جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « واکنش پذیری شناختی » در نشریات گروه « پزشکی »
-
زمینه و هدف:
افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانی بوده که همه گروه های جامعه در هر رده سنی را شامل می گردد و شیوع آن نسبت به سن و جنس در جوامع مختلف متفاوت می باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر اثربخشی سیستم رواندرمانی تحلیل شناختی رفتاری بر واکنش پذیری شناختی و کاهش نشانگان بیماران افسرده مداوم بود.
مواد و روش هاپژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران افسرده مراجعه کننده به مراکز درمان روان پزشکی و روان شناختی شهرستان ارومیه در زمستان و بهار 1400-1401 بود که از این جامعه تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه به صورت تصادفی گمارده شدند. همه افراد در هر سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مقیاس افسردگی بک (1961) و شاخص حساسیت به افسردگی لیندن (2003) را تکمیل کردند. درنهایت داده ها به روش های تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر با کمک نرم افزار SPSS24 تحلیل شدند.
یافته هانتایج نشان داد تفاوت معنی داری در هر دو متغیر واکنش پذیری شناختی و نشانگان افسردگی بین گروه های آزمایش و کنترل وجود داشت (01/0>P). به این معنی که سیستم رواندرمانی تحلیل شناختی رفتاری بر واکنش پذیری شناختی و کاهش نشانگان بیماران افسرده مداوم اثربخش بود (05/0>P).
نتیجه گیرییافته های پژوهش بیانگر این است که سیستم رواندرمانی تحلیل شناختی رفتاری بر واکنش پذیری شناختی و کاهش نشانگان بیماران افسرده مداوم موثر است و ازاین رو می تواند در مداخلات بالینی برای درمان افسردگی مداوم بکار گرفته شود.
کلید واژگان: سیستم رواندرمانی تحلیل شناختی رفتاری, واکنش پذیری شناختی, نشانگان افسردگی}Aim and BackgroundDepression is one of the most common mental disorders that includes all groups of society in every age group and its prevalence is different according to age and gender in different societies, so the aim of this research is the effectiveness of cognitive behavioral analysis psychotherapy system on cognitive reactivity and The symptoms of depressed patients were reduced.
Methods and Materials:
The current research was a semi-experimental design with a pre-test, post-test and three-month follow-up with a control group. The statistical population included all depressed patients referred to psychiatric and psychological treatment centers in Urmia city in the first five months of 2022, and 30 people were selected from this population by convenience sampling and randomly assigned to two groups. All subjects completed the Beck Depression Scale (1961) and the Linden Depression Susceptibility Index (2003) in all three stages of pre-test, post-test and follow-up. Finally, the data were analyzed by repeated measurement variance analysis methods with the help of SPSS24 software.
FindingsThe results showed that there was a significant difference in both variables of cognitive reactivity and depressive symptoms between the experimental and control groups (P<0.01). In other words, cognitive behavioral analysis psychotherapy system was effective on cognitive reactivity and reducing the symptoms of persistently depressed patients (P<0.05).
ConclusionsThe findings of the research show that the psychotherapy system of cognitive behavioral analysis is effective on cognitive reactivity and reducing the symptoms of persistent depressed patients, and therefore it can be used in clinical interventions for the treatment of persistent depression.
Keywords: Psychotherapy system of cognitive behavioral analysis, cognitive reactivity, depressive syndromes} -
مقدمه
در پاسخ به افزایش روزافزون میزان خودکشی و اقدام مجدد به خودکشی در جهان که آز آمار قابل توجهی برخوردار است؛ توجه و تمرکز روی توسعه و اجرا مداخلات پیشگیری کننده از خودکشی افزایش یافته است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش پیشیگیری از خودکشی بر واکنش پذیری شناختی، افکار خودکشی و سلامت اجتماعی در اقدام کنندگان مجدد به خودکشی بود.
روش کاراین پژوهش به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه درمانجویان اقدام کننده مجدد به خودکشی در سال 1400 در شهرستان مهاباد در محدوده سنی 20 تا 34 سال بودند که از این جامعه تعداد 40 نفر بر اساس روش نمونه گیری دردسترس و منطبق با معیارهای ورود و خروج انتخاب شده و در دو گروه مداخلهو کنترل هر گروه 20 نفر جایگرین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسنامه سلامت اجتماعی کییز (2004)، مقیاس افکار خودکشی بک (1976) و پرسشنامه واکنش پذیری شناختی ون در دویز و ویلیامز (2003) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام شد.
یافته هانتایج پژوهش نشان داد که برنامه آموزش پیشگیری از خودکشی بر واکنش پذیری شناختی، افکار خودکشی و سلامت اجتماعی در اقدام کنندگان مجدد به خودکشی تاثیر دارد (05/0>P). در واقع برنامه آموزش پیشگیری از خودکشی باعث کاهش واکنش پذیری شناختی و افکار خودکشی و افزایش سلامت اجتماعی در آن ها می شود.
نتیجه گیریبنابراین برنامه آموزش پیشگیری از خودکشی به عنوان روش درمانی در کاهش خودکشی و بهبود سلامت اجتماعی این افراد پیشنهاد می گردد.
کلید واژگان: افکار خودکشی, سلامت اجتماعی, واکنش پذیری شناختی, پیشگیری}IntroductionIn response to the ever-increasing rate of suicide and repeated attempts to commit suicide in the world, which has a significant statistical freedom; Attention and focus on the development and implementation of suicide prevention interventions has increased. The aim of the present study was the effectiveness of the suicide prevention training program on cognitive reactivity, suicidal thoughts and social health in repeat suicide attempters.
MethodIn terms of practical purpose, this research was a semi-experimental research design of pre-test and post-test with a control group. The statistical population of the current study was all the treatment seekers who attempted suicide again in 2021 in Mahabad city, in the age range of 20 to 34 years, from which 40 people were selected based on the purposeful sampling method and in accordance with the entry and exit criteria. There were two experimental and control groups with 20 participants in each group. To collect data, Keyes Social Health Questionnaire (2004), Beck Suicidal Thoughts Scale (1976) and Cognitive Responsiveness Questionnaire of van der Dues and Williams (2003) were used. Data analysis was done with the statistical method of multivariate covariance analysis.
ResultsThe results of the research showed that the suicide prevention training program has an effect on cognitive reactivity, suicidal thoughts and social health in repeat suicide attempters (P<0.05). In fact, the suicide prevention training program reduces cognitive reactivity and suicidal thoughts and increases social health in them.
ConclusionTherefore, the suicide prevention training program is suggested as a treatment method to reduce suicide and improve the social health of these people.
Keywords: Suicidal thoughts, social health, cognitive reactivity, Prevention} -
مجله دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سال بیست و هفتم شماره 3 (پیاپی 110، امرداد و شهریور 1399)، صص 330 -337زمینه و هدف
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش رویکرد ارتقای بهبودی ذهن آگاه محور به شیوهگروهی بر کاهش واکنش پذیری شناختی نسبت به خلق غمگین و اضطراب مرتبط با درد در بیماران مبتلا به درد مزمن انجام گرفت.
روش کاراین پژوهش به صورت نیمه آزمایشی با پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری مورد مطالعه شامل همه بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به مراکز درمانی (بیمارستان های دارای درمانگاه های تخصصی طب فیزیکی، و ارتوپدی) شهر اهواز در تابستان 1397 است. 30 فرد مبتلا به درد مزمن از طریق فراخوان و به شیوه داوطلبانه بر اساس تشخیص پزشک متخصص انتخاب شدند و به دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15 نفر) به صورت تصادفی گمارش شدند. از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد. اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 120 دقیقه ای تحت آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد ارتقای بهبودی ذهن آگاه محور قرار گرفتند واعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص تجدیدنظر شده حساسیت در برابر افسردگی لیدن_تجدیدنظر شده (LEIDS_R) و مقیاس نشانگان اضطراب مرتبط با درد (PASS) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیره (با نرم افزار SPSS 21) استفاده گردید.
یافته هانتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری با سطح معناداری (0001/0≥P) نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در مرحله پس آزمون وجود دارد که نشان دهنده اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر ارتقای بهبودی ذهن آگاه محور بر واکنش پذیری شناختی نسبت به خلق غمگین و اضطراب مرتبط با درد در بیماران مبتلا به درد مزمن است.
نتیجه گیریاز این مطالعه می توان نتیجه گرفت که آموزش گروهی مبتنی بر ارتقای بهبودی ذهن آگاه محور می تواند رویکردی مناسب برای کاهش واکنش پذیری شناختی نسبت به خلق غمگین و اضطراب مرتبط با درد در بیماران مبتلا به درد مزمن باشد.
کلید واژگان: درد مزمن, ذهن آگاهی, واکنش پذیری شناختی, اضطراب}Background & ObjectivesThis study aimed to determine the effectiveness of group therapy based on mindfulness oriented recovery enhancement approach on Cognitive Reactivity to Sad Mood and Pain-Related Anxiety among Chronic Pain Patients.
Materials & Methods:
This study is quasi-experimental with control group. The statistical population included all the patients with chronic pain at Ahwaz who have been referred to Health Center (Hospitals with specialized clinics of physical medicine and orthopedics) in summer 2017. 30 chronic pain patients were selected through recall and in a voluntary method based on pain specialist diagnosis and randomly allocated into two experimental(n=15) and control (n=15) groups. Both groups were tested before. The experimental group for eight sessions of 120-minute group therapy were based on mindfulness oriented recovery enhancement approach. Control group members did not receive any interventions. Data through questionnaires study were Index of Depression Sensitivity-Revised Version (LEIDS-R) and Pain Anxiety Symptoms Scale (PASS). Research data to way multivariate analysis of variance were analyzed by SPSS 21 software.
ResultsThe results of multivariate analysis of covariance with significance level (p > 0.0001) on the hypothesis show a significant difference between the two groups at post-test, that represents the effectiveness of mindfulness oriented recovery enhancement approach group therapy based on Cognitive Reactivity to Sad Mood and Pain-Related Anxiety among Chronic Pain Patients.
ConclusionThe conclusion of the study is based on group therapy, mindfulness oriented recovery enhancement approach is to reduce. Cognitive Reactivity to Sad Mood and Pain-Related Anxiety among Chronic Pain Patients.
Keywords: Chronic Pain, Mindfulness, Cognitive Reactivity, Anxiety} -
افکار خودکشی به افکار و باورهایی گفته می شود که فرد در مورد کشتن خودش دارد و از برنامه ریزی دقیق برای خودکشی تا یک احساس قابل ملاحظه را در برمی گیرد اما، شامل اقدام نهایی برای خودکشی نمی شود هدف این پژوهش، بررسی نقش تجربه ی ترومای دوران کودکی، واکنش پذیری شناختی و درد ذهنی در اقدام کننده به خودکشی و افراد بهنجار بود. برای این منظور طی یک پژوهش مقطعی- مقایسه ای، برای این منظور 121 نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی با مسمومیت دارویی از بین مراجعین بیمارستان امام خمینی (ره) شهر کرمانشاه به شیوه ی نمونه در دسترس انتخاب و با 121 نفر از دانشجویان دانشگاه رازی از نظر تجربه ی کودک آزاری، واکنش پذیری شناختی و درد ذهنی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج تحلیل به روش هم زمان،نشان داد که پانزده متغیر پیش بین 7/91 درصد پراش و درروش گام به گام سه متغیر پیش بین 2/89 درصد پراش برای تنها تابع ممیز از اختلاف بین دو گروه افراد اقدام کننده به خودکشی و دانشجویان تبیین می کند. به نظر می رسد با در نظر داشتن یافته های پژوهش حاضر می توان گفت که پوچی / بی ارزشی، تجربه ی ترومای دوران کودکی و ناتوانی در پذیرش و مقابله با عوامل شناختی منفی می توانند زمینه ساز اقدام به خودکشی شوند.
کلید واژگان: تجربه ی کودک آزاری, واکنش پذیری شناختی, درد ذهنی, اقدام به خودکشی}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.