بررسی و نقد مقاله فیلسوف - پیامبر در فلسفه سیاسی ابن سینا

اغلب کسانی که درباره آرای سیاسی ابن سینا نوشته اند به طور ضمنی اعتراف نموده اند که ابن سینا، در باب سیاست و تدبیر مدن، اندیشه سیاسی به معنای رایج ندارد. در این میان، جیمز دابلیو موریس در مقاله ای تحت عنوان «فیلسوف پیامبر در فلسفه سیاسی ابن سینا» نگاهی متفاوت به فلسفه سیاسی ابن سینا دارد که تقریبا در تعارض کامل با دیگر دیدگاه های مطرح در این باب است.
موریس معتقد است که از نظر ابن سینا فلاسفه تنها مفسران ذی صلاح میراث نبوت هستند؛ شیخ برای انبیا هیچ مرتبه خاص و ویژه ای که سایر انسان ها نتوانند به آن برسند، قائل نیست و قوه حدس و عقل قدسی را مشترک بین نوع بشر می داند، نه مختص به انبیا. از این رو، منبع علم انبیا یک منبع متداول برای همه است. ابن سینا جهت تشویق به تعقیب فلسفه و نشان دادن هناهنگی میان شرع و عقل، در مباحث مربوط به سیاست مجبور به سکوت بوده است و سخنان شیخ در باب سیاست عقیده واقعی او نیست. موریس معتقد است که از نظر ابن سینا آمریت سیاسی مختص فلاسفه است و نقش اصلی در سیاست را به فلسفه می دهد. در این نوشتار چکیده سخنان و مقاصد اصلی نویسنده این مقاله را ذیل پنج عنوان آورده، در پایان هر عنوان به نقد و بررسی آن پرداختیم.