سطح تکنولوژی و احتمال خروج بنگاه های جدیدالورود صنایع تولیدی ایران با استفاده از مدل مخاطره کاکس

بر اساس تئوری های موجود، ورود بنگاه های جدید به صنعت، زمینه را برای شکل گیری رقابت، سیر تکاملی، رشد و نوآوری فراهم نموده و در نتیجه، رشد و توسعه اقتصادی را موجب می گردد. با این وجود، تنها در صورتی این مهم به واقعیت تبدیل خواهد شد که بنگاه های جدیدالورود توانایی ماندگاری در فعالیت اقتصادی را تا مدتی معقول دارا بوده و به عبارتی، در سال های اولیه پس از ورود، از صنعت خارج نگردند. در ادبیات اقتصاد صنعتی، دلایل متعددی برای خروج بنگاه های صنعتی مورد مطالعه قرار گرفته و در این میان سطح تکنولوژی صنعتی که بنگاه با آن فعالیت خود را آغاز نموده است، به عنوان عاملی اساسی و تاثیرگذار بر خروج آن تلقی می گردد. از این رو، هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر سطح تکنولوژی بر احتمال خروج بنگاه های جدیدالورود صنایع تولیدی ایران طی دوره 1384-1380 می باشد. داده های بنگاه های صنایع تولیدی از سرشماری های انجام شده توسط مرکز آمار ایران تهیه گردیده و سطح تکنولوژی نیز بر اساس طبقه بندی OECD تعیین شده است. مدل مورد استفاده در این پژوهش برای تعیین احتمال خروج، مدل مخاطره کاکس می باشد.
نتایج به دست آمده از این مطالعه، نشان دهنده آن است که سطح تکنولوژی صنعت، تاثیر منفی و معنی داری بر احتمال خروج بنگاه های جدیدالورود داشته و به عبارتی، بنگاه های وارد شده در صنایع با تکنولوژی متوسط و بالا، از احتمال خروج پایین تری برخوردارند.