بررسی ایمونوهیستوشیمیایی تغییرات بافت شناسی نسوج اطراف دندان های عقل نهفته

دندان مولر سوم بیشترین شیوع نهفتگی را در بین دندان ها دارد. هنوز توافق عمومی درباره ضرورت خارج کردن دندان عقل بدون علامت وجود ندارد. نشانگر EGFR(Epidermal Growth Factor Receptor) می تواند نشانگری از افزایش پتانسیل توده های اپیتلیالی برای تبدیل شدن به ضایعات توموری و کیستی باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی میزان و شدت حضور نشانگر EGFR در فولیکول اطراف دندان عقل نهفته و بررسی ارتباط آن با خصوصیات رادیولوژی این دندان بود.

در این مطالعه مقطعی-تحلیلی، نمونه های مورد مطالعه شامل40 بلوک پارافینی فیکس شده فولیکول های دندان عقل نهفته بود. پس از تهیه بلوک های مورد آزمایش و بررسی اولیه اسلایدهای هماتوکسیلین ائوزین، رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با نشانگر EGFR انجام گرفت. سپس الگوی رنگ آمیزی سلول های هر نمونه (صرفا غشائی، صرفا سیتوپلاسمی یا غشائی- سیتوپلاسمی با هم) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون Mann-Whitney و Logistic Regression مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.(05/0= α)

بروز نشانگر EGFR با الگوی صرفا غشایی در فولیکول های با رادیولوسنسی بیشتر از mm 5/2 به طور چشمگیری بیشتر از فولیکول های با رادیولوسنسی کمتر از mm 5/2 بود.(001/0p value <) اما در الگوی صرفا سیتوپلاسمی (13/0 p value =) و الگوی غشائی- سیتوپلاسمی با هم (13/0 p value =) تفاوت بین دو گروه معنی دار نبود.

در فولیکول های با رادیولوسنسی بیشتر از mm 5/2، تعداد و شدت سلول های رنگ گرفته با الگوی صرفا غشایی بیشتر از فولیکول های با رادیولوسنسی کمتر از mm 5/2 بود که نشانگر واکنش سریعتر تکثیر سلولی است. پیشنهاد می شود تمامی دندان های عقل نهفته که دارای رادیولوسنسی بیشتر از mm 5/2 هستند در اولویت خارج کردن قرار گیرند. فقدان رادیولوسنسی غیر طبیعی نیز به معنای فولیکول سالم و بدون تغییرات آسیب شناسی نمی باشد.