تحلیل و ارزیابی پایداری کشاورزی در مناطق روستایی

امروزه دست یابی به یک نظام کشاورزی پایدار، یکی از سیاست های مهم بخش کشاورزی کشورها است. از این رو، هدف پژوهش حاضر سنجش پایداری کشاورزی در مناطق روستایی شهرستان ازنا و شناسایی عوامل اجتماعی، اقتصادی و زراعی موثر بر آن است. روش تحقیق در این بررسی از نوع تحلیلی، علی و پیمایشی بوده که با استفاده از جمع آوری آمار و اطلاعات از طریق روش های میدانی بدست آمده است. جامعه آماری این تحقیق سرپرستان خانوارهای روستایی تمامی روستاهای شهرستان ازنا است که با استفاده از فرمول کوکران نمونه ای به حجم 264 نفر از بین آنها به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردید و اطلاعات موردنیاز از طریق پرسشنامه ایی معتبر بعنوان ابزار اصلی گردآوری اطلاعات جمع آوری شد. همچنین آزمون پیش آهنگی برای بدست آوردن ضریب اعتبار پرسشنامه انجام گرفت که ضریب اطمینان آلفای کرونباخ آن بیش از 89/0 به دست آمد. یافته های حاصل از طریق تجزیه و تحلیل های آماری در نرم افزار SPSS نشان می دهد که بین چهار دهستان شهرستان ازنا از نظر میزان به کارگیری و رعایت اصول کشاورزی پایدار تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین در نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه به روش گام به گام، چهار عامل سطح تحصیلات، مهارت های اطلاعاتی، انگیزه پیشرفت و درآمد حاصل از محصول حدود 40 درصد از تغییرات متغیر پایداری کشاورزی را توضیح می دهند که در این راستا گسترش برنامه های ملی سوادآموزی، تقویت برنامه های آموزشی و ترویجی در ابعاد کمی و کیفی، تداوم روند پرداخت وام های کم بهره و کوتاه مدت و تعیین قیمت تضمینی متناسب با هزینه های تولید در راستای پایدار کردن فعالیت های کشاورزی در منطقه، از جمله پیشنهادهایی است که براساس نتایج تحقیق ارائه شده اند.