مقایسه تکانش گری و خرده مقیاس های آن در بیماران مبتلا به اختلالات خوردن، وسواس و گروه بهنجار

اختلالات خوردن و اختلال وسواس فکری – عملی همایندی بالایی با یکدیگر دارند. تکانشگری یک ویژگی مشترک بین این دو اختلال است. هدف این مطالعه مقایسه تکانشگری در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری – عملی و اختلالات خوردن و افراد بهنجار است.

این مطالعه بر روی بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی و اختلالات خوردن که در     سال های 1390-1389 در کلینیک بزرگمهر شهر تبریز تحت درمان قرار گرفتند، و با روش نمونه گیری در دسترس انجام شده است. گروه بهنجار با گروه های بالینی همتا شدند. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون تکانشگری Barratt استفاده شد.

جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چندمتغیره (MANOVA) استفاده شد. نتایج نشان می دهند که گروه های بالینی در مقایسه با گروه بهنجار تکانشگری بیشتری نشان می دهند، اما هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های بالینی وجود ندارد. با توجه به زیرمقیاس ها، نتایج نشان می دهد که در تکانشگری توجهی و تکانشگری بی برنامگی تفاوت معنی داری بین بیماران مبتلا به وسواس و اختلالات خوردن با گروه بهنجار وجود دارد، اما هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های بالینی دیده نمی شود. در تکانشگری حرکتی هیچ تفاوت معنی داری بین سه گروه دیده نمی شود.

میزان بالای تکانشگری و مولفه های آن بین بیماران قابل توجه است و می تواند توجیه کننده مشکلات این بیماران در بازداری رفتاری و به تاخیر انداختن نیازها باشد.