اولویت بندی سیل خیزی زیرحوضه های آبخیز براساس پارامترهای مورفومتریک با استفاده از تکنیک GIS

از بین بلایای طبیعی، سیلاب بزرگترین و گسترده ترین آنهاست که سبب خسارات و نابودی زیادی می شود. از این رو اولویت بندی مناطق سیل خیز می تواند نقش مهمی در مدیریت منابع طبیعی، مخصوصا در زمینه مدیریت حوضه های آبخیز داشته باشد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر اولویت بندی سیل خیزی زیرحوضه ها براساس پارامترهای مورفومتریک با استفاده از تکنیک GIS می باشد. برای این منظور حوضه آبخیز پل دوآب شازند براساس تاثیر عواملی از قبیل تغییر در شکل ظاهری، تغییر در میزان تراکم آبراهه ها، وسعت کل حوزه و خط الراس های تفکیک کننده به 24 زیرحوضه تقسیم شد. سپس 10 پارامتر مورفومتریک بنام های تراکم زهکشی، نسبت انشعاب، فراوانی آبرهه ها، طول جریان سطحی، ضریب فرم حوزه، شکل حوضه، ضریب کشیدگی، ضریب گردی، ضریب فشردگی و بافت زهکشی برای هر زیرحوضه به دست آمد. در این تحقیق پارامترهای مورفومتریک به دو دسته پارامترهای شکلی و خطی تقسیم شدند و رتبه بندی هایی براساس مقدار و ارتباطشان جهت محاسبه ارزش نهایی زیرحوضه ها فرض شد. بنابراین زیرحوضه ها در سه کلاس با اولویت زیاد، کم و متوسط به منظور اقدامات حفاظتی آب و خاک طبقه بندی شدند. نتایج نشان داد که 14 زیرحوضه (زیرحوضه های 5، 7، 8، 10،11، 12، 14، 15، 16، 17، 19، 20، 22 و 23) در اولویت زیاد و 6 زیرحوضه (زیرحوضه های 6، 9، 13، 18، 21 و 24) در اولویت متوسط و 4 زیرحوضه (زیرحوضه های 1، 2، 3 و 4)در اولویت کم قرار دارند.