اثر TGF-α بر سلول های عصبی بنیادی شکنج دندانه ای و سلول های پیرامیدال ناحیه CA1 هیپوکامپ در موش صحرایی به دنبال ایسکمی - ریپرفیوژن

در ایسکمی مغزی، کاهش میزان متابولیت های مغزی در اثر کاهش جریان خون به کاهش ذخیره اکسیژن و در نتیجه مرگ بافت مغزی یا سکته مغزی منجر می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر TGF-α بر سلول های عصبی بنیادی شکنج دندانه ای و سلول های پیرامیدال ناحیه CA1 هیپوکامپ براساس مطالعات ایمونوهیستوشیمی و رفتاری در مدل تجربی ایسکمی – ریپرفیوژن مغزی در موش صحرایی نر انجام شد.

این مطالعه تجربی روی 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 250-300 gr در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. موش ها به صورت تصادفی در گروه های کنترل (تعداد:7)، شم (تعداد:7)، ایسکمی (تعداد:14) و درمان (تعداد:14) قرار گرفتند. برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. گروه شم فقط تحت استرس جراحی قرار گرفت. گروه ایسکمی (n=14) به دو زیرگروه تقسیم شد. 7 سر موش تحت القاء ایسکمی با انسداد شریان های کاروتید مشترک به مدت 30 دقیقه قرار گرفتند و 7روز بعد به روش استریوتاکسی 5 میکرولیتر PBS به داخل بطن راست تزریق شد و در روز 12 ازنظر بیان Nestin بررسی شدند. 7 سر موش باقیمانده پس از القاء ایسکمی و دریافت PBS دوماه بعد از نظر حافظه فضایی بررسی شدند. گروه درمان (n=14) به دو زیرگروه تقسیم شد. 7 سر موش تحت القاء ایسکمی قرار گرفتند و 7روز بعد 50 نانوگرم TGF-α حل شده در 5میکروگرم PBS به روش استریوتاکسی به داخل بطن راست تزریق شد. سپس در روز دوازدهم از نظر بیان Nestin بررسی شدند. 7 سر موش باقیمانده پس از القاء ایسکمی و دریافت TGF-α دوماه بعد از نظر حافظه فضایی بررسی شدند. سپس از هر گروه نیمی از موش ها (5 سر) در روز 12 و نیمی دیگر (5 سر) در روز 72 بعد از فیکساسیون با روش پرفیوژن داخل قلبی از نظر بافتی با روش ایمونوهیستوشیمی و رنگ آمیزی نیسل بررسی شدند. برای بررسی حافظه فضایی از روش morris water maze استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16 و آزمون ANOVA تجزیه و تحلیل شدند.

تجویز TGF-α به دنبال ایسکمی - ریپرفیوژن موجب افزایش بیان سلول های عصبی در شکنج دندانه ای شد و اختلاف معنی داری در تعداد نورون های پیرامیدال ناحیه CA1 هیپوکامپ موش ها در گروه های ایسکمی و درمان مشاهده گردید (P<0.05). همچنین در آزمون ماز آبی اختلاف معنی داری در شاخص حافظه فضایی در دو گروه ایسکمی و درمان مشاهده شد (P<0.05).

این مطالعه نشان داد که استفاده از TGF-α باعث کاهش آسیب های ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن به صورت افزایش تعداد نورون های پیرامیدال، بیان Nestin و بهبود حافظه می گردد.