بررسی علیت متقابل بین مصرف انرژی و رشد اقتصادی در بخش حمل و نقل ایران

وابستگی روز افزون جوامع به انرژی به دلیل جایگزینی نیروی ماشین به جای نیروی انسانی، باعث شده است که انرژی به عنوان یک عامل موثر در رشد و توسعه اقتصادی تلقی گردیده و در کارکرد بخش های مختلف اقتصادی نقش چشمگیری ایفا کند. در این مقاله تلاش شده است تا رابطه علی بین مصرف انرژی و رشد اقتصادی در بخش حمل و نقل ایران طی سال های 1346-1386 مورد بررسی قرار گیرد. برای بررسی رابطه علی بین مصرف انرژی و رشد اقتصادی در بخش حمل و نقل از آزمون علیت گرانجر و برای بررسی پایایی متغیرهای مورد نظر از روش ریشه واحد دیکی فولر تعمیم یافته استفاده شده است. همچنین از روش هسیائو برمبنای حداقل مقدار خطای پیش بینی نهایی برای تعیین تعداد وقفه های بهینه استفاده شده است.. نتایج بررسی آزمون ریشه واحد نشان می دهد که هر دو متغیر مصرف انرژی بخش حمل و نقل و رشد ارزش افزوده بخش حمل و نقل در سطح داده ها ایستا هستند و همچنین نتایج علیت گرانجر نشان می دهد که یک علیت از رشد اقتصادی به مصرف انرژی در بخش حمل و نقل وجود دارد در حالی که مصرف انرژی علیت رشد اقتصادی در بخش حمل و نقل نمی باشد.