به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « صبر زرد » در نشریات گروه « پزشکی »

  • محمد پوراحمدی، احسان راستگو، شکوفه آتش پور، آرش حسن نژاد، محمدعارف باقرزاده، حسین کارگر جهرمی*
    مقدمه

    دیابت اثرات مخربی در دوران بارداری بر رشد و نمو مغز جنین دارد. عصاره گیاه صبر زرد (آلویه ورا) حاوی آنتی اکسیدان های قوی است که می تواند در درمان دیابت موثر باشد. هدف این مطالعه تاثیر عصاره آبی گیاه صبر زرد بر بافت مخچه در جنین رت های دیابتی می باشد.

    روش کار

    48 سر موش صحرایی ماده بالغ باردار از نژاد ویستار به 6 گروه 8 تایی شامل کنترل (C) ، دریافت کننده عصاره صبرزرد mg/kg 400 (A) ، دیابتی (تزریق استرپتوزوتوسین mg/kg50)(D)، دیابتی دریافت کننده انسولین IU/kg20(DI)، دیابتی دریافت کننده صبرزرد mg/kg400 (DA) و دیابتی دریافت کننده انسولین IU/kg20 و صبرزرد mg/kg400 (DIA) تقسیم شدند. انسولین به صورت زیر پوستی و صبر زرد به صورت گاواژ و روزانه به حیوانات داده شد. قند خون و وزن در روزهای 1، 7، 14و 18 ثبت گردید. در هجدهمین روز پس از بارداری و پس از توزین حیوانات، وزن، جنسیت و تعداد جنین ها ثبت گردید. مغز جنین ها خارج گردید و از مخچه آنها مقاطع بافتی تهیه شد. نتایج با آزمون آماری ANOVA و آزمون های پارامتریک و ناپارامتریک در سطح معنی داری 05/0 ≤ p تجزیه و تحلیل شد.

    یافته ها

    قند خون گروه های دیابتی شده به صورت معنی داری از گروه های Cو A بیشتر بود. وزن موش های مادر در روز 7، 14 و 18 در گروه های D و DI و DAI در مقایسه با گروه هایC و A به صورت معنی داری کاهش یافت. در تمام گروه های دیابتی نسبت به گروه C و A تعداد نوزادان به طور معنی داری کاهش و وزن نوزادان افزایش یافت. در گروه D نسبت به گروه C ضخامت و تعداد سلول های ماده خاکستری و سفید، ضخامت و تعداد سلول های لایه مولکولار، پورکینژ و گرانولار بصورت معنی داری کاهش یافت. در گروه های DI و DAI در مقایسه با گروه D ضخامت ماده خاکستری و سفید، ضخامت و تعداد سلول های لایه مولکولار و پورکینژ و تعداد سلول های مده سفید در مقایسه با گروه D تغییر معنی داری را نشان داد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد صبر زرد با کاهش قندخون و جلوگیری از افزایش اکسیدان های مضر باعث جلوگیری از تخریب بافت مغز جنین رت های دیابتی شده می شود.

    کلید واژگان: دیابت, صبر زرد, موش صحرایی, مخچه}
    Mohammad Pourahmadi, Ehsan Rastgoo, Shekoufeh Atashpour, Arash Hasannezhad, MohammadAref Bagherzadeh, Hossein Kargarjahromi *
    Introduction

    This study investigated the effects of hydoalcoholic Aloe vera extract on fetal cerebellar tissue in diabetic pregnant rats.

    Methods

    Forty eight adult pregnant Wistar rats were divided into 6 groups of 8 including control(C), receiving 400mg/kg Aloe vera extract(CA), diabetic(D), diabetic receiving 20IU/kg insulin(DI), diabetic receiving 400mg/kg Aloe vera extract(DA) and diabetic receiving 20 IU/kg insulin and 400mg/kg Aloe vera extract(DAI). The rats received insulin subcutaneously and the Aloe vera extract through gavage. Blood glucose and body weight were recorded on days 1,7,14 and 18 of gestation. On day 18, the weight of each rat and the number and gender of its fetuses were recorded. Fetal brains were removed and tissue sections of their cerebellum were prepared. The results were analyzed through ANOVA and at the significant level of p≤0.05.

    Results

    Blood glucose in diabetic groups was significantly higher than C and CA groups. Weight of pregnant rats on days 7,14, and 18 significantly decreased in the D,DI, and DAI compared to the C and CA groups. The number of newborns significantly decreased and the neonatal weight increased in all diabetic groups compared to the C and CA groups. Compared to the C group, the thickness and number of gray and white matter cell bodies and thickness and number of cells in the molecular layer,Purkinje and granular cells significantly decreased in the D group compared to the C group.

    Conclusion

    Aloe vera extract was able to prevent the effects of excessive production of oxidants in diabetes.

    Keywords: Diabetes Mellitus, Aloe vera, Rat, Fetus, Cerebellum}
  • سیده آیدا داوری*، محمدرضا حاجی نژاد، کیوان صمدی، سمانه افتخاری
    زمینه و هدف
    زخم های پوستی بسیار دردناک اند و درمان آنتی بیوتیکی آن ها هزینه بر و دارای عوارض جانبی است. امروزه گیاهان دارویی به علت قیمت و عوارض کمتر به صورت گسترده استفاده می شوند. گیاهان گل اشرفی، صبرزرد و کرچک دارای خواص ضدمیکروبی و التیامی هستند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر این سه گیاه دارویی بر روی روند ترمیم زخم پوستی در موش صحرایی نر می باشد.
    مواد و روش ها
    در مطالعه تجربی حاضر، 32 موش صحرایی نر بالغ به روش تصادفی به چهار گروه 8 تایی تقسیم شدند که شامل یک گروه کنترل (گروه زخم و استعمال موضعی ناحیه آسیب دیده با اوسرین) و سه گروه تحت درمان با گل اشرفی، صبرزرد و کرچک (استعمال موضعی با 2 سی سی عصاره 10 درصد) بود. زخم هایی با ضخامت های مساوی در ناحیه پشتی موش ها ایجاد و قطر آن ها در طول درمان (21 روز) اندازه گیری و در پایان نمونه های بافتی نیز تهیه شد. داده ها توسط آزمون آماری آنوای یک طرفه و تعقیبی توکی آنالیز شدند.
    یافته ها
    اندازه قطر زخم ها در روز پنجم نشان داد که میانگین مساحت زخم در گروه تحت درمان با گل اشرفی و کرچک به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (05/0P<). در پایان آزمایش، بیشترین التیام زخم پوستی متعلق به گروه تحت درمان با کرچک بود که بین این گروه و گروه کنترل اختلاف معنی دار وجود داشت (05/0P<).
    نتیجه گیری
    گیاه دارویی کرچک در مقایسه با گل اشرفی و صبرزرد اثر بهبودی بیشتری در ترمیم زخم پوستی در موش صحرایی دارد.
    کلید واژگان: گل اشرفی, صبر زرد, کرچک, التیام زخم}
    S.A. Davari *, M.R. Hajinezhad, K. Samadi, S. Eftekhari
    Background And Objectives
    Cutaneous wounds are seriously painful and their antibiotic treatments are expensive with adverse effects. Nowadays medicinal herbs are widely used because of lower cost and side effects. Calendula officinalis, Aloe arborescens and Ricinus communis herbs have antimicrobial and healing effects. The aim of the present study was comparing the effect of these three herbal medicines on cutaneous wound healing process in male rat.
    Materials and Methods
    In this experimental study, 32 male adult rats were randomly divided into 4 equal groups of 8, including one control group (wound group and topical use of eucerine in the injured area) and three groups treated with Calendula officinalis, Aloe arborescens and Ricinus communis (topical use of 2cc extract 10%). Wounds with equal thickness were made on the rats’ back sides and their diameters were measured in the treatment period (21 days) and tissue samples were finally prepared. Data were analyzed by one-way ANOVA and Tukey's post hoc test.
    Results
    Diameter measures of the wounds on the 5th day showed that the average of the wounds’ diameters in the Calendula officinalis and Ricinus communis treated groups were significantly lower than the control group (p
    Conclusion
    Ricinus communis medicinal herb has more improving effect on cutaneous wound healing in rat.
    Keywords: Calendula officinalis, Aloe arborescens, Ricinus communis, Wound healing}
  • منصوره قوام*، زهرا عبدالله پور
    سابقه و هدف
    استفاده از گیاهان جهت درمان بیماری با تاریخ زندگی بشر همراه بوده است. صبر زرد یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی است که از روزگاران قدیم تا امروز مورد استفاده بشر بوده است. اولین گزارش مکتوب که در آن به آلوئه ورا اشاره شده است متعلق به چهارهزار سال پیش از میلاد مسیح است و این گیاه از زمان های قدیم برای درمان امراض به کار می رفته است. هدف از انجام این مطالعه معرفی کامل و جامع این گیاه ارزشمند است.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش مطالعه کتابخانه ای انجام گرفت و بر اساس متون طب سنتی و جدید نام های گیاه، تاریخچه مصرف سنتی، مشخصات ظاهری، پراکنش، اطلاعات مختلف لازم در زمینه مصرف، نیازهای اکولوژیک و اطلاعات لازم برای کشت آن بررسی و گزارش گردید.
    نتیجه گیری
    موارد مصرف و ترکیبات تشکیل دهنده این گیاه بسیار گسترده است که مطالعات بالینی، بیشتر این اثرات را به اثبات رسانده است و مهمترین آنها خواص ضد سرطانی، درمان سوختگی و بیماری های گوارشی است.
    کلید واژگان: صبر زرد, سوختگی, خواص درمانی, طب سنتی}
    M. Ghavam, Z. Abdallhpoor
    Background and
    Purpose
    The use of herbs to treat disease is associated with human history. Aloe vera is one of the oldest medicinal plants from ancient times until today, has been used by humans. The first written report in which he is mentioned Aloe Vera belonging to four thousand years BC, and the plant since ancient times to treat diseases has gone to work. The aim of this study was to introduce this valuable plant is complete and comprehensive.
    Methods and Materials: The study was conducted library research and literature on traditional medicine and modern plant names, history of traditional, physical description, distribution, various information necessary in utilization, ecological needs and the information necessary to evaluate its cultivation and were reported.
    Conclusion
    Indications and constituents of this plant is very extensive clinical studies, most of these effects has been proven and the most important anti-cancer properties, treatment of burns and digestive diseases.
    Keywords: Aloe vera (L.) Burm.f., Burn, Health benefits, Traditional medicine}
  • خدیجه امامی، ژیلا مشیری، هما حاجی علیمحمدی
    سابقه و هدف
    گیاه صبر زرد (آلو ورا) بومی مناطق آفریقایی و گرم و خشک است و در مناطق جنوبی ایران به صورت خودرو یافت می شود. وقتی برگ آن بریده شود، ژلی از داخل گیاه خارج می شود که اثر دارویی خارق العاده ای دارد. نخستین بار مصری ها این گیاه را برای درمان زخم ها، سوختگی ها و عفونت ها به کار بردند. از دهه 1930 به بعد تحقیقات علمی و وسیعی بر روی ترکیبات و خواص دارویی این گیاه انجام شد و قدرت عجیب ژل صاف شده این گیاه در درمان زخم ها و سوختگی ها به تایید رسید. از آلوورا - که امروز در تمام دنیا کاشته می شود - برای درمان گستره وسیعی از بیماری ها از انواع میگرن گرفته تا سوءهاضمه، درمان جوش و سوختگی استفاده می شود. دانشی که مردم بومی از محیط اطراف خود به ویژه گیاهان دارند، بسیار باارزش است و ثبت و نگهداری این اطلاعات که به سرعت در حال نابودی اند، لازم و ضروری است. هدف از این پژوهش، بررسی گیاه صبر زرد (آلووورا)، از جمله گیاهان دارویی جزیره قشم است.
    مواد و روش ها
    در این پژوهش با استفاده از روش های مشاهده و مصاحبه و نیز استفاده از منابع کتابخانه ای به جمع آوری دانش چندین ساله آنها پرداخته شده و اطلاعات گوناگون گیاه شامل؛ خصوصیات گیاه، کاربردهای آن، نحوه درمان محلی و مصارف سنتی و... گردآوری شد.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان داد که؛ علی رغم پیشرفت روزافزون دانش پزشکی استفاده از گیاهان دارویی و روش های درمان سنتی در منطقه همچنان رایج است و باتوجه به مساعد بودن شرایط اقلیمی منطقه، می توان به کشت وسیع این گیاه پرداخت.
    کلید واژگان: آلوورا, صبر زرد, بیماری, دانش بومی, قشم}
    Kh Emami, J. Moshiri, H. Haji Alimohammadi
    Background and
    Purpose
    Sabr-e- Zard (Aloe Vera)plant is hot and dry and native to Africa and are grown at sout Iran. When the leaves are cut, Jelly of the plants placed outside has Specific pharmacological effect. First Egyptians were used this plant to treat wounds, burns and infections. From the 1930s onwards extensive scientific research on drugs and medicinal properties of the plant was done and gel filtration strange power of this plant to the treatment of wounds and burns approved. Aloe Vera in the world today is planted to treat a number of diseases of the digestive migraine to treat acne and burns. The knowledge that indigenous people have about their environment, especially plants is very precious so record and store the information that are rapidly disappearing, is necessary. The purpose of this study is evaluation of medicinal plants: Aloe plant as a medicinal plant of Qeshm Island.
    Material and
    Methods
    In this research, by using the methods of observation and interviews, many years of knowledge they had, were collected and a variety of plants information, including plant characteristics, local treatment and traditional usages.
    Conclusion
    The results showed Despite the expansion of medical knowledge is still used in traditional medicine. As is common due to favorable climatic conditions this plant grown in different regions and consumed.
    Keywords: sabr-e-zard, Aloe Vera, Illness, Indigenous knowledge, Qeshm}
  • نعمت الله غیبی، محمد صوفی ابادی *، سهیلا اصغری، الهام احمدی
    مقدمه
    از دیرباز، از ترکیبات طبیعی برای ترمیم سریع تر زخم ها استفاده شده است. در این مطالعه اثرات موضعی ترکیب بره بوم و صبر زرد بر روی بهبودی زخم باز ایجاد شده در پوست موش سفید صحرایی نر بررسی شد.
    مواد و روش ها
    32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 300 تا 350 گرم به طور تصادفی در گروه های کنترل و تجربی قرار گرفتند. بعد از بیهوشی با رعایت شرایط استریل یک زخم مدور با ضخامت کامل و با قطر 5/2 سانتی متر در بالای ران حیوانات ایجاد شد. در گروه های تجربی تیمار با ضماد پوستی حاوی حدود یک گرم از بره بوم یا صبر زرد و یا هر دو به صورت دو بار در روز و به مدت 20 روز ادامه یافت و طی این مدت میزان ترمیم در همه گروه ها با اندازه گیری سطح زخم ارزیابی شد. هم چنین در روز آخر تمامی نمونه ها بیهوشی عمیق گرفته و حدود 1 میلی لیتر ادرار از مثانه آن ها تهیه و هیدروکسی پرولین آن اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری ANOVA و دانت صورت گرفت.
    یافته های پژوهش: اختلاف معنی داری در درصد بهبودی زخم بین گروه های تجربی و گروه کنترل در روزهای 2 الی 9 تیمار وجود نداشت ولی در بازه زمانی 10 تا 20 روز اختلاف معنی داری با گروه کنترل نشان داد(P<0.05). هم چنین میزان هیدروکسی پرولین در گروه ترکیبی صبر زرد و بره بوم نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش داشت(P<0.01).
    بحث و نتیجه گیری
    مصرف موضعی ترکیب صبر زرد با بره بوم روند ترمیم زخم باز پوستی با ضخامت کامل پوست را تسریع می کند و مصرف توام آن ها واجد اثربخشی بیشتری خواهد بود.
    کلید واژگان: ترمیم زخم, صبر زرد, بره بوم, موش صحرایی}
    N. Gheibi N._M Sofiabadi M. *_S. Asghari S. E Ahmadi E
    Introduction
    Traditionally, the natural ingredients have been used for faster healing of wounds. In this study, the effects of topical application of propolis and aloe vera were studied on the healing of open skin wounds in male rats.
    Materials and Methods
    32 male Wistar rats (300 - 350 g) were randomly divided into control and 3 experimental groups. After anesthesia, under sterile conditions round full-thickness wound with a diameter of 2.5 cm were created above the thigh of animals. In experimental groups, treatment of wound was performed with usage of ointment containing approximately 1gram of propolis or aloe vera or both of them, two times per day and continued for 20 days. During this period, the rate of wound healing was assessed by measuring the levels of wound in all groups. Also at the last day, under deep anesthesia, 1 mL of urine samples were taken from the bladder of all animals and its hydroxyproline concentration were measured. Data were analyzed using SPSS software with ANOVA and Dunnett test.
    Findings
    Wound healing percentage showed no significant difference between control and experimental groups on 2 to 9 days, but in the 10 to 20 days interval, the treatment groups showed significant differences compared to control(P<0.05). The hydroxyproline content significantly increased in the combined aloe vera and propolis group compared to control (P<0.01).Discussion &
    Conclusion
    The topical use of aloe vera or propolis accelerates healing of full thickness skin wounds and their combination is more effective.
    Keywords: Wound healing, Aloevera, Propolis, Rat}
  • امید فانی مکی*، آرش امیدی، سید احمد هاشمی نژاد
    زمینه و هدف
    آسپرژیلوس فلاووس (Aspergillus flavus) مهم ترین قارچ تولید کننده آفلاتوکسین B1 است. این توکسین می تواند از طریق زنجیره غذایی وارد بدن انسان شده و مسمومیت ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر اسانس آویشن (Thymus vulgaris L.)، خارمریم (Silybum marianum L.) و صبر زرد (Aloe vera) بر رشد قارچ آسپرژیلوس فلاووس و تولید آفلاتوکسین B1 انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی غلظت های صفر، 100، 200، 300 و 400 قسمت در میلیون (ppm) از اسانس گیاهان مورد مطالعه در چهار تکرار استفاده شدند. برای سنجش حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MFC) کلنی قارچ، از محیط کشت غنی (Yeast Extract Sucrose) استفاده شد. غلظت آفلاتوکسین B1 و اجزای عمده اسانس ها به ترتیب با استفاده از روش های کروماتوگرافی لایه نازک (TLC) و گاز کروماتوگرافی جرمی (GC-Mass) اندازه گیری شدند.
    یافته ها
    مهمترین اجزای تشکیل دهنده اسانس های آویشن، خارمریم و آلوئه ورا به ترتیب کارواکرول، سیلی دیانین و گلوکومانان ها بودند. کمترین بازده تولید آفلاتوکسین B1 متعلق به غلظتppm 200 از اسانس آویشن بود، (001/ 0=P). در مقابل، بیشترین بازده تولید توکسین در تیمار حاوی ppm 100 اسانس آلوئه ورا مشاهده شد، (013/ 0=P). بدین ترتیب، حداقل غلظت مهار کنندگی اسانس آویشن ppm200 و حداقل غلظت کشندگی آن ppm400 برآورد شد.
    نتیجه گیری
    هر سه اسانس آویشن، خارمریم و آلوئه ورا دارای اثر ضد قارچی بر روی آسپرژیلوس فلاووس بودند. احتمالا ترکیبات فنولیک موجود در اسانس آویشن بیشترین فعالیت ضد قارچی را بر علیه تولید آفلاتوکسین B1 در مقایسه با دو اسانس دیگر موجب شده است. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد، افزودن اسانس آویشن به مواد خوراکی می تواند از رشد قارچ و تولید آفلاتوکسین ممانعت کند.
    کلید واژگان: آویشن, خارمریم, صبر زرد, آسپرژیلوس فلاووس, آفلاتوکسین B1}
    Omid Fani, Makki*, Arash Omidi, Seyed Ahmad Hasheminejad
    Background And Aims
    Aspergillus flavus is the most important fungus for production of Aflatoxin B1 (AFB1). This toxin can be entered in the body through feed chain and ultimately leads to intoxications. The aim of this study was to investigate the effects of thyme (Thymus vulgaris L.), milk thistle (Silybum marianum L.) and cape aloe (Aloe vera) essences on the growth of A. flavus and AFB1 production.
    Methods
    In this experimental study, concentrations of 0, 100, 200, 300 and 400 ppm of the studied plants essences were used in 4 replications. The AFB1 and major components of each essence were measured by Thin Layer Chromatography (TLC) and Gas Chromatography– mass Spectrometry (GC-MS) method. A rich medium (Yeast Extract Sucrose) was used for measuring the minimal inhibitory concentration (MIC) and minimal fungicidal concentration (MFC).
    Results
    Carvacrol, silydianin, and glucomannan were the main constituents of the essential oil of thyme, milk thistle and cape aloe. The lowest yield of AFB1 production belonged to the concentration of 200 ppm in thyme essence (P=0.001). In contrast, the maximum yield of toxin was observed in the concentration of 100 ppm in cape aloe (P=0.013). However, MIC for thyme essence was 200 ppm and MFC of this essence was estimated 400 ppm.
    Conclusion
    300 and 400 ppm of thyme essences has the highest MIC and MFC on fungal colonies growth and AFB1 production. Thyme essence may be added to food to prevent fungal growth and aflatoxin production.
    Keywords: Thymus vulgaris L., Silybum marianum L., Aloe vera, Aspergillus flavus, Aflatoxin B1}
  • حمیدرضا غفاری*، صغری غلامی، مجید نقدی، ملیحه علیپور تبریزی
    زمینه و هدف
    دیابت ملیتوس باعث نقص متابولیسم کربوهیدرات ها، چربی ها و پرونئین ها شده که در نهایت منجر به عملکرد ناقص سیستم عصبی محیطی می شود. تحقیقات نشان داده اند که گیاه آلوئه ورا اثر ضد دیابتی دارد؛ لذا در این پژوهش تاثیر عصاره آبی الکلی آلوئه ورا بر نوروپاتی دیابتی مورد مطالعه قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    45 سر موش صحرایی نر در محدوده وزنی 250-200 گرم در 3 گروه 15 تایی شامل: کنترل، نجربی 1(دیابتی+ غذای معمولی) و تجربی 2 (دیابتی+ عصاره آلوئه ورا) به طور تصادفی تقسیم بندی شدند. گروه های تجربی 2 و 1 با تزریق استرپتوزوتوسین به میزان mg/kg 50 دیابتی گردیدند. گروه های کنترل و تجربی 2، به مدت 12 و 16 هفته عصاره آلوئه ورا با دوز mg/kg50 از طریق گاواژ دریافت نمودند. سپس عصب سیاتیک موش ها تشریح و خارج گردید. تغییرات ساختمانی عصب سیاتیک با مطالعات هیستولوژیک و هیستومورفومتریک مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    نتایج
    در حیوانات دیابتی کاهش معنی داری در میانگین قطر رشته های عصبی میلین دار و ضخامت میلین رشته های عصبی مشاهده شد. درمان طولانی مدت با آلوئه ورا به طور معنی داری از تمام این ناهنجاری ها در عصب سیاتیک حیوانات دیابتی جلوگیری کرده بود.
    نتیجه گیری
    یافته های ما نشان دادند که عصاره آبی الکلی آلوئه ورا به عنوان یک عامل با پتانسیل درمانی می تواند از تغییرات هیستومورفومتریک و هیستولوژیک ناشی از نوروپاتی محیطی دیابتی جلوگیری کند.
    کلید واژگان: صبر زرد, نوروپاتی دیابتی, عصب سیاتیک, موش صحرایی}
    Hamidreza Ghaffari *, Soghra Gholami, Majid Naghdi, Malihe Alipoor Tabrizi
    Background and Objective
    Diabetes mellitus affects the metabolism of carbohydrates, lipids, and proteins, which leads to the dysfunction of the central and peripheral nervous system. Reports suggest that Aloe Vera has anti-diabetic effects. Therefore, this study was carried out to determine the effect of hydro alcoholic extract of Aloe Vera on Sciatic nerve of the diabetic rats.
    Materials and Methods
    45 male Sprague-Dawley rats weighing 200-250 gram were randomly divided into three groups of 15 rats as control group, the experimental group1 (DM), and the experimental group 2(DM+ Aloe Vera). Diabetes in the experimental groups of one and two was induced by injection of 50mg/kg Streptozotcin. The control group and the experimental group two received 50mg/kg Aloe Vera by gavage for 12 and 16 weeks. Then, the animals were anesthetized and sciatic nerves were dissected and fixed. The tissue changes of the sciatic nerves were surveyed by histologic and histomorphometric studies. The data have been analyzed by using the SPSS software
    Results
    In diabetic rats, a significant decrease was seen in the mean diameter of the myelinated nerve fibers and myelin sheath thickness of the Sciatic nerve. Long-term treatment with Aloe Vera significantly prevented all these abnormalities in treated diabetic rats (P <0/05).
    Conclusion
    Our findings showed that the hydro alcoholic extract of Aloe Vera as a potential therapeutic agent that can help prevent histomorphometric and histologic changes induced by diabetic peripheral neuropathy.
    Keywords: Aloe Vera, Diabetic neuropathy, Sciatic nerve, Rat}
  • مصطفی کاظمیان منصورآباد *، منصور ابراهیمی، مرضیه زمانی، رضا حیدری فر، حدیث روزمه گیر
    زمینه و هدف
    استفاده از درمان های غیرشیمیایی (گیاهان دارویی)، رویکرد جدیدی در کنترل بیماری دیابت است. این مطالعه با هدف تعیین اثر عصاره هیدروالکلی ترکیبی گیاهان دارویی موثر جهت درمان دیابت در موش های صحرایی نر سالم و دیابتی شده، و مقایسه این اثر با تاثیر داروی گلی بنکلامید انجام شد.
    روش بررسی
    36 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی در شش گروه تقسیم شدند: کنترل سالم (NC) و دیابتی (DC)، دیابتی دریافت کننده گلی بنکلامید (600 میکروگرم بر کیلوگرم)، دیابتی دریافت کننده دوز0/2 (D0.2) و 0/4 (D0.4) گرم بر کیلوگرم و سالم دریافت کننده دوز 0/2 (N0.2) گرم بر کیلوگرم عصاره گیاه. القای دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین تک دوز 60 میلی گرم بر کیلوگرم انجام شد. میزان گلوکز و وزن پس از تزریق استرپتوزوتوسین و 4 هفته گاواژ و سطح انسولین تنها در انتهای هفته پنجم اندازه گیری شد.
    داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری،p<0.05 در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    سطح گلوکز خون در گروه D0.2 از هفته سوم تا پنجم، کاهش معنی داری (005/0p<) نسبت به DC نشان داد، ولی این نسبت کاهشی در گروه D0.4 تنها طی هفته آخر، به صورت معنی دار (p<0.01) مشاهده گردید. در گروه DG در مقایسه با DC، طی هفته های سوم (p<0.005)، چهارم و پنجم (0/001=p)، سطح گلوکز کاهش یافت. هیچ تغییری در مورد سطح انسولین در گروه های تحت تیمار با عصاره دیده نشد (p<0.05 در D0.2 و D0.4 با DC)، اما در گروه DG نسبت به DC، افزایش معنی داری (p<0.05) مشاهده گردید.
    نتیجه گیری
    عصاره ترکیبی مورد بررسی، دارای اثرات کاهنده قند خون در حیوانات دیابتی شده می باشد که این ترکیب در دوز پایین تر تاثیر بهتری دارد، اما مکانیسم این تاثیرات از طریق افزایش سطح انسولین صورت نمی گیرد.
    کلید واژگان: دیابت ملیتوس, گلوکز, صبر زرد, کرفس, هویج فرنگی, خرزهره, کور, انسولین}
    Mostafa Kazemian Mansurabad*, Mansour Ebrahimi, Marzieh Zamani, Reza Heidarifar, Hadis Rozmehgir
    Background And Objectives
    Use of non-chemical treatments (medicinal plants) is a novel approach in the treatment of diabetes. This study was conducted with the aim of determining the effect of combined hydroalcoholic extract of medicinal plants on the treatment of diabetes in normal and diabetic male rats and its comparison with the effect of glibenclamide.
    Methods
    Thirty-six male rats were randomly divided into six groups: normal control (NC)، diabetic control (DC)، diabetic rats received the plant extract at a dose of 0. 2g/Kg (D0. 2) and 0. 4g/kg (D0. 4)، and normal rats received 0. 2g/kg plant extract (N0. 2). The induction of diabetes was performed by intraperitoneal injection of a single dose of 60mg/kg of streptozotocin. Glucose level and weight were measured after injection of streptozotocin and 4-week gavage، and the insulin level was measured only at the end of the 5th week. Data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey’s test. The significance level was considered to be p<0. 05.
    Results
    The blood glucose level in D0. 2 group was significantly decreased (p<0. 005) from the third to fifth week، as compared to DC group. However، the decrease in D0. 4 group was only significantly observed during the last week of the study (p<0. 01). In the DG group، in comparison with the DC group، the glucose level decreased during the third (p<0. 005)، fourth and fifth weeks (p=0. 001). No changes were observed in the insulin level in groups treated with the extract (p>0. 05 DC vs. D0. 4، D0. 2)، but in DG group، a significant increase (p<0. 05) was observed، as compared with DC group.
    Conclusion
    The studied combined extract of medicinal plants has hypoglycemic effects in diabetic rats، which this combination has better effect in lower doses، but the mechanism of these effects is accomplished through increasing insulin levels.
    Keywords: Diabetes Mellitus, Glucose, Capparis spinosa L., Nerium oleander L., Aloevera, Daucus carota, Apium graveolens L., Insulin}
  • فاطمه خدایی، اعظم مصداقی نیا، غلامعلی حمیدی، مهدی نورالدینی*
    سابقه و هدف
    گیاه صبر زرد در طب سنتی برای کاهش فشار خون به کار می رود. هدف از این تحقیق بررسی اثر عصاره صبر زرد بر قدرت انقباضی آئورت تحریک شده با پتاسیم کلراید و مقایسه آن با اثر سدیم نیتروپروساید می باشد.
    مواد و روش ها
    تعداد 18 قطعه از آئورت سینه ای 9 سر موش صحرایی نژاد ویستار 250-300 گرمی به 3 گروه تقسیم شد. پاسخ های انقباضی آنها در حمام بافتی حاوی محلول کربس کربوژنه تحت کشش 2 گرم به صورت ایزومتریک ثبت شد. در طول آزمایش اثرات تجمعی حامل ژل (گروه اول)، عصاره صبر زرد (mg/ml50-5: گروه دوم)، و سدیم نیتروپروساید (μM 10-0001/0: گروه سوم) بر فعالیت انقباضی آئورت سینه ای تحریک شده با کلراید پتاسیم mM 20 بررسی شد.
    نتایج
    یافته های مطالعه نشان داد اگرچه عصاره صبر زرد دارای اثر کاهشی بر قدرت انقباض آئورت تحریک شده با کلرید پتاسیمmM 20 است، اما این اثر کمتر از تاثیر سدیم نیتروپروساید است (0/05>P).
    نتیجه گیری
    عصاره صبر زرد احتمالا از طریق کاهش قدرت انقباض عضلات صاف عروق منجر به کاهش فشار خون می شود و این اثر نسبت به تاثیر سدیم نیتروپروساید در غلظت های کاربردی کمتر است. هم چنین، عصاره صبر زرد می تواند به عنوان یک داروی بالقوه کاهش فشار خون مطرح شود.
    کلید واژگان: آئورت سینه ای, بافت ایزوله, موش صحرایی, عصاره آبی, صبر زرد, سدیم نیتروپروساید}
    Fatemeh Khodaei, Azam Mesdaghinia, Gholam Ali Hamidi, Mehdi Noureddini *
    Background
    Aloe vera is used in traditional medicine to treat hypertension. The purpose of this study was to examine the effect of the aqueous extract of Aloe vera (compared to Na+ nitroprusside) on the contraction of the rat isolated thoracic aorta precontracted with 20 mM potassium chloride.
    Materials And Methods
    In this study, 18 rings isolated from the thoracic aorta of 9 Wistar rats (250-300g) were divided into three groups. On the loaded tissue, a tension less than 2 g was applied which then was precontracted with potassium chloride (20mM) in organ bath containing the carbogen-Krebs solution. Changes in aorta contractility in response to cumulative application of vehicle (group I), extract (group II: 5-50 mg/ml) and Na+ Nitroprusside (group III: 0.0001-10 μM) were measured isometrically.
    Results
    The results showed that although Aloe vera has a decreasing effect on the contraction induced by potassium chloride (20mM), this effect was less than the cumulative effect of Na+ nitroprusside (P<0.05).
    Conclusion
    The possible antihypertensive mechanism of Aloe vera may be for reducing the contractility of vascular smooth muscle and this effect is weaker than the effect of nitroprusside. Hence, Aloe vera can be used as a potential drug for lowering the high blood pressure.
    Keywords: Thoracic aorta, Isolated tissue, Rat, Aqueous extract, Aloe vera, Na+ nitroprusside}
  • علیرضا ایوبی، آرش امیدی، رضا ولیزاده، امیر موسایی
    زمینه و هدف
    صبر زرد یا آلوئه ورا Aloe barbadensis)) و کلپوره (Teucrium polium)، در طب سنتی به عنوان داروی ضد دیابت استفاده می شوند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثرات عصاره گیاهان آلوئه ورا و کلپوره بر متابولیت هایی نظیر: گلوکز، کلسترول تام، LDL،HDL، VLDL کلسترول و تری گلیسرید در موش های صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
    روش تحقیق: در این مطالعه تجربی و مداخله ای، تعداد 40 سر موش صحرایی نر، به صورت تصادفی به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند و تیمارهای آزمایشی شامل: گروه شاهد، دیابتی (mg/kg50 استرپتوزوتوسین)، دیابتی+عصاره آلوئه ورا (mg/kg300)، دیابتی+کلپوره (mg/kg300) و دیابتی+ گلیبن کلامید (mg/kg5) به صورت خوراکی به مدت 14 روز اختصاص یافت. در روز پانزدهم، آزمایش خون گیری از قلب موش های صحرایی به عمل آمد و سرم نمونه ها جدا شد.
    یافته ها
    عصاره آلوئه ورا و کلپوره در موش های صحرایی دیابتی، توانست گلوکز خون را به طور معنی داری کاهش دهد (05/0P≤). غلظت کلسترول تام، HDL، VLDL کلسترول و تری گلیسرید، در گروه های دریافت کننده عصاره و داروی گلیبن کلامید در مقایسه با گروه دیابتی، به طور معنی داری پایین تر بود (05/0P≤). تیمار موش ها با آلوئه ورا و کلپوره در مقایسه با تیمار با گلیبن کلامید، تاثیر بیشتری در کاهش غلظت کلسترول تام خون نشان داد؛ درحالی که تیمار با کلپوره در مقایسه با تیمار با آلوئه ورا و گلیبن کلامید، اثرات کاهندگی کمتری بر روی تری گلیسرید سرم داشت. غلظت انسولین سرم، در حیوانات دیابتی مصرف کننده هر دو نوع عصاره در مقایسه با گروه دیابتی شاهد به طور معنی داری افزایش یافت.
    نتیجه گیری
    مصرف عصاره آلوئه ورا و کلپوره سبب بهبود ترشح انسولین و کاهش گلوکز و LDL کلسترول می گردد.
    کلید واژگان: دیابت, صبر زرد, کلپوره, پروفایل لپیدی, گلوکز, انسولین}
    Alireza Ayoubi, Arash Omidi, Reza Valizade, Amir Mousaei
    Background And Aim
    Aloe vera (Aloe barbadensis) and Teucrium (Teucrium polium) are used in traditional medicine as anti-diabetic herbs. The present study examined the effects of TP and aloe vera extracts on some metabolites like glucose، total cholesterol، LDL، HDL، VLDL and triglycerides in streptozotocin-induced diabetic Wistar rats.
    Materials And Methods
    In this experimental research، forty rats were randomly divided into five equal groups. Trials in the study included the control group، diabetics (50 mg/kg STZ)، diabetics+extract of Aloe vera (300mg/kg)، diabetics+Teucrium (300mg/kg)، and diabetics+glibenclamide (5mg/kg). All solutions were given orally for 14 days. Blood samples of the rats were derived from their hearts on the 15th day of the experiment and their serum was isolated.
    Results
    Blood glucose in diabetic rats significantly reduced by aloe vera and Teucrium extracts (P≤0. 05). It was found that concentration of total cholesterol، HDL، VLDL and triglycerides in rats receiving Aloe vera and Teucrium extracts and glibenclamide was significantly lower than diabetic rats (P≤0. 05). Aloe vera and Teucrium were more effective than glibenclamide in reducing blood cholesterol levels. Compared with Aloe vera and glibenclamidettreatment with Teucrium had less effect on serum triglycerides. Serum insulin levels in diabetic animals receiving the herbs extracts significantly increased in comparison with diabetic rats.
    Conclusion
    The use of Aloe vera and Teucrium extracts improve insulin secretion and reduce blood glucose and LDL
    Keywords: Diabetes, Aloe vera, Teucrium, Lipid profile, Glucose, Insulin}
  • فرشته جهدی، فریده اقدام پور، سمیه نقی زاده، معصومه خیرخواه، محسن تقی زاده
    اهداف
    درد ناشی از اپی زیوتومی کیفیت زندگی مادر را تحت تاثیر قرار می دهد. گیاه صبر زرد و گل همیشه بهار از روزگاران کهن برای درمان بیماری های مختلف به کار رفته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر پماد گیاه صبر زرد و پماد گل همیشه بهار بر شدت درد زخم اپی زیوتومی در مقایسه با روتین بیمارستان (بتادین) انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه کارآزمایی بالینی، از مهر تا آذر 1389 در بیمارستان لولاگر تهران اجرا شد. 111 زن نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان، برای زایمان طبیعی که اپی زیوتومی شده بودند به روش نمونه گیری تصادفی مستمر انتخاب شدند. بعد از کسب رضایت نامه آگاهانه کتبی و توضیح محرمانه بودن پژوهش، نمونه ها قبل از زایمان به روش تخصیص تصادفی سیستماتیک مستمر در یکی از 3 گروه مصرف کننده پماد گیاه صبر زرد، پماد گل همیشه بهار یا کنترل قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه مشخصات فردی، عوامل جمعیت شناختی و عوامل مامایی و نوزادی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون آنووا، مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    میانگین شدت درد قبل از مداخله (850/0=p)، 4 ساعت پس از مداخله (622/0=p) و 8 ساعت پس از مداخله (107/0=p) در سه گروه اختلاف معنی داری نشان ندادند. میانگین شدت درد 5 روز پس از اپی زیوتومی اختلاف معنی داری نشان داد. بین میانگین تعداد مسکن مصرفی روز سوم، چهارم و پنجم بعد از زایمان بین سه گروه اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    استفاده از پماد گیاه صبر زرد و گل همیشه بهار شدت درد زخم اپی زیوتومی و میزان نیاز به مسکن را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
    کلید واژگان: اپی زیوتومی, درد, صبر زرد, گل همیشه بهار, تسکین درد}
    Jahdie F., Egdampour, Naghizadeh S., Kheyrkhah M., Tagizade M
    Aims
    The pain resulting from episiotomy affects mother’s quality of life. Aloe vera and Calendula persica have been used for a long time to cure different diseases. The purpose of this study was to investigate the effect of Aloe vera and Calendula ointments on episiotomy incision’s pain intensity compared with that of hospital routine care (Betadine).
    Methods
    This clinical trial was conducted from October to December, 2010 in Lolagar hospital in Tehran, Iran. 111 primiparous women, referred to the hospital for normal delivery, who were episiotomized, were selected using random allocation sampling method. After obtaining informed written consent and explaining the privacy of the research, subjects were assigned to one of the three groups of those who used Aloe vera ointment, those who used Calendula ointment and control group, before delivery. The data collection instrument was a questionnaire which included personal profile, demographic factors, and midwifery and neonatal factors. Data was analyzed using SPSS software 16 and ANOVA and chi-square tests.
    Results
    Mean pain intensity before intervention (p=0.850), four hours after intervention (p=0.622) and 8 hours after intervention (p= 0.107) did not reveal any significant difference in three groups. Mean pain intensity, five days after the episiotomy showed a significant difference. There was a significant difference between the number of sedatives taken in third, fourth and fifth days after delivery among three groups.
    Conclusion
    Using Aloe vera and Calendula persica ointment significantly reduces the intensity of the pain resulting from episiotomy and the need to sedative.
    Keywords: Episiotomy, Pain, Aloe vera, Calendula persica, Analgesia}
  • مهرزاد جعفری برمک، ذبیح الله خاکسار
    زمینه و هدف
    بیضه یکی از بافت های مهم در سیستم تولیدمثلی نر است که دیابت می تواند بر روی آن اثر داشته باشد. صبر زرد می تواند قندخون را کاهش دهد. هدف این مطالعه بررسی اثر صبرزرد بر بافت بیضه جنین موش های صحرایی بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی30 سرموش صحرایی ماده به طور تصادفی به سه گروه مساوی آزمون، کنترل دیابتی و کنترل طبیعی تقسیم شدند. پس از تزریق داخل صفاقی50 میلی گرم بر کیلوگرم استرپتوزوتوسین به گروه های دیا بتی وآزمون، به منظور جفت گیری، موش های ماده24 ساعت در مجاورت موش نر در قفسه ای جداگانه قرار گرفتند. پس از تشخیص بارداری به گروه آزمون 400 میلی گرم بر کیلوگرم از عصاره هیدروالکلی صبرزرد و به گروه کنترل نرمال و دیابتی آب مقطر از طریق دهان خورانده شد. بعد از 20 روز جنین ها خارج و در فرمالین 10 درصد تثبیت شدند. پس از پردازش بافتی و قالب گیری، مقاطع 5 میکرونی تهیه و با رنگ هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی شدند و تغییرات بافت بیضه بررسی گردید. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    میانگین وزن، قطر لوله اسپرم ساز، تعداد سلول های اسپرماتوگونی، سرتولی و لیدیگ بافت بیضه در موش های صحرایی، هر سه گروه تفاوت معنی داری داشت(05/0p<).
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد عصاره هیدروالکلی عصاره صبرزرد باعث افزایش تعداد سلول های اسپرماتوگونی، سرتولی و لیدیگ بیضه در موش های دیابتی می شود.
    کلید واژگان: صبر زرد, دیابت, بیضه}
    Background and Aim
    Testis is an important organ of the male reproductive system and its structure could be influenced by diabetes. Aloe Vera has a hypoglycemic effect; thus, the present study evaluates the effect of Aloe Vera on the testis tissue of a 20-day embryo of rat born from a diabetic mother.
    Methods
    Thirty female Sprague Dawley rats were randomly divided into three groups, subsequently; two groups were injected with streptozotocin (50 mg/kg/IP) and the males were placed next to female rats in a separate cage in order to mate. One group of rats received aloe vera extract (400 mg/kg), orally, in gestational age during while others were giving distilled water. After 20 days, rats were sacrificed and their embryos were removed and fixed by 10% formalin. The embryos were processed and embeded in paraffin. Five µm sections were made and stained by hematoxyline- eosin and cellular alteration of testis was evaluated. Data were analyzed using one-way ANOVA.
    Results
    Mean of body weight, seminiferous tubules diameter, spermatogonia numbers, leydig cells and sertoli cells were significantly different in all groups (p<0.05).
    Conclusion
    The present study demonstrated that Aloe Vera extract can increase the spermatogonium, Leydig and Sertoli cells in diabetic rats.
    Keywords: Aloe vera, Testis, Diabetes}
  • منیر جدیدالاسلامی، مهدی عباس نژاد، محمدرضا شهرکی
    زمینه و هدف
    صبر زرد، بومی آفریقای شمالی است و در ترکیه نیز کشت می شود. با توجه به خواص طبی، این گیاه مدت ها است که در سرتاسر دنیا استفاده می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر تعامل صبر زرد و گلیبن کلامید بر قند خون، متابولیسم لیپیدها و آزمایش های عملکرد کبد در موش های صحرایی نر دیابتیک شده با استرپتوزوتوسین بوده است.
    مواد و روش ها
    این مطالعه تجربی برروی 40 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار آلبینو در دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. حیوانات مورد آزمایش به 5 گروه تقسیم گردیدند. (یک گروه کنترل و 4 گروه آزمایشی). گروه های آزمایشی با استرپتوز وت وسین (65 میلی گرم بر کیلوگرم- درون صفاقی) دیابتیک شدند. گروه های دیابتیک به جز گروه کنترل دیابت ی به ترتیب روزانه مقادیر 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره صبر زرد، 5 میلی گرم بر کیلوگرم گلیبن کلام ید، 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره صبر زرد همراه با 5 میلی گرم بر کیلوگرم گلیبن کلام ید را از طریق گاواژ به مدت 4 هفته دریافت نمودند. در پایان دوره در شرایط ناشتا، خونگیری انجام شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که سطح قند خون، تری گلیسرید، کلسترول، LDL، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز در گروه های آزمونی نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش معنی دار داشت (05/0 p<) اما HDL تغییر معنی دار نشان نداد. مقادیر الکالین فسفاتاز در گروه های دریافت کننده گلیبن کلام ید و دریافت کننده گلیبن کلام ید +عصاره صبر زرد افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد سالم نشان داد (05/0 p<).
    نتیجه گیری
    این تحقیق نشان داد که تعامل عصاره صبر زرد و گلیبن کلام ید موجب کاهش قند خون، تری گلیسرید، کلسترول، LDL، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز می گردد اما اثر تعامل، از اثری که صبر زرد به تنهایی اعمال می کند بزرگتر نیست و این اثرات احتمالا ناشی از تاثیر آن بر متابولی س م گلو ک ز بوده و سازوکار دقیق آن نیاز به مطالعه بیشتر دارد.
    کلید واژگان: صبر زرد, لیپوپروتئین, گلیبن کلام ید, دیابت, استرپتوزوتوسین}
    M. Jadidoleslami, M. Abbasnejad, M.R. Shahraki
    Background And Objectives
    Aloe vera is native to North Africa, and is also cultivated in Turkey. Aloe has long been used all over the world for its various medicinal properties. The aim of this study was to measure the interaction effect of Aloe vera and glibenclamid on blood glucose, LFT and lipid metabolism in streptozotocine-induced diabetic male rats.
    Materials And Methods
    This experimental study was carried out on 40 wistar Albino male rats in Zahedan University of Medical Sciences. Animals were divided into five groups, one as control (intact), and the others as experimental groups. Rats in the experimental groups were made diabetic by streptozotocin injection (65mg/kg-IP). The diabetic groups, except one (diabetic control), received 400 mg/kg aloe vera extract, 5mg/kg glibenclamid and 400 mg/kg Aloe vera extract with 5 mg/kg glibenclamid daily for 4 weeks by gavages respectively. At the end of experiement fasting blood samples were collected from all groups.
    Results
    The results showed that FBS, TG, Ch, AST, ALT levels in the experimental groups were significantly decreased in comparison with those in the control group (p<0.05). There was no significant difference on HDL level. In addition, Alk.P level in glibenclamid alone and glibenclamid + Aloe vera groups were significantly increased in comparison with the control group (p<0.05).
    Conclusion
    The results of this research indicate that interaction of Aloe vera aqueous extract and glibenclamid decrease blood glucose, TG, Ch, LDL, AST and ALT levels. However, the effect of Aloe vera extract in combination was not greater than the effect of Aloe vera extract alone. These findings may be due to the effects of Aloe vera and glibenclamid on glucose metabolism. Further research is suggested to study the exact mechanism of them in diabetic rats.
  • مهرداد شریعتی، مختار مختاری، صدف رستگار
    زمینه و هدف
    با توجه به ویژگی های گیاه صبر زرد در کاهش میل جنسی، اختلال در قاعدگی و کاربردهای گسترده آن، اطلاعات اندکی در مورد تاثیر عصاره الکلی این گیاه بر عملکرد محور هیپوفیز – گناد وجود دارد. بنابراین در تحقیق حاضر، تاثیر احتمالی عصاره گیاه صبر زرد بر فرآیند باروری موش صحرایی جنس نر بررسی شد.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به صورت تجربی بر روی 45 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار انجام شد. موش ها به پنج گروه کنترل، شاهد و سه گروه تجربی تقسیم شدند. عصاره الکلی به روش پرکولاسیون تهیه و با مقادیر mg/kg 150 و 100، 50 به هر موش و به مدت 21 روز به صورت خوراکی داده شد. گروه شاهد فقط آب مقطر و الکل دریافت نمود و گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد. از تمام گروه ها در پایان روز بیست و یکم خون گیری مستقیم از بطن به عمل آمد. از نمونه های خونی جمع آوری شده برای اندازه گیری غلظت سرمی هورمون های LH، FSH و تستوسترون استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش LSD و آزمون توکی ارزیابی شد.
    یافته ها
    غلظت هورمون FSH در گروه های تجربی متوسط و حداکثر به ترتیب 51/369/2 و 85/415/2 بود که نسبت به گروه کنترل (16/211/3) کاهش معناداری را نشان داد. غلظت هورمونی تستوسترون نیز در گروه های تجربی متوسط و حداکثر به ترتیب 41/318/6 و 27/592/3 بود که نسبت به گروه کنترل (19/785/6) کاهش معنا داری را نشان داد. غلظت هورمون LH در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تغییر معنا داری نداشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده احتمالا عصاره آلوئه ورا با دارا بودن ترکیباتی نظیر P– کوماریک اسید، آلوئه امودین، بتاسیتوسترول و اسکوربیک اسید، خاصیت ضد گنادوتروپینی و ضد آندروژنی داشته و می تواند باعث اختلال در ترشح هورمون های گنادوتروپین(FSH) و تستوسترون گردد.
    کلید واژگان: صبر زرد, گنادوتروپین, تستوسترون, موش صحرایی, آلوئه ورا}
    Mikhtar Mokhtari, Mehrdad Shariati, Sadaf Rastegar
    Background and
    Purpose
    While aloe vera has the capability of reducing libido regulating menstruation and being widely used there is scarce information on the effect of its alcoholic extract on the functions of pituitary-gonad axis. Therefore the present study aims at investigating the effect of Aloe vera alcoholic extract on spermatogenesis in male rat. Methods and Materials: In this experimental; study 45 male Wistar rats were divided in to five groups including 1 control 1 sham and three experimental groups. Each rat in the experimental groups was treated orally with 50 100 and 150 (mg/kg) doses of Aloe vera alcoholic extract for twenty one days after the extract was prepared via percolation. The sham group received distilled water and alcohol; while control rats received nothing. After twenty one days blood samples were taken from each group directly from ventricles. Blood samples were used to measure the concentration changes of LH FSH and testosterone hormones. Obtained data were statistically analyzed using Tukey test and LSD.
    Results
    Concentrations of FSH in the average and maximum experimental groups (2.963.51 and 2.154.85 respectively) significantly reduced in comparison with the control group (3.112.16). Also concentrations of testosterone in the average and maximum experimental groups (6.183.41 and 3.925.27 respectively) significantly reduced in comparison with the control group (6.857.19). However no significant changes were observed in the concentrations of LH across experimental and control groups.
    Conclusion
    Based on the results Aloe vera extract probably has anti-gonadotropin and antiandrogenic characteristics because of beta-sitosterol ascorbic acid P-coumaric acid coumarin and aloe emodin. It can cause disorders in the secretion of gonadotropin hormone (FSH) and testosterone.
    Keywords: Aloe Vera, Gonadotropin, Testosterone, Rat}
  • ویکتوریا بیگی بروجنی
    مقدمه
    امروزه درمان زخم های مزمن و درمان آنها یکی ازپر هزینه ترین مسائل حل نشده سلامتی هستند. در حال حاضر روش های درمان زخم های مزمن شامل تمیزکردن زخم، درمان آنتی بیوتیکی و گاهی جدا کردن بافتهای اسیب دیده با روش جراحی است که در مواردی مثل زخم دیابتی و زخم بستر سریعترین و موثرترین روش است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه اثر ژل گیاه صبر زرد بر کیفیت بهبود و کاهش مدت زمان بهبودی زخم مزمن است.
    مواد و روش ها
    تعداد 30 نفر از افرادی که قبلا تحت درمانهای رایج قرار گرفته بودند اما پاسخ درمانی ندیده بودند از بین مراجعین به کلینیک های مختلف یا بیمارستان به روش غیر تصادفی انتخاب شدند و سپس به درمان روزانه 2 تا 3 بار ژل صبر زرد 2% به فرم موضعی بر روی زخمهای مزمن پرداخته شد. با توجه به استاندارد زمانی برای درمان زخم های نارسایی عروقی حداکثر 3 ماه برای و برای درمان زخم بستر حداکثر یک ماه در نظر گرفته شد وهر 2 هفته یکبار زخمها ویزیت شدند. سپس اطلاعات مربوط به بیماران با مشاهده و تکمیل پرسشنامه جمع آوری شد. نوع مطالعه آینده نگر و مقطعی بود. گروه تجربی قبل از شروع درمان با صبر زرد به عنوان گروه شاهد نیز در نظر گرفته شد و به مطالعه زوجی یبن خود موارد پرداخته شد.
    یافته ها
    از بین 30 مورد، 27 مورد (90%) پاسخ کامل به درمان و10% عدم پاسخ داشتند. متوسط زمانی مورد نیاز برای پاسخ کامل به درمان 25/31 روز بود که حداکثر زمان مربوط به بهبود زخم بستر با زمان حداکثر 90 روز و متوسط زمان 1/58 روز برای زخمهای بستر و کمترین زمان بهبودی مربوط به زخمهای جراحی با زمان حداقل 3 روز و متوسط زمانی 11 روز بود. در بررسی فراوانی نوع بهبود نهایی زخم با درمان سرپائی و بستری، سن، جنس، وجود یا عدم وجود بیماری زمینه ای، عمق و سطح زخم تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما تفاوت معنی داری در مدت زمان لازم برای کاهش قرمزی، تورم، ترشح و ترمیم کامل زخم مشاهده شد.
    بحث و نتیجه گیری
    در کل چنین به نظر می رسد که ژل گیاه صبر زرد در کیفیت و سرعت بهبود زخم نسبت به درمان رایج بسیار موثرتر و کم هزینه تر است.
    کلید واژگان: صبر زرد, زخم مزمن}
  • مرتضی جراحی، مهدی زاهدی خراسانی، مسعود آجورلو، عباسعلی طاهریان
    زمینه و هدف
    گیاه صبر زرد به طور سنتی در ترمیم زخم استفاده می شود. با این وجود اثرات آن تاحدودی متفاوت و گاهی متناقض است. این مطالعه به منظور تعیین اثر موضعی ژل صبر زرد بر ترمیم زخم برشی پوست در موش صحرایی انجام گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر (250- 200 گرم) از نژاد ویستار به طور تصادفی در گروه های کنترل کاذب، کنترل و دو گروه درمانی تقسیم شدند. برشی به طول 3 سانتی متر و به ضخامت درم بر روی پوست پشت (خط وسط) حیوانات تحت بیهوشی عمیق ایجاد شد. برای گروه کنترل کاذب هیچ درمانی صورت نگرفت. گروه کنترل، کلد کرم موضعی را دو بار در روز (از شروع آزمایش تا بسته شدن کامل زخم) و گروه درمان ژل صبر زرد 25درصد و 75درصد را به طور مشابهی دریافت نمودند. برای محاسبه درصد بهبود زخم، اندازه گیری مساحت زخم در روزهای 2، 4، 6، 8، 10، 12، 14 و 16 بعد از انجام برش زخم صورت گرفت.
    یافته ها
    پیشبرد ترمیم زخم در گروه درمانی ژل صبر زرد با غلظت 25 درصد در روز 12 و در گروه درمانی ژل صبر زرد با غلظت 75درصد در روزهای 8، 10 و 12 در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که تجویز موضعی ژل صبر زرد روند ترمیم زخم برشی در موش صحرایی را تسریع می کند و این ترمیم با غلظت ژل ارتباط دارد.
    کلید واژگان: ترمیم, زخم, پوست, صبر زرد, موش صحرایی}
    Morteza Jarrahi, Mahdi Zahedi Khorasani *, Masoud Ajorloo, Abbas Ali Taheriayn
    Background And Objective
    Aloe barbadensis Miller plant was used for treatment of wound healing in traditional medicine. However it has different and sometimes contradictory effects. In this study the effect of Aloe barbadensis Miller gel on skin incisional wound healing in Rat was investigated.
    Materials And Methods
    In this experimental study, forty male wistar Rats were randomly divided into 4 experimental groups including: sham operated, control and two treatment groups. Under deep anesthesia, an incision (3cm, full thickness) was made over skin of the back in Rats. The animals of sham group received no treatment. Control group received topical cold cream twice per day (from beginning to end of experiment) and treatment group's similarliy received topical Aloe barbadensis Miller gel mixed with cold cream (25% and 75%). For computing the percent of wound healing, the area of wound measured at the days 2, 4, 6, 8, 10, 12, 14 and 16 after beginning of experiments.
    Results
    Aloe barbadensis Miller gel at concentration 25% and 75% significantly improved wound healing at 12th day and 8, 10 and 12th days, respectively in comparison with control group.
    Conclusion
    This study indicated that local administration of Aloe barbadensis Miller gel, accelerate the skin incisional wound healing in Rat. This healing is related to the gel concentration.
    Keywords: Incisional wound healing, Skin, Aloe barbadensis Miller gel, Rat}
  • فرزانه مالکی*، فرزانه دلگشایی، محمدرضا خاکزاد، محمد وجدان پرست، بهیه ظریف ذاکریان
    زمینه و هدف
    درماتیت تماسی بیماری شایعی است که حدود 5/4% جمعیت عمومی را مبتلا می کند و درمان های عمده آن بر پایه نرم کننده ها و کورتیکواستروئیدهاست و ارتشاح سلولی عمدتا از نوع منونوکلئرها بخصوص لنفوسیت های Thelper است. هدف از این مطالعه رویکرد مجدد به صنعت گیاهان دارویی با پشتوانه علوم جدید و بررسی تاثیر عصاره الکلی چهارگیاه حنا، بابونه، سدر و صبر زرد بر درماتیت تماسی تجربی در موش است.
    روش کار
    در یکpilot study به روش تجربی ابتدا70 سر موش سوری نژاد ENMARY به وزن تقریبی gr10±50 به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و پس از تراشیدن پشت گوش چپ آنها با خود تراش در دو نوبت (روزهای صفر و یک) با محلول DNCB (Dinetro Chloro Benzene) به مقدار 400 میکرو لیتر آغشته شد. در روزهای 10 و 14 نیز همان مقدار از محلول DNCB را بر روی گوش چپ حیوان مالیده و همزمان شاهد (روغن زیتون در حلال استون) بر روی گوش راست حیوان تماس داده شد. سپس در زمان های 2، 10، 24، 48، 72، 96، 120 و 150 ساعت پس از تماس دوم، موش ها را با اتر کشته و گوش ها را از قاعده قطع نموده و نمونه های آسیب شناسی تهیه و جهت بررسی ارتشاح سلولی به آسیب شناسی فرستاده شد. در مرحله دوم عصاره الکلی چهار گیاه مورد نظر تهیه و سپس کرم های 4% در پایه coldcream تهیه و با توجه به نتایج مرحله اول که حداکثر زمان ارتشاح لنفوسیت ها را 120 ساعت نشان داده بود داروها را روزی دو نوبت به فاصله 12 ساعت به مدت 7 روز بر روی گوش 40 حیوان در 4گروه 10تایی در محل درماتیت مالیده روز هشتم گوش ها را قطع و بررسی آسیب شناسی انجام شد. دو گروه 10تایی به عنوان شاهد در نظر گرفته شدند در یک گروه coldcream و در گروه دوم هیچ دارویی مالیده نشد.60 موش در مرحله دوم انتخاب و مجموعا 130 موش مورد مطالعه قرار گرفتند.
    یافته ها
    کاهش ارتشاح لنفوسیت ها پس از 7 روز تجویز دارو با بابونه 66/7% (0/02=p)، سدر 50% صبر زرد 12/5% و حنا صفر درصد مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    بابونه با توجه به پاسخ قوی تر 66/7% بهترین اثر را در بهبود ضایعات درماتیت تماسی داشته است.
    کلید واژگان: درماتیت تماسی, دی نیترو کلرو بنزن, بابونه, سدر, حنا, صبر زرد}
    Maleki F., Delgoshaee F., Khakzad Mr, Wejdanparast M., Zakerian Bz
    Background and Objectives
    Contact Dermatitis (C.D) is a common condition and 5.4% of population are suffering from it. Main treatments are based on emollients and corticosteroids and in C.D cellular infiltration are mononuclears chiefly T. helper lymphocytes. The aim of this study was to have a new approach to herbals with new science covering and study the efficacy of alcoholic extracts of 4 herbals: henna, camomile cedar and aloevera in experimental C.D on mice.
    Methods
    In a pilot experimental study first we chose 70 mice (ENMARY race, 50±10gr weight as case group, then we shaved behind of their left ears (at the days 0 and 1) and rubbed DNCB 400 mg/ml on the skin.At the 10th and 14th day the same amount of DNCB again was rubbed on the left ear. On the right ear the same amount of olive oil in Acetone dissolver was rubbed,as control group. Then at the times of 2, 10, 24, 48, 72, 96, 120, 150 hrs after the 2nd contact, the mice were killed with Ether, cutting the ears from base and prepared pathological sections for study of cellular infiltration. In second stage alcoholic extracts of 4 plants were prepared, then herbal cream with 4% concentration in cold cream as pallish cream were made, with considering the results of first stage that showed the maximal infiltration was at 120 hr after contact, the creams were rubbed every 12hr for 7 days on 40 mice in 4 groups that had been sensitized before with DNCB. 2 groups (20 mice) were considered as control (10 mice received no drugs and 10 mice received cold cream). 60 mice were chosen in the second phase and in general 130 mice were investigated.
    Results
    lymphocytic infiltration reduced after 7 days application of drugs for camomile group about 66/7%, cedar 50%, alaevera 12/5% and henna 0%
    Conclusion
    Camomile chammazolen, Inositol had the best response (66/7% severe response) on improvement of contact dermatitis (P=0.02).
    Keywords: Contact Dermatitis, DNCB, Camomile. Cedar, henna, aloevera}
  • منیر جدیدالاسلامی، مهدی عباسی نژاد، محمدرضا شهرتی
    مقدمه
    صبر زرد از گیاهان دارویی است که برای درمان التهاب، بهبود سوختگی و تقویت سیستم ایمنی مورد استفاده قرار می گیرد. امروزه به دلیل عوارض جانبی کمتر و ارزان تر بودن گیاهان دارویی، مصرف آنها رو به افزایش است. هدف این مطالعه بررسی اثر صبرزرد بر قند خون، لیپیدها و لیپوپروتئین ها درموش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
    روش ها
    جمعیت مورد مطالعه شامل 56 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار آلبینو با وزن 150-200گرم بودند. حیوانات مورد آزمایش به7 گروه تقسیم گردیده که 6 گروه آنها با استرپتوزوتوسین (IP-Kg/mg65) دیابتیک شدند. پس ازیک هفته، خونگیری جهت اندازه گیری قندخون ناشتا به منظور دیابتی شدن حیوانات انجام گرفت. گروه های دیابتیک به جز گروه کنترل دیابتی روزانه به ترتیب مقادیر(mg/kg100،200،300و400) عصاره صبرزرد وmg/kg5 گلیبن کلامید را از طریق گاواژ به مدت 4 هفته دریافت نمودند. درپایان دوره درشرایط ناشتا،خونگیری جهت اندازه گیری قند خون، لیپیدها و لیپوپروتئین های سرم انجام شد.
    یافته ها
    نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که فقط دوزmg/kg400 صبرزرد و mg/kg 5 گلیبن کلامید موجب کاهش معنی دار قند (به ترتیب،12/23 ±62/162و51/26±37/193) گردید. همچنین دوزهای mg/kg200،300،400 صبرزرد و mg/kg5 گلیبن کلامید موجب کاهش معنی داری درغلظت تری گلیسیرید وکلسترول نسبت به گروه کنترل دیابتیک گردیدند. تمامی دوزهای صبرزرد و گلیبن کلامید موجب کاهش LDL شدند اما اثری بر HDL نداشتند.
    نتیجه گیری
    نتایج این تحقیق نشان می دهد که عصاره صبرزرد موجب کاهش قند، کلسترول، LDL و TG می گرددکه شناخت دقیق آن نیاز به مطالعه بیشتری دارد.
    کلید واژگان: صبر زرد, قند خون, دیابت, کلسترول, تری گلیسیرید, لیپوپروتئین}
    Monir Jadidoleslami, Mehdi Abbas Nejad *, Mohammad Reza Shahraki
    Background
    Aloe vera is a herbal plant being used as an anti-inflammatory agent, burning recovery as well as immune system boosting agent. The aim of this study was to evaluate the effects of Aloe vera on blood glucose, lipids and lipoproteins in streptozotocin-induced diabetic male rats.
    Methods
    This study was carried out on 56 male rats, weighing 150-200 gr. Animals are divided into 7 groups (one control and six test groups). Diabetes were induced in test groups via streptozocin (65mg/ kg-IP). After a week, blood samples analyses for FBS. All diabetic groups, except the control one, were taken 100,200,300,400 mg/kg Aloe vera extract and 5mg/kg glibenclamid by gavages for a period of 4 weeks, respectively. After this period fasting blood samples were collected from all groups.
    Results
    The results showed that the FBS decreased in groups that received 400mg/kg and glibenclamid (respectively,162/62±23.12and193.37±26.51). In addition, 3-6 groups showed decrease TG and Cholesterol level in comparison with those of control groups. In all groups which received Aloe vera and glibenclamid, LDL level were significantly decreased in comparison with control groups but HDL level had no change.
    Conclusion
    The results of this research indicate that Aloe vera aqueous extract lead to decreased Blood glucose, Cholesterol, LDL and TG levels. Further studies is suggested for exact mechanism of Aloe vera in diabetic rats.
    Keywords: Aloe vera, Blood Glucose, Diabetes, Cholesterol, Triglyceride, Lipoprotein}
  • داراب یزدانی، محمدباقر رضایی، سعید کیانبخت، سجاد خسروانی
    گیاه صبر زرد دارویی با نام علمی Aloe vera از جمله گیاهان دارویی با ارزش در دنیا است. صبر زرد بومی مناطق گرم و خشک است که در استان های جنوبی کشور (استان بوشهر و استان هرمزگان) در فضای باز و در برخی مناطق دیگر کشور در گلخانه کاشت می شود. در حال حاضر محصولات مختلفی از این گیاه در صنایع مختلف غذایی، آرایشی و بهداشتی و دارویی در دنیا تولید و عرضه می شود. هم اکنون محصولات متنوعی از این گیاه از جمله نوشابه و محصولات آرایشی و بهداشتی وارد کشور می شود. علی رغم اینکه گیاه صبر زرد با اقلیم جنوبی کشور سازگار است و به خوبی در مناطق محروم کشور (استان های جنوبی) که دارای منابع آبی فقیری هستند قابل پرورش است توجه به این گونه و توسعه کاشت و ایجاد صنایع فراوری آن در این مناطق می تواند گام مهمی در جهت ایجاد اشتغال و بهره وری مناسب از اراضی فقیر کشاورزی باشد.
    کلید واژگان: صبر زرد, Aloe vera}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال