به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « متی مازول » در نشریات گروه « پزشکی »

  • مهناز محمدی*، زینب رضایی، زهرا جمشیدی، الهه طاهری، مختار مختاری
    مقدمه

     کم کاری غده تیرویید در بین بیماری های غدد درون ریز شایع ترین بیماری پس از دیابت است. در کم کاری غده تیرویید، سطح ترشح هورمون های تنظیم کننده سوخت و ساز کاهش می یابد. هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره هیدروالکلی زنجبیل به عنوان داروی بالا برنده سوخت و ساز بر میزان گلوکز خون در موش های صحرایی هیپوتیروییدیسم و نرمال می باشد.

    مواد و روش ها

    تعداد 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 6 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل ماده ای دریافت نکرد، گروه شاهد، mL 1/ 0 محلول سالین، به مدت 24 روز دریافت کردند، گروه تجربی 1 با دریافت متی مازول به مقدار mg/Kg 60 به مدت 24 روز، دچار هیپوتیروییدیسم شدند. گروه تجربی 2 عصاره هیدروالکلی زنجبیل را به مقدار mg/kg 400 و گروه تجربی 3 و 4 با دریافت متی مازول به مقدار  mg/Kg 60 و همزمان عصاره هیدروالکلی زنجبیل را با دوزهای  mg/kg 200 و 400 به مدت 24 روز دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین تزریق، نمونه های خون از قلب آن ها جمع آوری شد. میزان گلوگز خون با دستگاه اتوآنالایزر اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

    میزان گلوکز خون در گروه تجربی 1 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت که پس از بکارگیری عصاره هیدروالکلی زنجبیل در گروه های تجربی 3 و 4 کاهش معناداری را نشان داد (05/0>P).

    بحث و نتیجه گیری

    بر اساس این نتایج می توان پیش بینی کرد که مصرف زنجبیل، میزان گلوکز خون را در بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید کاهش می دهد.

    کلید واژگان: کم کاری غده تیروئید, متی مازول, زنجبیل, گلوکز}
    Mahnaz Mohammadi*, Zeinab Rezaei, Zahra Jamshidi, Elahe Taheri, Mokhtar Mokhtari
    Background

    Hypothyroidism among patients with endocrine glands is the most common disease after diabetes. In hypothyroidism, the secretion of the hormone that regulates the metabolism is reduced. This study aimed to investigate the effect of hydro-alcoholic ginger extract as the drug to increase the metabolism on the amount of glucose in normal and hypothyroidism rats.

    Materials and Methods

    To perform this test, 60 male Wistar rats were divided into six groups, and the control group did not receive any material. The controls received 0.1 mL of saline solution for 24 days. The experimental group 1 received 60 mg/kg of methimazole for 24 days. The experimental group 2 received ginger hydroalcoholic extracts of 400 mg/kg, experimental groups 3 and 4 received methimazole 60 mg/kg and simultaneously ginger hydroalcoholic extract with doses of 200 mg/kg and 400 mg for 24 days, respectively. Moreover, 48 h after the first injection, anesthesia was performed using ether, and the blood sample of their heart was collected. The amount of glucose was measured by an autoanalyzer machine. The collected data was analyzed in SPSS software using ANOVA.

    Results

    There was a significant increase in the amount of glucose in the blood sample of experimental group 1, compared to the control group. A significant decrease was observed in groups 3 and 4 after using hydro-alcoholic ginger extract.

    Conclusion

    Based on the results, it can be predicted that using ginger can decrease the amount of glucose in the blood of patients with hypothyroidism.

    Keywords: Ginger, Glucose, Hypothyroidism, Methimazole}
  • سید محمود سجادی جزی، فرشاد شریفی، مهدی ورمقانی، حمیدرضا آقایی میبدی، فرشاد فرزادفر، وحید حق پناه، باقر لاریجانی*
    مقدمه

    هدف از این مطالعه استفاده از داده های دارویی جهت تعیین شیوع پرکاری تیرویید بالینی در سطح ملی و استانی است.

    روش ها

    داده های فروش کشوری داروهای ضدتیروییدی (متی مازول و پروپیل تیوراسیل) از آمارنامه ی دارویی سال 1393 که توسط سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت منتشر می شود استخراج شد. سپس با استفاده از داده های نسخ تامین اجتماعی و خدمات درمانی سال 1393، نسبت های داروهای ضدتیروییدی تجویز شده برای هر گروه سنی-جنسی در هر استان و همچنین دوز تعریف شده روزانه داروهای مورد نظر استخراج شد. همچنین با استفاده از مرور نظام مند و انجام متاآنالیز در مطالعات انجام شده در پرکاری تیرویید بالینی در ایران، میزان تجویز داروهای ضدتیروییدی استخراج گردید. در نهایت با ترکیب داده های فوق شیوع پرکاری تیرویید بالینی در هر گروه سنی-جنسی در هر استان و در سطح ملی محاسبه شد.

    یافته ‏ها

    شیوع (فاصله ی عدم قطعیت 95 درصد) پرکاری تیرویید بالینی در سال 1393 در کشور 32/0 (51/0-21/0) درصد محاسبه شد که 44/0 (68/0-29/0) درصد در زنان و 2/0 (33/0-12/0) درصد در مردان بود. در بین استان ها کمترین شیوع مربوط به استان سیستان و بلوچستان با 24/0 (38/0-16/0) درصد و بیشترین شیوع مربوط به استان گیلان با 38/0 (6/0-24/0) درصد بود.

    نتیجه گیری

    شیوع به دست آمده در این مطالعه با مطالعات انجام شده در جهان و ایران مطابقت داشت و لذا می توان نتیجه گرفت که داده های دارویی منبع خوبی جهت تعیین شیوع بیماری های مزمن در بیماری هایی که داروهای اختصاصی دارند، هستند.

    کلید واژگان: پرکاری تیروئید, شیوع, متی مازول, پروپیل تیوراسیل}
    Sayed Mahmoud Sajjadi-Jazi, Farshad Sharifi, Mehdi Varmaghani, Hamidreza Aghaei Meybodi, Farshad Farzadfar, Vahid Haghpanah, Bagher Larijani*
    Background

    The aim of this study was to estimate the prevalence of clinical hyperthyroidism at the national and sub-national levels using the claims data.

    Methods

    National anti-thyroid medications (methimazole and propylthiouracil) sales data in 2014 were extracted from pharmaceutical sales data that were reported by Iranchr('39')s Food and Drug Administration (FDA). By using prescriptions data of Social Security Insurance Organization (SSIO) and Medical Services Insurance Organization (MSIO) in 2014, age-sex-province proportions of drug consumptions and Defined Daily Dose (DDD) of anti-thyroid medications were calculated. Moreover, by systematic review and meta-analysis of published literatures in hyperthyroidism in Iran, the prescription rate of anti-thyroid medications was calculated. Finally by using the whole data, the prevalence of clinical hyperthyroidism was estimated in each age and sex groups in national and provincial levels.

    Results

    The prevalence (95% confidence interval) of clinical hyperthyroidism in Iran in 2014 is 0.32% (0.21-0.51%); 0.44% (0.29-0.68%) in females and 0.2% (0.12-0.33%) in males. Among provinces the least prevalence rate of clinical hyperthyroidism is 0.24% (0.16-0.38%) which belongs to Sistan and Baluchistan, and the highest prevalence rate is 0.38% (0.24-0.6%) which belongs to Gilan.

    Conclusion

    The prevalence rate that reported by this study is compatible with other surveys which performed in the world and Iran. As a result using claims data is a good source to predict prevalence of chronic diseases that have specific drugs.

    Keywords: Hyperthyroidism, Prevalence, Methimazole, Propylthioracil}
  • حمیدرضا عادلی بهروز، کاظم پریور*، ایرج امیری، نسیم حیاتی رودباری
    زمینه و هدف
    هورمون های تیروئیدی در تنظیم متابولیسم بدن، تولیدمثل، باروری، ادامه باروری و زایمان موفق نقش مهمی برعهده دارند. لذا این مطالعه به بررسی اثرات کاهش هورمون های تیروئیدی بر باروری، طول دوره ی بارداری، زایمان موفق، تعداد نوزادان و وزن نوزادان یک روزه در موش ماده پرداخته است.
    روش ها
    تعداد 30 سر موش ماده بالغ با میانگین وزن اولیه 28 گرم انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند.گروه کنترل، آب خالص، گروه دوز پایین، میزان 20 میلی گرم در 100 میلی لیتر و گروه دوز بالا میزان، 100 میلی گرم در 100 میلی لیتر از پودر متی مازول حل شده در آب تا پایان دوران حاملگی دریافت نمودند. در هر سه گروه؛ مدت حاملگی، تعداد موش های با زایمان موفق، و وزن نوزادان در روز اول تولد مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین بعد از پایان دوره بارداری موش های مادر تشریح، سپس خون گیری بعمل آمد و سطح سرمی هورمون های تیروئیدی اندازه گیری شد. در این مطالعه، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده گردید.
    نتایج
    نتایج نشان داد؛ در گروه کنترل از هر ده موش ماده 9 موش، در گروه دوز پائین 8 موش و گروه دوز بالای دارو 4 موش زایمان موفق داشتند؛ و گروه با دوز بالای دارو کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (0/032P=). تعداد نوزادان در هر بار زایمان موفق در هر دو گروه آزمایشی (دوز پایین 0/03، دوز بالا 0/042) نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان دادند (0/05>P).
    نتیجه گیری
    این مطالعه پیشنهاد می کند که؛ کاهش هورمون تیروئیدی بعد از لانه گزینی نیز می تواند بر ادامه باروری و زایمان موفق اثر داشته باشد و باعث کاهش تعداد زاده ها و افزایش سقط جنین گردد.
    کلید واژگان: کم کاری تیروئید, متی مازول, باروری, موش بالغ}
    Hamidreza Adeli Bhroz, Kazem Parivar*, Iraj Amiri, Nasim Hayati Roodbari
    Background & Aim
    Thyroid hormones play critical roles in regulating body metabolism, reproduction, fertility, and the continuation of fertility and delivery. Therefore, this study was designed to investigate the effects of thyroid hormones on fertility rate, duration of pregnancy, childbirth success rate, number of neonates and weight of one-day old female mice.
    Methods
    30 adult female mice were selected with the mean weight of 28 g and divided into three groups: Control group, pure water, low dose group, receiving 20 mg/100 ml, and high dose group receiving 100 mg/100 ml of Methimazole powder dissolved in water until the end of pregnancy. In each group, the duration of pregnancy, the number of successful delivery and the weight of newborns were evaluated on the first day of birth. Also, after the end of pregnancy, the mice were sacrificed, then blood samples were taken and the serum levels of thyroid hormones level were measured. In this study, SPSS software version 22 and one way ANOVA were used to analyze the data.
    Results
    The rate of successful delivery among different groups were as follows: 9/10 in control group, 8/10 in low dose group and 4/10 in high does group in which the reduction rate was statistically significant compared to the control group (P = 0.032) .The pregnancy period in both experimental groups did not show a significant increase compared to the control group, the number of newborns in each successful delivery showed a significant decrease compared to the control group in both experimental groups (low dose 0.039, high dose 0.042).
    Conclusion
    The study suggests that reducing thyroid hormone after insemination can also affect embryo-fetal development, reducing births and increasing abortions.
    Keywords: Hypothyroidism, Methimazole, Fertility, Mature Mice}
  • فاطمه عباسی تبار، نامدار یوسف وند*، زهرا سلیمی
    زمینه و هدف

    هورمون های تیروییدی در تنظیم رشد سلولی، متابولیسم و میزان عناصر بدن نقش دارند. این هورمون ها و عناصر مس و روی بر باروری موثر هستند. هدف از این مطالعه بررسی اثر کم کاری تیرویید بر میزان مس و روی در مایع منی موش صحرایی بود.

    روش ها

    24 سر موش صحرایی بالغ نر به سه گروه شامل گروه کنترل، گروه تیمار دوز پایین (20 میلی گرم متی مازول در 100 میلی لیتر آب آشامیدنی) و گروه تیمار دوز بالا (100 میلی گرم متی مازول  در 100 میلی لیتر آب آشامیدنی) تقسیم شدند. در پایان یک دوره 42 روزه تیمار، تحت بیهوشی  عمیق از حیوانات خونگیری بعمل آمد. نمونه های سرم از خون و مایع منی از وزیکول سمینال جمع آوری شدند. بدن و بیضه حیوانات وزن شدند. هماتوکریت تعیین شد. تیروکسین سرمی با روش رادیو ایمنو اسی و عناصر مس و روی با روش اسپکترومتر انتشاری همراه طیف نوری اندازه گیری شدند.

    یافته ها

    متی مازول، سبب کاهش معنی دار و وابسته به دوز تیروکسین سرم (0/001< p)، روی مایع منی (0/001 < p) و وزن نسبی بیضه (0/01 < p) شد. هماتوکریت در هر دو گروه با کم کارتیروییدی کاهش یافت (0/001 < p). مقدار مس  مایع منی و وزن بیضه در گرو ه تیمار با  دوز بالای متی مازول نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داد (0/01 < p).

     نتیجه گیری

    متی مازول یا کم کاری تیرویید حاصل از آن باعث کاهش روی مایع منی و کاهش وزن نسبی بیضه و هماتوکریت شد درصورتیکه کاهش مس پلاسمای منی فقط در دوز بالا رخ داد.

    کلید واژگان: روی, کم کاری تیروئید, متی مازول, مس, وزیکول سمینال}
    Fatemeh Abbasitabar, Namdar Yousofvand*, Zahra Salimi
    Background and aim

    Thyroid hormones play a role in cell growth regulation, metabolism, and body trace elements. These hormones, copper and zinc are effective on fertility. The aim of this study was to evaluate the effect of thyroid function on the amount of copper and zinc in rat seminal plasma.

    Methods

    Twenty four male Wistar rats divided in 3 groups (n = 8) including: control group, hypothyroid groups which treated by methimazole low dose (20 mg in 100 ml of drinking water) and which treated by methimazole high dose (100 mg in 100 ml of drinking water). At the end of a 42-day treatment period, blood samples were taken from animals under deep anesthesia. Serum samples were collected from blood, and semen plasma samples were collected from seminal vesicle. The body and testis of animal were weighted. Hematocrit (HCT) was determined. Serum levels of thyroxin hormone (T4) were measured by Radioimmunoassay. The content of the Copper (Cu) and Zinc (Zn) in the seminal plasma was determined with inductively coupled plasma optical emission spectrometry.

    Results

    Methimazole decreased the serum T4 level (p < 0.001), Zn in the seminal plasma (p < 0.001) and relative weight of the testes (p < 0.01) in a significant and dose-dependent manner. Hematocrit level decreased in two hypothyroid groups (p < 0.001). The testis weight and Cu in the seminal plasma reduced in the high dose treatment group (p < 0.01).

    Conclusion

    Methimazole or hypothyroidism induced by methimazole attenuated zinc concentration in seminal plasma, testes relative weight and Hematocrit level. However, copper reduction in the seminal plasma occurred only by high dose of methimazole.

    Keywords: Copper, Hypothyroidism, Vesicle Seminal, Zinc}
  • هادی فیضی، آفاق معطری، زهرا امیرغفران، معصومه واردی *
    زمینه و هدف
    هورمونهای تیروئیدی برسیستم دفاعی بدن اثر می گذارند. از جمله این اثرات تقویت عمل ضد ویروسی اینترفرونها می باشد. متی مازول برای درمان پر کاری غده تیروئیدیا القاء حالت هیپوتیروئیدی به کار می رود. این ماده سبب مهار سنتز هورمونهای تیروئیدی می شود و در استفاده مزمن گرانولوسیتهای خون محیطی را کاهش می دهد که می تواند سبب حساسیت به عفونت گردد. در این مطالعه ما همزمان اثر متی مازول را برگلبولهای سفید خون و عفونت زائی ویروس HSV-1 در رت بررسی نمودیم.
    روش کار
    تعداد 20 سر رت از نژاد اسپرودالی بطور تصادفی در دو گروه کنترل و درمان تقسیم شدند. القاء هیپوتیروئیدی در گروه درمان با افزودن متی مازول به آب آشامیدنی حیوانات صورت گرفت. حیوانات گروه کنترل حلال متی مازول (آب آشامیدنی) مصرف کردند. دو هفته بعد، همه حیوانات ویروسHSV-1 را دریافت نمودند و سه روز بعدخون و طحال حیوانات برداشت شد. تعیین تیتر ویروس درعصاره طحال حیوانات با روش Reed- Muench انجام گرفت. تغییرات گلبول های سفید خون با روش هیستولوژیک بررسی شدند.
    یافته ها
    سطح سرمی هورمونهای T3 و T4 در حیواناتی که متی مازول دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (0/01>P). تیتر ویروس در عصاره طحال حیوانات هیپوتیروئید در مقایسه با حیوانات کنترل بطور معنی داری افزایش داشت (0/05>P). درمان با متی مازول اثر قابل ملاحظه ای بر گلبولهای سفید خون حیوانات نداشت.
    نتیجه گیری
    متی مازول بدون تاثیر بر تعدادگلبولهای سفید خون سبب افزایش عفونت زائی ویروس HSV-1 در رت می شود. به نظر می رسد که کاهش هورمونهای تیروئیدی و اثر ضد ویروسی این هورمونها سبب افزایش عفونت زائیHSV-1 شده باشد
    کلید واژگان: هورمونهای تیروئیدی, متی مازول, گلبولهای سفید خون, HSV, 1, رت}
    Hadi Feizi, Afagh Moattari, Zahra Amirghofran, Masoumeh Varedi *
    Backgrounds &
    Objectives
    In addition to their genomic actions, thyroid hormones (THs) can modulate the immune responses through cell surface receptors. One of these is the antiviral effect of THs. Methimazole, as an anti-thyroid compound, is widely used to treat hyperthyroid patients. It also reduces blood leukocytes, granulocytes in particular, and thereby may affect the immune response. Recently, we reported that methimazole-induced hypothyroidism intensifies herpes simplex virus-1(HSV-1) infectivity. To determine whether the effect is mediated through alterations in circulating leukocytes, we assessed the HSV-1 infectivity and circulating leukocytes in methimazole-induced hypothyroid rat.
    Methods
    Male Sprague Dawley rats received methimazole (200 μg/ml) in their drinking water for 2 weeks. Rats were then inoculated with a non-lethal single dose of HSV-1, and sacrificed 3 days later to harvest their spleen. Spleen extract was prepared, and virus yield was determined by evaluation of cytopathic effects (CPE) induced by the extract in a Vero cell culture system. For quantitative analysis, standard method of Reed-Muench was employed. The routine Wright’s staining protocol was used for blood leukocytes differential count.
    Results
    The CPE development was significantly increased in the cell cultures exposed to the spleen extract of methimazole-treated animals (P < 0.05), indicating a higher virus yield and intensified virus infectivity. However, the effect of methimazole on blood leukocytes was minimal.
    Conclusion
    Our data suggest that methimazole increases the susceptibility to HSV-1 infection, at least in part, by blocking THs synthesis but not alterations in circulating leukocytes.
    Keywords: Thyroid Hormones: Methimazole, Blood Leukocytes, HSV, 1, Rat}
  • نامدار یوسف وند، اسماعیل محمدی زاده، مریم کاظمی، فریدون یاوری، سعید دزفولی نژاد
    مقدمه
    غده تیروئید یکی از بزرگترین غدد درون ریز می باشد که هورمون های آن جهت رشد، تکامل و متابولیسم بدن اهمیت دارند. اعمال نرمال این غده، به حضور عناصر کمیاب برای سنتز و متابولیسم هورمون های تیروئیدی وابسته است. عناصر کمیاب مس و روی، نقش مهمی در تنظیم فرایندهای فیزیولوژیکی دارند. این دو عنصر، در حفظ سلامت تیروئید و عملکرد طبیعی آن، دارای اهمیت هستند. لذا در این مطالعه، میزان تغییرات هورمون های تیروئیدی، عناصر مس و روی سرم، وزن غده تیروئید و وزن بدن، در شرایط کم کاری تیروئید القا ء شده با متی مازول در دو دوز مختلف بررسی گردید.
    مواد و روش ها
    تعداد 21 سر موش سفید صحرایی بالغ جنس نر انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، آب آشامیدنی و گروه تیمار دوز پایین، میزان 20 میلی گرم در 100 میلی لیتر و گروه تیمار دوز بالا، میزان 100 میلی گرم در 100 میلی لیتر از پودر متی مازول حل شده در آب آشامیدنی به مدت 42 روز دریافت نمودند. در پایان دوره، ابتدا حیوانات وزن شدند. پس از بیهوشی و خونگیری از آن ها نمونه های سرم جمع آوری گردید. سطح سرمی هورمون های تیروئید توسط روش رادیوایمیونواسی و میزان عناصر موجود در سرم توسط دستگاه اسپکتروفتومتری جذب اتمی فاقد شعله، اندازه گیری و وزن غده تیروئید نیز تعیین گردید.
    یافته های پژوهش: کم کاری تیروئید القاء شده با متی مازول، موجب کاهش معنی دار سطح هورمون های تیروکسین، تری یدوتیرونین و عناصر روی و مس سرم، کاهش وزن بدن و افزایش وزن غده تیروئید در گروه های تیمار نسبت به گروه کنترل شد که این اثرات در گروه تیمار با دوز بالا، نمایان تر بود.
    بحث و نتیجه گیری
    این مطالعه پیشنهاد می کند که کم کاری تیروئید القاء شده با متی مازول، ضمن کاهش میزان هورمون های تیروئیدی و افزایش وزن غده تیروئید و کاهش وزن بدن، سبب کاهش معنی دار وابسته به دوز در میزان عناصر مس و روی سرم خون می گردد. گمان می رود کم کاری تیروئید برخی از اثرات خود را بر بدن، از طریق کاهش سطح عناصر مس و روی اعمال می کند.
    کلید واژگان: کم کاری تیروئید, متی مازول, مس, روی, موش صحرایی}
    N. Yousofvand, E. Mohammadizadeh, M. Kazemi, F. Yavari, S. Dezfoolinezhad
    Introduction
    Thyroid gland is one of the biggest endocrine glands. Its hormones are important in growth، development and metabolism of body. The normal activity of thyroid depends on the presence of some trace elements because they are required for the synthesis and metabolism of thyroid hormones. Trace elements such as copper (Cu) and zinc (Zn) have important role in the regulation of physiological processes. They are important for maintaining thyroid health and its normal functions. The aim of this study was to investigate serum Cu، Zn، T3، T4 levels، body mass and thyroid changes in methimazole-induced hypothy-roidism by two different doses.
    Materials and Methods
    Twenty-one adult male rats divided into three groups. The control group received drinking water. Treated groups received two doses of meth-imazole (MMI); low dose group، 20mg/ 100ml in drinking water and high dose group، 100mg/100ml in drinking water، for 42 days. At the end of experiment، the animals were weighed. After anaesthesia and scarification، blood samples were obt-ainned. Serum levels of thyroid hormones and the trace elements، Zn and Cu، were determined by radioimmunoassay and fla-meless atomic absorption methods، respect-tively. The weight of thyroid glands was also measured.
    Findings
    The results of the study showed that MMI-induced hypothyroidism decree-sed serum levels of T4، T3، Zn، Cu and body weight but increased thyroid weight in the treatment groups as compared with the control group (P> 0. 05). These effects were more obvious in high dose treatment group. Discussion &
    Conclusion
    This study sug-gests that MMI-induced hypothyroidism decreased thyroid hormones، Zn، Cu elem-ents، body weight but increased thyroid weight. It seems that hypothyroidism exert some of the effects through the decreasing of the elements، Zn and Cu.
    Keywords: hypothyroidism, methimazole, ¬ copper, zinc, rat}
  • Esmaeil Mohamadizadeh, Namdar Yousofvand, Maryam Kazemi
    Introduction
    Thyroid hormones play an important role in the regulation of metabolism, maturity and reproduction. Thyroid dysfunction affects almost all endocrine glands such as pituitary and testis. The aim of this study was to investigate alterations of testosterone and luteinizing hormone (LH) serum levels as well as weights of thyroid gland and testes in methimazole (MMI)-induced hypothyroidism.
    Methods
    Twenty-one adult male rats weighing 185 g were divided into 3 groups. The control group received drinking water, while treated groups received two doses of methimazole; low dose (20 mg/dl in drinking water) and high dose (100 mg/dl in drinking water), for 42 days. At the end of the experiments, rats were anesthetized and sacrificed and serum samples were obtained. Serum levels of hormones were measured by radioimmunoassay. Weights of testes and thyroid gland were determined after sacrifice.
    Results
    Results showed that the use of methimazole decreased serum levels of T4, T3, testosterone and LH as well as the weight of testes, while it increased the weight of thyroid gland compared to control group. These effects were more clear in the high dose group.
    Conclusion
    This study suggests that MMI–induced hypothyroidism causes a significant decrease in serum levels of thyroid hormones, testosterone and LH. Hypothyroidism also decreases the weight of testes, while it increases the weight of thyroid in rat. These effects were dose-dependent.
    Keywords: Hypothyroidism, Methimazole, Testosterone, LH, Rat}
  • سید وحید یوسفی، عبدالحمید بحرینیان، فرهاد شیخ الاسلامی، مریم توحیدی، یدالله محرابی، پرفسور فریدون عزیزی*
    مقدمه

    درمان انتخابی در موارد عود بیماری گریوز ید رادیواکتیو است، که از جمله عارضه های مهم آن هیپوتیروئیدی و مصرف لوتیروکسین تا آخر عمر می باشد.

    مواد و روش ها

    این بررسی به صورت کارآزمایی بالینی نیمه تصادفی با دوره ی پیگیری کمینه ی 15 سال انجام شد. در این پژوهش 132 بیمار مبتلا به عود گریوز به دو گروه تقسیم شدند، 59 نفر در گروه متی مازول، 73 نفر در گروه ید رادیواکتیو و از نظر متغیرهای متعددی مانند آزمون های روان شناختی، کیفیت زندگی، تراکم استخوان، اکوکاردیوگرافی و آزمون های آزمایشگاهی از جمله آزمون های عملکرد تیروئید، الگوی لیپید، قند خون ناشتا، OGTT و HOMA-IR مورد مقایسه قرار گرفتند.

    یافته ها

    قند خون ناشتا در کل و در گروه زنان با مصرف ید رادیواکتیو از گروه متی مازول بالاتر بود. هم چنین مقاومت به انسولین بر اساس HOMA-IR در زنان گروه ید رادیواکتیو از متی مازول بیشتر بود. میانگین سرمی TSH غیر طبیعی (بیشتر از 5 و کمتر از 3/0) در طول 12 سال پی گیری در گروه ید رادیواکتیو از متی مازول بالاتر بود و میانگین غلظت کلسترول، تری گلیسرید و کلسترول-LDL در گروه ید رادیواکتیو از گروه متی مازول بیشتر بود. در یافته های اکوکاردیوگرافی نکته ی مهم این بود که شواهدی به نفع اختلال عملکرد دیاستولی در بیماران گروه ید رادیواکتیو نسبت به متی مازول وجود داشت.

    نتیجه گیری

    عوارض کمتر، تحمل بهتر، آزمون های روان شناختی و عملکرد قلبی بهتر، متی مازول را به عنوان انتخاب درمانی دیگر در مبتلایان به گریوز که دچار عود شده اند، قرار می دهد.

    کلید واژگان: متی مازول, ید رادیواکتیو, پرکاری تیروئید, عود پرکاری تیروئید, عوارض دارویی}
    Dr V. Yousefi, Dr H. Bahreynian, Dr F. Sheykholeslami, Dr M. Tohidi, Dr Y. Mehrabi, Pr F. Azizi
    Introduction

    The major complication of radioiodine therapy for thyrotoxicosis is hypoth-yroidism, the long-term management of which is often problematic. In this study, the long-term effects of continuous methimazole (MMI) therapy are investigated.

    Materials And Methods

    One hundred and thirty-two patients, aged between 36-66 years, with Graves recurrence, were semi randomly randomized in 2 groups for continuous antithyroid and radioiodine treatment. The number of thyroid dysfunctions in each patient were recorded and serum TSH, FT4, Anti TPO, TRAb, FBS, HOMA IR, and lipid profiles were measured. Bone mineral density and echocar-diography were performed.

    Results

    There was no significant differences in age, duration of symptoms and thyroid function between the 2 groups. No serious complications occurred in the MMI group and no difference in any of parameters was seen between groups 1 and 2. Goiter rate and anti TPO concentration were higher in group 1 than in group 2. Serum triglycerides and cholesterol were increased in group 2 as compared to group 1. Bone mineral density was more reduced in group 2, especially in the spine. Echocardiography showed diastolic dysfunction in group 2 as compared to group 1. Some parameters in neuro-pschyciatric evaluation were significantly better in the MMI group, as compared to the radioiodine one.

    Conclusion

    Considering it is a safe treatment and has fewer complications, methimazole is another option for patients with recurrent Graves', who do not wish to use radioiodine.

  • فریدون عزیزی، مجید بحرینیان، محمدابراهیم خمسه، محسن خوش نیت نیکو
    سابقه و هدف

    مطالعات اخیر نشان داده اند که کودکانی که مادران آنها دچار پرکاری تیرویید بوده و متی مازول مصرف می کرده اند در دوران شیرخوارگی فعالیت تیرویید آنها طبیعی است. مطالعه کنونی رشد ذهنی و فعالیت تیرویید آنها را در سنین قبل از دبستان و دبستان بررسی کرده است.

    روش بررسی

    82 کودک در سن 48 تا 86 ماه مطالعه شدند. مادران 42 کودک در زمان شیرخوارگی آنها برای درمان پرکاری تیروئید از متی مازول (30-20 میلی گرم در روز برای ماه اول، 10 میلی گرم برای ماه دوم و 10-5 میلی گرم برای 10 ماه بعد) استفاده کرده بودند. آزمونهای عملکردی تیرویید این کودکان در مدت یک سال مصرف متی مازول توسط مادرانشان طبیعی بود. تعداد 40 کودک دیگر به عنوان شاهد انتخاب شدند. غلظت سرمی T4، T3 و TSH، ید ادرار، آنتی بادی های تیروئید اندازه گیری و ضریب هوشی با آزمونهای وکسلر و گودیناف سنجیده شد.

    یافته ها

    وزن، قد، غلظت سرمی T4، T3 و TSH و آنتی بادی های تیروئید تفاوتی در گروه متی مازول و شاهد نداشت. متوسط ضریب هوشی 107±17 در مقابل 106±16 (با آزمون گودیناف) و 103±10 در مقابل 103±16 (آزمون وکسلر) به ترتیب برای کودکان گروه متی مازول و شاهد بود و تفاوت معنی دار بین دو گروه موجود نبود. در زمینه های کلامی (Verbal) و عملی (Functional) ضریب هوشی و اجزای این زمینه ها نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    رشد جسمی و ذهنی و فعالیت تیرویید در کودکانی که مادران آنها در زمان شیردهی آنها متی مازول مصرف می کرده اند در سنین پیش از دبستان و دبستان طبیعی است.

    کلید واژگان: رشد ذهنی, فعالیت تیروئید, متی مازول}

    Background :

     Recent studies have shown normal thyroid function in infants whose mothers receive methimazole (MMI) during breast-feeding. This study evaluates the long-term effect of MMI on thyroid function and intellectual development of such children.

    Methods : 

    82 children aged 48-86 months were studied. 42 children had been breast-fed while their thyrotoxic lactating mothers received daily doses of MMI 20-30 mg in the first, 10 mg in the second and 5-10 mg for additional 10 months of therapy. Thyroid function of infants remained normal during the one year of MMI therapy of their mothers. 40 other infants served as controls. Serum T4, T3, and TSH concentrations, urinary iodine, thyroid antibodies, intelligent quotient (IQ), verbal and functional (performance) components (Wechsler and Goodenough tests) were measured in all children of case and control groups.

    Results :

     Height, weight, serum T4, T3, TSH and antithyroid antibody titers were not differed between children of case and control groups. The mean IQ was 107±17 vs 106±16 (Goodenough test) and 103±10 vs 103±16 (Wechsler test) for children of thyrotoxic mothers and control children, respectively. There was no difference in verbal and functional IQ and their components between children of thyrotoxic MMI treated mothers and control children.

    Conclusion : 

    Thyroid function and physical and intellectual development of breast–fed infants whose thyrotoxic lactating mothers were treated with MMI are normal at age 48 to 86 months.

    Keywords: Thyroid function, Intellectual development, Methimazole}
  • علی فانی
    مقدمه

    بیماری گریوز شایع ترین عامل تیروتوکسیکوز منتشر (80-60%) است و علت آن یک واکنش خود ایمنی است که با تولید IgG و اتصال به گیرنده های TSH سبب هیپرپلازی، هیپرتروفی و افزایش ترشح هورمون تیرویید می شود. ضمنا سلول هایT نیز با ترشح اینترفرون گاما به طور موضعی سبب افزایش گیرنده هایTSH و در واقع افزایش آنتی ژن بافتی و تقویت واکنش خود ایمنی می شود. درمان با داروهای ضد تیرویید، منجر به ایجاد خاموشی طولانی مدت در 40-30% موارد می شود. این مطالعه در صدد بررسی اثر اضافه کردن لووتیروکسین به رژیم درمانی معمول در کاهش عود طولانی مدت تیروکسیکوز است. رژیم درمانی با ید رادیو اکتیو و جراحی عمومی گرچه با درصد بالایی منجر به خاموشی می شود اما به علت عوارض شدید و طولانی کمتر از سوی متخصصین پذیرفته شده است.

    روش کار

    در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شده، اثر دو رژیم درمانی متی مازول، پروپرانولول و لووتیروکسین (گروه A) با متی مازول و پروپرانولول (گروهB) در کاهش میزان عود طولانی گردیده بیماری گریوز بررسی و مقایسه شده است و پس از کنترل تظاهرات سمپاتیک پروپرانولول هر دو گروه درمانی قطع شد است.

    نتایج

    در طول مدت 7 سال 262 بیمار مطالعه را به پایان بردند که با استفاده از جدول اعداد تصادفی 137 نفر در گروه A و 125 نفر در گروه B قرار گرفتند. حداکثر سن شیوع در این مطالعه دهه 5-4 بود و 52/3% بیماران دارای گواتر درجهII بودند. میزان عود 3 سال پس از قطع درمان در گروه A 36/4% و در گروه B 61/6% بود.

    نتیجه گیری

    اغلب بیماران از نظر سنی در دهه های 5-3 می باشند. سن بیماران در این تحقیق جوان تر از گزارشات غربی (دهه پنجم و ششم) بوده ولی تظاهرات بالینی تفاوت چندانی با گزارش سایر مطالعات ندارد. نتایج حاصله از این مطالعه با دو روش درمانی فوق با استفاده از روش آنالیز Odds Ratio(OR)مورد مقایسه قرار گرفت. با محاسبه (OR) که در گواتر درجه I 27%، درجه II 32%، در سطح خطای 0.05 معنی دار است که نشان از موثر بودن رژیم دارویی A در کاهش عود طولانی مدت بیماری پس از قطع درمان دارد. در گواتر درجه IV شانس عود تفاوت معنی داری ندارد.

    کلید واژگان: تیروتوکسیکوز, گریوز, متی مازول, کارآزمایی بالینی, لووتیروکسین}
    Ali Fani *
    Introduction

    Graves disease is the most prevalent form of thyroxicosis (60-80%), which is caused by an autoimmune reaction. Treating with antithyroid drugs usually lead to prolonged remission in 30%-40% of cases. Paradoxically it is assumed that adding thyroid hormones to the therapy would give more bebefits because of preventing the feedback of TSh to further stimulate the thyroid gland after using antithyroid drug. In this study we compared the effect of adding levothyroxine to the routine therapy in reducing the relapse of thyrotoxicosis.

    Material and Method

    This was a clinical-trial study in which we compared the two regimens of metimazole plus levothrixine (regimen A), with metimazole alone(regima B), in reducing the graves diseases relapses.

    Results

    In this 7 years study, 262 patients finished the trial. 137 were assign as group A and 125 cases were assigned to group B. randomely. Graves was most prevalent in 3rd to 5th decades. 52.3% of disease had grade II Goiter. The rate of relapse was 36.4% in group A and 61.6% in group B. during 3 years after discontinuation of therapy.

    Conclusion

    The peak age of prevalence was found out to be lower than eastern reports (3-5 in comparison to 5-6 decades). Clinical manifestations was not significantly different from other studies. The two regimen results were compared by Or method and calculating Or, in grade I goiter was 0.27 and in grade II was 0.29, grade III was 0.32, which has a meaningful difference and implies regimen A is effective in reducing the prolonged rate of relapse but in garde Iv goiter, there is not significant difference in relapsing in two group.

  • مقایسه اثرات عصاره اتری دانه شلغم و متی مازول در کاهش فعالیت غده تیروئید در
    محمد طاهری مبارکه، صالح زاهدی اصل، نسرین عاقل، زیدان امیری
    تعداد زیادی از گیاهان تیره شب بو دارای اثرات ضد تیروییدی می باشند و باعث کاهش فعالیت آن می گردند. در این مطالعه اثرات ضد تیروییدی دانه شلغم با داروی متی مازول مورد مقایسه قرار گرفت. موشهای صحرایی (Rat) نر و ماده با وزن بین 200-180 گرم تهیه شده از انستیتو پاستور ایران به سه گروه تقسیم شدند. گروه 1 غذای معمولی دریافت کردند و به عنوان شاهد انتخاب شدند. گروه 2 هر روز علاوه بر غذای معمولی، محلول آبی متی مازول با دوز 400 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم دریافت کردند. گروه 3 علاوه بر جیره غذایی معمولی از عصاره اتری دانه شلغم با دوز 5 گرم به ازای هر کیلوگرم در هر روز تغذیه شدند. بعد از 10، 20 و 30 روز از زمان آزمایش، حیوانات کشته شدند و نمونه های خون آنها جمع آوری گردید و پس از سانتریفوژ، سرم ها جهت اندازه گیری هورمونهای تیرویید در 20- درجه سانتی گراد نگهداری شدند و با استفاده از روش رادیوایمونواسی غلظت های هورمونی تعیین شدند. بافت غدد تیرویید نیز جهت مطالعات بافت شناسی در محلول فرمالین 10% نگهداری شد. عصاره اتری دانه شلغم سبب کاهش مهم T3 uptake و غلظت هورمون های T4 و T3 شد که این کاهش با داروی متی مازول قابل مقایسه بود. همچنین باعث افزایش غلظت TSH در مقایسه با کنترل شد. مطالعات بافت شناسی نشان داد که تعداد فولیکول های غیرفعال در گروه آزمایش نسبت به کنترل افزایش یافته است. نتایج این مطالعه نشان میدهد که اثرات گواتروژن دانه شلغم در انسان و حیوانات باید مد نظر قرار بگیرد.
    کلید واژگان: تیرویید, دانه شلغم, متی مازول, موش صحرایی, گواتر}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال