بررسی تاثیر داکسی سیکلین 20 میلی گرم به عنوان درمان کمکی همراه با جرم گیری و تسطیح سطح ریشه در بیماران مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط

هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای برخی از شاخص های کلینیکی در بیماران درمان شده مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط به روش جرم گیری و تسطیح ریشه با و بدون استفاده از داکسی سیکلین mg 20 بود.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی و دو سویه کور، 44 بیمار مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط با استفاده از درمان استاندارد جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه درمان شدند، و به طور تصادفی یکی از درمان های داکسی سیکلین با دوز mg 20 و یا دارو نما را به مدت 3 ماه و 2 بار در روز دریافت کردند. قبل و بعد از درمان پارامترهای کلینیکی شامل عمق پروبینگ، سطح اتصالات بالینی، خون ریزی به هنگام پروب کردن و شاخص تغییر یافته لثه ای ثبت شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماریMann-Whitney، Paired-tو Chi-squareمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = α).
پارامتر های بالینی در هر دو گروه مورد و شاهد به طور قابل ملاحظه ای در طول دوره مطالعه بهبود پیدا کرد (001/0 > p value). گروه درمان شده با داکسی سیکلین، به طور معنی داری کاهش عمق پروبینگ، افزایش به دست آوردن مجدد اتصالات، کاهش خون ریزی به هنگان پروب کردن و کاهش شاخص اصلاح شده لثه ای بیشتر در مقایسه با گروه درمان شده با دارونما داشت.
با توجه به محدودیت های این مطالعه، تجویز 20 میلی گرم داکسی سیکلین همراه با جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه در درمان پریودنتیت خفیف، حایز فواید بالینی بیشتری نسبت به جرم گیری و تسطیح سطوح ریشه به تنهایی است.