روابط سیاسی خان نشین خیوه با دولت مرکزی ایران در عهد قاجار

واحه خوارزم با داشتن فرمانروایانمحلیموسوم به خوارزمشاهیان و بهره مندی از خودمختاری داخلیاز نظر سیاسی همیشه جزئی از ایران بود و فقط حمله مغولموجب گسیختگی این پیوند گردید. در دورهتیموری و صفوی، این پیوند به شکل دیگری تجدید گشت، اما با سقوطهمزمان صفویه و عربشاهیان خوارزم، دوباره وحدت و امنیت سیاسی ایران از بین رفت و رقابت سران و سرداران در نواحی مختلف کشورو از جمله خوارزم آغاز شد.اینآشفتگینزدیک به یک قرن - بدون احتساب ایام سلطنت نادرشاه در اداره امور سیاسی ایران باقی ماند تا با روی کار آمدن قاجارها امنیت و وحدت سیاسی کشور تجدیدگردید.درهمین زمان با ظهور سلسله بنی ایناق در خوارزم، همین سرنوشت برای آن واحه نیز رقم خورد.این مقاله در پی آن است که ضمن شناسایی تحولات داخلی خوارزم، زمینه های استقرار بنی ایناق(قنقرات ها) را بررسی کند. سپس با مطالعهروابط فیمابینخوانین قنقرات با دولت قاجار، نحوه تداوم یا تغییر در پیوند سنتی خوارزم با ایران را تبیین کند.