انتخاب روش مناسب سرمایه گذاری خارجی با به کارگیری تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره در صنایع پالایش نفت جمهوری اسلامی ایران

امروزه سرمایه گذاری خارجی به عنوان یکی از مهمترین منابع تامین مالی و روش های انتقال تکنولوژی در کشورهای در حال توسعه مطرح می باشد. زیرا سرمایه گذار خارجی نسبت به سرمایه گذار داخلی از مزیت های رقابتی نظیر دسترسی به اطلاعات کافی، مهارت های مدیریتی، تکنولوژی پیشرفته و منابع مالی معتبر برخوردار است. در صنایع پالایش نفت نیز به دلیل نیاز به صرف هزینه های فراوان و تکنولوژی های پیشرفته و عدم تامین آنها از طریق منابع داخلی، سرمایه گذاری خارجی امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. اما با توجه به تعدد روش های سرمایه گذاری خارجی، انتخاب روش مناسب سرمایه گذاری خارجی برای کشورهای سرمایه پذیر نیز به عنوان یکی از تصمیمات استراتژیک مطرح است. لذا مقاله حاضر به انتخاب روش مناسب سرمایه گذاری خارجی در صنایع پالایش نفت کشور بر اساس نظر خبرگان می پردازد. این تحقیق بر مبنای روش پژوهشی، توصیفی – پیمایشی طراحی شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده نیز از آزمون های آماری و تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره از قبیل تکنیک آنتروپی و TOPSIS استفاده گردیده است.
نتایج تحقیق گویای آن است که از میان روش های مختلف سرمایه گذاری خارجی در طرح های احداث و توسعه پالایشگاه های نفتی کشور، روش سرمایه گذاری ساخت، بهره برداری و انتقال نسبت به سایر روش ها در بالاترین اولویت قرار گرفته و به عنوان مناسب ترین روش سرمایه گذاری در این صنعت انتخاب می گردد.