی دو طرفه قدامی شانه به دنبال تشنج در خواب در یک مرد 32 متعاقب مصرف تک دوز 300 ترامادول می باشد. بیمار هیچگونه سابقه دررفتگی خودبخودی شانه را نداشته است. رادیوگرافی و MRI دررفتگی دو طرفه قدامی شانه همراه با شکستگی توبروزیته بزرگ استخوان بازوی راست نشان داد. تشنج به عنوان یک عارضه مصرف ترامادول می تواند در خواب اتفاق افتاده و باعث عوارض جدی برای بیمار گردد.
    کلید واژگان: ترامادول, دررفتگی شانه, تشنج}
    Safdari Mr, Tavakoli M., Tafaghodi P., Rahimian, Abad M
    Seizure resulted from tramadol can cause bilateral joint dislocation. This study is a rare case report that represents fracture and dislocation of right shoulder due to seizure in a 32years old man that had consumed a 300mg single dose of tramadol. He did not have any history of previous seizure or spontaneous dislocation of the shoulder. The right shoulder radiography and MRI demonstrated dislocation of the head of humerus with fracture of its greater tuberosity. Seizure as a side effects of therapeutic dose of tramadol, can occur during sleep, resulting to serious complications.
    Keywords: ramadol, shoulder dislocation, seizure}
  • پیمان اسدی، وحید منصف کسمایی، سید مهدی ضیاء ضیاء بری، بهزاد زهره وندی، نادیا ساجدی
    به خروج سر استخوان هومروس از حفره گلنویید استخوان اسکاپولا دررفتگی شانه اطلاق میگردد که 50 درصد کل دررفتگی های مفاصل بزرگ را به خود اختصاص داده است. با توجه به اهمیت عوارض و ناتوانی های ایجاد شده در اثر این نوع دررفتگی و در عین حال قابل پیشگیری بودن آن، مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی های اپیدمیولوژیک بیماران مبتلا به دررفتگی شانه طراحی شد. در یک مطالعه مقطعی گذشته نگر، تمامی بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس با شکایت دررفتگی شانه طی یک سال مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و ویژگی های مربوط به نوع دررفتگی، وجود شکستگی همراه، مکانیسم ایجاد دررفتگی، سابقه قبلی دررفتگی و روش جااندازی مورد استفاده از پرونده بالینی بیماران استخراج و در چک لیست طراحی شده به همین منظور ثبت گردید. داده ها بعد از ثبت و جمع آوری، توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه 19 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. بر این اساس، 120 بیمار با میانگین سنی 21/2 ± 39/3 سال در بخش اورژانس مرکز مورد مطالعه طی یک سال پذیرش شده بودند (2/79 درصد مرد). بیشترین نوع دررفتگی از نوع قدامی (95/8 درصد) و در سمت راست اتفاق افتاده بود (52/5 درصد) و شایعترین علت دررفتگی، افتادن روی دست باز عنوان شده بود (34/2 درصد). جااندازی در 39/3 درصد موارد به روش بسته و در 6/7 درصد به روش جراحی صورت گرفته بود. بر اساس نتایج حاضر در جمعیت مورد مطالعه اکثر بیماران مبتلا به دررفتگی شانه مردان جوانی بودند که به دنبال افتادن روی دست باز دچار دررفتگی قدامی شانه سمت راست شده بودند و با استفاده از روش بسته تحت سدیشن وریدی مورد جااندازی قرار گرفته بودند.
    کلید واژگان: دررفتگی شانه, جااندازی, اورژانس, اپیدمیولوژی}
    Payman Asadi, Vahid Monsef Kasmaie, Seyyed Mahdi Zia Ziabari, Behzad Zohrevandi, Nadia Sajedi
    Shoulder dislocation is identified as displacement of humerus head from the glenoid cavity of scapula bone, which makes up about 50% of total joint dislocations. Taking into account the importance of the side effects and disabilities caused by this type of dislocation and that it can be prevented, the present study was designed aiming to evaluate the epidemiologic characteristics of the patients with shoulder dislocation. In this retrospective cross-sectional study, all the patients referred to the emergency department (ED) with complaint of shoulder dislocation throughout one year were evaluated. Demographic data and characteristics regarding the type of dislocation, presence of accompanying fractures, mechanism of dislocation, history of dislocation and the method of reduction were extracted from the patients’ profiles and recorded in a checklist designed for this purpose. Data were then statistically analyzed using SPSS version 19. Statistics showed that 120 patients with the mean age of 39.3 ± 21.2 years had been admitted to ED of the studied center in one year (79.2% male). The most common type of dislocation was anterior dislocation (95.8%) and in the right shoulder (52.5%) and the most common cause was falling on open arm (34.2%). Reduction method was non-operative in 93.3% of the cases and surgery in 6.7%. Based on the results of this study, in the studied population, most patients with shoulder dislocation were young men who had an anterior dislocation in their right shoulder because of falling on out stretched hand and treated with close reduction.
    Keywords: Shoulder dislocation, emergencies, epidemiology, reduction}
  • محسن خرمی، سعید طباطبایی
    زمینه و هدف
    شانه بیشترین میزان حرکت را در میان مفاصل بدن انسان دارد. در نتیجه، این مفصل مستعد حوادث جابجایی و دررفتگی بوده و به علت حرکات شدید مفصل شانه، پایداری آن از بین می رود. شکل شایع ناپایداری شانه، دررفتگی قدامی تروماتیک می باشد. essential lesion Bankart، کندگی لابروم از anterior inferior glenoid همراه با پارگی در لابروم می باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج عمل جراحی باز بانکارت در دررفتگی قدامی شانه می باشد.
    روش بررسی
    از 30 بیمار مبتلا به در رفتگی مکرر قدامی شانه که تحت عمل جراحی باز بانکارت به روش آنکورسوچور در سال های 90-1380 در بیمارستان امام و رازی اهواز قرار گرفته بودند، معاینه بعمل آمده و میزان دامنه حرکتی مفصل شانه، محدودیت حرکتی شانه در مقایسه با شانه مقابل، میزان درد مفصل شانه بر اساس numerical rating scale، وجود بی ثباتی در مفصل، اسکور شانه DASH Score) و (Row Score، اندازه گیری شده، سپس نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری با SPSS 17 قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 65/6±7/33 سال بود. میانگین به دست آمده از range of motion بیماران پس از عمل در elevation forward، rotation internal، rotation external و abduction به ترتیب 150، 47، 36 و 156 درجه بود که نسبت به کمترین مقادیر نرمال کاهش اندکی داشت. بیشترین میزان کاهش external rotation صفرتا20 درجه با میانگین 10 درجه بود. براساس Row score %64 وضعیت عالی، 23 % وضعیت خوب و 13 % وضعیت ضعیفی داشتند. میانگین DASH score به دست آمده 83/38 (30-66) بود. هیچ یک از بیماران پس از عمل دچار عود مجدد نشده و شواهدی مبنی بر آرتروز در رادیوگرافی نداشتند.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد که جراحی باز به روش بانکارت در کاهش میزان عود و درد بیماران موثر است.
    کلید واژگان: دررفتگی شانه, ترمیم بانکارت, نمره DASH, نمره Rowe}
    Mohsen Khorrami, Saeid Tabatabaie
    Background And Objective
    Shoulder has the greatest range of motion among our body joints. This makes this joint susceptible to dislocation and subluxation. The most common form of instability of the shoulder is anterior dislocation. Bankart’s essential lesion is the most common cause of recurrent anterior shoulder instability. In this study the results of Bankart operation have been evaluated. Subjects and
    Methods
    Thirty cases of recurrent shoulder dislocation underwent open Bankart surgery using anchor suture were selected. These operation were carried out from 1390-1380 in Razi and Emam hospitals in Ahvaz. The cases were evaluated for joint instability، pain according to numerical rating scale، DASH and Rowe Scores، range of motion and movement limitation. Data was analyzed using Fisher exact test and SPSS17 program.
    Results
    The mean age of the patients was 6. 65±33. 7 years. The mean forward elevation، internal rotation، external rotation and abduction were 150، 47، 36 and 156 degrees respectively، which were just a little less than normal lower limits. Mean reduction of external rotation was 5 degree (20-0). According to ROWE score the excellent، good and faire result were 64%، 23% and 13%. DASH score mean was 38. 83 (normal range 66-30). None of them had recurrence or osteoarthritis in radiography.
    Conclusion
    According to the results of this study it seems that open Bankart surgery is an effective method for reducing pain and recurrence of shoulder dislocation.
    Keywords: Bankart repair, Shoulder dislocation, DASH score, Rowe score}
  • مرتضی جان نثاری لادانی، علیرضا فرهمندی، محمدرضا گیتی، محمدرضا هدایتی، علیرضا رحیم نیا، مهندس فرشاد صفدری
    پیش
    زمینه
    بی ثباتی جلویی شانه با آسیب استخوانی در لبه جلویی تحتانی گلنویید همراه است. محاسبه میزان این آسیب استخوانی می تواند در تعیین روش درمانی و پیش بینی احتمال عود بی ثباتی پس از جراحی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه تعداد دررفتگی با میزان آسیب استخوانی لبه گلنویید با استفاده از سی تی اسکن سه بعدی و محاسبه میزان حساسیت و اختصاصی بودن سی تی اسکن سه بعدی برای تعیین بیماران واجد شرایط جراحی باز بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه آینده نگر 30 بیمار بررسی شدند. بیماران با استفاده از سی تی اسکن سه بعدی دوطرفه بررسی شدند و برای هر کدام شاخص گلنویید (glenoid index) محاسبه گردید. سپس وجود همبستگی بین تعداد دررفتگی و شاخص گلنویید و نیز میزان حساسیت و اختصاصی بودن سی تی اسکن سه بعدی محاسبه شد.
    یافته ها
    بیست و هشت بیمار (94%) دچار آسیب استخوانی بودند. بین تعداد دررفتگی و میزان شاخص گلنویید رابطه معناداری وجود نداشت (05/0≤p). براساس سی تی اسکن 2 بیمار به جراحی باز و پیوند استخوان و 28 بیمار به جراحی بنکارت نیاز داشتند. اما در زمان جراحی مشخص شد که تشخیص براساس سی تی اسکن در دو مورد اشتباه بود. بدین ترتیب میزان حساسیت سی تی اسکن 50% و میزان اختصاصی بودن آن 96% به دست آمد.
    نتیجه گیری
    یافته ها نشان دادند تعداد دررفتگی نمی تواند نشان دهنده وسعت آسیب و پیش بینی کننده احتمال عود عارضه باشد. استفاده از سی تی اسکن سه بعدی همراه با بازسازی قبل از جراحی می تواند به شناخت آسیب، شدت و محل ضایعه کمک کند و برای انتخاب روش جراحی مناسب نمی توان کاملا به آن اکتفا کرد.
    کلید واژگان: دررفتگی شانه, توموگرافی کامپیوتری با اشعه ایکس, بی ثباتی مفصل}
    Morteza Jannesari Ladani, Alireza Farahmandi, Mohammad Reza Guiti, Mohammad Reza Hedayati, Alireza Rahimnia, Farshad Safdari
    Background
    Anterior glenohumeral instability is associated with anteroinferior rim defect of glenoid. Evaluation of such bony lesions may play a role in determining proper treatment and predicting recurrence of instability. The main purpose of the current study was to investigate the relation between number of dislocations and extent of bony lesion of the glenoid and also determine the sensitivity and specificity of 3-D CT for detection of patients requiring bone-grafting surgery.
    Methods
    Thirty patients with recurrent anterior shoulder dislocation contributed to this study. The patients underwent bilateral 3-D CT imaging to determine the glenoid index (GI). Then the correlation between the number of dislocations and GI and also sensitivity and specificity of CT were determined.
    Results
    The bony lesion was present in 28(94%) of patients. There was no meaningful relationship between the number of dislocations and GI (p=.05). Based on the CT 2 patients required open surgery and bone grafting and 28 patients only Bankart procedure. This was proved to have been wrong in 2 cases at surgery. So the sensitivity and specificity of 3-D CT was 50% and 96% respectively.
    Conclusion
    The number of dislocations cannot determine the extent of the bony glenoid defect in recurrent shoulder dislocation lesion. 3-D CT can help in knowing the expansion and location of the lesion but is not a reliable tool for surgical technique.
  • آرش متقی، محمدعارف محمدی
    زمینه
    شکستگی-دررفتگی قدامی شانه همزمان با شکستگی استخوان بازو همان سمت، ناشی از ترومای شدید بوده و بسیار نادر می باشد. در این گزارش یک مورد از این آسیب همراه با درمان انجام شده،ارائه می شود.
    معرفی بیمار: بیمار آقای 48 ساله ای است که به دنبال تصادف موتور سیکلت با شکستگی بازو همراه با شکستگی-دررفتگی قدامی شانه همان سمت به بیمارستان آورده شد.هر دو آسیب بیمار به صورت باز جااندازی و سپس تثبیت شد.
    نتیجه گیری
    در صورت تشخیص به موقع این آسیب نادر و ناتوان کننده، می توان درمان را به صورت کامل انجام داد. لذا، دقت در معاینه و گرفتن گرافی های کامل الزامی است.
    کلید واژگان: شکستگی, دررفتگی شانه, شکستگی استخوان بازو, شکستگی توبروزیته بزرگ}
    A. Mottaghi, M. A. Mohammadi
    Introduction
    Simultaneous anterior fracture-dislocation of the shoulder and fracture of the ipsilateral humeral shaft results from severe trauma and is very rare. In this report we present such an injury and its treatment. Case Report: A 48-year old man was brought to hospital after a motor bike accident with anterior dislocation of the shoulder and fracture of the ipsilateral humeral shaft and greater tuberosity.Both injuries were treated by open reduction and internal fixation
    Conclusion
    By timely diagnosis of this rare and disabling injury, full treatment can be given. Thus, performing an accurate examination and obtaining the essential x-rays are mandatory.
    Keywords: Dislocation of shoulder, Fracture of ipsilateral humeral shaft, Greater tuberosity fracture}
  • سهیل مهدی پور، سهراب کیهانی، سید محمد جزایری، محمدرضا عباسیان
    پیش
    زمینه
    دررفتگی جلویی مکرر شانه نیاز به درمان جراحی دارد و سابقه طولانی نتایج عمل باز با موفقیت بالا، در متون ارتوپدی موجود است. با توجه به اینکه گزارش های زیادی از جراحی آرتروسکوپی شانه در ایران وجود ندارد، هدف از این مقاله گزارش نتایج کوتاه مدت جراحی آرتروسکوپی ضایعه بانکارت در ایران می باشد.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه گذشته نگر، 40 بیمار (39 مرد و 1 زن) مبتلا به دررفتگی جلویی شانه طی دو سال در دو مرکز درمانی شهر تهران، تحت عمل جراحی ترمیم آرتروسکوپیک ضایعات بانکارت و جابه جایی کپسول مفصلی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 3/25 سال و میانگین زمان پیگیری 5/15 ماه (306 ماه) بود. نتایج عمل با درجه بندی شانه دانشگاه کالیفرنیا – لوس آنجلس (UCLA)، معیار «راو» (Rowe) و «مقیاس جامعه شانه و آرنج آمریکا» (ASES) ارزیابی گردید.
    یافته ها
    تمام بیماران دچار دررفتگی جلویی تروماتیک شانه بودند. میانگین نمره «راو» 5/95 (100-77) بود. نتایج معیار «راو» در 36 بیمار خوب و عالی بود و بدون محدودیت حرکتی به فعالیت های قبلی خود بازگشتند، در 3 بیمار متوسط و در یک بیمار با عود دررفتگی ضعیف همراه بود. میانگین نمره UCLA 3/33 (35- 25) و نتایج در همه بیماران غیر از 4 مورد خوب و عالی بود. در مقیاس ASES، 3 بیمار امتیاز 3-2 داشته و بقیه علایم و شکایت خاصی نداشتند.
    نتیجه گیری
    یافته های زودرس و میان مدت در بیماران این مطالعه بسیار جالب بود. علی رغم نیاز به نتایج درازمدت، تاثیر این روش در درمان دررفتگی مکرر جلویی شانه با مطالعه ما نیز تایید شد.
    کلید واژگان: دررفتگی شانه, آرتروسکوپی, عود}
    Treatment of recurrent shoulder dislocation with open technique has a long successful history in orthopaedic surgery. Arthroscopic repair, however, has a much shorter history especially in Iran. This is a short-term follow-up study of such an operation in Iran.
    Methods
    Forty patients (39 males, 1 female) with recurrent anterior shoulder dislocation who had undergone arthroscopic stabilization over a two-year period were evaluated in a retrospective study. The cases had a mean age of 25.3 years, and had 15.5 months (6-30 months) average follow-up. The assessment scores were “The University of California-Los Angeles” (UCLA), “Rowe” and “American Shoulder and Elbow Society Scores” (ASES).
    Results
    Mean Rowe score was 95.5 (77-100); with excellent scores in 32 patients, good in 4, fair in 3 and poor in one. Mean UCLA score was 33.3 (25-35), with good and excellent results in all but 4 cases. ASES was 2-3 in 3 patients, and the rest being painless and without any symptoms. Thirty six patients returned to their previous levels of activity, and achieved good results; the results were fair in 3, and poor in one patient who had recurrent instability.
    Conclusions
    Short-term results of arthroscopic repair of anterior shoulder instability are encouraging.
  • گرچه دررفتگی یک طرفه جلویی شانه شایع است ولی نوع دوطرفه آن بسیار نادر می باشد. دررفتگی دوطرفه شانه عمدتا پشتی است و غالبا به دنبال تشنج (صرع) یا شوک های الکتریکی ایجاد می گردد. تابه حال فقط دومورد آن گزارش شده است. بیماری که ما معرفی می کنیم نیز از این نوع است.
    کلید واژگان: دررفتگی شانه, تروما, شانه}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال