درک تجربه عدم اشتغال در افراد مبتلا به ضایعات نخاعی در روند برگشت به کار

از دست دادن کار و موانع موجود در راه بازگشت به کار از پیامدهای ابتلا به ضایعات نخاعی است. این مقاله شامل بخشی از نتایج پژوهش کیفی تحت عنوان «درک تجربه زیسته افراد مبتلا به ضایعات نخاعی در روند برگشت به کار در شهر قم» می باشد که با هدف شناخت عوامل زمینه ساز عدم موفقیت در برگشت به کار پس از ابتلا به ضایعه نخاعی تنظیم شده است.
پژوهش فوق به روش کیفی و شیوه پدیده شناسی انجام شد. شرکت کنندگان، مردان مبتلا به ضایعه نخاعی پاراپلژی دارای پرونده در اداره بهزیستی استان قم بودند. نمونه گیری به روش هدفمند بود و تا اشباع کامل اطلاعات ادامه یافت. تعداد شرکت کنندگان به 20 نفر رسید که در دو گروه 10 نفری شاغل و غیر شاغل قرار داشتند. جمع آوری داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته باز عمیق فردی و تفسیر داده ها به روش Van Mannen انجام شد.
در مجموع 6 مضمون محوری در این پژوهش ظهور یافت که بیانگر تجارب شرکت کنندگان از مشکلات و موانع موجود در راه بازگشت به کار بود.
بررسی ها نشان داد که در برخی زیرمضمون ها تفاوت هایی در گفته های افراد غیر شاغل با شاغلین وجود داشت که بیانگر عوامل تعیین کننده موفقیت یا عدم موفقیت در برگشت به کار بود. در واقع می توان گفت درک نادرست افراد از مشکلات جسمی، نوع شخصیت وابسته و غیرفعال، نگرش منفی نسبت به مسایل و فقدان حمایت های روحی- روانی خانواده از موانع برگشت به کار اختصاصی افراد غیر شاغل در این مطالعه بود.