ارزیابی ژن های e sp و eep در سویه های انتروکوک جدا شده از نمونه های بالینی ادراری شهر تهران

عوامل مختلف از جمله مقاومت آنتی بیوتیکی انتروکوک ها و بیان ژن های دخیل در بیماری زایی، در پایداری این باکتری در شرایط مختلف و گسترش عفونت دخالت دارند. هدف از این مطالعه بررسی میزان حضور ژن های esp و eep در سویه های انتروکوک فکالبس و فاسیوم جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت های دستگاه ادراری بوده است.
در این مطالعه تجربی، تعداد 214 نمونه کلینیکی، شامل 80 نمونه کاتتر ادراری و 134 نمونه ادرار از بیماران جمع آوری شد. تعیین هویت سویه های جدا شده بر اساس رشد در محیط بایل اسکولین آگار، تحمل نمک 5/6 درصد، رنگ آمیزی گرم، آزمون های کاتالاز، هیدرولیز هیپورات، احیای تلوریت، هیدرولیز اسید آمینه آرژینین و تخمیر قندها مورد بررسی قرار گرفت. ارزیابی ژن ها با روش PCR انجام شد.
ژن esp در 83 درصد از نمونه های ادرار و 97 درصد کاتترهای ادراری و ژن eep در 100 درصد نمونه های ادرار و 90 درصد از کاتترهای ادراری حضور داشتند. میزان مقاومت چند دارویی سویه های انتروکوکی نسبت به جنتامایسین و تتراسایکلین 1/78 درصد، سفالسپورین و تتراسایکلین 75 درصد، جنتامایسین و سفالسپورین 3/59 درصد و جنتامایسین و استرپتومایسین 53 درصد برآورد شد.
نتایج می توانند نشان گر اهمیت نقش ژن esp در تشکیل بیوفیلم در بیماران باشند. با توجه به حضور ژن eep در اغلب نمونه ها می توان از آن به عنوان ابزار تشخیصی سریع به منظور ارزیابی تولید فرومون و فراهم نمودن شرایط لازم جهت انتقال پلاسمیدها بین سویه های کلینیکی و گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی باشد.