جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « پگ اینترفرون » در نشریات گروه « پزشکی »

انتخاب همه

تاثیر درمان ترکیبی با والپروات سدیم، پگ اینترفرون و پردنیزولون بر یافته های بالینی مبتلایان به میلوپاتی ناشی از HTLV-1

علی شعیبی، محمد مهدی اعتمادی، رضا بوستانی، سید عبدالرحیم رضایی، سحر فدایی، مهدی مشفق

نشریه دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، سال پنجم شماره 1 (بهار 1392)، صص 83 -88

زمینه و هدف
ویروس لنفوسیتیک T انسانی نوع 1 (HTLV-1)در 3% از ناقلین موجب ابتلاء به پاراپارزی اسپاستیک گرمسیری و میلوپاتی (HAM/TSP)، با علائم حرکتی، حسی و اسفنکتری می شود. گرچه التهاب مزمن نخاع در ایجاد این بیماری موثر است، درمان های تعدیل کننده ایمنی تاکنون بهبود کافی در علائم آن ایجاد نکرده اند. در این مطالعه اثرات والپروات سدیم، همراه با پگ اینترفرون و پردنیزولون بر علائم بالینی بیماران مبتلا به پاراپارزی اسپاستیک ناشی از HTLV-1 بررسی شد.
مواد و روش کار
در این کارآزمایی بالینی، 10 نفر از بیماران مبتلا به HAM/TSP واجد شرایط و مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان قائم مشهد در بین ماه های مهر تا دی سال 1391 تحت درمان 3 گانه فوق به مدت 3 ماه قرار گرفتند و علائم بالینی قبل و پس از درمان، توسط معیار ناتوانی حرکتی Osame، اسپاستیسیتی Ashworth و علائم ادراری بررسی گردید.
یافته ها
میانگین معیار Osame در بیماران در ابتدای تشخیص 9/1± 4/2 بود و 3 ماه پس از درمان 8/0 واحد در 70درصد بیماران بهبود نشان داد (003/0=P). معیار Ashworth و تکرر ادراری نیز بهبود معنی داری را نشان دادند (001/0=P و 024/0=P).
نتیجه گیری
بیماران تحت مطالعه بهبود چشمگیری را در ناتوانی حرکتی و اسپاستیسیتی نشان دادند، در این مطالعه میزان کاهش معیار اسامه نسبت به مطالعات قبلی مونوتراپی با اینترفرون آلفا، بیشتر یا برابر بوده و از نظر درصد بهبودی از مطالعات قبلی درصد بهبودی بیشتری را نشان می دهد. بنابراین نقش والپروات سدیم در بهبود علائم حرکتی مبتلایان به HAM/TSP نیاز به بررسی بیشتر دارد.

کلید واژگان: پاراپارزی اسپاستیک ناشی از HTLV, 1, والپروات سدیم, پگ اینترفرون, کورتیکواستروئید}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

The Effect of Combination Therapy with Sodium Valproate, Peg-Interferon and Prednizolone on Clinical Findings in HTLV-1 associated Spastic Paraparesis (HAM/TSP) Patients

Journal of North Khorasan University of Medical Sciences, Volume:5 Issue: 1, 2013, PP 83 -88

Background and Objectives
Affection to Human T Lymphocytic Virus-type 1 (HTLV-1) in 3% of carriers results in HTLV-1 associated Myelopathy or Tropical Spastic Paraparesis (HAM/TSP) with motor، sensory and sphincteric signs. Although، chronic inflammation of spinal cord plays a critical role in this disease، immunomodulatory treatments could not show an acceptive improvement in its symptoms yet. This study was performed to evaluate the effect of sodium valproate، in combination with Peg-Interferon and prednizolone on clinical findings in patients with HAM/TSP.
Material And Methods
In a clinical trial study conducted between September and December 2012، HAM/TSP screening was done for patients referred to the neurology clinic of Qaem hospital، Mashhad. 10 patients with inclusion criteria were underwent a triple treatment with sodium valproate، Peg-Interferon and prednizolone for 3 months. The clinical signs were assessed with Osame motor disability scale، Ashworth spasticity scale and checklist of urinary signs، before and after the treatment.
Results
Pretreatment mean Osame scores in remaining 10 patients was 2. 4±1. 9، which improved 0. 8 in 70% of patients at the end of treatment (P=0. 003). Ashworth and urinary frequency scores also showed a significant improvement (P=0. 001، and P=0. 024 respectively).
Conclusion
Our data revealed a significant improvement in motor disability and spasticity in undertreated patients. The authors have reached to a lower or same score of Osme criteria in each patient and higher improvement percentages of all studied population، if compared to IFN based mono-therapy studies. Therefore، the role of sodium valproate in improvement of motor signs in patients with HAM/TSP needs to more investigations.

Keywords: HTLV, 1 associated Myelopathy or Tropical Spastic Paraparesis, Sodium Valporate, Peg, Interferon, Corticosteroid}

Abstract View Paper Original: Persian
اثرات درازمدت درمان بیماران هموفیلی مبتلا به هپاتیت C با پگاینترفرون و ریباویرین

سیامک خالقی، مهشید طالبی طاهر*، سلما اهی

فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، سال بیست و دوم شماره 2 (پیاپی 68، تابستان 1391)، ص 157

سابقه و هدف

عفونت مزمن هپاتیت C در مبتلایان هموفیلی معضلی اساسی محسوب می شود. شواهد چندانی ازکارایی و عواقب طولانی مدت درمان این بیماران در دست نیست. هدف از این مطالعه، ارزیابی نتایج بالینی، بیوشیمیایی و ویرولوژیک در درمان بیماران هموفیلی مبتلا به هپاتیت C مزمن با پگ اینترفرون آلفا2-a و ریباویرین طی پنج سال پیگیری بود.

روش بررسی

در این پژوهش کوهورت گذشته نگر، 35 بیمار هموفیلی مبتلا به هپاتیت مزمن پس از درمان استاندارد هپاتیت C طی مدت پنج سال پیگیری شدند. پاسخ به درمان به صورت SVR (HCV RNA غیر قابل شناسایی شش ماه پس از خاتمه درمان) در نظر گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 15و آزمون کای دو در ارزیابی ارتباط ژنوتیپ با پاسخ درمانی انجام شد.

یافته ها

بیست و هفت بیمار (1/93%) به SVR دست یافتند. شش بیمار به درمان پاسخ ندادند در سال سوم و پنجم همان نتایج به دست آمد و هیچ مورد از عود ویرولوژی، بیوشیمیایی و بالینی دیده نشد. هیچ کدام از بیماران دچار عدم جبران کبدی و یا سرطان هپاتوسلولار نشدند.

نتیجه گیری

به نظر می رسد که تحقق SVR و در نهایت فقدان عود ویرولوژیک وبالینی بیماران در پنج سال پیگیری به منزله رهایی از بیماری هپاتیتC و نویدبخش زندگی بهتر این بیماران می باشد.

کلید واژگان: هموفیلی, هپاتیت c, پگ اینترفرون, ریباویرین}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Long-term effects of peg-interferon alfa-2a and ribavirin in hemophilic patients with chronic hepatitis C

Siamak Khaleghi, Mahshid Talebi, Taher, Salma Ahi

Medical Science Journal of Islamic Azad Univesity Tehran Medical Branch, Volume:22 Issue: 2, 2012, P 157

Background

chronic hepatitis C infection is a major health problem in hemophilia patients. There is no enough evidence about the long term outcome and efficacy of treatment in these patients. The aim of this study was to evaluate the clinical, biochemical and virologic outcome of chronic hepatitis C treated with peginterferone alfa2-a and ribavirin in hemophilia patients during a five- year follow up.

Materials And Methods

In a retrospective cohort study, 35 hemophilia patients with chronic HCV infection who were treated by peginterferon and ribavirin were studied. The efficacy of therapy was expressed as sustained virologic response (SVR: undetectable HCVRNA after six month of standard therapy). Association of efficacy of therapy and genotyping were analyzed by chi-square using SPSS ver.15 software. P<0.05 was considered statistically significant.

Results

twenty seven patients (93.1%) achieved SVR, six patients did not respond. Follow up after 3 and 5years of treatment showed the same results. No evidence of virologic, biochemical and clinical relapse were detected. None of the patients were demonstrated hepatitis decompensation or hepatocellular carcinoma.

Conclusion

It seems that sustained virologic response and the absence of clinical, virologic relapse after long term follow up (5 years) means the rescue from the fetal hepatitis infection.

Keywords: Hemophilia, Hepatitis C, Treatment, Peg, interferone alfa2, a, Ribavirin}

Abstract View Paper Original: Persian
میزان پاسخ اولیه به درمان ترکیبی پگ اینترفرون با ریباورین در بیماران با اختلالات ارثی خونریزی دهنده مبتلا به هپاتیت C مزمن

محمدحسین صومی، بیتا سپهری، رضا غفاری، رویا دولتخواه، نگار مجیدی، فریبا سالک رنجبرزاده

مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال سی و سوم شماره 1 (پیاپی 91، فروردین و اردیبهشت 1390)، ص 47

زمینه و هدف
بیماران با اختلالات خونریزی دهنده بخاطر دریافت خون و فاکتورهای انعقادی در معرض عفونتهای متعددی از جمله خطر آلودگی با ویروس هپاتیت C (HCV) می باشند. درمان هپاتیت C از اواسط دهه های 1990 بر پایه استفاده از اینترفرون بوده که با افزودن ریباویرین به آن و سنتز نوع طولانی اثر اینترفرون که به پگ اینترفرون موسوم است باعث بالارفتن میزان پاسخ ویرولوژیک پایدار به حدود 50% گردید. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان پاسخدهی بیماران با اختلالات خونریزی دهنده به درمان پگ اینترفرون بعلاوه ریباورین در بیماران با اختلالات خونریزی دهنده مبتلا به هپاتیتC مزمن مراجعه کننده به کلینیک انجام گرفته است.
مواد و روش ها
این مطالعه یک بررسی توصیفی تحلیلی و کابردی، بدون گروه کنترل می باشد. 40 نفر از بیماران با اختلالات خونریزی دهنده با هپاتیت مزمن C مراجعه کننده به کلینیک شیخ الرئیس طی سال 1387-1386 وارد مطالعه گردیدند. بیوپسی کبد، بعلت خطرات بالقوه اش انجام نگرفت و درمان با پگ اینترفرون) 2aα(با دوز mg 180 در هفته و ریباویرین 1200-800 میلی گرم در روز برای 24 تا 48 هفته شروع گردید. EVR به منفی شدن HCV-RNA در پایان هفته 12 مدنظر قرار گرفت. اطلاعات با نرم افزارSPSS و آماره های توصیفی و آزمونهای تحلیلی (Independent t-test، repeated measure) تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها
9/12 درصد از بیماران سابقه درمان با اینترفرون و ریباویرین داشتند. ژنوتیپ 9/21 درصد از بیماران از نوع1b، 5/37 درصد1a، 4/34 درصد3a بود و در3/6 درصد ژنوتیپ 3a و1a تواما مشاهده گردید. میانگین تعداد ویروس اولیه 7/1220183 Copies/ml بود که پس از سه ماه درمان در همه بیماران به صفر رسید (001/0P<).
نتیجه گیری
سطح پائین تر HCV RNA و وزن و سن پائین از عوامل افزایش EVR می باشد که برخی از آنها مانند سن پائین در مطالعه ما جزو عوامل دخیل در حصولEVR صددرصد می باشند. عدم بروز عوارض شدید و جواب مناسب به ترکیب پگ اینترفرون + ریباورین صرف نظر از نوع ژنوتیپ نشان دهنده مزیت درمان با پگ اینترفرون و ریباویرین در بیماران با اختلالات خونریزی دهنده بوده و میزان جواب اولیه به درمان بالاتر از بیماران بدون اختلالات ذکر شده می باشد.

کلید واژگان: بیماران با اختلالات خونریزی دهنده ارثی, هپاتیت C مزمن, پگ اینترفرون, ریباویرین, پاسخ ویرولوژیک اولیه (EVR)}

چکیده مشاهده متن زبان: فارسی

Evaluation of Early Virologic Response Rate to Peginterferon plus Ribavirin Combination Therapy in Hereditary Coagulation Disorder Patients with Chronic Hepatitis

Mohammad Hussein Somi, Bita Sepehri, Reza Ghaffari, Roya Dolatkhah, Negar Majidi, Fariba Salekranjbar

Medical Journal of Tabriz University of Medical Science, Volume:33 Issue: 1, 2011, P 47

Background And Objectives
The hereditary coagulation disorder patients are excessively at risk for hepatitis C virus (HCV) due to multiple blood and coagulation factors transfusions. Hepatitis C treatment was first based on the use of interferon alpha but later combination therapy with peginterferon plus ribavirin increased the sustained virologic response to 50%. The present study aimed to evaluate the response rate to treatment with peginterferon plus ribavirin in hereditary coagulative disorder patients with chronic hepatitis C.
Materials And Methods
This study is a descriptive analytical and applied study without control group. Forty HCV positive hereditary coagulative disorder patients referred to our clinic during 2007-2008 were enrolled. Liver biopsy was not performed in any of the studied patients due to its potential risks. Treatment included peginterferon alpha-2a (180 mg/week) plus ribavirin (800-1200 mg/day) for 24-48 weeks. Early virologic response (EVR) was defined as a negative HCV-RNA level at the end of 12 weeks of treatment.
Results
In 12.9% of the patients, a positive history of previous treatment for hepatitis C with interferon and ribavirin was found. Virus genotype was 1b in 21.9% of patients, 1a in 37.5% and 3a in 34.4% and a combination of 3a and 1a in 6.3%. The mean pretreatment viral load was 1220183.7 copies/mL and viral load after 3-month treatment was zero (P<0.001).
Conclusion
Among EVR enhancing factors (low virus level and young age of the patients), the young age was an important factor leading to full EVR achievement. Lack of severe complications and appropriate drug response excluding the viral genotype is indicative of the advantages of combination therapy of peginterferon plus ribavirin in hereditary coagulative disorder patients with chronic hepatitis C.

Abstract View Paper Original: Persian

نکته

نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « پگ اینترفرون » در نشریات گروه « پزشکی »