به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « هوموسیستئین » در نشریات گروه « پزشکی »

  • محسن جعفری*، دانیال امامیان
    مقدمه
    هوموسیستئین و پروتئین واکنشگر سی (CRP) دو عامل خطرزای جدید قلبی عروقی هستند که از طریق مکانیزم های التهابی موجب افزایش خطر آتروسکلروز و سکته قلبی می شوند. هدف از انجام این تحقیق مقایسه میزان این دو ماده بین جانبازان فعال و غیرفعال بود.
    روش کار
    در این مطالعه مقطعی دو گروه جانباز ورزشکار (هشت نفر) و غیرورزشکار (هشت نفر) مورد مقایسه قرار گرفتند. میزان هوموسیستئین با روش الایزا و میزان CRP با روش ایمونوتوربیدیمتریک در حالت ناشتا ارزیابی شدند. داده ها با آزمون های کولموگروف اسمیرنوف (برای بررسی میزان طبیعی بودن توزیع داده ها) و تی مستقل (برای مقایسه بین گروهی) مورد بررسی قرار گرفتند.
    یافته ها
    تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق نشان داد که میزان هوموسیستئین و CRP در آزمودنی های ورزشکار نسبت به غیرورزشکار کمتر بود که این تفاوت در مورد هوموسیستئین معنی دار (0.03=P) و در مورد CRP غیرمعنی دار بود، که البته میزان تفاوت CRP نزدیک به معنی داری بود (0.07=P).
    نتیجه گیری
    با توجه به اینکه کمتر بودن میزان هوموسیستئین و CRP نشان دهنده کاهش خطر آتروسکلروز است، لذا به مردان جانباز توصیه می شود برای کاهش خطر رویدادهای قلبی عروقی فعالیت بدنی منظم داشته باشند
    کلید واژگان: هوموسیستئین, پروتئین واکنشی سی, فوتبال, جانباز, آتروسکلروز}
    Mohsen Jafari
    Background
    homocysteine and highly sensitive C-reactive protein (CRP) are two novel cardiovascular risk factors that induce atherosclerosis and myocardial infarction through inflammatory mechanisms. The aim of this study was to comparison of levels of these variables among athlete and nonathlete veterans.
    Methods
    in this cross-sectional study two groups of athletes (N=8) and nonathlete (N=8) veterans were compared. Fasting levels of homocysteine and CRP determined using Elisa and immunoturbidimetric methods respectively. Data were analyzed using Kolmogorov-smirnov (for normality of data) and independent T-test (for comparison of groups) methods.
    Results
    analysis of data showed that levels of homocysteine and CRP were lower in the athlete’s group and this difference were significant for homocysteine (P≤0.05) and non-significant for CRP (P>0.05) levels, although difference of CRP between groups was almost significant (P=0.07).
    Conclusion
    considering low levels of homocysteine and CRP lowers risk of atherosclerosis, thus it is advised to male veterans to have regular physical activity for reduction of cardiovascular events.
    Keywords: homocysteine, C-reactive protein, football, veteran, atherosclerosis}
  • معصومه حبیبیان *، ماریا منوری
    اهداف
    مطالعات نشان می دهند فعالیت ورزشی حاد منجر به افزایش سطوح هوموسیستئین و پروتئین شوک گرمایی 72 (HSP72) در خون می شود. هدف تحقیق حاضر، مقایسه پاسخ هوموسیستئین و HSP72 متعاقب دو شیوه تمرینی حاد تداومی با شدت متوسط و تناوبی پرشدت در زنان غیرفعال بود.
    مواد و روش ها
    در این پژوهش نیمه تجربی در سال 1393، تعداد 20 دانشجوی زن سالم غیرفعال و جوان در دانشگاه آزاد واحد ساری به صورت نمونه گیری هدفمند و دردسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین تداومی و تناوبی پرشدت تقسیم شدند (10 نفر در هر گروه). گروه تداومی 40 دقیقه با شدت 65-60% حداکثر اکسیژن مصرفی و گروه تناوبی 36 دقیقه در ست های متناوب از یک دقیقه با شدت 95-90% و 3 دقیقه با شدت 50% حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوار گردان دویدند. خونگیری از نمونه ها به دنبال 12 ساعت ناشتایی شبانه در سه مرحله قبل، بلافاصله و 60 دقیقه پس از هر دو تمرین صورت گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS 20 و با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، آزمون تعقیبی LSD و آزمون T مستقل تحلیل شدند.
    یافته ها
    هر دو نوع تمرین حاد منجر به افزایش معنی دار سطوح هوموسیستئین و HSP72 شد (05/0p<) که پس از یک ساعت ریکاوری در مقایسه با زمان بلافاصله پس از تمرین کاهش یافت. ولی سطوح HSP72 به طور معنی داری بالاتر از سطوح پایه باقی ماند (05/0p<).
    نتیجه گیری
    هر دو نوع تمرین حاد تداومی با شدت متوسط و تناوبی پرشدت با تغییرات مشابهی در سطوح هوموسیستئین و HSP72 در زنان غیرفعال همراه است.
    کلید واژگان: تمرین ورزشی, پروتئین شوک گرمایی 72, هوموسیستئین}
    M. Habibian *, M. Monavri
    Aims: Severe exercises lead to higher blood homocysteine levels, as well as heat shock protein 72 (HSP72). The aim of the study was to compare homocysteine and HSP72 responses following moderate-intensity continuous and high-intensity interval exercises in the sedentary women.
    Materials and Methods
    In the semi-experimental study, 20 sedentary and healthy young female students were studied in Islamic Azad University, Sari Branch, in 2014. The subjects, selected via purposeful and available sampling method, were randomly divided into two groups including continuous exercise and high-intensity interval exercise (n=10 persons per group). 40-minute running on the treadmill with 60-65% of maximum consumed oxygen was conducted in continuous group. In addition, 36-minute running on the treadmill was conducted in interval group through alternate sets including 1 minute with 90-95% of maximum consumed oxygen and 3 minutes with 50% of maximum consumed oxygen. Blood sampling was done following 12-hour night fasting at 3 stages including before, immediately after, and 60 minutes after the exercises. Data was analyzed by SPSS 20 software using repeated ANOVA, LSD post-hoc, and independent T tests.
    Findings: Both severe exercises significantly increased homocysteine and HP72 levels (p
    Conclusion
    Both moderate-intensity continuous and high-intensity interval exercises similarly change homocysteine and HSP72 levels in the sedentary women.
    Keywords: Exercise, Heat Shock Protein 72, Homocysteine}
  • رضا قراری عارفی، مرضیه ثاقب جو *، مهدی هدایتی، رزیتا فتحی
    زمینه و هدف
    عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) به طور گسترده ای در مغز بیان می شود، اما به میزان قابل توجهی در مغز بیماران مبتلا به آلزایمر کاهش می یابد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و مصرف امگا 3 بر سطح BDNF هیپوکامپ موش های آلزایمری شده بود.
    روش بررسی
    بدین منظور 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (سن 12 هفته و میانگین وزن 91/11±31/222 گرم)، به 6 گروه آلزایمری تمرین، آلزایمری تمرین + مکمل امگا 3، آلزایمری + مکمل امگا 3، کنترل سالم، کنترل آلزایمری و شم تقسیم شدند. القای آلزایمر، با تزریق هوموسیستئین (دوز 6/0 مولار) به درون بطن مغز انجام شد. تمرین با سرعت 20 متر در دقیقه (با شدت 55-50 درصد VO2max)، به مدت 60 دقیقه در هر جلسه و 5 روز در هفته روی نوار گردان اعمال شد. گروه های مکمل در مدت 8 هفته، روزانه 800 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن موش، مکمل امگا 3 دریافت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0 P< انجام شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد، 8 هفته تمرین هوازی و مصرف امگا 3 بر سطح BDNF هیپوکامپ موش های صحرایی آلزایمری شده تاثیر معنی دار نداشت(06/0=P).
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد تمرین هوازی و مصرف امگا 3 بصورت کوتاه مدت نمی تواند سطح BDNF هیپوکامپ موش های آلزایمری را افزایش دهد. اما ممکن است، تمرینات هوازی با شدت بالاتر همراه با مصرف امگا 3 با مقدار و دوره مصرف طولانی تر بتواند سطح BDNF هیپوکامپ را تحت تاثیر قرار دهد.
    کلید واژگان: تمرین هوازی, بیماری آلزایمر, عامل نوروتروفیکی مشتق از مغز, هیپوکامپ, هوموسیستئین}
    Reza Gharari Arefi, Dr Marzieh Saghebjoo*, Dr Mahdi Hedayati, Dr Rozita Fathi
    Background And Aim
    Brain-derived neurotrophic factor (BDNF) is widely expressed in the brain, but it is reduced significantly in the brain of the patients with Alzheimer''s disease. The aim of the present study was to assess the impact of low intensity aerobic training and Omega-3 consumption on hippocampal BDNF levels in male rat with homocysteine induced Alzheimer’s disease.
    Material and
    Methods
    60 Wistar male rats (12 weeks old and mean weight of 222.31±11.91 g) were divided into six groups, including: Alzheimer’s rat with training, Alzheimer’s rat with training㩧3 intake, Alzheimer’s rat supplement of Omega 3, healthy control rat, Alzheimer’s control rat and sham. Alzheimer''s disease was induced by injection of homocysteine (0.6M) into the rat brain ventricle. Training with a speed of 20 meters per minute (intensity of 50-55% VO2max) was done for 5 days a week on the treadmill. Each session lasted 60 minutes. The supplement groups received, 800 mg per kg of Omega-3/day for 8 weeks. We used one-way analysis of variance for data analysis. P
    Results
    The results of this study showed that, 8 weeks of aerobic training and intake of omega-3, had no significant effect on the BDNF level in the hippocampus of Alzheimer induced rats (P=0.06).
    Conclusion
    According to the results of this study, it seems that aerobic training and use of omega-3 in the short-term cannot increase BDNF levels in the hippocampus of Alzheimer induced rats. But it is possible that aerobic training with higher intensity along with use of higher amounts of Omega-3 for longer periods may affect the BDNF level in the hippocampus.
    Keywords: Aerobic training, Alzheimer's disease, Brain, derived neurotrophic factor, Hippocampus, Homocysteine}
  • زهرا وزیری، پروانه لک*، پیمانه لک
    زمینه و هدف
    هیپرهوموسیستئینمی در افزایش بروز مشکلات حین بارداری و زایمان نظیر پره اکلامپسی نقش دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سطح سرمی هوموسیستئین در زنان باردار ترم پره اکلامپتیک با غیر پره اکلامپتیک انجام گرفت.
    روش کار
    مطالعه مورد شاهدی حاضر بر روی 50 نفر از زنان باردار ترم تک قلوی بالای 37 هفته طی سال های 1386-1384 انجام شده است. زنان بارداری که سابقه بیماری های نظیر فشار خون مزمن، دیابت، صرع و نیز مصرف داروهایی نظیر متوتروکسات، کاربامازپین و فنی توئین و سایر داروهای ضد تشنج را داشتند، از مطالعه خارج شدند. در صورت وجود پروتئینوری مساوی یا بالاتر از 300 میلی گرم در ادرار 24 ساعته و یا مساوی یا بالاتر از 1+ در آزمایش Dipstick، به همراه فشار خون مساوی یا بالاتراز مقدار 140/90 میلی متر جیوه، خانم باردار در گروه مورد قرار می گرفت. در این مطالعه به ازای هر فرد از گروه مورد، یک نفر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. در این مطالعه از آزمون student T-test و مدل رگرسیون لجستیک در نرم افزار SPSS با سطح معنی داری 95% برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
    یافته ها
    در این مطالعه میانگین سطح سرمی هوموسیستئین در زنان باردار مبتلا به پره اکلامپسی به صورت معنی داری بالاتر از سایر زنان باردار بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به نقش معنی دار هوموسیستئین در بروز پره اکلامسی در زنان باردار، کنترل این ماده با استفاده از رژیم های غذایی و یا مصرف دارو توصیه می گردد.
    کلید واژگان: بارداری, پره اکلامسی, هوموسیستئین}
    Zahra Vaziri, Parvaneh Lak*, Peymaneh Lak
    Background
    due to this fact that hyperhomocysteinemia had role in increasing incidence of pregnancy and delivery problems such as preeklampsia, it seems that performing present study for assessing serum level of homocysteine in pregnant women with preeklampsia was necessary. Present study was performed for comparing homocysteine level between term pregnant women with and without preeklampsia.
    Methods
    Fifty term pregnant women with higher than 37 weeks gestational age between 2005 and 2007 were recruited. Pregnant women with history of chronic hypertension, diabetes, epilepsy and those using methotrexate, carbamazepine, phenytoin and other anticonvulsant drugs, were excluded. Pregnant women with more than 300 mg protein in 24-hours urine sample or +1 results with Dipstick test for proteinuria and blood pressure more than 140/90 mmhg were defined as case group. Equal and matched pregnant women were selected for control group. Independent student t-test and logistic regression model were used as statistical test. SPSS software was used for data analysis and p-values less than 0.05 were assumed as significant.
    Results
    Mean of serum level of homocysteine in pregnant women with preeklampsia was significantly higher than other pregnant women.
    Conclusion
    According to the role of homocysteine in incidence of preeklampsia in pregnant women, prescribing drug and control of dietary regimen were recommended for control of serum level of homocysteine in pregnant women
    Keywords: Homocysteine, Preeclampsia, Pregnancy}
  • بهمن مرادی پوده، کسری قناعت، سعید عابدیان کناری، زهرا کاشی، عباس خنکدار طارسی، جمشید ایزدی
    سابقه و هدف
    بیماری های قلبی عروقی از علل عمده مرگ و میر در افراد دیابتی هستند. این بیماری در افراد دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی زودتر رخ می دهد. افزایش سطح هوموسیستئین سرم از جمله عواملی است که روند ایجاد آترواسکلروز در افراد دیابتی را تسریع می کند. از آن جا که هوموسیستئین سرم به طور معنی دار در بیماران مبتلا به آترواسکلروز افزایش می یابد، هدف از انجام این مطالعه مقایسه سطح هوموسیستئین در بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز با بیماران دیابتی و قلبی بوده است.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر از نوع مطالعه موردی- شاهدی بود که در آن افراد مورد مطالعه به سه گروه تقسیم شدند شامل بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز (25 نفر)، بیماران دیابتی بدون آترواسکلروز(25 نفر) و بیماران مبتلا به آترواسکلروز بدون دیابت (25 نفر)، هوموسیستئین ناشتای سرم به روش ELISA و سایر متغیرها به کمک روش های معمول آزمایشگاهی سنجش شدند. بررسی آماری با استفاده از آزمون اسپیرمن و پیرسون انجام گردید.
    یافته ها
    مقدار هوموسیستئین (میانگین ± انحراف معیار) برای بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز μmol/L 36/6±52/18، برای بیماران آترواسکلروزی بدون دیابت μmol/L 13.56±4.53 و برای بیماران دیابتی بدون آترواسکلروز μmol/L3/3±9/99 می باشد. ازنظر آماری تفاوت معنی داری بین سه گروه از بیماران وجودداشت (05/ 0< p).
    استنتاج
    میزان هوموسیستئین بیماران دیابتی مبتلا به آترواسکلروز بیش تر از دو گروه دیگر بود. بالا بودن میزان هوموسیستئین ممکن است در شیوع بالای آترواسکلروز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 نقش داشته باشد.
    کلید واژگان: هوموسیستئین, دیابت, آترواسکلروز}
    Bahman Moradi Poodeh, Kasra Ghanaat, Saeid Abedian Kenari, Zahra Kashi
    Background and
    Purpose
    Cardiovascular diseases are the leading causes of death in people with diabetes. These diseases occur earlier in diabetics than non-diabetics. Increased plasma homocysteine levels are among the factors that accelerate atherosclerosis in diabetic patients. Plasma homocysteine levels increase significantly in patients with atherosclerosis. Therefore, in this study, homocysteine levels were assessed in patients with diabetes mellitus and coronary atherosclerosis.
    Materials And Methods
    A case-control study was conducted in which the subjects were divided into three groups (n=25 per group): the group of diabetic patients with atherosclerosis, diabetic patients without atherosclerosis, and atherosclerotic patients without diabetes. The fasting plasma homocysteine levels and other variables were measured by ELISA (Enzyme-linked immunosorbent assay) and routine laboratory methods, respectively. Data analysis was performed applying Spearman and Pearson tests in SPSS V.13.
    Results
    The means of homocysteine levels in diabetic patients with atherosclerosis, in atherosclerosis subjects without diabetes and in diabetic patients without atherosclerosis were 18.52±6.36, 13.56±4.53, and 9.99±3.3 μmol/L, respectively. We observed significant differences between the three groups (P <0.05).
    Conclusion
    In diabetic patients with atherosclerosis, the serum concentration of homocysteine was higher than those of the other groups. High levels of homocysteine may have a role in high prevalence of atherosclerosis in patients with type 2 diabetes mellitus.
    Keywords: Homocysteine, diabetes, atherosclerosis}
  • جواد زوار رضا، فهیمه دانش پویا *، بمانعلی جلالی، حمیدرضا شاهمرادی
    مقدمه

    برخی مطالعات نشان داده اند که افزایش هوموسیستئین در خون، تغییراتی در سیستم انعقاد و فیبرینولیز ایجاد می نماید، ولی مکانیسم دقیق آن روشن نیست. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه ی غلظت های مختلف هوموسیستئین و آسپرین بر روی پارامترهای انعقاد و ضریب نفوذپذیری لخته در پلاسمای افراد سالم بود.

    روش ها

    ابتدا پلاسمای غنی از هوموسیستئین (50، 100، 200 میکرومولار) و آسپرین (1، 10، 100 میلی گرم در لیتر) تهیه گردید و پس از انکوبه نمودن در 37 درجه ی سانتی گراد به مدت 24 ساعت، پارامترهای انعقاد به روش کدورت سنجی تعیین شدند. همچنین ضریب نفوذپذیری لخته تعیین گردید. از آزمون Student-t برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

    یافته ها

    اثر متقابل هوموسیستئین در غلظت 200 میکرومولار با آسپرین 100 میلی گرم در لیتر در زمان کل انعقاد (15/1 ± 00/820 ثانیه)، حداکثر سرعت انعقاد (003/0 ± 232/0) و ضریب نفوذپذیری لخته [151/0 ± (6-10 × 108/1)] نسبت به گروه هوموسیستئین با غلظت 200 میکرومولار به ترتیب برابر با 8/12 ± 0/555 ثانیه، 008/0 ± 258/0، 0381/0 ± (6-10 × 493/0) معنی دار بود. هوموسیستئین 200 میکرومولار همراه با آسپرین 1 میلی گرم در لیتر بر روی هیچ یک از شاخص ها اثر معنی داری نداشت. هوموسیستئین 100 میکرومولار با آسپرین 1 میلی گرم در لیتر در برابر هوموسیستئین 100 میکرومولار تنها در ضریب نفوذپذیری لخته [به ترتیب 071/0 ± (6-10 × 787/0) و 053/0 ± (6-10 × 636/0)] اثر معنی داری داشت.

    نتیجه گیری

    آسپرین با مقادیر بیشتر از 1 میلی گرم در لیتر بر روی غلظت های بالاتر هوموسیستئین تاثیر بیشتری دارد، به طوری که با ایجاد وقفه در مرحله ی انعقاد، لخته دیرتر تشکیل می شود و با عملکردی که بر روی ساختار لخته دارد نفوذپذیری آن را افزایش می دهد.

    کلید واژگان: هوموسیستئین, آسپرین, انعقاد, نفوذپذیری}
    Javad Zavar, Reza, Fahimeh Danesh, Pouya, Bemanali Jalali, Hamidreza Shahmoradi
    Background

    Some studies suggest that increased homocystein in blood leads to alterations in coagulation; however, the precise mechanism is not clear. The aim of this study was to compare different concentrations of homocysteine and aspirin on coagulation parameters and permeability coefficient of clot in the plasma of healthy individuals in vitro.

    Methods

    Different concentrations of homocysteine (50, 100, 200 µM) and aspirin (1, 10, 100 mg/l) were added to the plasma citrate. They were incubated at 37°C for 24 hours. Then, coagulation parameters were analyzed by the turbidimetric procedure at 405 nm and permeability coefficient of clot was determined. The independent samples t-test was utilized to compare the results.

    Findings

    Homocysteine at 200 µM with aspirin 100 mg/l had significant changes in the total coagulation time (820.00 ± 1.15 s), maximum coagulation velocity (0.232 ± 0.003), the permeability coefficient of clot [(1.108 × 10-6) ± 0.151] compared to homocysteine at 200 µM [555.00 ± 12.89, 0.258 ± 0.008, (0.493 × 10-6) ± 0.038, respectively] (P < 0.05). Homocysteine at 200 µM with aspirin 1 mg/l did not significantly change in either parameter (P > 0.05). Homocysteine at 100 µM with aspirin 1 mg/l significantly changed only in the permeability coefficient [(0.787 × 10-6) ± 0.071] compared to homocysteine at 100 µM [(0.636 × 10-6) ± 0.053] (P < 0.05).

    Conclusion

    Aspirin with the dose more than 1 mg/l had more effect on higher concentrations of homocysteine and delayed forming clot by impeding the coagulation. It increased clot permeability, too.

    Keywords: Homocysteine, Aspirin, Coagulation, Permeability}
  • سید علیرضا حسینی کاخک*، مرضیه سادات آذرنیوه، طیبه امیری پارسا، امیرحسین حقیقی، میترا خادم الشریعه
    اهداف
    افزایش سطوح Hcy با بیماری زودهنگام سرخرگ کرونری، حمله قلبی و آتروترومبوزیس حتی بین افرادی با سطوح طبیعی کلسترول ارتباط دارد و پایین آوردن سطوح Hcy با کاهش شیوع حمله قلبی مرتبط است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرین مقاومتی و بی تمرینی بر tHcy و ویتامین های گروه B در دختران چاق به اجرا درآمد.
    روش ها
    برای انجام این مطالعه نیمه تجربی 24 نفر از افراد دارای BMI بیشتر از 30 با اعلام آمادگی برای شرکت در مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به 2 گروه مساوی آزمون و کنترل تقسیم شدند. افراد گروه آزمون تحت 8 هفته تمرین مقاومتی و 10 روز بی تمرینی قرار گرفتند. پیش آزمون قبل از شروع تمرینات، پس آزمون 1 بعد از انجام تمرینات و پس آزمون 2 بعد از دوره بی تمرینی انجام شد. پس از خونگیری در هر مرحله از آزمون، غلظت های Hcy پلاسما، ویتامین های 6 B و 12 B، فولات، درصد چربی و توده بدون چربی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری بررسی شدند.
    یافته ها
    تنها در مورد LBM افزایش معنی دار (0/024=p؛ 6/192=F) در نتایج پس آزمون 1 در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. میزان ویتامین های 6 B، 12 B و فولات بین 2 گروه کنترل و آزمون، در سرتاسر دوره تمرینی تفاوتی نشان نداد (0/05
    نتیجه گیری
    اجرای 8 هفته تمرین مقاومتی و 10 روز بی تمرینی، اثری بر غلظت های پلاسمایی tHcy، ویتامین های B6، B12 و فولات در دختران چاق ندارد.
    کلید واژگان: تمرین مقاومتی, هوموسیستئین, ویتامین, چاقی}
    Alireza Hosseini Kakhk, Marzie Sadat Azarnive, Tayebe Amiri Parsa, Amirhossein Haghgighi, Mitra Khademolsharieh
    Aims
    The increased level of Hcy is correlated with the early coronary artery disease، heart attack and Atherothrombosis even among individuals with normal levels of cholesterol and reducing the Hcy levels is correlated with the reduced incidence of heart attack. The present study was conducted aiming at investigating the effect of resistance training and detraining on tHcy and group B vitamins on obese girls.
    Methods
    For the purpose of this semi-experimental study، 24 individuals with a BMI greater than 30، ready to participate in the study were selected using available sampling method as the subjects of the study. They were divided into two equal experimental and control groups. The subjects of experimental group underwent 8 weeks of resistance training and 10 days of detraining. A pretest was taken before the initiation of trainings، posttest 1 after trainings and posttest 2 after detraining period. After taking of blood sample، in each stage of the test، the concentration of plasma Hcy، B6، B12 and folate vitamins، the content of fat and fat free mass were measured. Data was analyzed using SPSS 16 software and ANOVA with repeated measures.
    Results
    Just concerning LBM، a significant increase was observed in posttest 1 results in the experimental group comparing the control group (p=0. 024; F=6. 192). the amount of، B6، B12 and folate vitamins revealed no difference all over the training course in experimental and control groups (p>0. 05). In experimental group، power was increased significantly compared with the control group (p=0. 01).
    Conclusion
    Implementation of 8 weeks resistance training and 10 days detraining do not influence the concentrations of plasma tHcy، vitamins B6، B12 and folate vitamins in obese girls.
    Keywords: Resistance Training, Homocysteine, Vitamins, Obesity}
  • فرزانه تقیان*
    اهداف
    ورزش و فعالیت بدنی از عوامل موثر بر غلظت سرمی هوموسیستئین است. CRP از جمله پروتئین های پلاسماست که در کبد ساخته شده و افزایش تولید آن پاسخی به بیماری های عفونی، التهاب ها و آسیب های بافتی است. هدف این مطالعه، بررسی آثار کوتاه مدت تمرین حاد بر میزان هوموسیستئین و CRP پلاسما در زنان چاق و زنان دارای وزن طبیعی بود.
    روش ها
    این پژوهش نیمه تجربی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل در زنان چاق 20 تا 30 ساله مراجعه کننده به آزمایشگاه فیزیولوژی ورزش انجام شد و 10 زن دارای 35 تا 45% چربی به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان گروه آزمون انتخاب شدند. 10 دانشجوی دختر دارای 21 تا 23% چربی به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. وزن، درصد چربی، WHR و BMI آزمودنی ها قبل و بعد از یک جلسه تمرین اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون Tزوجی و تحلیل کواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS 16 انجام شد.
    یافته ها
    در اثر یک جلسه تمرین حاد، میزان هوموسیستئین در گروه آزمون افزایش معنی داری نشان داد (0/02=p)، این افزایش در گروه کنترل معنی دار نبود (0/1=p). سطح CRP در هر دو گروه آزمون (0/001=p) و کنترل (0/0001=p) افزایش معنی داری نشان داد. تغییر میزان هوموسیستئین در اثر یک جلسه تمرین حاد، بین دو گروه آزمون و کنترل معنی دار بود (004/0=p) و افزایش در گروه آزمون بیشتر بود. اختلاف معنی داری در سطح CRP در اثر یک جلسه تمرین حاد بین دو گروه آزمون و کنترل مشاهده نشد (0/62=p).
    نتیجه گیری
    یک جلسه تمرین حاد می تواند باعث افزایش سطح سرمی هوموسیستئین و CRP در زنان چاق و طبیعی شود.
    کلید واژگان: هوموسیستئین, پروتئین واکنشگر C, چاقی, وزن طبیعی, تمرین حاد, زنان}
    Farzaneh Taghian *
    Aims
    Exercise and physical activity are effective factors on serum level of homocysteine. C-creative protein (CRP) is a serum protein that is synthetized in liver and increasing of its production is a response to infectious diseases، inflammations and tissue traumas. The goal of the current research was to evaluate the short-time effect of acute exercise on the plasma levels of homocysteine and CRP in obese and non-obese women.
    Methods
    This quasi-experimental controlled pretest and posttest study was conducted in 20 to 30 year old women referred to sport physiology laboratory and 10 women with the lipid level of 35-45% were selected by random sampling method as test group. 10 female students with lipid level of 21-23% were selected as control group. Weight، fat percentage، waist hip ratio (WHR) and body mass index (BMI) of samples were measured before and after one session of acute exercise. Data were analyzed with paired T-test and covariance by using SPSS 16 software.
    Results
    As a result of one session of acute exercise، the homocysteine level were increased significantly in test group (p=0. 02) and this increasing was not significant in control group (p=0. 1). CRP levels were increased in both test (p=0. 001) and control groups (p=0. 0001). Homocysteine levels change after one session of acute exercise was significant between 2 groups (P=0. 004) and increasing was more in test group. There was no significant difference between 2 groups according to CRP levels (p=0. 62).
    Conclusion
    One session of acute exercise can elevate the serum levels of homocysteine and CRP in both obese and normal women.
    Keywords: Homocysteine, C, creative protein (CRP), Obesity, Normal Weight, Acute Exercise, Women}
  • بابک باقری، علیرضا خلیلیان، سهیل عزیزی، وحید مخبری، رزیتا جلالیان، صمد گلشنی، سید محمد امینی
    سابقه و هدف

    تجزیه وتحلیل علت شناسی عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی نشان می دهدکه بین میزان وقوع این بیماری ها وعواملی مثل سیگار‍، سطح کلسترول سرم، فشار خون بالاو دیابت ارتباط محکمی وجود دارد، با این حال فقط 50 درصد موارد بیماری عروق کرونر با عوامل خطرساز مذکور قابل توضیح است، به همین جهت طی دهه های گذشته تلاش های فراوانی برای شناسایی عوامل و عوامل دیگری که در فرآیند ایجاد این عارضه دخالت دارند صورت گرفت و منجر به معرفی مارکرهای جدیدی شد. مطالعات متعددی که طی سالیان زیاد به ارزیابی رابطه هوموسیستئین با بروز بیماری عروق کرونر پرداختند نتایج متنوع و در پاره ای اوقات متناقضی داشتند. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط مرگ و میر و عوارض الکتریکال و مکانیکال بیماران انفارکتوس میوکارد همراه با بالارفتن قطعه ST (STËMÏ) با سطوح خونی هوموسیستئین طی مدت بستری در بیمارستان حضرت فاطمه زهرا (س)شهرستان ساری طی سال 1389 بود.

    مواد و روش ها

    مطالعه از نوع Çross-sectional بوده، جمعیت مورد مطالعه شامل کلیه بیمارانی بودکه بدون هیچ سابقه ای از MÏ به علت درد سینه در طول 24 ساعت اخیر به بیمارستان حضرت فاطمه زهرا (س) مراجعه کردند و با تشخیص STËMÏ در این مرکز بستری شدند. از تمامی بیماران بعد از رعایت 12 ساعت ناشتایی cc5 خون گرفته شد و سطح هوموسیستئین آن به وسیله دستگاه اتوانالیزور Hitachi 911مورد سنجش قرار گرفت. بیماران درد و گروه با سطح هوموسیستئین نرمال و افزایش یافته(بیشتر یا مساوی 17میکرومول در لیتر) قرار گرفتند سپس بیماران هر گروه از جهت مرگ و میر و عوارض الکتریکال و مکانیکال بیماری طی مدت بستری پی گیری شدند.

    یافته ها

    از مجموع 230 بیمار مورد مطالعه150 بیمار (2/65 درصد) سطح خونی هوموسیستئین نرمال داشتند و در80 نفر (8/34 درصد) باقی مانده سطح عامل فوق بیشتر یا مساوی 17میکرومول در لیتر بود. میزان مرگ و میر در گروه با سطح هوموسیستئین نرمال 2 مورد (3/1 درصد) و در گروه با سطح بالای هوموسیستئین 4مورد (5 درصد) بود. عوارض الکتریکال در گروه باسطح هوموسیستئین نرمال در40 نفر (7/26 درصد) و در گروه با سطح افزایش یافته آن در 19 نفر (75/23 درصد) مشاهده شد. تمامی 3 مورد (75/3 درصد) عوارض مکانیکال شامل 2 مورد (5/2 درصد) VSD و 1 مورد (25/1 درصد) تامپوناد در گروه با سطح بالای هوموسیستئین رخ داد و هیچ یک از بیماران با سطح نرمال هوموسیستئین دچار این عوارض نشدند. موردی از نارسایی میترال به علت پارگی عضلات پاپیلری یاکوردا دیده نشد.

    استنتاج

    در این مطالعه میزان مرگ و میر و بروز عوارض الکتریکال درد و گروه بیماران با سطح هوموسیستئین نرمال و افزایش یافته تفاوت معنی داری نداشت، ولی از بین عوارض مکانیکال، مجموع عوارض تامپوناد و پارگی سپتوم بین بطنی در گروه با سطح خونی افزایش یافته هوموسیستئین به طورمعنی داری بیشتر بود. با این حال با توجه به شیوع پایین عوارضی مثل تامپوناد، پارگی سپتوم بین بطنی و نارسایی میترال مطالعه در سطح وسیعتر و با تعدادنمونه بیشتر پیشنهاد می گردد.

    کلید واژگان: هوموسیستئین, انفارکتوس حاد میوکارد, عوارض انفارکتوس حاد میوکارد, سندرم های حاد کرونری}
    Babak Bagheri, Alereza Khalilian, Soheil Azizi, Vahed Mokhberi, Rozita Jalalina, Samad Gholshani, Seyed Mohamed Amini

    Background and

    Purpose

    Ânalysis of cardiovascular diseases etiology and risk factors have pointed out strong correlation between cardiovascular disease and risk factors such as hypertension, diabetes mellitus, serum cholestrol level, although only 50% of coronary arteries diseases(ÇÂDs) are demonstrable by such factors. For this reason researchers have conducted many studies for definition of different risk factors and have proposed new markers such as homocystein.Such researchs on the basis of correlation between homocystein and ÇÂDs have showed different or even paradoxical conclusion. Ïn this research we have studied the associations of plasma homocystein levels with mortality and complications of Myocardial Ïnfarction with ST segment Ëlevation (STËMÏ) in patients admitted Fatemeh Zahra hospital of Sari, during the year 1389.

    Materials And Methods

    This study was Çross-sectional and we investigated the patients with STËMÏ who had no history of previous MÏ and had referred to hospital in less than 24 h from symptom beginning. 5 cc of blood sample was taken from all patients after 12 hrs fasting for detection of homocystein. Plasma lipids and suger were also measured. Patients were followed during hospitalization for mortality and electrical or mechanical complications then were compared in two groups of normal and increased homocystein.

    Results

    Ôf 230 subjects, 150(65.2%) of patients had normal homocystein levels and others (80 or34.8%) had increased homocystein (>17micromol/lit). 2(1.3%)patients amonge subjects with normal homocystein levels,and 4(5%) patients amonge groupe with increased homocystein died. Âll of the mechanical complications (including; 2 (2.5%) VSD and 1(1.3%) tamponad) were detected in patients with increased homocystein. We had no case of MR. Finally, electrical complications were in 40(26.7%) patients with normal homocystein, and 19(23.8%) patients with increased homocystein. Ëxcept combination of tamponad and VSD in subjects with high homocystein, other complications including mortality, and electrical complications were no different in two groups of patients. Çonclusion: This study showed increased incidence of combination of VSD and tamponad in patients with high homocystein during STËMÏ. Ït not showed correlation between homocystein, with another mechanichal complications, electrical complications and hospital mortality of STËMÏ. This results support the modest correlation between homocystein and complications of STËMÏ.

    Keywords: Homocystein, Âcute myocardial infarction, complications of acute myocardial infarction, Âute coronary syndromes}
  • مرجانه کریمی، فرشید دیوانی شیشوان، سید نورالدین موسوی نسب
    زمینه و هدف
    شکستگی های استئوپروتیک مشکل مهم سلامتی در جوامع کنونی است و با افزایش مرگ و میر و زیان اقتصادی همراه می باشد. اخیرا افزایش سطح هوموسیستئین پلاسما به عنوان فاکتور خطر مستقل شکستگی های استئوپروتیک مطرح شده است. این مطالعه با هدف مقایسه ی سطح خونی هوموسیستئین (Hcy)، فولات و ویتامین B12 در خانم های یائسه ساکن شهر زنجان با دانسیته ی استخوانی پایین و نرمال انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه ی مورد- شاهدی دانسیته ی معدنی استخوان (BMD) در 130 نفر خانم یائسه با روش DXA بررسی شد. این خانم ها در سال های 1385 تا 1386 به مرکز تراکم استخوان شهر زنجان مراجعه کرده بودند. زنان مورد بررسی به دو گروه مورد 1- ≥ t-score (67=N) و گروه شاهد 1- < t-score (63=N) تقسیم شدند. سطح سرمی Hcy، فولات و B12 هر دو گروه در حالت ناشتا تعیین شد. BMD گردن فمور (FN) و مهره ی کمری (LS)، به همراه سایر داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری 5/11 SPSSو آزمون های T مستقل و فیشر و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    نتایج
    میانگین سنی این زنان 6±1/58 سال بود. بر طبق ارزیابی های به عمل آمده، میانگین سطح Hcy در گروه مورد 4/9±98/16 و در گروه شاهد 1/7±39/12 میلی مول در لیتر بود (002/0=P). میانگین سطح ویتامین B12 در گروه مورد 801±2/598 و در گروه شاهد 410±2/551 پیکو گرم در لیتر بود (007/0=P). با توجه به عدم توزیع نرمال ویتامین B12 از آزمون Mann-Whitney استفاده شد و اختلاف معناداری به دست آمد. میانگین سطح فولات سرمی در گروه مورد 9/2±2/5 و در گروه شاهد 9/2±5/6 نانو گرم در لیتر بود (017/0=P). هر سه فاکتور Hcy فولات و B12 ارتباط معناداری با کاهش BMD داشتند. میزان LS-Tscore با سطح Hcy رابطه ی عکس داشت و میزان FN-T score با سطح فولات و B12 ارتباط مثبت داشت. از نظر ارتباط بین Hcy فولات و B12، این ارتباط فقط بین فولات و B12 دیده شد، به نحوی که با افزایش سطح فولات سرمی میزان ویتامین B12 نیز افزایش می یافت.
    نتیجه گیری
    این اطلاعات مطرح کننده ی نقش مهم فولات، Hcy و ویتامین B12 در کاهش دانسیته ی استخوانی زنان منوپوز می باشد. این که این همراهی نشان دهنده ی یک رابطه ی علت و معلولی است یا خیر، نامعلوم است و نیازمند مطالعات بیشتر می باشد.
    کلید واژگان: هوموسیستئین, فولات, ویتامین B12, BMD}
    Karimi M., Divani Shishvan F., Mousavinasab N
    Background And Objective
    Osteoporotic fractures are major health problems in contemporary societies which are associated with increased morbidity and mortality and substantial economic costs. Recently, increased plasma homocysteine (Hcy) level has been suggested as an independent risk factor for osteoporotic fractures. This study aimed to compare the level of plasma homocysteine, folate and vitamin B12 in Iranian postmenopausal women with low and normal bone mineral density (BMD).
    Materials And Methods
    In this case-control study which was performed from August 2006 to May 2007, BMD of 130 Iranian postmenopausal women were measured by dual energy X- ray absorbtiometry (DXA). The subjects were assigned to one of the two groups of case (BMD < -1; n= 67) and control (BMD ≥ -1; n=63). Fasting plasma Homocysteine, folate and vitamin B12 were also determined. BMD at the neck of femur and lumbar spine, together with other collected data were analyzed with SPSS and T- test.
    Results
    The mean age of the subjects was 58.1 ± 6 years. The mean of Hcy level in the case group was 16.98±9.4 and in the control group was 12.39 M mol/L. The mean of vit-B12 in the case group was 598± 801 and in the control group was 551.2±410 Pg/L. Mann-Whitney test exibited a significant difference. The mean of serum folate level in the case group was 5.2±2.9 and in the control group was 6.5±2.9 Ng/L. Hcy, folate and B12 were significantly related to low BMD. LS –T score was negatively related to Hcy level and FN T-score had a positive relation with folate and B12 (p=0.002, p=0.017 and p=0.007, respectively). There was a relationship between folate and B12 and with increasing serum folate level, B12 level increased, too.
    Conclusion
    The results suggest an association of vitamin B12 and folate with BMD. Whether this relationship is causal, remains unclear and demands further study.
  • داریوش شکیبایی، زهراالسادات میرعباسی
    مقدمه و هدف
    هوموسیستئین هر چند که در متابولیسم طبیعی بدن نقش مهمی دارد، اما مقادیر زیاد آن به عنوان یک ریسک فاکتور بیماری های قلبی و عروقی شناخته می شود. این حالت در بیماری موسوم به هیپرهوموسیستئینمیا دیده شده و معتقدند که هوموسیستئین منجر به استرس اکسیداتیو و تاثیرات توکسیک بر اندوتلیوم عروقی و در نتیجه بیماری های عروق کرونری می گردد. با توجه به تاثیرات متنوع هوموسیستئین بر عروق و کاردیو میوسیت ها و همچنین با توجه به اینکه روند پاتوژنیک این تاثیرات هنوز بخوبی مشخص نمی باشد، مطالعه حاضر به منظور تعیین تاثیر آن بر قلب مجزا شده رت صورت گرفته است.
    روش کار
    مطالعه از نوع تجربی و بر روی رت های نر بالغ (n= 20) صورت گرفت. قلب حیوانات مطابق روش لانگندورف مجزا و تحت پرفیوژن با محلول کربس قرار گرفته و پس از مرحله تثبیت اولیه (20 دقیقه) در سه گروه و با غلظت های مختلف (0.1, 0.5 و 0.05 میلی مول در لیتر) تحت پرفیوژن با کربس محتوی هوموسیستئین به مدت 25 دقیقه قرار داشتند. بررسی روند تغییرات پارامترهای قلبی پس از تجویز هوموسیستئین در هر گروه با استفاده از Repeated measure ANOVA و مقایسه مقادیر پارامترها بین گروه های مختلف با استفاده از ANOVA یکطرفه و Tukey post test صورت گرفت.
    نتایج
    تجویز هوموسیستئین تغییر معنی داری در پارامتر مهم عملکردی قلب یعنی RPP ایجاد نکرده اما منجر به افزایش معنی دار میزان جریان مایع کرونری شده است. این افزایش در حضور بالاترین غلظت هوموسیستئین از دقیقه 5 تا 25 دیده شد. در گروه با غلظت متوسط در دقایق 5 و 10 و در گروه با غلظت پایین فقط در دقیقه پنجم ملاحظه گردید.
    نتیجه نهایی: در مجموع نتایج نشان دهنده این است که هوموسیستئین تاثیر گشادکنندکی بر عروق کرونر داشته که این تاثیر مستقل از عملکرد قلبی بوده است.
    کلید واژگان: جریان کرونری, موش صحرایی, هوموسیستئین, هیپرهوموسیستئینمیا}
  • حمیدرضا جوشقانی، آزاده شفیعی
    مقدمه
    گزارشات فراوانی در مورد احتمال ارتباط بین رادیکال های آزاد اکسیژن و افزایش هوموسیستئین با پاتوژنز آترواسکلروز منتشر شده اند؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط افزایش هوموسیستئین سرم با تغییرات سطح آنزیم سوپراکسید دیسموتاز (SOD) پس از سکته قلبی انجام شد.
    روش تحقیق: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی در سال 1385 بر روی 48 فرد بیمار (آزمون) و 48 فرد سالم (شاهد) کمتر از 76 سال انجام شد. نمونه خون از افراد هر دو گروه در شرایط ناشتا گرفته شد. بر روی نمونه ها آزمایش هوموسیستئین به روش ELISA توسط کیت IBL، میزان فعالیت SOD گلبول های قرمزتوسط کیت راندوکس و میزان فعالیتSOD سرم با استفاده از کیت شرکت Cayman chemical انجام شد.
    یافته ها
    میانگین غلظت هوموسیستئین در گروه آزمون 3/5 ±3/30 میکرومول بر لیتر و در گروه شاهد 1/3 ±1/11 میکرومول بر لیتر بود که بیانگر تفاوت معنی داری بین دو گروه است (001/0P<). میانگین فعالیت SOD گلبول های قرمز در گروه آزمون U/g Hb 2078±2705 و در گروه شاهد U/g Hb 2450±2509 به دست آمد؛ همچنین میانگین فعالیت SOD سرم در گروه آزمون U/mL 6/25±8/47 و در گروه شاهد U/mL 6/24±8/44 بود. بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه افزایش سطح هوموسیستئین سرم و SOD سرم و گلبول های قرمز در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد مشاهده شد؛ هر چند افزایش SODاز نظر آماری معنی دار نبود. به نظر می رسد افزایش SOD به علت آسیب سلولی است و به دنبال آن این آنزیم موجب مهار رادیکال های آزاد و آسیبهای وارده به سلول می گردد.
    کلید واژگان: سکته قلبی, هوموسیستئین, بیماری قلبی, عروقی, سوپراکسید دیسموتاز, آنتی اکسیدان}
    Dr. Hr. Joshaghani *, Dr. A. Shafiee
    Background And Aim
    Despite of success in treatment of cardiovascular disease by drugs and other methods, cardiovascular disease and myocardial infarction are the most common causes of death in developing countries. Many reports spread about correlation between free radicals and increase of homocysteine with atherosclerosis pathogenesis. The aim of this research was study of correlation between elevations of homocysteine with changes of superoxide dismutase (SOD) activity after myocardial infarction.
    Materials And Methods
    This research was a descriptive cross-sectional study that performed in 2006. In fasting condition, blood was taken from 48 patients and 48 health people under 76 years. Serum homocysteine determined by ELISA method, erythrocyte SOD (rSOD) activity assayed by Randox company kit and serum SOD (sSOD) activity assayed by Cayman chemical company kit.
    Results
    In patients group was 36 men and 12 women in controls group was 29 men and 19 women. The mean of homocysteine in patients were 30.3±5.3 µmol/L and in controls were 11.1±3.1 µmol/L, that was significant differences between two groups (P<0.001). The mean activity of sSOD in patients and controls were 2705±2078 U/g Hb and 2509±2450 U/g Hb, respectively. The mean activity of rSOD in patients and controls were 47.8±25.6 U/mL, 44.8±24.6 U/mL, respectively.
    Conclusion
    In this study was observed increase in homocysteine, sSOD and rSOD in patients compare to controls however increase of SOD was not significant. To seem, elevation of SOD is due to cellular damages. This enzyme inhibits free radicals.
  • داریوش شکیبایی
    هوموسیستئین یک اسید آمینه محتوی سولفور است که افزایش مقدار آن در بدن به عنوان یک عامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی شناخته می شود. بیماری افزایش هوموسیستئین خون (هیپرهوموسیستئینمیا) با استرس اکسیداتیو و آسیب عروقی متعاقب آن همراه می باشد؛ اما در مورد تاثیرات قلبی آن در شرایط ایسکمی و خونرسانی مجدد (Reperfusion) اطلاعات کافی در دست نیست. بنابراین پژوهش حاضر بررسی تاثیر هوموسیستئین بر آسیب متعاقب ایسکمی در قلب جدا شده رت انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه تجربی بر روی 32 رت های نر بالغ صورت گرفت. قلب حیوانات به روش لانگندورف مجزا شد و تحت تغذیه با محلول کربس با فشار ثابت، معیارهای عملکردی آن مورد سنجش قرار گرفت. در گروه کنترل قلب ها سه مرحله تثبیت اولیه و ثبت اطلاعات پایه، ایسکمی کلی با درجه حرارت طبیعی (Global and Normothermic) به مدت 40 دقیقه و تغذیه مجدد به مدت 45 دقیقه را گذراندند. در گروه اول، هوموسیستئین به میزان 5/0 میلی مول در لیتر به مدت 30 دقیقه قبل و 5 دقیقه پس از ایسکمی به محلول زمینه ای اضافه شد. در گروه دوم و سوم نیز به ترتیب 1/0 و 05/0 میلی مول در لیتر هوموسیستئین به مدت 60 دقیقه قبل و 5 دقیقه پس از ایسکمی، به محلول کربس اضافه گردید. بررسی مقادیر معیارهای مختلف قلبی قبل از ایسکمی نسبت به مقدار پایه با استفاده از آزمون مقایسه زوج ها و مقایسه آن بین گروه های مختلف در هر دوره با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه صورت گرفت.
    یافته ها
    بالاترین غلظت هوموسیستئین به کار رفته (5/0 میلی مول در لیتر) منجر به افزایش معنی دار میزان جریان کرونری قبل از دوره ایسکمی شد. همچنین در دوره تغذیه مجدد، پارامتر عملکردی قلب یا همان (Rate Pressure Product) RPP در گروه تست دوم (566±5955) نسبت به گروه کنترل (765±10818) به شکل معنی داری کاهش نشان داد.
    نتیجه گیری
    یافته های پژوهش حاضر، نشان دهنده تشدید آسیب قلبی به دنبال ایسکمی در گروهی از رت هاست که هوموسیستئین را با غلظت متوسط و در زمان طولانی دریافت نموده است. این اثر ممکن است به دلیل تشدید استرس اکسیداتیو ناشی از هوموسیستئین در دوره تغذیه مجدد باشد.
    کلید واژگان: هوموسیستئین, قلب جدا شده رت, آسیب به دنبال ایسکمی}
    Daryoush Shakibaei
    Background
    Homocysteine is a sulfur containing amino acid, and its high concentration is known as cardiovascular risk factor results in oxidative stress and vascular disease. There are some studies on cardiovascular effects of homocysteine but its effect on the reperfusion injury is not completely understood. Hence the effect of homocysteine on the ischemia–reperfusion injury in isolated rat heart has been considered in this study
    Methods
    In this experiment 32 male wistar rats were used. The hearts of animals were isolated according to Langendorff method and perfused by Kreb’s solution under constant pressure. Experimental protocol in control group was I: Stabilization period and recording of baseline values, II: Normothermic global ischemia (40min), and III: Reperfusion (45 min). In addition to this protocol, homocysteine (0.5 mmol/lit) was added to Kreb’s solution for 30 min before and 5 min after ischemia in test group I. In test group II and III, homocysteine (0.1 & 0.05 mmol/lit) were added to solution for 60 min before and 5 min after ischemia, respectively. Functional cardiac parameters were measured during different periods. Data were analyzed by paired t-test, unpaired t-test and one way ANOVA followed by Tukey post test appropriately
    Findings
    The maximum concentration of homocysteine (0.5 mmol/lit) significantly increased coronary flow before ischemia. In addition, rate pressure product (heart rate×left ventricular pressure) as a functional cardiac parameter in test group II (5955±566 beat per minute×mmHg) significantly decreased in comparison to control group (10818±765) after 45 min reperfusion (P)
  • حمیدرضا جوشقانی، احمدرضا بندگی *
    سابقه و هدف

    علی رغم موفقیت هایی که در درمان های دارویی و غیر دارویی به منظور کاهش خطر بیماری های کرونری قلب صورت گرفته است هنوز این بیماری ها و انفارکتوس میوکارد علت عمده مرگ و میر در بیشتر کشورهای توسعه یافته محسوب می شوند. گزارشات فراوانی در خصوص احتمال ارتباط بین رادیکال های آزاد اکسیژن و افزایش هوموسیستئین با پاتوژنز آترواسکلروز منتشر شده اند. هدف این تحقیق بررسی ارتباط افزایش هوموسیستئین سرم با تغییرات سطح آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (GPx) پس از سکته قلبی بود.

    مواد و روش ها

    این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی بود که در سال 1385 بر روی 48 بیمار و 48 فرد سالم کمتر از 76 سال انجام پذیرفت. از هر دو گروه در شرایط ناشتا خون گرفته شد. بر روی نمونه ها آزمایش هوموسیستئین به روش ELISA توسط کیت IBL و میزان فعالیت GPx توسط کیت راندوکس انجام شد.

    یافته ها

    از 48 بیماری که در این مطالعه شرکت داشتند 36 نفر مرد و 12 نفر زن بودند. در گروه شاهد 29 نفر مرد و 19 نفر زن حضور داشتند. میانگین غلظت هوموسیستئین در گروه بیمار 3/5 ± 3/ 30 میکرومول بر لیتر و در گروه شاهد 1/3 ± 1/11 میکرومول بر لیتر بود که بیانگر تفاوت معنی داری بین دو گروه است)001/0(P<. میانگین فعالیت GPx گلبول های قرمز بیمارانU/g Hb 5/20 ± 0/40 و گروه شاهد U/g Hb 3/20 ± 1/37 بدست آمد که بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین میانگین فعالیت GPx سرم بیمارانU/L 0/90 ± 8/464 و گروه شاهد U/L 1/97 ± 3/423 بدست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود)05/0(P<.

    نتیجه گیری

    در این مطالعه افزایش سطح هوموسیستئین سرم و GPx سرم و گلبول های قرمز در گروه بیمار نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. به نظر می رسد افزایش GPx بعلت آسیب سلولی است و به دنبال آن این آنزیم موجب مهار رادیکال های آزاد و آسیب های وارده به سلول می گردد.

    کلید واژگان: سکته قلبی, گلوتاتیون پراکسیداز, هوموسیستئین, آنتی اکسدان}
    H. R. Joshaghani, A. R. Bandegi

    Intorduction: Despite of success in treatment of cardiovascular diseases by drugs and other methods, cardiovascular diseases and myocardial infarction are the most common causes of death in the developing countries. Many reports have been published about correlation between free radicals and increase of homocysteine with atherosclerosis pathogenesis. The aim of this research was to study the correlation between the heaelevation of homocysteine with changes of superoxide dismutase (GPx) activity after myocardial infarction. Matrials and

    Methods

    This research was a descriptive cross-sectional study that performed in 2006. In fasting condition, blood was taken from 48 patients and 48 normal healthy people under 76 years old. Serum homocysteine was determined by ELISA method, erythrocyte GPx (rGPx) activity assayed by Randox company kit and serum GPX (sGPx) activity assayed by Cayman chemical company kit.

    Results

    36 men and 12 women were in the patien group, while the control group included 29 men and 19 women. The mean of homocysteine in patients were 30.3 ± 5.3 µmol/L and in controls were 11.1 ± 3.1 µmol/L, that it showed a significant difference between two groups (p<0.001). The mean activity of sGPx in patients and controls were 2705 ± 2078 U/g Hb and 2509 ± 2450 U/g Hb, respectively. The mean activity of rGPx in patients and controls were 47.8 ± 25.6 U/ml, 44.8 ± 24.6 U/ml, respectively.

    Conclusion

    In this study, an increase in homocysteine, sGPx and rGPx was observed in patients in compared with controls; however the increase of GPX was not significant. It seems that the elevation of GPX is due to cellular damages. This enzyme inhibits free radicals.

  • نسیم آزادی بخش، راهبه شاکر حسینی، شهناز اتابک، بنفشه گلستان، آناهیتا هوشیار راد
    سابقه و هدف
    هیپرهوموسیستئینمی یکی از عوامل خطر مستقل بیماری های قلبی عروقی و بویژه آترواسکلروز است. میزان شیوع هیپرنوموسیستئینمی در بیماران همودیالیزی، بیشتر از کل جمعیت است و به همین جهت، این بیماری ها در حدود 50 درصد از علل مرگ و میر این بیماران را به خود اختصاص می دهند. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت هوموسیستئین در بیماران همودیالیزی دریافت کننده دوز 5mg/d اسید فولیک خوراکی، در بیمارستان امام حسین (ع) تهران بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه که به صورت مقطعی طراحی شد، سطح هوموسیستئین تام (tHcy) پلاسما و اسید فولیک و ویتامین B12 سرم، در 40 بیمار همودیالیزی که حداقل از 3 ماه قبل دریافت کننده 5mg/d اسید فولیک بوده اند، اندازه گیری شد. همبستگی میان این سه شاخص و همچنین همبستگی آنها با سایر عوامل مداخله گر با استفاده از آزمون های ناپارامتری بررسی شد. میزان دریافت غذایی ویتامین های گروه B مرتبط با متابولیسم هوموسیستئین، با استفاده از روش یادآمد 24 ساعت خوراک برای 3 روز متوالی، ارزیابی شد.
    یافته ها
    در بیماران همودیالیزی مورد مطالعه که تحت مکمل یاری مداوم با اسید فولیک بوده اند، میانه سطح tHcy پلاسما (median±IQR) 20.95±12.17mmol/L و میانه سطح اسید فولیک و ویتامین B12 سرم به ترتیب 101.55±113.92ng/ml و 945±526.5pg/ml بود. از بین این بیماران 75 درصد در محدوده بالاتر از طبیعی، 15 درصد در محدوده مرزی و 10 درصد در محدوده طبیعی tHcy پلاسما قرار داشتند. همچنین 12.5 درصد از بیماران، دارای سطح طبیعی اسیدفولیک سرم و 87.5 درصد دارای سطح افزایش یافته آن بودند. در مورد ویتامین B12 سرم 37.5 درصد در محدوده طبیعی و 62.5 درصد در محدوده بالاتر از طبیعی قرار داشتند. هیچ ارتباط معنی داری بین tHcy پلاسما با سن، سابقه دیالیز، مصرف سیگار، قهوه و چای، وضعیت یائسگی، سابقه شناخته شده دیابت ملیتوس، هیپرتانسیون و هیپرلیپیدمی، آلبومی، کراتی نین، اوره، سطح ویتامین B12 سرم و مقدار دریافت غذایی اسید فولیک و ویتامین B12 مشاهده نشد. نوعی همبستگی معنی دار و معکوس بین tHcy پلاسما با قد، سطح اسید فولیک سرم و مقدار دریافت غذایی ویتامین های B6 و B2 وجود داشت. به علاوه، متوسط سطح tHcy پلاسما در زنان به طور معنی داری، بالاتر از مردان بود.
    نتیجه گیری و پیشنهادات: با وجود مکمل یاری با اسید فولیک، فقط درصد کمی از بیماران، وارد محدود طبیعی tHcy شده اند که این مساله، لزوم مکمل یاری با دوزهای بالاتر اسید فولیک را به صورت توام با ویتامین های B12 و B6 و عوامل دیگر مشخص می کند. سطح افزایش یافته اسید فولیک سرم، احتمالا در نتیجه اثر محیط اورمیک بر دسترسی درون سلولی این ویتامین، بروز کرده است. سطح افزایش یافته ویتامین B12 سرم نیز ممکن است در اثر عدم تبدیل آن به فرم فعال، در محل اصلی تبدیل، یعنی کلیه ها، ایجاد شده است.
    کلید واژگان: همودیالیز, هوموسیستئین, اسید فولیک, بیماری های قلبی عروقی}
    N. Azadibakhsh, R. Shaker Hosseini, Sh Atabak, B. Golestan, A. Houshiar Rad
    Background
    Hyperhomocysteinemia is an independent risk factor for cardiovascular disease (CVD) and especially atherosclerosis. Frequency of hyperhomocysteinemia in hemodialysis patients is higher than the general population. Thus near to 50 percent of the patients die due to CVD. The objective of this study is to determine the frequency of hyperhomocysteinemia in hemodialysis patients receiving 5 mg/d oral folic acid supplements in Imam Hossein hospital in Tehran.
    Materials And Methods
    In this cross-sectional study, plasma total homocysteine (tHcy) and serum folic acid and vitamin B12 were measured in 40 hemodialysis patients receiving 5 mg/d folic acid supplements from at least three months before. Correlation between these three factors and their correlation with other confounders were determined using non-parametric tests. Dietary intake of B vitamins related to tHcy metabolism, were assessed using 24 hour recall method for 3 consecutive days.
    Results
    Median (median ± IQR) of plasma tHcy and serum folic acid and vitamin B12 were 20.95 ±12.17 µmol/l, 101.55 ± 113.92 ng/ml, 945 ± 526.5 pg/ml relatively. 75% of patients had high values for tHcy, 15% borderline values and only 10% normal values. Respectively,12.5% and 37.5% were in normal range of serum folic acid and vitamin B12 and 87.5 % and 62.5% had abovenormal levels. There was a significant, negative correlation between plasma tHcy and height, serum folic acid and dietary intake of vitamins B6 and B2. Mean tHcy levels were higher in women than in men. The correlation between plasma tHcy and other factors, like age, dialysis duration, dialysis efficiency, cigarette smoking, tea and coffee consumption, menopausal status, diagnosed diabetes mellitus, hypertension and hyperlipidemia, albumin, creatinin, urea and dietary intake of folic acid and vitamin B12 was not significant.
    Conclusion
    Despite supplementation with folic acid, only a small proportion of patients reached normal levels of homocysteine. This, shows the necessity of supplementation with higher doses of folic acid combined with other B-vitamins like B12 and B6. Elevated serum level of folic acid is probably due to the effect of uremic environment on intracellular availability of folic acid. High level of serum B12 is the result of it's restricted conversion to the active form, in the most important conversion site, the kidneys.
  • شهره ملک خسروی، بیژن کبودی، مرضیه کبودی
    مقدمه
    براساس مطالعات مقطعی، مسمومیت حاملگی با سطح بالای هوموسیستئین رابطه دارد. هدف این تحقیق تعیین تغییرات سطح هوموسیستئین بیماران مبتلا به مسمومیت حاملگی بعد از هفته بیستم حاملگی و مقایسه آن با افراد حامله دارای فشار خون طبیعی بود.
    روش کار
    در یک مطالعه nested case control، با پی گیری 324 خانم باردار سرم سه ماهه دوم و سوم 40 خانم باردار سالم و 20 خانم مبتلا به مسمومیت حاملگی از نظر میزان هوموسیستئین ناشتا مقایسه شد. دو گروه از نظر سن، تعداد بارداری، سن حاملگی و شاخص توده بدن قبل از حاملگی جورسازی شدند. داده ها به روش آنالیز واریانس دو طرفه تحلیل شد.
    یافته ها
    سطح هوموسیستئین در گروه مسمومیت حاملگی، طی حاملگی 5.31±1.4 μIu/ml به (P<0.01) 7.54± 1.6 μIu/ml و در گروه شاهد نیز (4.1±1.3 μIu/ml) به 5.2±1.4 μIu/ml افزایش یافت (P<0.01) هوموسیستئین ناشتا در تمام مراحل در گروه مسمومیت حاملگی بیشتر از گروه شاهد بود (P<0.01) مقدار افزایش میانگین هوموسیسئین ناشتا در طول حاملگی در گروه مسمومیت حاملگی بیشتز از گروه شاهد بود (P<0.01)بحث: در افراد مبتلا به مسمومیت حاملگی سطح هوموسیسئتین سرم در سه ماهه دوم و قبل از بروز علایم بالینی مسمومیت حاملگی نسبت به حاملگی طبیعی بالاتر است و هنگام بروز علایم بیماری میزان هوموسیسیتین سرم افزایش بیشتری پیدا می کند. این یافته نشان می دهد اختلال عملکرد اندوتلیوم در این بیماران قبل از شروع علایم بالینی وجود دارد و هنگام بروز علایم بالینی تشدید می شود.
    کلید واژگان: مسمومیت حاملگی, هوموسیستئین, سن بارداری}
  • بررسی اثر اسیدفولیک بر سطح هوموسیستیین سرم، عملکرد بطن چپ و مرگ و میر 6 ماهه در مبتلایان به دیابت با انفارکتوس حاد میوکارد
    علی پور مقدس. پریسا طاهری، مسعود امینی، حمید صانعی، مسعود پورمقدس، منصور شعله ور
    مقدمه
    نزدیک به 75% از تمام بیماران مبتلا به دیابت نوع II به دلیل بیماری های عروق کرونر فوت می کنند. آسیب شناسی اصلی این بیماری در عوارض عروقی اختلال عملکرد سلولهای اندوتلیال است. یکی از عوامل خطر در این آسیب شناسی، هوموسیستئین (یک متابولیک متیونین رژیم غذائی) است. افزایش هوموسیستئین سرم منجر به خطر فزاینده آسیب ایسکمیک میوکارد در سندرم های حاد کرونر میشود. در عین حال نیز افزایش هوموسیستئین سرم پس از انفارکتوس حاد میوکارد پدیدار می گردد. اسید فولیک به گونه ای موثر سطح هوموسیستیئن سرم را کاهش میدهد. بنابراین نویسندگان مطالعه ای ترتیب دادند تا کارآیی اسید فولیک را به کاهش سطح هوموسیستئین سرم، عملکرد میوکارد و مرگ و میر دیابتی های مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد اخیر را در یک دوره 6 ماهه بررسی کنند.
    روش ها
    پس از انتخاب 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع دوم با انفارکتوس حاد میوکارد که به بیمارستان نور اصفهان مراجعه کرده بودند، بیماران بصورت تصادفی به 2 گروه مورد و شاهد با درمان طبی همگون تقسیم شدند. سطح سرمی هوموسیستیئن و عملکرد بطن چپ در تمام بیماران اندازه گیری شد. برای بیماران گروه مورد علاوه بر داروهایی که در گروه شاهد استفاده می شد، روزانه یک قرص اسیدفولیک 1 میلی گرمی برای حداقل 6 ماه تجویز شد. پس از 6 ماه، تمام بیماران برای اندازه گیری مجدد سطح سرمی هوموسیستیئن سرم و عملکرد بطن چپ به بیمارستان نور دعوت شدند. میزان مرگ و میر نیز در هر گروه محاسبه شد و داده های هر دو گروه با استفاده از T-test و آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شد.
    نتایج
    با مقایسه مرگ و میر 6 ماهه بین دو گروه مشخص شد که 2 بیمار از گروه مورد (6.7% در گروه) و 4 بیمار از گروه شاهد (13.3% در گروه) در گذشته اند. علیرغم نیافتن اختلاف آماری معنی دار بین دو گروه، مرگ و میر گروه شاهد 2 برابر گروه مورد بود. در گروه مورد، سطح هوموسیستئین سرم به میزان جالب توجهی کاهش یافته بود. تفاوت سطح سرمی هوموسیستئین میان دو گروه 6 ماه پس از انفارکتوس حاد میوکارد قویا معنادار بود (p<0.001). مقایسه تغییر در عملکرد بطن چپ در میان دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (p=0.26). بهرحال، افزایش قدرت بطن چپ پس از 6 ماه در هر دو گروه معنی دار بود p<0.001) در گروه مورد و P=0.016 در گروه شاهد(.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه کارآیی اسیدفولیک بر عملکرد بطن چپ و میزان مرگ و میر در مبتلایان به دیابت نوع دوم با انفارکتوس حاد میوکارد دیده نمی شود، ولی اسید فولیک سطح سرمی هوموسیستئین را بعنوان یک عامل خطر در اختلال عملکرد آندوتلیوم کاهش می دهد، بنابراین مصرف روزمره اسید فولیک در بیماران دیابتی با سابقه انفارکتوس میوکارد اخیر قابل پیشنهاد است، لذا پیگیری طولانی مدت در مطالعه ای با حجم نمونه بزرگتر نتایج را بهتر و دقیقتر نشان خواهد داد.
    کلید واژگان: دیابت نوع دوم, هوموسیستئین, افزایش هوموسیستئین سرم, انفارکتوس حاد میوکارد, اسید فولیک}
  • ناصر میرزایی، احمدرضا دهپور
    هوموسیستیین (Hcy) یکی از اسیدهای آمینه دارای گروه تیول می باشد که به عنوان فاکتور مخاطره آمیز بعضی از بیماری های قلب وعروق و از جمله عوامل تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن) (O2- شناخته شده است. در بیماری کلستاز وجود آثار استرس اکسیداتیو Hcy و ایجاد وپیشرفت تولید رادیکالهای آزاد -O2 گزارش شده است. هدف از این بررسی تعیین و شناخت بیشتر عوامل موثر در اختلالات پاتولوژیک ناشی از تغییرات غلظت هوموسیتیین پلاسما و NO کبدی در شرایط کلستاز می باشد.
    در این مطالعه تعداد 150 عدد موش صحرایی از نژاد SPraque-Dawley و با میانگین تقریبی وزن200±20 گرم مورد آزمایش قرار گرفت. حیوانات در سه گروه کنترل SHAM و گروه تحت عمل جراحی بستن مجرای صفراوی (BDL) و به تعداد 12-10 عدد در هر گروه تقسیم شدند.پس از شروع آزمایشات و مشاهده بیماری کلستاز در گروه BDL در روزهای 7، 14، 21 و 28 و پس از انجام بیهوشی در حیوانات،اقدام به گرفتن خون از قلب آنان شد. همچنین دو ساعت قبل از خونگیری مقدار mg/kg 100 و 40 متیونین به موشهای هر گروه و به روش داخل صفاقی تزریق گردید. اندازه گیری مقادیر سیستئین و متیونین پلاسما توسط HPLC و HPLC-uv صورت گرفت. تعیین مقدار نیتریت و نیترات جهت بررسی مقدار NO نیز به عمل آمد. داده های حاصله با استفاده از آزمون های آماری ANOVA دو طرفه و POST HOC TEST مورد ارزیابی قرار گرفت واختلافات حاصله با P<0.05 معنی دار تلقی گردید.
    نتایج این بررسی نشان داد که بیلیروبین و آنزیم های کبدی در گروه BDL نسبت به گروه های کنترل و SHAM افزایش معنی داری داشت.(P<0.05). مقدار Hcy در گروه BDL در روز 14 بسیار بالا و معنی دار بود. (P<0.01). مقدار اسیدهای آمینه سیستیین و متیونین گروه BDL نسبت به دو گروه دیگر افزایش معنی داری داشت.(P=0.01). نسبت نیترات/نیتریت در گروه BDL نسبت به گروه های کنترل و SHAM بیشتر و با P<0.01 تفاوت معنی داری نشان داد.
    بر اساس این نتایج به نظر می رسد که عوامل آسیب رسان اکسید کننده سیستمیک در مدل بیماری کلستاز انسدادی احتمالا در ارتباط با مکانیسم های وابسته به NO موجب بروز ناهنجاری های کبدی می شوند.
    کلید واژگان: کلستاز, نیتریک اکساید, هوموسیستئین}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال