به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « داکتیلوژیروس » در نشریات گروه « دامپزشکی »

  • جواد دقیق روحی، عبدالحسین دلیمی*، محمد پورکاظمی، محدث قاسمی، شکوفه شمسی
    زمینه مطالعه

    داکتیلوژیروس از انگل های خارجی شایع در آبشش کپور ماهیان است. این انگل ها از ویژگی میزبانی بالایی برخوردارند و بسیاری از گونه ها تنها واجد یک میزبان خاص می باشند.

    هدف

    با توجه به گزارشاتی از گونه های داکتیلوژیروس اختصاصی کپور نقره ای در کپور سرگنده و نیز حضور داکتیلوژیروس های کپور سرگنده در کپور نقره ای اقدام به بررسی داکتیلوژیروس های شایع در این دو گونه ماهی گردید. روش کار: 81 عدد کپور نقره ای و 82 عدد کپور سرگنده از 10 مزرعه پرورش ماهی در استان گیلان صید و پس از تهیه لام مرطوب انگل های داکتیلوژیروس با گلیسرین ژلاتین تثبیت شدند. به منظور ریخت سنجی نمونه ها از نرم افزارImage J برای 7 اندازه گیری نقطه به نقطه بر روی تصاویر به دست آمده استفاده شد. ترسیم نمونه های انگلی بوسیله لوله انجام و با کلیدهای شناسایی مقایسه و شناسایی انگل ها صورت گرفت. جهت بررسی مولکولی استخراج DNA از یک انگل داکتیلوژیروس انجام و تکثیر ناحیه 28SrDNA با پرایمر های مربوطه در دستگاه PCR انجام شد.

    نتایج

    توالی های بدست آمده پس از بلاست در بانک ژن نتایج بررسی مورفولوژیک و مورفومتریک انگل ها را تایید نمود. توالی ها به ترتیب با شماره های MG825611 و MG825765 برای انگل های داکتیلوژیروس هیپوفتالم ایکتیس و داکتیلوژیروس ساچنگتای جدا شده از کپور نقره ای و MH023397 و MH023399 برای انگل های داکتیلوژیروس آریست ایکتیس و داکتیلوژیروس نوبیلیس جدا شده از کپور سرگنده در بانک ژن ثبت شدند. ترسیم درخت فیلوژنتیک قرابت ژنتیکی انگل های جدا شده از این ماهیان را نشان داد. 

    نتیجه گیری نهایی:

     به نظر می رسد گاهی بطور ناخواسته و یا سهوی در کارگاه های تکثیر کشور، ماهیان دورگه تولید می شوند. عدم خلوص نژادی موجب می گردد تا این ماهیان علاوه بر راندمان رشد و پرورشی ضعیف تر، میزبان طیف وسیع تری از داکتیلوژیروس های اختصاصی کپور نقره ای و کپور سرگنده باشند.

    کلید واژگان: کپور نقره ای, کپور سرگنده, داکتیلوژیروس, مولکولی, ژن, 28SrDNA}
    Javad Daghigh Roohi, Abdolhossein Dalimi *, Mohammad Pourkazemi, Mohaddes Ghasemi, Shokoofeh Shamsi
    BACKGROUND

    Dactylogyrus is one of the most common external parasites on  the gills of Cyprind fish. These parasites are highly host specific and many species only have a specific host.

    OBJECTIVES

    Since there are reports of silver carp specific Dactylogyrus species isolated from big head carp and vice versa, the investigation of Dactylogyrids have been done in these two fish species.

    METHODS

    81 silver carp and 82 big head carp were caught from 10 fish farms in Guilan province and after preparing wet mounts of body surface Dactylogyrus parasites divided and fixed by glycerin jelly. In order to perform morphometric assessments on captured images, Image J software was used for 7 point to point distances. Drawing of parasites was done by drawing tube and then compared by identification keys and parasites identified. For molecular investigation the genomic DNA was extracted from one parasite specimen and 28S rDNA region of Dactylogyrus specimens were amplified by related primers in PCR.

    RESULTS

    Sequences were deposited in GenBank with accession numbers MG825611 and MG825765 respectively for D. hypophthalmichthys and D. suchengtaii isolated from Hypophthalmichthys molitrix, and also MH023397 and MH023399 respectively for D. aristichthys and D. nobilis isolated from Hypophthalmichthys nobilis. The phylogenetic tree shows the genetic affinity of isolated parasites from these two fish.

    CONCLUSIONS

    It seems hybrid fish are sometimes produced accidentally in fish reproduction centers of Iran. Racial impurity of silver carp and big head carp is not only the reason of poorer breeding efficiency in fish farms but also these hybrid fish are hosts of more parasitic species.

    Keywords: Hypophthalmichthys molitrix, Hypophthalmichthys nobilis, Dactylogyrus, Gene, 28SrDNA}
  • مهرنوش معینی جزنی، حسینعلی ابراهیم زاده موسوی، هومن رحمتی هولاسو، مریم برزگر، مهدی سلطانی، علی طاهری میرقائد
    زمینه مطالعه
    گلدفیش (Carassius auratus) از کپور ماهیان Cyprinidae، یکی از پرطرفدارترین ماهیان آکواریومی در ایران و جهان است. قدمت تجارت ماهیان زینتی به ویژه گلدفیش به بیش از صد سال می رسد.اگر بر این باور باشیم که هر گونه موجود آبزی و هر کشوری فون بیماریزای خاص مشخص و نیز ناشناخته ای دارا می باشد،خطرات احتمالی انتقال این عوامل بیماریزا توسط وارادات ماهیان زینتی (چه در سطح کشوری، استانی، شهری) را بیشتر آشکار می سازد. با این وجود تحقیقات محدودی در زمینه آلودگی انگلی آن ها صورت گرفته است.
    هدف
    بنابراین شناسایی و بررسی عوامل بیماری زای ماهیان به ویژه انگل ها قبل از نقل و انتقال ماهیان به محیط جدید به منظور کنترل و پیشگیری از نقل و انتقال ماهیان آلوده و به تبع آن انگل ها به محیط جدید از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
    روش کار
    در این بررسی پوست و آبشش 100 عدد ماهی گلدفیش، پس از انتقال به آزمایشگاه دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، از نظر ظاهری بررسی شدند. سپس با تهیه لام مرطوب از پوست و آبشش ، از نظر آلودگی به انگل های مونوژن مورد بررسی دقیق قرار گرفتند.
    نتایج
    در مجموع تعداد 9 گونه انگل از 3 خانواده داکتیلوژیریده، ژیروداکتیلیده و انسیلودیسکوئیده، شامل؛ 4 گونه ژیروداکتیلوس (ژیروداکتیلوس کوبایاشی، ژیروداکتیلوس گورلئی و ژیروداکتیلوس sp.)، 4 گونه داکتیلوژیروس (داکتیلوژیروس واستاتور، داکتیلوژیروس فورموزوس، داکتیلوژیروس بائری و داکتیلوژیروس sp.) و 1 گونه آنسیلودیسکوئیدس sp. از ماهیان مذکور جدا سازی شده و شناسایی گردیدند. ژیروداکتیلوس کوبایاشی در بین انگل های یافت شده شایعترین انگل (%10) بود و بعد از آن داکتیلوژیروس واستاتور (%9) قرار داشته است.
    نتیجه گیری نهایی: اگرچه مقاوت این ماهیان در برابر عوامل بیماری زا بالا است، اما نقل و انتقال این ماهیان به یک بوم سازگان آبی جدید، می تواند عامل انتقال عوامل بیماریزا باشد و باعث شیوع بیماری های جدید در محیط تازه شده و با ایجاد همه گیری در بین ماهیان سالم خسارات جبران ناپذیری را ایجاد نماید.
    کلید واژگان: انگلهای مونوژن, داکتیلوژیروس, ژیروداکتیلوس}
    Mehrnoush Moeini Jazani, Hoseinali Ebrahimzadeh Mosavi, Hooman Rahmati Holasoo, Maryam Barzegar, Mahdi Soltani, Ali Taheri Mirghaed
    Background
    Goldfish (Carassius auratus), a carp fish of Cyprinidae family, is one of the most popular aquarium fishes in Iran and also in the world. Ornamental fish trade, especially Goldfish, is aged over a hundred years. If we believe that any aquatic species or country has its own specific and unknown fauna of pathogens, the risks of transmission of these pathogens by importing ornamental fishes (whether at national, provincial or municipal level) will become more obvious. However, few researches have been done about parasitic infections in ornamental fishes.
    Objectives
    Identification and investigation of fish pathogens, especially parasites, prior to transportation to new place is considerably important in the preventing and restricting the transmission of these pathogens.
    Methods
    In this study, skin and gills of 100 goldfish were examined by wet mount in order to investigate monogenean parasites.
    Results
    Nine species of parasites from 3 families (Dactylogyridae, Gyrodactylidae and Ancylodiscoididae) were isolated and identified in fishes, including 4 species of Gyrodactylus (Gyrodactylus kobayashii, Gyrodactylus Gurleyi, Gyrodactylus longoacuminatus and Gyrodactylus sp.), 4 species of Dactylogyrus (Dactylogyrus vastator, Dactylogyrus formosus, Dactylogyrus baeri and Dactylogyrus sp.) and 1 species of Ancylodiscoides. Gyrodactylus kobayashii (10%) were the most common parasites found, followed by Dactylogyrus vastator (9%).
    Conclusions
    Although these fishes are quite resistant against such pathogens, transporting them to a new aquatic ecosystem could transfer these parasites and cause infestation of healthy fishes, which brings about financial losses and casualties.
    Keywords: goldfish, monogenean parasites, farming carp species}
  • زهره مژدگانلو، حسینعلی ابراهیم زاده موسوی*، پرویز شایان، مهدی سلطانی، الهه ابراهیم زاه، مینا رستمی

    داکتیلوژیروس ها یک مونوژن است که به عنوان انگل خارجی آبشش، چندین گونه از ماهیان مانند کپور وحوض را آلوده می کنند. معمولی ترین روش شناسایی این انگل ها، بررسی میکروسکوپی لاملاهای آبشش است که روشی وقت گیر و دشوار می باشد. در مقابل به کارگیری تکنیک های مولکولی روشی اختصاصی وحساس تر جهت تشخیص انگل ها محسوب می شوند. در این مطالعه، روش PCR و تعیین توالی برای تشخیص گونه های داکتیلوژیروس استفاده گردید. بدین منظور پرایمرهایی از ناحیه ITS-1 ژن RNAریبوزومی انگل برای تکثیر DNAگونه های مختلف انگل های داکتیلوژیروس طراحی گردید. سپس69 عدد انگل داکتیلوژیروس از 100 ماهی حوض به روش های میکروسکوپی جدا گردید و به دنبال تعیین گونه انگل با روش میکروسکوپی، استخراج DNA از هر یک از انگل ها انجام شد. به منظور ارزیابی توانایی PCR طراحی شده برای تشخیص انگل در بافت آبشش، استخراج DNA از انگل ها به همراه بافت آبشش نیز انجام گردید. به علاوه PCR بافت آبشش عاری از انگل، به عنوان کنترل منفی انجام گردید. در مرحله بعد محصولPCR تخلیص و تعیین توالی گردید. اندازه محصول PCR برای گونه های مختلف داکتیلوژیروس 532 جفت باز بود. بدنبال تکثیر DNA تخلیص شده از بافت آبشش حاوی انگل داکتیلوژیروس نیز محصول PCR با اندازه 532 جفت باز مشاهده گردید اما هیچ گونه محصولی به دنبال PCR بافت آبشش عاری از انگل مشاهده نگردید. بدنبال مقایسه توالی نوکلئوتیدهای محصولاتPCR با توالی نوکلئوتیدهای موجود در GenBank، 100 درصد تشابه با دو گونه داکتیلوژیروس واستاتور و داکتیلوژیروس دولکایتی مشاهده گردید. نتایج بدست آمده از روش ملکولی کاملا مشابه نتایج حاصل از بررسی های میکروسکوپی بود. بنابراین، نتایج حاصل نشان می دهد که امکان استفاده از روش های مبتنی بر PCR، برای شناسایی ماهیان آلوده به داکتیلوژیروس از طریق استخراج DNA به طور مستقیم از کل بافت آبشش آلوده به داکتیلوژیروس وجود دارد.

    کلید واژگان: ITS, 1, تشخیص, گلدفیش, آبشش, داکتیلوژیروس, PCR}
    Mozhdeganlouz., Ebrahimzadeh Mousavih., Shayanp., Soltanim., Ebrahimzadehe., M. Rostami

    Dactylogyrus spp. are monogenean worms found mostly as ectoparasites on the gills of several fish species, including carp and goldfish. These parasites are commonly detected by microscopic analysis of the gill lamellae, but this is time-consuming and technically difficult. In contrast to this conventional method, molecular techniques provide specific, sensitive and safe detection of parasites. In the present study, polymerase chain reaction (PCR) and subsequent DNA sequencing were used to detect Dactylogyrus spp. Specific common primers were designed to amplify the ITS-1 region of the rRNA gene of Dactylogyrus spp. Dactylogyrus worms were collected from 100 goldfishes and identified using a dissection microscope. Then, single worms were used for DNA extraction. To evaluate the PCR, a single parasite was added to a parasite-free gill, which then had its DNA extracted. Subsequently, the PCR products were purified and sequenced. Comparison of the nucleotide sequences of the PCR products with GenBank sequences showed that there was 100% homology with sequences from two Dactylogyrus spp., namely Dactylogyrus vastator and Dactylogyrus dulkeiti (registered under accession numbers AJ 564159 and AJ 564126, respectively). The results obtained from sequence analyses were consistent with species identification by microscopy. Therefore, the results show that it is possible to develop a sensitive and precise PCR method for the detection of Dactylogyrus-infected fish using DNA extracted from the whole gill.

  • بهیار جلالی جعفری، ارغوان میار
    بر اساس تحقیق حاضر که در مورد انگل های متازوآدر ماهی Capoeta damascina و در طی سال های 2005 تا 2008 انجام پذیرفته است به طور کل 47 گونه انگل متازوآاز این ماهی در ایران به دست آمده و تا حد جنس شناسایی شدند. علاوه بر این 6 گونه از عراق و 1 گونه نیز از فلسطین اشغالی گزارش شده است. در این بین 16 گونه به منوژنه آمتعلق بوده است. 63/29 درصد از کل شامل 9 گونه داکتیلوژیروس، 4 گونه ژیروداکتیلوس، 2 گونه دوجلیوس و 1 گونه پارادیپلوزون، 4/7% متعلق به سستودا شامل کاریوفیلوس، لیگولا و کلئوبوتریوم هر کدام 1 گونه، 55/5% متعلق به سخت پوستان شامل لرنه آ، آرگولوس و ارگاسیلیس هر کدام 1 گونه، 11/11% شامل آلوسرادیوم، دیپلوستوموم، کلینوستوموم و تیلودلفیس هر کدام یک گونه، 55/5% شامل 3 گونه از آکانتوسپالا، 14/81% متعلق به نماتودا شامل 8 گونه، 51/8% متعلق به میکسوزوآشامل 9 گونه میکسوبولوس و 1 گونه میکسیدیوم و در آخر بیوالوا و Unio 1 گونه می باشند. واضح است که C. damascina پتانسیل میزبانی انگل های متازوآی مختلفی را دارا می باشد که انگل های منوژنه آنسبت به دیگران غالب می باشند.
    کلید واژگان: داکتیلوژیروس, متازوآ, انگل, Capoeta damascina}
    Jalali Jafarib., Miar, A
    In this paper، the metazoan parasite community system of Capoeta damascina in the Tigris basin (Mesopotamian region) in the Middle-East is presented. Overall، 54 species have been identified. Between 2005 and 2008، Iranian surveys of Capoeta damascina found a total of 47 metazoan parasites species، most identified to species level. In addition، 6 parasite species from Iraq and 1 species from occupied Palestine have been reported. Among these، 16 species belong to Monogenea (30%)، including Dactylogyrus 9، Gyrodactylus 4، Paradiplozoon 1 and Dogielius 2 species. The remaining 70% belong to: Cestoda (7. 4%) including Ligula، spp Caryophyllaeus and Coelobothrium 1 species each; Crustacea (5. 55%) comprising Lernaea، Argulus Ergasilus 1 species each; Digenea (11. 11%) containing Allocreadium spp، Diplostomum، Clinostomum tylodelphis، 1 species each; Acanthocephala (5. 55%) 3 species; Nematoda (14%) 8 species; Myxozoa (18%) including Myxobolus with 9 species، Myxidium with 1 species and، Hirudinea 3 species; and at last، Bivalva، Unio as 1 species.
  • حسین هاشم زاده فرهنگ، شهاب نوتاش، مسعود سعیدی
    آلودگی انگلی در آبزیان بخش مهمی از بیماری های آنها را به خود اختصاص می دهد. برای انجام بررسی میزان شیوع آلودگی انگلی پوست ماهی های قزل آلای رنگین کمان در مرداد ماه 85 به ترتیب به 5 مزرعه پرورشی قزل آلای رنگین کمان مراجعه و از استخرهای هر مزرعه تعداد 386 عدد ماهی قزل آلای رنگین کمان 300-250 گرمی به صورت تصادفی جمع آوری و مورد آزمایش قرار گرفتند. طبق این بررسی از مجموع 1930 نمونه مورد بررسی در 5 مزرعه 14 مورد آلوده به ایکتیوفتیریوس (7/0%)، 890 مورد آلوده به تریکودینا (1/46%)، 41 مورد آلوده به داکتیلوژیروس (1/2% )، 111 مورد آلوده به ژیروداکتیلوس (8/5%) و 874 مورد هم فاقد انگل (3/45%) بودند. بیشترین میزان آلودگی مربوط به انگل تریکودینا می باشد.
    کلید واژگان: قزل آلای رنگین کمان, آذربایجانشرقی, ایکیتوفتیریوس, تریکودینا, داکتیلوژیروس, ژیروداکتیلوس}
    H. Hashemzadeh, Sh Notash, M. Saeedi
    Parasitic infestations constitute an important part of aquatic animal diseases. In order to study the prevalence of parasitic skin infections of rainbow trouts in mordad of 1385, 5 breeding farms were selected and 386 rainbow trouts with the body weight of 250-300 gr were collected randomly from each farm and examined. Of the 1930 examined specimens of 5 farms in this study, 14 were infected by Ichthyophthirius sp. (0.7%), 890 by Trichodina sp. (46.1%), 41 by Dactylogyrus sp. (2.1%), 111 by Gyrodactylus sp. (508%) and 874 were without any parasitic infections (45.3%). The highest infection rate belonged to Trichodina sp.
    Keywords: Rainbow trout, East Azarbaijan, ichthyophthirius, trichodina, dactylogyrus, gyrodactylus}
  • شکوفه شمسی، بهیار جلالی*، مهرزاد آقازاده مشکی

    در این مقاله هجده گونه انگل از جنس داکتیلوژیروس متعلق به خانواده داکتیلوژیریده از آبشش 5 گونه ماهی مولد وارداتی به آب های شیرین کشور گزارش می شود. ماهیان معرفی شده شامل کپور معمولی، کپور نقره ای، کپور علفخوار، کپور سر گنده و کپور سیاه بوده و از کشورهای روسیه، رومانی، مجارستان و چین در طول 40 سال اخیر به کشور وارد شده اند. Carassius auratus گونه دیگری است که مشخص نیست دقیقا از چه طریقی به کشور وارد شده است. انگل های یافت شده عبارت بوده اند از: Dactylogyrus achmerovi، D. anchoratus، D. aristichthys، D. baueri، D. dulikeity، D. ctenopharyngodonis، D. extensus، D. hypophthalmichthys، D. intermedius، D. intermedioides، D. lamellatus، D. magnihamotus، D. nobilis، D. sahuensis، D. suchengtaii، D. taihuensis، D. vastator و D. wegeneri. در میان این انگل ها، D. vastator و D. anchoratus در آبشش ماهی کپور و D. lamellatus در آبشش ماهی علفخوار جزو گونه های بسیار خطرناک محسوب شده و مسوول تلفات بچه ماهیان در مزارع تکثیر و تولید بچه ماهیان گرمابی محسوب می شوند. شواهد موجود نشان می دهد ورود کنترل نشده ماهیان زنده به داخل آب های ایران سبب انتقال انگل های خطرناک منوژن و سایر انگل ها به ماهیان بومی می گردد. علی رغم اختصاصی بودن میزبان در منوژنه آ، انتقال D. anchoratus از کپور معمولی به ماهی بنی که به عنوان یک ماهی بومی بسیار مهم از نظر اقتصادی مطرح است، مثال بارزی از امکان انتقال انگل های اگزوتیک به ماهیان بومی می باشد. بنابراین خطرات انتقال ماهیان جدید و انگل های آن ها به منظور پیشگیری از ضایعات ناشی از انتقال انگل های اگزوتیک به ماهیان بومی باید مد نظر قرار گیرد.

    کلید واژگان: داکتیلوژیروس, ماهی وارداتی, کپور ماهیان, آب های شیرین, ایران}
    Shamsis., Jalalib., Aghazadeh Meshgi, M

    In the present study, we reported infection with eighteen species of the genus Dactylogyrus, belong to the family Dactylogyridae from five breeder fish species, including common carp (Cyprinus carpio), grass carp (Ctenopharyngodon idella), silver carp (Hypophthalmichthys molitrix), big head carp (Hypophthalmichthys nobilis) and black carp (Myelopharyngodon piceus) which introduced and imported to Iranian freshwaters from Russia, Romania, Hungary and China over the last 40 years. The infection was also found in Carassius auratus gibelio, it is not known when this fish species was introduced into the country. The Dactylogyrus spp. were as follows: Dactylogyrus achmerovi, D. anchoratus, D. aristichthys, D. baueri, D. dulikeity, D. ctenopharyngodonis, D. extensus, D. hypophthalmichthys, D. intermedius, D. intermedioides, D. lamellatus, D. magnihamotus, D. nobilis, D. sahuensis, D. suchengtaii, D. taihuensis, D. vastator and D. wegeneri. Among these, D. vastator and D. anchoratus infecting common carp and D. lamellatus infecting grass carp are very harmful and were responsible for high mortalities observed in fry and fingerling production in Iran. Uncontrolled import of live fish into the country can lead to transmission of pathogenic monogeneans or other group of parasites to native fishes, causing a great economical and ecological threat to valuable native fishes. For example, transmission of D. anchoratus from common carp to Barbus sharpeyi, an important native fish species, despite of the high host-specificity of monogeneans, indicates the possibility of transmission of exotic monogenean parasites to native hosts. It is strongly suggested that the risk of introducing exotic pathogens along with importing fish or any other living organism to the country, should be assessed well in advance, in order to protect native species and the ecosystem.

    Keywords: Dactylogyrus, Introduced fish, Cyprinid, Freshwaters, Iran}
  • بررسی آلودگی آبشش ماهی بنی (Barbus sharpeyi)تالاب شادگان به ترماتودهای مونوژن و تعیین محل اتصال و تراکم جمعیتی آنها بر روی صفحات آبششی
    بابا مخیر، مهرزاد مصباح، رحیم پیغان، بهیار جلالی جعفری
    تاکنون تحقیقات پراکنده ای بر روی ترماتودهای منوژن آبشش ماهی بنی در استان خوزستان انجام شده است، اما در خصوص ماهی بنی تالاب شادگان تاکنون گزارشی مشاهده نشده است. در این پژوهش علاوه بر شناسایی گونه های جنس داکتیلوژیروس، در خصوص محل اتصال و تراکم جمعیتی آنها بر روی آبشش ماهی مورد مطالعه قرار گرفته است. ماهیان بنی در چهار ایستگاه تعیین شده به صورت زنده یا تازه صید شده در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل و نیم سانتیمتر از هر چهار کمان آبششی چپ و نیم سانتیمتر از هر چهار کمان آبششی راست مورد بررسی قرار می گرفت و انگل ها به تفکیک گونه شناسایی شده و شمارش می گردیدند. با استفاده از روش آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تی استیودنت بین میانگین ها در سطح 05/0P< تجزیه و تحلیل آماری انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد که میانگین تعداد کل داکتیلوژیروس آنکوراتوس (Dactylogyrus anchoratus) از سه گونه یافت شده دیگر به طور معنی داری بیشتر بوده و ضمنا آلودگی آبشش سمت راست نسبت به آبشش سمت چپ به طور معنی داری بیشتر می باشد (05/0P<). میانگین تعداد داکتیلوژیروس کاراسوباربی (Dactylogyrus carassobarbi) در نیمه فوقانی رشته های آبششی به طور معنی داری بیشتر از میانگین تعداد این منوژن در نیمه تحتانی بوده است (05/0P<). همچنین میانگین تعداد دوژییلیوس پرسیکوس (Dogielius persicus) در نیمه تحتانی رشته های آبششی به طور معنی داری بیشتر از نیمه فوقانی بوده است (05/0P<). نتایج بدست آمده نشان می دهد که داکتیلوژیروس کاراسوباربی بیشتر تمایل دارد به نیمه فوقانی رشته های آبششی متصل گردد در حالی که دوژییلیوس پرسیکوس بیشتر به اتصال به نیمه تحتانی رشته های آبششی تمایل دارد که با توجه به اختصاصی بودن محل زیست این منوژن ها می تواند مربوط به حضور برخی آنزیم ها و یا شدت جریان خون و آب در رشته های آبششی و یا عوامل ناشناخته دیگری باشد. در بررسی میانگین تعداد انگل های مشاهده شده در صفحات آبششی تفاوت معنی داری مشخص نگردید (05/0P>). در نتیجه به نظر می رسد در تحقیقات آینده اگر هر کدام از صفحات آبششی سمت چپ یا راست مورد بررسی قرار گیرد می تواند نماینده تعداد آلودگی انگلی به منوژن ها در صفحات دیگر سمت چپ یا راست هم باشد.
    کلید واژگان: منوژن ها, داکتیلوژیروس, دوژییلیوس, ماهی بنی, تالاب شادگان, خوزستان}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال