به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « طب گیاهی » در نشریات گروه « دامپزشکی »

  • وحید نصیری*، غلامرضا کریمی، حبیب الله پایکاری، غلامرضا معتمدی، شهلا ریواز، ابراهیم نوروزی
    لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری های آندمیک در برخی از نقاط ایران بوده و از جمله بیماری های انگلی است که فاقد داروی درمانی موثری می باشد. در این مطالعه، تاثیر جوشانده چای سیاه بر رشد پروماستیگوت ها در شرایط برون تنی (In vitro) مورد بررسی قرار گرفت. پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور تکثیر و در پلیت های کشت سلولی 24 خانه ای به میزان 3 میلیون انگل در هر میلی لیتر در محیط تازه پاساژ داده شدند. جوشانده چای سیاه به نسبت های 10، 20، 30 و 40 درصد حجم نهایی به سوسپانسیون کشت سلولی اضافه گردیده و پلیت ها به انکوباتور 26 درجه سلسیوس انتقال داده شده و در فواصل 5/0، 1، 5، 24، 48 و 72 ساعت پس از مواجهه روند رشد و تکثیر آن ها ارزیابی گردید. اثربخشی جوشانده چای سیاه بر پروماستیگوت انگل با استفاده از روش شمارش مستقیم و نیز آزمون MTT (3-(4, 5-dimethylthiazolyl-2)-2,5-diphenyltetrazolium bromide)سنجیده شد و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتابج حاصل از شمارش مستقیم و آزمون MTT نشان داد که تعداد پروماستیگوت ها در گروه های تیمارشده با غلظت های 10، 20، 30 و 40 درصد جوشانده گیاه چای سیاه 24، 48 و 72 ساعت  پس از کشت کاهش یافته ولی در گروه کنترل از روند رشد طبیعی تبعیت می نمود که در مقایسه با گروه های تحت آزمایش دارای اختلاف معنی دار (05/0p<) بود. نتایج مطالعه نشات داد که جوشانده چای سیاه در از بین بردن پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی، اثر مطلوبی دارد.
    کلید واژگان: چای سیاه, لیشمانیا ماژور, پروماستیگوت, MTT, طب گیاهی}
    Vahid Nasiri *, Gholamreza Karimi, Habibollah Payekari, Gholamreza Motamedi, Shahla Rivaz, Ebrahim Norouzi
    Cutaneous Leishmaniasis is an endemic disease in some parts of Iran and parasites disease without an effective medical treatment.  In this study we attempted to evaluate the antileishmanial effects of the black tea decoction extract as herbal medicines. L. major promastigotes were cultured in RPMI-1640 medium enriched with 10% FCS in the presence of 10, 20, 30 and 40% of extracts. Parasites behavioral reaction and growth pattern was monitored after 0.5, 1, 5, 24, 48 and 72 hours post-seeding by counting fixed parasites in a haemocytometer chamber and observing their motility pattern and shape by invert microscopy. Parasite viability was evaluated by MTT (3-(4, 5-dimethylthiazolyl-2)-2, 5-diphenyltetrazolium bromide) assay.  The results indicated that the number of promastigotes in groups containing 10, 20, 30 and 40% extract had decreased after 24, 28 and 72 hours while normal growth was observed in the control group which was significantly different (p<0.05) in comparison with the treatment groups. This study indicated that black tea decoction extracts could effectively prevent the growth of L. major promastigotes in vitro.
    Keywords: Leishmania major, Promastigote, MTT, Black Tea, Herbal medicine}
  • مسعود اکبری، حمیدرضا کازرانی، علیرضا کامرانی، مهرداد مهری
    گل گلاب به طور سنتی به عنوان یک گیاه دارویی برای اهداف درمانی مختلف به کار می رفته است. جهت بررسی مقدماتی اثرات توکسیک احتمالی این گیاه، دم کرده آن در دوزهایی معادل نصف تا 8 برابر دوز توصیه شده برای انسان در طب سنتی (روزانه 90 تا 1440 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) به 5 گروه 5 تایی سگ خورانده شد. سگ های گروه شاهد (4n=) دارونما دریافت کردند. مقادیر سرمی اوره، کراتینین، فسفاتاز قلیایی (ALP)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، بیلی روبین، آلبومین و پروتئین در تمامی گروه های آزمایشی در روزهای صفر، 1، 3، 7 و 10 اندازه گیری شد. به استثنای یک افزایش گذرا در میزان بیلیروبین (روز 3) و همچنین ازدیاد مقادیر سرمی ALT در روز دهم که هر دو با بیشترین دوز درمان صورت گرفت، هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف آزمون و گروه شاهد وجود نداشت. نتایج این پژوهش اثرات نفروتوکسیک و هپاتوتوکسیک ناچیزی برای دم کرده گل گلاب پیشنهاد می کنند. با این حال، این درمان در دوزهایی که به طور غیر معمول بالا باشند می تواند از خود اثرات هپاتوتوکسیک به جای گذارد.
    کلید واژگان: گل گلاب, گل محمدی, طب گیاهی, آنزیم های سرمی}
    M. Akbari, H.R. Kazerani, A. Kamrani, M. Mohri
    Rosa damascena has been traditionally used as an herbal medicine for different therapeutic purposes. In order to preliminarily study the probable toxic effects of the plant، its infusion was orally administered to 5 groups of 5 dogs at doses 0. 5-8 times that of human use in traditional medicine (90-1440 mg/kg/d) for 10 successive days. The dogs in the control group (n=4) received placebo. Serum levels of urea، creatinine، alkaline phosphatase (ALP)، alanine aminotransferase (ALT)، bilirubin، albumin and protein weremeasured in all experimental groups at days 0، 1، 3، 7 and 10. Except for a transient increase in bilirubin levels (day 3) and a rise in serum ALT at day 10، both with the highest dose of the treatment، there were no statistical differences between different experimental groups compared to the control. The results suggest minimal nephrotoxic or hepatotoxic effects for the infusion of R. damascena، however، the medication may be hepatotoxic at extraordinary high doses.
    Keywords: Damask rose, Rosa damascena, Herbal medicine, Serum enzymes}
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال