نقش چرخه حیات فن آوری در مدیریت ساخت داخل

در اختیار داشتن بیشترین مجموع ذخایر هیدروکربنی، موقعیت خاص جغرافیایی، اقتصاد انرژی محور، وجود تاسیسات پالایشی و پتروشیمیایی و لزوم توسعه بیش از پیش صنعت نفت ایران در اکتشاف و استخراج از منابع جدید و افزایش ضریب بهره برداری از میادین فعلی، نشانگرهای اهمیت تقویت توانمندی در تامین قطعات و مجموعه های مورد نیاز صنعت نفت و گاز با تکیه بر توان داخلی است. داخلی سازی به همراه توسعه فن آوری، برگ برنده صنعت نفت و اقتصاد ایران در رقابت جهانی بوده و نقشی اساسی در جلوگیری از اعمال فشارهای سیاسی می تواند داشته باشد. کپی کاری و دنباله روی صرف از تولیدات شرکت های دیگر، هیچ گاه نتوانسته موفقیت سازمانی را به دنبال داشته باشد بلکه حتی مسبب کوتاه بینی صنعتی و عدم سرمایه گذاری بلند مدت در تحقیق و توسعه نیز می شود تاجائی که می توان گفت انتخاب فن آوری صحیح در زمان مناسب، بزرگترین مسئولیت مدیران چه در شرکت های بهره بردار و چه در شرکت های تولیدی و خدماتی است. عملکرد یک فن آوری در طول زمان، الگوی مشخصی دارد که از آن می توان در برنامه ریزی استراتژیک به خوبی استفاده کرد. نادیده انگاشتن این الگو به عنوان عاملی کلیدی در فرآیند برنامه ریزی، بسیار پرهزینه بوده و منجر به از دست رفتن جایگاه رقابتی یک شرکت خواهد شد. مدیریت ساخت داخل در صنعتی با پیچیدگی های فنی هم چون صنعت نفت، مستلزم درکی عمیق از چرخه حیات فن آوری، محصول، فرآیند و سیستم است.