جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "دیروفیلاریا ایمی تیس" در نشریات گروه "دامپزشکی"

بررسی میزان شیوع و تعیین گونه فیلرهای خونی موجود در سگ های شهرستان تنکابن.
طرح: مطالعه میدانی.
حیوانات: 80 قلاده سگ.
پس از معاینات بالینی و ثبت اطلاعات شامل سن، جنسیت، نژاد و حرکات تنفسی سگ های مورد آزمایش، خون گیری از ورید سفالیک سگ های مورد مطالعه، به عمل آمد و پس از آزمایش به روش نات اصلاح شده، رسوب حاصله از لحاظ حضور میکروفیلرها بررسی گردید.
تجزیه و تحلیل آماری: روش آماری آنالیز- واریانس (ANOVA).
از تعداد 80 قلاده سگ مورد آزمایش، در 14 نمونه حضور میکروفیلرهای خونی مشاهده گردید 17.5) درصد) که در دوازده نمونه میکروفیلر دیروفیلاریا ایمی تیس 15) درصد(، یک نمونه دیپتالونما رکوندیتوم 1.25) درصد) و یک نمونه آلودگی مختلط 1.25) درصد) تشخیص داده شد و وقوع آلودگی با هیچ کدام از عوامل مورد بررسی شامل جنسیت، سن، نژاد و حرکات تنفسی ارتباط معنی داری نداشت.
با توجه به حضور آلودگی در شهرستان تنکابن و مشترک بودن بیماری مذکور در انسان و دام و همچنین انتقال آسان آلودگی، باید ضمن معدوم نمودن سگ های ولگرد و درمان سگ های آلوده، انگل فوق را کنترل نمود.

در بررسی بالینی 234 قلاده گربه خانگی که از مهر 1375 تا آبان 1378 به یکی از کلینیکهای حیوانات کوچک شهرستان تبریز ارجاع داده شده بودند، گسترش خون به منظور مشاهده انگلهای خونی و شمارش تفریقی گلبولهای سفید تهیه شد. در 25 قلاده در اخذ سابقه و معاینه بالینی علایمی از قبیل بیحالی، بی اشتهایی، لاغری، سرفه های مزمن، تنگی نفس و استفراغ مشاهده گردید که می توانست دلیل آلودگی آنها به کرم قلب باشد. ضمن تهیه گسترش خون، از ورید سفالیک این تعداد 1 میلی لیتر خون اخذ شد که پس از مخلوط کردن با 9 میلی لیتر فرمالین 2درصد به روش تکمیل شده نات آزمایش گردید و در دو قلاده از آنها میکروفیلر دیروفیلاریا ایمی تیس مشاهده شد. یکی از این دو قلاده با ملارسومین (ایمی تیساید) به عنوان بالغ کش 2.5mg/kg.b.w) از راه تزریق در عضلات کمری مابین مهره سوم تا پنجم با دو تزریق به فاصله 24 ساعت(و آیورمکتین به عنوان میکروفیلرکش 0.05mg/kg.b.w) از راه تزریق زیر جلدی با دو تزریق به فاصله یکماه و دو ماه بعد از درمان با ایمی تیساید(با موفقیت درمان شد. همچنین از داروی پردنیزولون خوراکی (1mg/kg.b.w) یک هفته قبل از اولین تزریق ایمی تیساید و از آسپیرین خوراکی (5mg/kg.b.w) به مدت دو هفته (یک هفته قبل و یک هفته بعد از اولین تزریق ایمی تیساید) استفاده گردید. در آزمایشهای خون که به ترتیب یکماه و دو ماه پس از درمان صورت گرفت میکروفیلری مشاهده نشد و علایم درمانگاهی قبلی نیز از بین رفته بود. در این بررسی برای اولین بار در ایران آلودگی گربه به دیروفیلاریا ایمی تیس و درمان آن شرح داده شده است.