بررسی حفاظ رادیولوژیکی و توزیع دز محفظه ای ویژه ی حمل پسمان های پرتوزای میانی نیروگاه اتمی بوشهر

در عملکرد نیروگاه های اتمی سالانه مقادیر قابل توجهی پسمان پرتوزا تولید می شود. برای حمل و نقل و دفع این پسمان ها لازم است تدابیر خاصی اندیشیده شود. بنابر استانداردهای موجود لازم است محفظه ی ویژه ی حمل پسمان ها به گونه ای طراحی شود که مقدار دز معادل بر روی سطح خارجی آن از mSv/hr2 و در فاصله 2 متری از آن از mSv/hr1/0 تجاوز نکند. هدف این پژوهش طراحی حفاظ رادیولوژیکی برای محفظه های مخصوص حمل پسمان های گروه II نیروگاه اتمی بوشهر می باشد. محاسبات توزیع دز و طراحی محفظه با استفاده از روش مونت کارلو و با بهره گیری از کد MCNP5 انجام پذیرفته است. برای محاسبات از 8 پردازنده به صورت موازی استفاده شده است. میزان فعالیت کل یک بشکه برای پسمان های نمک تغلیظ شده Bq1010×248/4، برآورد شد. هم چنین چگالی ترکیبات برطبق اسناد موجود 3kg/m2000 می باشد. این مواد در بشکه های استوانه ای به طول cm5/79 و شعاع cm55/28، با ضخامت پوسته ی mm3 و از جنس فولاد قرار دارند. توزیع دز برای یک بشکه ی حاوی پسمان نمک تغلیظ شده به دست آمد. آهنگ دز در فاصله ی cm10 از سطح، برابر mSv/hr67/15 تعیین گردید که %10 بیش تر از پیش بینی FSAR بود. به منظور کاهش دز، بشکه های حاوی پسمان های پرتوزا در درون بسته بندی های سربی با ظرفیت 4 بشکه قرار داده می شوند. ضخامت مناسب برای کاهش آهنگ دز به مقدار توصیه شده در استانداردهای موجود، برای وجوه جانبی cm2/2 برای وجه پایینی cm2 و برای وجه بالایی cm5/1 به دست آمد. با این ضخامت سرب آهنگ دز معادل بر روی سطح و در فاصله ی 2 متری از محفظه ی 12 بشکه ای به ترتیب 550 و µSv/hr 94 می باشد.