جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « High-intensity Interval Swimming » در نشریات گروه « پزشکی »
-
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال سی و یکم شماره 2 (پیاپی 198، اردیبهشت 1402)، صص 6378 -6395مقدمه
مکانیسم های مولکولی بهبود ورزش بر حافظه در هاله ای از ابهام است. لذا هدف از تحقیق حاضر تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا (HIIST) بر عوامل بیوشیمیایی متابولیسم لیپید و عملکرد حافظه هیپوکمپ رت های نر مبتلا به استیاتوهپاتیت غیرالکلی (NASH) بود.
روش بررسیمطالعه حاضر از نوع تجربی بود. 40 سر رت نر نژاد Sprague-Dawley به دو گروه سالم (20=n) و رژیم پرچرب HFD) ،20n=) تقسیم شدند. رت های گروه HFD با هدف القا NASH، به مدت هشت هفته رژیم غذایی پرچرب دریافت کردند. رت ها بعد از کشتار 4 سر رت برای اثبات بیماری به طور تصادفی به چهار گروه سالم-بی تحرک (9n=)، سالم-شنا (9n=)، بیماربی تحرک (9n=) و بیمار-شنا (9n=) تقسیم شدند. گروه های تمرینی هشت هفته HIIST (سه جلسه/هفته، هر جلسه 30دقیقه) انجام دادند. در پایان، پروتیین FNDC5 با روش وسترن بلات و آیریزین هیپوکمپ مغز و FFA سرم به شیوه الایزا ارزیابی شدند. عملکرد حافظه با آزمون رفتاری مازآبی موریس اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS version 16 آنالیز شد. تعیین تفاوت میان گروه ها از آزمون آنووای یک راهه و برای تعیین تفاوت دوبه دو گروه ها از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد (0/05>p).
نتایجیافته ها نشان داد در پروتیین FNDC5 و آیریزین هیپوکمپ مغز و FFA سرم و در متغیرهای عملکرد حافظه میان گروه ها تفاوت معنادار وجود داشت (0/05>p).
نتیجه گیریHIIST در مدل NASH؛ می تواند متابولیسم لیپید در هیپوکمپ مغز را فعال کند و عملکرد حافظه را بهبود بخشد. با این حال تحقیقات بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
کلید واژگان: استئاتوهپاتیت غیرالکلی, شنای تناوبی با شدت بالا, FNDC5, هیپوکمپ, آیریزین, متابولیسم لیپید, عملکرد حافظه}Journal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:31 Issue: 2, 2023, PP 6378 -6395IntroductionThe molecular mechanisms of the improvement of exercise on memory are in the aura of ambiguity.Therefore, the aim of this research was studying the effect of eight weeks of high-intensity intermittent swimming training (HIIST) on the biochemical factors of lipid metabolism and hippocampal memory function of male rats with non-alcoholic steatohepatitis (NASH).
MethodsThe present study was experimental. 40 male Sprague-Dawley rats were divided into two groups: healthy (n=20) and high-fat HFD (n=20) groups. Rats in the HFD group were fed a high-fat diet for eight weeks with the aim of inducing NASH. After proving the disease in HFD group rats, the remaining rats were randomly divided into four groups: healthy-sedentary (n=9), healthy-swimming (n=9), sedentary disease (n=9) and diseased-swimming (n=9). The exercise groups performed eight weeks of HIIST (three sessions/week, each session lasting 30 minutes). At the end, FNDC5 protein was evaluated by western blot method and brain hippocampal irisin and serum FFA by ELISA method. Memory performance was measured by the water Maz-Morris behavioral test. One-way ANOVA test was used to determine the difference between groups, and Bonferroni's post hoc test was used to determine the difference between two groups (p<0.05).
ResultsThe findings showed that there was a significant difference in the FNDC5 protein and irisin of the brain hippocampus and serum FFA and in memory function variables between the groups (p<0.05).
ConclusionHIIST in NASH model can activate lipid metabolism in the hippocampus of the brain and improve memory function. However, more research is needed in this field.
Keywords: Nonalcoholic steatohepatitis, High-intensity interval swimming, FNDC5, Hippocampus, Irisin, Lipid metabolism, Memory function} -
مقدمه
تجمع چربی در بافت کبد به عنوان مهم ترین علت بیماری استیاتوهپاتیت غیرالکلی (NASH) شناخته می شود که با کاهش پروتیین گیرنده های فعال تکثیرکننده پراکسی زوم کبدی (PPAR-α) همراه است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شنا با شدت بالا (HIST) بر PPAR-α و آنزیم های کبدی در موش های صحرایی NASH ناشی از رژیم غذایی پرچرب (HFD) انجام شد.
روش بررسیتحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 40 سر رت نر نژاد اسپراگوداولی (سن: 6 تا 8 هفته و وزن 20 ± 230 گرم) اختیار شد. سپس به دو گروه مساوی سالم و HFD تقسیم شدند. گروه HFD با هدف القا بیماری، به مدت هشت هفته تحت گاواژ قرار گرفتند. پس از اثبات بیماری، رت ها به چهار گروه کنترل-سالم (9= n)، سالم-شنا (9= n)، کنترل-بیمار (9= n) و بیمار-شنا (9= n) تقسیم شدند. گروه های تمرینی، HIST را هشت هفته (سه جلسه در هفته و هر جلسه 30 دقیقه) انجام دادند. در پایان، PPAR-α کبدی از روش وسترن بلات و آنزیم های ALT) Alanine aminotransferase (AST) Aspartateaminotransferase)و GGT (Gama-Glutamyl Transferase) در سطح سرم از روش فتومتریک اندازه گیری شدند. جهت آنالیز داده ها از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. سطح معنی داری (0/05≥P) و کلیه روش های آماری با استفاده از نرم افزارversion 16 SPSS انجام شد.
نتایجHIST، افزایش وزن ناشی از HFD را کنترل کرد و کاهش معنی دار ALT و AST سرم در گروه های سالم-شنا و بیمار-شنا نسبت به گروه کنترل-بیمار و کاهش معنی دار GGT سرم در سالم-شنا نسبت به کنترل-بیمار (0/001≥P) و بیمار-شنا (0/044≥P) مشاهده شد. افزایش معنی دار PPAR-α کبدی در سالم-شنا نسبت به کنترل-بیمار مشاهده گشت (0/002≥P).
نتیجه گیری:
HIST می تواند وزن بدن را کنترل کند و آنزیم های کبدی را کاهش دهد. با این حال برای حصول نتایج قطعی تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
کلید واژگان: استئاتوهپاتیت غیرالکلی, شنای تناوبی با شدت بالا, پروتئین گیرنده های فعال تکثیرکننده پراکسی زوم کبدی, آنزیم های کبدی}Journal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:30 Issue: 10, 2023, PP 6034 -6051IntroductionAccumulation of fat in the liver tissue is known as the most important cause of non-alcoholic steatohepatitis, which is associated with a decrease in the protein of hepatic peroxisome proliferator-activated receptors (PPAR-α). This study aimed to investigate the effect of eight weeks of high-intensity interval training (HIST) on PPAR-α and liver enzymes in high-fat diet-induced non-alcoholic steatohepatitis rats.
MethodsThe current research was semi-experimental. 40 Spraguedauli male rats (age: 6 to 8 weeks and weight: 230 ± 20 grams) were selected and divided into two equal groups, healthy and high-fat diet (HFD). The HFD group was subjected to gavage for eight weeks with the aim of inducing the disease. Rats were divided into four groups: control-healthy (n=9), healthy-swimming (n=9), control- disease (n=9) and disease -swimming (n=9). The training groups performed HIST for eight weeks (three sessions per week, each session lasting 30 minutes). In the end, liver PPAR-α was measured by western blot analysis; and ALT, AST and GGT enzymes in serum level were measured by photometric method. One-way analysis of variance and Bonferroni's post hoc test were used to analyze the data. Significant level (P≥0.05) and all statistical methods were performed using SPSS16 software.
ResultsHIST controlled the weight gain caused by HFD and there was a significant decrease in serum ALT and AST in the healthy-swimming and sick-swimming groups compared to the control-patient group and a significant decrease in serum GGT in the healthy-swimming group compared to the control-patient (P≤0.001) and patient-swimming (P≤0.044) were observed. A significant increase in hepatic PPAR-α was observed in healthy-swimming patients compared to the control-patients (P≤0.002).
ConclusionHIST can control body weight and reduce liver enzymes. However, more research is needed to obtain definitive results.
Keywords: Non-alcoholic Steatohepatitis, High-intensity Interval Swimming, Hepatic peroxisome proliferator activator protein, Liver enzymes} -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و پنجم شماره 5 (پیاپی 185، آذر و دی 1401)، صص 1925 -1941مقدمه
هدف تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین شنای تداومی و تناوبی با شدت بالا بر مقادیر بافتی آیریزین و خساسیت به انسولین در موش های صحرایی نر مبتلا به سندرم متابولیک بود.
روش کار48 سر موش صحرایی نر ویستار شش هفته ای و وزن 180-150 گرم انتخاب و پس از القای سندرم متابولیک، به طور تصادفی به چهار گروه هشت تایی کنترل استاندارد، کنترل سندرم متابولیک، شنای تداومی متوسط+سندرم متابولیک (CT+MetS) و گروه شنای تناوبی با شدت بالا+سندرم متابولیک (HIIT+MetS) تقسیم شدند. تمرین شنا به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته معادل 65 و تقریبا 100 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی به ترتیب برای CT و HIIT اجرا گردید. اندازه گیری متغیرهای خونی و بافتی (چربی احشایی و کبد) به روش الایزا و تحلیل آماری با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنیداری 05/0<p انجام شد.
نتایجشنای CT و HIIT پس از القای سندرم متابولیک، باعث افزایش سطح آیریزین در بافت کبد و چربی احشایی موش ها می شود (به ترتیب با 002/0=p و 0001/0=p) و این تغییرات پس از HIIT بیشتر بود. مقایر گلوکز در گروه شنای CT و HIIT به طور معنی دار از گروه کنترل استاندارد و سندرم متابولیک پایین تر بود (0001/0=p). از طرف دیگر، حساسیت به انسولین (67/0=p) بین گروه های تمرین با گروه کنترل سندرم متابولیک، تفاوت معنی داری نداشت.
نتیجه گیریاحتمال دارد که شنای CT و HIIT، اثرات درمانی محافظتی بر روی سندرم متابولیک از طریق افزایش آیریزین و کاهش مقادیر گلوکز خون داشته باشد.
کلید واژگان: سندرم متابولیک, شنای تداومی, شنای تناوبی با شدت بالا, آیریزین, حساسیت به انسولین}IntroductionThe aim of the present study was to investigated the comparison effects of eight weeks of continuous and high intensity interval swimming on irisin tissue levels and insulin sensitivity in male rats with metabolic syndrome.
Materials and Methods48 male Wistar rats with six weeks of age and a weight range of 150-180 gr were randomly divided into four groups of eight including: standard control, metabolic syndrome control, moderate continuous swimming+metabolic syndrome (CT+MetS) and high-intensity interval swimming+metabolic syndrome (HIIT+MetS). The training was carriedout for eight weeks and five days a week, equivalent to 65 and almost 100 percent of the maximum oxygen consumption, respectively, for the program of CT and HIIT swimming. Measurement of blood and tissue variables (visceral fat and liver) was done by ELISA method and statistical analysis was done using one-way analysis of variance and at a significance level of p<0.05.
ResultsThe results showed that CT and HIIT swimming after induction of metabolic syndrome increased level of irisin in the liver tissue and visceral fat of rats (p=0.002 and p=0.0001, respectively); so the changes were higher after HIIT. The glucose levels in the CT and HIIT swimming group were significantly lower than the standard and the metabolic syndrome control (p=0.0001) groups. No significant difference was observed in the insulin sensitivity (p=0.67) between the training groups and the metabolic syndrome control group.
ConclusionIt is possible that moderate and high intensity intermittent swimming induce protective effects on metabolic syndrome by increasing irisin and reducing blood glucose.
Keywords: Metabolic syndrome, Continuous swimming, High-intensity interval swimming, Irisin, Insulin sensitivity} -
زمینه و هدفامنتین-1 و کمرین آدیپوکاین هایی هستند که به طور معکوس با چاقی ارتباط دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسه ی اثر هشت هفته تمرین شنا با شدت زیر بیشینه و شنای تناوبی شدید بر تغییرات مقادیر سرمی امنتین-1 و کمرین مردان جوان دارای اضافه وزن است.مواد و روش هادر این مطالعه نیمه تجربی از بین جامعه آماری (دانشجویان شناگر دارای اضافه وزن)، به صورت هدفمند، 24 دانشجوی مرد (67/1± 5/22 سال) دارای اضافه وزن (69/0±93/26) به دو گروه شنای زیر بیشینه (با شدت 60 تا 67 درصد حداکثر ضربان قلب) و شنای تناوبی شدید (با شدت 80 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته و 3 روز در هفته و هر جلسه 45 تا 60 دقیقه بود. قبل و 24 ساعت بعد از اتمام تمرینات، cc5 خون از آزمودنی ها گرفته شد. برای بررسی تفاوت های درون گروهی داده ها، از آزمون t همبسته و برای تفاوت های بین گروهی، از آزمون t مستقل با سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد.نتایجهر دو روش تمرینی شنای زیر بیشینه (001/0p=) و تناوبی شدید (01/0p=) منجر به افزایش مقادیر امنتین-1 شد و مقدار سرمی کمرین در هر دو گروه شنای زیر بیشینه (005/0p=) و تناوبی شدید (02/0p=) کاهش معناداری داشت. این نتایج با کاهش وزن، شاخص توده بدنی، نسبت دور کمر به باسن، درصد چربی و افزایش ظرفیت هوازی در هر دو گروه همراه بود (05/0>p).نتیجه گیریمی توان گفت که هشت هفته تمرینات شنای زیر بیشینه و تناوبی شدید، باعث افزایش مقادیر سرمی امنتین-1 و کاهش کمرین و نیز کاهش عوامل وابسته به چاقی می گردد.کلید واژگان: شنای زیر بیشینه, شنای تناوبی شدید, امنتین-1, کمرین, مردان دارای اضافه وزن}Background & ObjectivesOmentin-1 and chemerin are adipocytes that are inversely associated with obesity. The purpose of the present study was to compare the effect of eight weeks of Submaximal and High
Intensity Interval swimming practice on changes in serum levels of omentin-1 and chemerin in overweight young men.Materials & Methodsin this semi-experimental study among statistical population (110 students), 24 male students (22.5±1.67 years) purposefully with overweight (26.93±0.69) were divided into two sub-maximal swimming groups (60-67% of maximum heart rate) and High-intensity training swings (80-90% of maximal heart rate).The training protocol included 8 weeks and 3 days per week and each session with 45-60 minutes. It turned out before and 24 hours after exercise, blood 5cc was taken from the subjects. T-test was used to examine the differences between the groups and for inter-group differences, independent T-test with a significance level of p<0.05 was used.ResultsBoth submaximal swimming training (p=0.001) and high intensity interval (p=0.01) resulted in an increase in the levels of omentin-1 and the serum chemerin level in both submaximal swimming (p=0.005) and high intensity interval (p=0.02) increased significantly. These results were associated with weight loss, body mass index, waist-hip ratio, fat percentage and aerobic capacity increase in both groups (p<0.05).ConclusionTherefore, it can be said that eight weeks of submaximal swimming and high intensity interval, lead to an increase in serum levels of omentin-1 and a decrease in chemerin and obesity-related factors.Keywords: Submaximal swimming, High intensity interval swimming, Omentin-1, Chemerin, Overweight men}
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.