بررسی کاهش شنوایی در بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز دیابت شهر کرمان و همراهی آن با پای دیابتی

در این تحقیق که به منظور بررسی تاثیر بیماری دیابت بر شنوایی بیماران مبتلا به بیماری دیابت غیر وابسته به انسولین صورت گرفته است 130 بیمار دیابتی و 100 فرد سالم مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران دیابتی به دو گروه دیابتی و پای دیابتی تقسیم شدند. ابتدا افراد مورد مطالعه توسط کارشناس شنوایی سنجی تحت شنوایی سنجی که شامل (Pure Tone Audiometry) PTA (Speech Dischrimination Score) SDS, (Speech Reception Threshold) SRT, Impedance Audiometry بود قرار گرفتند. PTA در فرکانس های 250، 500، 1000، 2000، 4000 و 8000 هرتز انجام شد. جهت مقایسه، آستانه های شنوایی به دو گروه فرکانس های پایین (شامل 250، 500، 1000 و 2000) و فرکانس های بالا (4000 و 8000) تقسیم شدند و سپس مقادیر آستانه شنوایی با استفاده از آزمونt با یکدیگر مقایسه شد. اختلاف آستانه درفرکانس های پایین اختلاف آستانه 3.5 دسی بل و در فرکانس های بالا 11.5 دسی بل بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان داد. میانگین آستانه ها در گروه بیمار در تمام فرکانس ها 9.4±18.6 و در گروه شاهد 3.7±12.6 بود که دال بر رابطه دیابت و کاهش شنوایی می باشد. بین بیماران دیابتی و بیماران پای دیابتی از نظر کاهش شنوایی تفاوتی وجود نداشت و کاهش شنوایی در فرکانس های بالا بیشتر بود. از نظر طول دوره بیماری با افزایش طول دوره بیماری کاهش شنوایی بیشتر می شد. میانگینSDS در بیماران 99% بود که نشانه سالم بودن سیستم مرکزی شنوایی است. بین گوش راست و چپ و نیز در گروه های سنی مختلف تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت.