رویکرد به بیمار مبتلا به گرانولوماتوز دهانی و صورتی (مروری بر مقالات)

گرانولوم دهانی صورتی شامل گروهی از بیماری هاست که با افزایش حجم بافتهای نرم دهان و ناحیه فک وصورت با ویژگی اختصاصی التهاب گرانولوماتوز غیر کازئوز مشخص می شود. عبارت گرانولوم دهانی صورتی نخستین بار توسط Wiesenfeld در سال 1985 بیان گردید. علت دقیق گرانولوم دهانی صورتی ناشناخته است، اما عواملی را که بعضی از نظریه ها مطرح می کنند شامل آلرژی، عفونت و استعداد ژنتیکی می باشد. به دلیل تظاهرات کلینیکی بسیار متنوع آن تشخیص بالینی می تواند مشکل باشد. هدف از این مقاله مروری بحث درباره ویژگی های کلینیکی، تشخیصهای افتراقی و مراحل درمانی گرانولوم های دهانی صورتی می باشد.

به منظور یافتن مقالات خارجی به زبان انگلیسی مرتبط، با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی الکترونیک PubMed و سایت های (http://www.interscience.wiley.com) InterScience ScienceDirect (http://www.sciencedirect.com) و Google Scholar تمام مقالات موجود از سال 1950-2010 مورد بررسی قرار گرفتند. واژه های کلیدی به کار رفته عبارت بودند از: گرانولوماتوز دهانی صورتی، رویکرد، درمان. لازم به ذکر است که جهت یافتن مقالات فارسی از بانک اطلاعات مقالات علوم پزشکی ایران (IranMedex) استفاده شد.
یافته ها و

از آن جایی که نمای بالینی گرانولو ماتوزیس دهانی صورتی به تنهایی غیر اختصاصی است معمولا تشخیص آن برای کلینیسین مشکل آفرین است. مهمترین تشخیصهای افتراقی عبارتند از: بیماری کراون، سارکوئیدوز و عفونتها، گرچه بسیاری از شرایط و بیماری ها می توانند با تشکیل گرانولوم همراه باشند. به منظور رسیدن به تشخیص صحیح و انجام درمان مناسب، یک بررسی جامع بالینی، آزمایشگاهی و میکروسکوپی در اغلب موارد مورد نیاز می باشد.