بررسی همراهی ازدواج فامیلی و بروز معلولیت های جسمی- حرکتی

جلوگیری از تولد نوزادان معلول همواره از اهداف دانشمندان بوده است. احتمال تولد فرزندان معلول و به خصوص بیماری های ارثی مغلوب، در ازدواج های فامیلی بیشتر از بیگانه است. با توجه به شیوع بالای ازدواج فامیلی در ایران، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ازدواج فامیلی با معلولیت های جسمی- حرکتی انجام شد.
این مطالعه مقطعی آینده نگر در سال 1388 بر روی 30 کودک معلول مراجعه کننده به مرکز توانبخشی قدس شهرستان مشهد که والدین آنها ازدواج فامیلی داشتند، انجام شد. مطالعه در دو مرحله و بر روی شجره نامه این 30 کودک معلول انجام شد. ابتدا تمام فرزندان معلول موجود در شجره نامه ها از نظر ارتباط فامیلی والدین تفکیک و مقایسه شدند. سپس تمام ازدواج های موجود، به دو گروه فامیلی و بیگانه تقسیم و ارتباط آنها با معلولیت های جسمی- حرکتی موجود بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون تی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
در شجره نامه این 30 کودک، 158 مورد ازدواج فامیلی و 59 مورد کودک معلول مشاهده شد. از بین کودکان معلول، 47 کودک (6/79%) حاصل ازدواج فامیلی درجه 3، 8 کودک (6/13%) حاصل ازدواج فامیلی درجه 4 و 4 کودک (8/6%) حاصل ازدواج بیگانه بودند. میزان معلولیت کودکان در ازدواج فامیلی نسبت به ازدواج بیگانه (002/0=p) و در ازدواج درجه 3 نسبت به درجه 4 (035/0=p) به طور معنی داری بیشتر بود. در مرحله بعد، در مقایسه معلولیت ها در دو گروه ازدواج فامیلی و بیگانه، باز هم اختلاف دو گروه معنی دار بود (003/0=p).
به دنبال ازدواج فامیلی، احتمال ابتلاء فرزندان به معلولیت های جسمی - حرکتی افزایش می یابد. همچنین در بین ازدواج های خویشاوندی، ازدواج فامیلی درجه 3 نسبت به سایر موارد از نظر انتقال معلولیت خطر بیشتری دارد.