تاثیر اجرای شیوه تدریجی پناهی روی برخی مشخصه های مهم توده های جنگلی در سری نه شفارود گیلان

در این بررسی، تاثیر اجرای طرح جنگل داری روی تغییرات برخی شاخص های مهم توده های جنگلی در سری نه شفارود گیلان (طرح جنگل داری رزه)، در طول یک دوره 20 ساله، مطالعه شد. این بررسی در سطح دانگ تجدیدحیات در سال های 1364 و 1386 انجام شده است. روش آماربرداری در سال های 1364 و 1386 یکسان بوده و به روش تصادفی سیستماتیک با ابعاد شبکه 200×150 متر و قطعات نمونه دایره ای شکل و به مساحت 10 آری اجرا شده است. مشخصه های اندازه گیری شده در داخل هر قطعه نمونه شامل نوع گونه، قطر در ارتفاع برابر سینه، ارتفاع دو درخت شاهد داخل هر قطعه نمونه، وضعیت زادآوری و بررسی کیفی درختان بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که تغییرات مشخصه های مورد نظر شامل قطر سطح مقطع متوسط، سطح مقطع در هکتار، تعداد در هکتار، حجم در هکتار، ارتفاع لوری، تعداد زادآوری در هکتار و درجه کیفی درختان در دو آماربرداری در سطح یک درصد معنی دار است. حجم در هکتار درختان در تمامی گونه ها کاهش و از نظر ترکیب گونه ها، راش کاهش و توسکا افزایش داشته است. فراوانی زادآوری به تفکیک گونه راش و توسکا افزایش و گونه ممرز و افرا کاهش یافته است. تعداد درختان با درجه کیفی یک، کاهش و درختان با درجه کیفی دو، سه و چهار افزایش یافته است. به طور کلی، با اطمینان کامل نمی توان گفت که اهداف اولیه طرح در سطح دانگ تجدیدحیات، در پایان اجرای طرح، تحقق یافته است. این مطالعه همچنین نشان داد که با توجه به ساختار ناهم سال جنگل های شمال، تاکید به هم سال کردن آن، تلاش ثمربخشی نیست و پس از اجرای برش های بذرافشانی و نوردهی اول در شیوه تدریجی پناهی، امکان تغییر شیوه از تدریجی پناهی به تک گزینی میسر است.