جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه "canine parvovirus" در نشریات گروه "دامپزشکی"
-
پاروویروس سگ (Canine parvovirus (CPV)) ، یکی از مسری ترین عوامل ویروسی است که باعث ایجاد انتریت حاد در سنین پایین با مرگ و میر بالا می شود. این پژوهش با هدف بررسی عوامل خطر مرتبط با بروز بیماری پاروویروس در سگ ها به روش مورد-شاهدی همسان سازی شده انجام شد. جمعیت هدف، سگ های زیر یک سال مراجعه کننده به کلینیک های دامپزشکی واقع در استان های خراسان جنوبی، خراسان شمالی و خراسان رضوی بودند. گروه مورد (100 قلاده سگ) دارای علایم بالینی بیماری پاروویروس و نتیجه آزمون PCR مثبت بودند، گروه شاهد (100قلاده سگ) فاقد علایم بالینی، سالم و نتیجه آزمون PCR منفی بودند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره با استفاده از نرم افزارStata ورژن 14 انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص شد که نژاد های بزرگ شانس بیشتری برای بروزCPV نسبت به نژادهای کوچک دارند (56/2 =OR، 004/0 =P). عدم واکسیناسیون به عنوان یک فاکتور خطر در بروز CPV با نسبت شانس برابر (63/2 =OR، 002/0 =P) است. سگ های با مصرف غذا های خانگی شانس بروز بیماری کمتری داشتند (26/0 =OR، 01/0 =P) و بیماری در سگ های پناهگاه نسبت به سگ های خانگی، به طور چشم گیری بیشتر بود (89/9 =OR، 0001/0 =P). سگ هایی که با دیگر سگ ها در تماس بودند نیز نسبت به سگ هایی که فاقد تماس بودند، شانس بیشتری برای بروز CPV داشتند (01/3 =OR، 001/0 =P). بنابر این، آگاهی صاحبان در خصوص واکسیناسیون سگ ها در زمان و مراقبت های پیشگیرانه در مورد ارتباط سگ ها، امری ضروری در جهت پیشگیری از CPV است.
کلید واژگان: پاروویروس سگ, عوامل خطر, سگ, PCR, واکسیناسیونCanine parvovirus (CPV) is one of the most contagious viral agent's causing acute enteritis in young canines with high mortality rate. This study was conducted to investigate the risk factors associated with the occurrence of CPV in dogs using a matched case-control method. The target population was dogs under one year of age referred to veterinary clinics located in South, North, and Razavi Khorasan provinces. The case group (100 dogs) had clinical symptoms of CPV disease and positive PCR test, the control group (100 dogs) had no clinical symptoms, were healthy and the PCR test was negative. Statistical analysis was performed using a multivariable logistic regression model using SPSS software. Based on the obtained results, it was determined that large breeds have a higher chance of CPV than small breeds (OR = 2.56, P = 0.004). Lack of vaccination is a risk factor in the occurrence of CPV with an equal odds ratio (OR = 2.63, P = 0.002). Dogs with homemade food had a lower chance of disease (OR = 0.26, P = 0.01), and the disease was significantly higher in shelter dogs than in domestic dogs (OR = 9.89, P = 0.0001). Dogs that were in contact with other dogs also had a higher chance of developing CPV than dogs that had no contact (OR = 3.01, P = 0.001). Therefore, the awareness of the owners regarding the vaccination of dogs at the appropriate time and preventive care regarding the interactions of dogs is essential to prevent CPV.
Keywords: Canine parvovirus, Risk factor, Dog, PCR, Vaccination -
زمینه مطالعهپاروویروس سگ (CPV) به عنوان یک جرم بیماری زای مهم در ارتباط با انتریت خونریزی دهنده حاد در سگ ها قلمداد می شود. تاکنون سه واریانت آنتی ژنی عمده از CPV (CPV-2a/2b/2c) شناسایی شده است.اهدافاین مطالعه جهت بررسی وفور CPV-2 و واریانت های آن (CPV-2a/2b/2c) در جمعیتی از سگ های سالم و اسهالی در شمال غرب ایران انجام گرفت.روش کاردر کل 35 نمونه مدفوع از سگ های سالم (16=n) و اسهالی (19=n) از نظر حضور همه واریانت-ها (2a، 2b و 2c) بوسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) و با استفاده از جفت پرایمرهای rev555/for555 که محصول PCR 583 جفت بازی تولید می نمایند، مورد غربالگری قرار گرفتند. قطعات حاصله با اندونوکلئاز MboII مورد هضم قرار گرفتند که بطور انتخابی محل تعیین حدودی «GAAGA» را شناسایی می نماید که تنها منحصر به CPV-2c است. همه نمونه-های هضم نشده تحت آزمایشات PCR با جفت پرایمر Pab (که هر دوی تیپ های CPV-2a و CPV-2b را شناسایی می-کند) و جفت پرایمر Pb (که تنها تیپ CPV-2b را شناسایی می نماید) قرار گرفتند. ارتباط وضعیت سلامتی، نژاد، سن، جنس و وضعیت واکسیناسیون با نتایج PCR با استفاده از تست های آماری آنالیز شدند.نتایجاز کل 35 نمونه، 10 نمونه با پرایمرهای rev555/for555 مثبت یافت شدند که مورد آنالیز بیشتر بوسیله هضم MboII فرآورده های PCR قرار گرفتند. یک نمونه به عنوان CPV-2c شناسایی گردید و 9 نمونه به عنوان CPV-2a و CPV-2b طبقه بندی شدند. همه 9 نمونه هضم نشده به PCR انجام شده با پرایمرهای Pab نتیجه مثبت دادند، که از این تعداد هفت نمونه به PCR انجام شده با پرایمرهای Pb نتیجه مثبت داده که نشان می دهد آنها از واریانت CPV-2b هستند.
نتیجه گیری نهایی: به نظر می رسد که CPV-2b واریانت شایع است که در شمال غرب ایران در حال گردش است. نتایج همچنین نشان دادند که CPV-2a و CPV-2c سگ ها را درگیر نموده، که این موضوع نشان دهنده مراقبت مداوم و نظارت واریانت های CPV می باشد.کلید واژگان: واریانتهای آنتیژنی, پاروویروس سگ, سگ, PCR, RFLP, تعیین توالیBackgroundsCanine parvovirus (CPV) has been incriminated as a primary pathogen related to acute hemorrhagic enteritis in dogs. Three major antigenic variants of CPV (CPV-2a/2b/2c) have so far been identified.ObjectivesThis study was carried out to investigate the frequency of CPV-2 and its variants (CPV-2a/2b/2c) in a population of healthy and diarrheic dogs in the north west of Iran.MethodsA total of 35 stool samples from healthy (n=16) and diarrheic (n=19) dogs were screened for all variants (2a, 2b, and 2c) by polymerase chain reaction (PCR) using primer pair 555for/555rev resulting in a PCR product of 583 bp in length. The resulting fragments were further digested by MboII endonuclease that selectively recognizes the restriction site GAAGA unique to CPV2c only. All undigested samples were subjected to PCR assays with primer pair Pab (which detects both CPV-2a and CPV-2b types) and primer pair Pb (which detect only CPV-2b type) primer pairs. The relationship of health status, breed, age, sex and vaccination status with PCR results were analyzed using statistical tests.ResultsFrom a total of 35 samples, 10 samples were found to be positive by 555for/555rev primers that were further analyzed by MboII digestion of PCR products. One sample was characterized as CPV-2c and nine samples were categorized as CPV-2a or CPV-2b. All nine undigested samples resulted positive by PCR using Pab primers, out of which 7 resulted positive by PCR using Pb primer pairs, indicating that they are of CPV-2b variant.ConclusionsIt seems that CPV-2b is prevalent variant circulating in the North West of Iran. Results also indicated that CPV-2a and CPV-2c are affecting dogs, suggests constant surveillance and monitoring of CPV variants.Keywords: antigenic variants, canine parvovirus, dog, PCR, RFLP, sequencing -
بررسی مقایسه ای تغییرات الکتروفورتیک پروتئین های سرم سگ های مبتلا به آنتریت پاروویروسی و کروناویروسیپاروویروس و کروناویروس به عنوان معمول ترین عامل اسهال عفونی در سگ های جوان تر از شش ماه شناخته شده اند. در این مطالعه الگوی الکتروفورتیک پروتئین های سرم 10 قلاده از هر یک از سگ های مبتلا به اسهال پاروویروسی و کروناویروسی با 20 قلاده سگ سالم با استفاده از روش الکتروفورز ژل استات سلولز مورد مقایسه قرار گرفت. تشخیص قطعی عفونت های پاروویروسی و کروناویروسی به کمک کیت های ایمونوکروماتوگرافی سریع صورت گرفت. کاهش معنی داری در غلظت سرمی پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین تام، آلفا 1 گلوبولین، بتا 1 گلوبولین، بتا 2 گلوبولین و گاماگلوبولین به علاوه افزایش معنی داری در غلظت آلفا 2 گلوبولین سگ های مبتلا به آنتریت پاروویروسی نسبت به سگ های سالم مشخص گردید (001/0P<). در حالی که در سگ های واجد اسهال کروناویروسی غلظت گلوبولین تام، بتا 2 گلوبولین و گاماگلوبولین به شکل معنی داری پایین تر و غلظت بتا 1 گلوبولین به صورت معنی داری بالاتر از محدوده طبیعی بود (001/0P<). این نتایج ممکن است به بیماری زایی متفاوت پاروویروس و کروناویروس سگ ها مربوط باشد. بر خلاف عفونت پاروویروسی، نکروز ویلی ها و خونریزی در آنتریت کروناویروسی نادر است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که تفکیک و شناسایی اجزاء مختلف پروتئین سرم سگ ها می تواند درک تغییرات پاتولوژیک در شرایط متفاوت از جمله عفونت های پاروویروسی و کروناویروسی را آسان سازد.
کلید واژگان: کروناویروس سگ ها, پاروویروس سگ ها, اسهال, الکتروفورز پروتئین های سرمCanine parvovirus (CPV) and coronavirus (CCV) have been incriminated as the most common causes of infectious diarrhea in dogs younger than 6 months. In this study، serum protein electrophoretic patterns were carried out in 10 naturally infected dogs with canine parvoviral and coronaviral enteritis، each ones and compared them with 20 clinically healthy dogs using cellulose acetate electrophoresis. Definitive diagnosis of CPV and CCV infections was confirmed by rapid immunochromatographic assay kits. Compared to healthy dogs، significant decreases were determined in the serum concentration of total protein، albumin، total globulin، α1 globulin، β1 globulin، β2 globulin and γ globulin as well as significant increase in α2 globulin concentration in dogs with parvoviral enteritis (p<0. 001). While in dogs with coronaviral enteritis the concentration of total globulin، β2 globulin and γ globulin was significantly lower and of β1 globulin was significantly greater than normal range (p<0. 001). These results may be due to different pathogenesis of CPV and CCV. Unlike CPV infection، villius necrosis and hemorrhage are rare in CCV enteritis. Our results indicate that separation and identification of different canine serum protein fractions facilitates the understanding of the pathological changes associated with different conditions including parvoviral and coronaviral infections.Keywords: Coronavirus, Canine Parvovirus, Diarrhea, Serum protein, Electrophoresis -
BackgroundCanine parvovirus (CPV) infection is one of the most common causes of infectious gastroenteritis in dogs and is a highly contagious, often fatal disease. The original virus (CPV type 2) has had some mutations since its emergence and new variants (CPV-2a, 2b and 2c) have been reported from many countries all around the world. Early diagnosis and treatment can profoundly affect the disease outcome.ObjectivesTo compare the ability of Immunochromatographic (IC) test to detect CPV infection in 50 PCR positive samples (n=50) with regard to virus strains.Methods50 rectal swabs (n=50) were prepared from suspicious dogs and subjected to PCR and IC test respectively.ResultsThe sensitivity of IC test in PCR positive samples was 84% (42 out of 50 samples) and the positive predictive value of the test was 100%. Using PCR, CPV strains in our study were 2a (18/50, 36%) and 2b (32/50, 64%) with the predominance of 2b strain. IC test was also able to diagnose 15/18 (83.3%) of CPV- 2a and 27/32 (84.3%) CPV-2b strain positive samples, which means IC test can detect CPV infections caused by both virus strains (2a and 2b), without significant difference.ConclusionsThis study shows that IC test results are relatively reliable for diagnosing CPVinfection in daily veterinary practice and the test is able to diagnose both CPV-2a and CPV-2b which are prevalent strains in Iran.Keywords: canine parvovirus, detection methods, PCR, immunochromatography
-
این مطالعه جهت تعیین میزان شیوع پاروویروس، در سگ های ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز، در استان خوزستان انجام شده بود. نمونه های مدفوع از 78 قلاده سگ اسهالی در طول سال های 86 – 1384 بدست آمده بود. سگ های تحت مطالعه به 2 گروه سنی (کمتر و بیشتر از 6 ماه)، 4 نژاد مختلف (تریر، ژرمن شفرد، دوبرمن پینچر و مخلوط) و بر اساس علائم بالینی به 2 گروه (اسهال هموراژیک و غیر هموراژیک)، با استفاده از آزمون دقیق فیشر تقسیم بندی شدند. میزان شیوع عفونت بر علیه آنتی ژن پاروویروس (تیپ های 2a یا 2b) در این سگ ها 7/16% (13 تا از 78 مورد)، با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی بدست آمد و این نشان می دهد که ویروس در اکوسیستم موجود است. شیوع عفونت در سگ های کمتر از 6 ماه 95/21% (9 تا از 41 مورد) و در نژادهای تریر 31/26% (5 تا از 19 مورد) و ژرمن شفرد 21% (4 تا از 19 مورد) بیشتر بود اما تفاوت معنی داری مابین جنس های مختلف، گروه های سنی و مابین نژادها دیده نشد (05/. < P). با این وجود، عفونت به طور قابل توجهی در سگ های دارای اسهال هموراژیک بیشتر بود و میزان آن 38/41% (12 تا از 29 مورد) بود (05/. > P). تابلوی خونی در بیشتر سگ های مبتلا به پاروویروس به صورت لکوپنی، لنفوپنی و نوتروپنی بود.
کلید واژگان: پاروویروس, ایمونوکروماتوگرافی, اسهال, سگ, اهوازThis study was performed to determine the prevalence of Canine parvovirus (CPV) in dogs referred to Veterinary Hospital of Ahvaz, Khouzestan province, Iran. Fecal samples were collected from 78 diarrheic dogs between 2005 and 2007. The dogs were divided into two age groups (< 6 months and > 6 months), four different breeds (Terriers, Germanshepherds, Doberman pinschers and Mixed) and another two groups on the basis of clinical signs (hemorrhagic and non-hemorrhagic diarrhea) using Fischer''s exact test. Prevalence to CPV (2a or 2b) antigens in these dogs was 16.7% (13 of 78) by means of immunochromatography assay (IC) indicating that this virus is present in ecosystem. The infection had more prevalence in dogs less than 6 months (21.95%; 9 of 41) and in breeds of Terriers (26.31%; 5 of 19) and German Shepherds (21%; 4 of 19), but there were no significant differences between different sexes, age groups and breeds (P>0.05). Nevertheless, infection was significantly higher in hemorrhagic diarrheic dogs (41.38%; 12 of 29) (p<0.05). CBC showed that most infected dogs had leucopenia, lymphopenia and neutropenia.Keywords: Canine parvovirus, Immunochromatography, Dog, Diarrhea, Ahvaz
- نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شدهاند.
- کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شدهاست. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
- در صورتی که میخواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.