جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Dual-task training » در نشریات گروه « پزشکی »

انتخاب همه

مقایسه تاثیر بازآموزی عملکردی با و بدون تمرینات دوگانه بر عملکرد، تون عضلات اندام فوقانی و فعالیت های روزمره بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن

زهرا خدابخشی، صدیقه سادات نعیمی، عالیه دریابر، سولماز رهبر*، مهدی رضایی

فصلنامه طب توانبخشی، سال دوازدهم شماره 5 (آذر و دی 1402)، صص 972 -985

مقدمه و اهداف سکته مغزی یکی از بیماری های شایع در جهان است و به عنوان پنجمین بیماری منجر به مرگ در جهان شناخته شده است که به شدت موجب ناتوانی اندام فوقانی می شود. یکی از اهداف اصلی توان بخشی در این بیماران، بهبود عملکرد اندام فوقانی آن هاست. بازآموزی همراه با تمرینات دوگانه، یکی از روش های توان بخشی در بیماران سکته مغزی است که همراه با اجرای وظایف حرکتی، تمرینات ذهنی نیز از بیمار خواسته می شود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر بازآموزی به همراه تمرینات دوگانه برعملکرد اندام فوقانی بیماران سکته مغزی مزمن، شامل عملکرد اندام فوقانی، تون عضله خم کننده آرنج، دامنه حرکتی فعال بازکردن مچ دست و توانایی بیمار در انجام فعالیت روزمره است.مواد و روش ها در این مطالعه پایلوت، 16 بیمار خانم مبتلا به سکته مغزی مزمن (بیش از 6 ماه) با توجه به معیارهای ورود و خروج، برای درمان انتخاب شدند و به 2 گروه 8 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای هر 2 گروه، درمان روتین شامل تحریک الکتریکی عضلات چهارسر و دورسی فلکسورهای سمت درگیر، 10 دقیقه دوچرخه و انجام 3 وظیفه حرکتی برای اندام فوقانی انجام شد. در گروه آزمایش، بازآموزی حرکتی شامل انجام 3 وظیفه حرکتی بود: 1. روی هم چیدن بلوک های رنگی؛ 2. باز و بسته کردن درب بطری؛ 3. حرکت دادن لوبیاها با قاشق به سمت هدفی معین. هم زمان با انجام وظیفه شمارش معکوس اعداد نیز انجام شد. این درمان ها به مدت 12جلسه (3 جلسه در هفته و به مدت 4هفته) انجام شد. متغیرهای عملکرد اندام فوقانی تون عضلات خم کننده آرنج، دامنه حرکتی فعال اکستنشن مچ دست (با گونیامتری) و فعالیت های روزمره (شاخص بارتل)، قبل و بعد از درمان اندازه گیری شدند. یافته ها تفاوت معناداری در هیچ کدام از متغیرها بین 2 گروه یافت نشد (P>0/05). در مقایسه بین گروهی، هم در گروه کنترل و هم در گروه آزمایش بهبود معناداری در 3 متغیر عملکرد اندام فوقانی، اسپاستیسیتی و انجام فعالیت های روزانه بعد از 4 هفنه مداخله در مقایسه با شرایط بیس لاین داشت (P<0/05). هر چند برای متغیر دامنه حرکتی فعال اکستنشن مچ دست در هر 2 گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری بین 2 شرایط یافت نشد (P>0/05). نتیجه گیری نتایج نشان داد هر 2 نوع بازآموزی با و بدون تمرینات دوگانه موجب بهبود قابل ملاحظه در عملکرد، اسپاستیسیته و توانایی فرد در فعالیت های روزمره بیماران مبتلا به سکته مغزی مزمن می شود. اما بازآموزی دوگانه تاثیر بیشتری روی ایتن پارامترها نداشت.

کلید واژگان: سکته مغزی مزمن, بازآموزی عملکردی همراه با تمرینات دوگانه, عملکرد اندام فوقانی, تون عضله, قدرت عضله}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Effect of Dual-task Training on the Upper Limb Functon, Muscle Tone, and Actvites of Daily Living in Women With Chronic Stroke

Zahra Khodabakhshi, Sedighh Sadat Naimi, Aliyeh Daryabar, Soulmaz Rahbar *, Mehdi Rezaei

Scientific Journal of Rehabilitation Medicine, Volume:12 Issue: 5, 2023, PP 972 -985

Background and Aims Stroke is the fifth leading cause of death in the world; which can cause disability. One of the main goals of rehabilitation in these patients is to improve their upper limb function. Dual-task training (DTT) is one of the rehabilitation methods in stroke patients, which include performing motor tasks along with mental exercises. This study aims to investigate the effect of DTT on upper limb function, elbow flexor muscle tone, wrist extension range of motion (ROM), and the ability to perform activities of daily living (ADL) in women with chronic stroke.Methods In this pilot study, 16 female patients suffering from chronic stroke for more than 6 months were selected and divided into two groups of 8 including training and control. In both groups, the routine treatment included electrical stimulation of quadriceps and dorsiflexors of the affected hand, 10 minutes of bicycling, and performing three movement tasks for the upper limb (sorting colored blocks, opening and closing the bottle cap with the affected hand, and moving the beans with a spoon towards a determined point). In the training group, DTT included performing these three movement tasks simultaneously with performing mental task (counting down from 100). The training was performed for 4 weeks at 12 sessions, three sessions per week. The upper limb function was measured by the box & block test; elbow flexor muscle tone by the modified Ashworth scale; active ROM of wrist extension by a goniometer; and ADL by the Barthel index before and after the treatments. Results No significant difference was found in any variables between the two groups (P>0.05). In both in groups, there was a significant improvement in the three variables of elbow flexor muscle tone, upper limb function, and the ability to perform ADL after interventions compared to baseline (P<0.05). However, no significant difference was found in the active ROM of wrist extension in any groups (P>0.05).Conclusion Training with and without DTT can lead to significant improvement in elbow flexor muscle tone, upper limb function, and the ability to perform ADL in women with chronic stroke. The DTT has no superior effect on these variables.

Keywords: Chronic Stroke, Dual-task training, upper limb function, Muscle tone, Spasticity}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
The Effects of Cognitive and Motor Dual-Task Training on Improvement of Balance, Quality of Life, and Fear of Falls in People with Idiopathic Parkinson’s Disease

Tahereh Pourkhani*, Hassan Daneshmandi, Ali Asghar Norasteh, Babak Bakhshayesh Eghbali, Parisa Sedaghati

Annals of Applied Sport Science, Volume:8 Issue: 4, Winter 2020, P 2

Background

Parkinson’s disease (PD) is characterized by motor and non-motor symptoms that affect patients’ functional performances, especially while performing dual tasks which is a critical factor in connection with everyday living. There are many controversies about the benefits.

Objectives

This study assessed the efﬁcacy of motor and cognitive dual-task training programs for improving of balance, quality of life, and fear of falls in people with idiopathic Parkinson’s disease.

Methods

About 30 PD patients (Hoehn and Yahr stage II-III while ON medication) were assigned to a cognitive dual-task training group (n = 10), a motor dual-task training group (n = 10), or a single task control group (n = 10). All groups received 30 sessions of different exercises for ten consecutive weeks. Balance, quality of life, and fear of falls respectively assessed with Time Up and Go Test (TUG) and Trial Walk Test (TWT), Parkinson’s Disease Questionnaire - 39 (PDQ - 39), and FES-I, before and after training and after one-month follow-up.

Results

No significant time by group interaction were found, suggesting both dual-task and single-task training had a similar effect on outcome measures (P > 0.05). A significant post-training improvement in TUG (F = 535.54, p < 0.001), PDQ - 39 (F = 463.52, p < 0.001), TWT (F = 284.89, p < 0.001), and FES-I (F = 266.4, p < 0.001) was found after single and dual-task training. These improvements were maintained at follow-up, although the effect was slightly reduced (p < 0.05).

Conclusion

Motor/cognitive dual-task training and single-task training were found to be moderately effective in improvement of balance, quality of life, and decrease of fear of falls in people with PD.

Keywords: Parkinson’s Disease, Dual-Task Training, Balance, Quality of Life, Fall}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: English
The Effect of Cognitive and Motor Dual-task Training on Improvement of Balance and Some Spatiotemporal Gait Parameters in People With Idiopathic Parkinson's Disease

Tahereh Pourkhani*, Hassan Daneshmandi, Ali Asghar Norasteh, Babak Bakhshayesh Eghbali, Parisa Sedaghati

Caspian Journal of Neurological Sciences, Volume:5 Issue: 19, Oct 2019, PP 190 -198

Background

Parkinson disease (PD) is characterized by motor and non-motor symptoms that affect patients’ functions, especially while performing dual-tasks a critical factor in everyday living. However, many controversies exist about the benefits of dual-task training in patients with PD.

Objectives

This study assessed the efﬁcacy of motor and cognitive dual-task training in improving balance and gait parameters in people with idiopathic PD.

Materials & Methods

A single-blind controlled trial was conducted on PD patients living in Guilan Province of Iran, in 2018-2019. A total of 30 PD patients (Hoehn and Yahr stage II-III while on medication) were assigned to the cognitive dual-task training group (n=10), motor dual-task training group (n=10), and single-task control group (n=10). All groups received 30 sessions of different exercises for 10 consecutive weeks. The patients’ balance and some spatiotemporal gait parameters were respectively assessed with timed up and go test and HD VideoCam-Kinovea before and after training and then 1 month later.

Results

Both dual-task and single-task trainings improved the outcome measures (timed up and go test (F=535.54; P=0.000), stride length (F=87.41; P=0.00), stride time (F=102.11; P=0.00), cadence (F=286.36; P=0.00), swing time (F=48.90; P=0.00), and stance time (F=40.56; P=0.00)). These improvements were maintained at 1-month follow-up, although the effect slightly reduced. No signiﬁcant differences were found between the study groups (P>0.05).

Conclusion

Motor/cognitive dual-task training and single-task training were found to be significantly and equally effective in improving balance and gait parameters in people with PD.

Keywords: Parkinson Disease, Dual-task training, Balance}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: English
تاثیر تمرین دوگانه پیش رونده بر عملکرد حرکتی، وضعیت شناختی و خطر زمین خوردن در سالمندان مبتلا به اختلال شناختی خفیف و سالم

فراز پاک ضمیر، مهدی شهبازی *، فضل الله باقرزاده، الهه عرب عامری

مجله علمی پزشکی جندی شاپور، سال شانزدهم شماره 6 (پیاپی 111، بهمن و اسفند 1396)، صص 599 -609

زمینه و هدف
بیماران مبتلا به اختلال شناختی خفیف از عدم کفایت در تکنیک های جبرانی و فقدان کنترل حرکتی در زمان زمین خوردن رنج می برند. هدف این تحقیق این است که آثار تمرین دوگانه پیش رونده بر عملکرد حرکتی، وضعیت شناختی و خطر زمین خوردن را در سالمندان ارزیابی کند.
روش بررسی
این تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون بود. آزمودنی های تحقیق از بین سالمندان ساکن جامعه با روش تصادفی هدفمند انتخاب شدند و میانگین سن آنها 75.65 سال (با دامنه سنی 65 تا 90) بود. هر دو گروه تحقیق (20 نفر مبتلا به اختلال شناختی خفیف و 20 نفر سالم)، 12 هفته 3 جلسه ای تحت مداخله با تمرینات تکلیف دوگانه فزاینده قرار گرفتند.
یافته ها
ارزیابی ها بعد از 12 هفته نشان داد که مداخله تحقیق موجب بهبود وضعیت شناختی، کنترل قامتی و خطر زمین خوردن را در هر دو گروه دارای اختلال شناختی و وضعیت شناختی طبیعی شد. گروه اختلال شناختی تغییرات مثبت بیشتری از نظر شناخت تجربه کرد در حالی که گروه طبیعی مشهود ترین آثار را از نظر خطر زمین خوردن و عملکرد در آزمون دسترسی عملکردی داشتند.
نتیجه گیری
آثار مثبت تمرینات دوگانه بر متغیرهای شناختی به همزمانی مولفه های شناختی و حرکتی در این تمرینات مربوط است. نتایج این تحقیق همچنین پیشنهاد می کند که مزایای جسمانی تمرینات دوگانه پیش رونده (مانند انعطاف پذیری) بر تغییرات شناختی برتری دارند. در پژوهش های آتی، کاربردهای بالینی و مسائل پاتوفیزیولوژی باید بررسی شوند.

کلید واژگان: عملکرد شناختی, تمرینات تکلیف دوگانه, سالمندی, تعادل, راه رفتن}

چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی

Effects of Progressive Dual-task Training on Motor Performance, Cognitive Status and Fall Risk among Older Adults With and Without Mild Cognitive Impairment

Faraz Pakzamir, Mehdi Shahbazi *, Fazlollah Bagher Zadeh, Elaheh Arab Ameri

Jundishapur Scientific Medical Journal, Volume:16 Issue: 6, 2018, PP 599 -609

Background And Objective
Patients with Mild Cognitive Impairment (MCI) demonstrate inadequacy in compensatory techniques and lacking motor control while falling; hence it appears that cognitive and motor deficiencies are inter-related. The aim of this study was to investigate the progressive dual-task effects on motor performance, cognitive status and fall risk between older adults.
Subjects and
Methods
This study is semi experimental with pre and post-test design. The subjects were selected from community dwelling elderly adults with mean age of 75.65 y (range, 6590). Both groups (20 with MCI and 20 Healthy) participated in 12 weeks of intervention with progressive dual-task training, which entailed sitting, standing and transforming practices.
Results
Examinations after 12 weeks showed that intervention caused improvements in cognitive status, postural control, and fall risk in both older adults with and without MCI. The MCI group experienced more positive changes in cognition, while the normal group had the most evident effects in fall risk and performance in Functional Reach (FR) test.
Conclusion
This finding supports the previous results which implied the positive effects of dual-task training on cognitive variables are associated to biological variations which arise during exercise training. We also suggest that the physical benefits of progressive dual-task training (e.g. flexibility) are overriding the cognitive changes. In future research, the pathophysiology and further clinical implications should be investigated.

Keywords: Cognitive performance, Dual task training, Elderly, Balance, Gait}

Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian

نکته

نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.

به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « Dual-task training » در نشریات گروه « پزشکی »