مطالعه و ارزیابی قابلیت های مکانی و اکولوژیک حوضه آبخیز بابل رود با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)

الگوی نامناسب استفاده از سرزمین و تغییرات شدید در کاربری زمین باعث پیدایش بحران های محیط زیستی در سرزمین شده است. بنابراین لازم است که هر گونه برنامه ریزی در خصوص استقرار فعالیت های مختلف با نگرش به استعداد و قابلیت های سرزمین و با تفکر آمایشی صورت گیرد. در این مطالعه به ارزیابی توان اکولوژیک و مکان یابی کاربری ها در حوضه آبخیز بابل رود در استان مازندران پرداخته می شود. برای این منظور لایه ها و داده های لازم جمع آوری شده و سپس با استفاده از روش تجزیه و تحلیل سیستمی و در محیط GIS ابتدا توان اکولوژیکی حوضه برای هر کدام از کاربری-های جنگل داری، کشاورزی، مرتع داری، اکوتوریسم، توسعه شهری، روستایی و صنعتی و حفاظتی و حمایتی ارزیابی گردیده و سپس با توجه به مطالعات اجتماعی اقتصادی حوضه، نقشه آمایش سرزمین منطقه تهیه شده که براساس آن 28‎/73 درصد به کاربری جنگل داری، 53‎/5 درصد به تفرج متمرکز، 01‎/13 درصد به تفرج گسترده، 87‎/6 درصد به کشاورزی و 31‎/1 درصد به حفاظتی و حمایتی اختصاص یافت