محاسبه رشد بهره وری با استفاده از مدل تلفیقی تحلیل پوششی داده ها و شاخص تورنکوئیست(مطالعه موردی پژوهشگاه صنعت نفت)

بهره وری یکی از مهم ترین معیارهای توصیف کننده استفاده صحیح و بهینه از عوامل تولید و میزان دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده است. در برنامه چهارم توسعه، تمامی سازمان ها و دستگاه های اجرایی مکلف شدند سهم ارتقای بهره وری خود در رشد تولید را معین کرده و راه کارهای لازم برای تحول کشور از یک اقتصاد نهاده محور به یک اقتصاد بهره ور را مشخص کنند. همچنین، در سیاست های کلی برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، به ارتقای سهم بهره وری در رشد اقتصادی به یک سوم در پایان برنامه اشاره شده است. برای نیل به اهداف مذکور، در این مقاله سعی شده است با استفاده از روش های ناپارامتری و مدل تلفیقی تحلیلی پوششی داده ها (DAE)، و با استفاده از شاخص تورنکوئیست، علاوه بر محاسبه رشد بهره وری در طول زمان، میزان تغییرات کارایی و فناوری در پژوهشگاه صنعت نفت مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج حاکی از آن است که تغییرات و تحولات فناوری و همچنین رشد بهره وری در طی این دوره مثبت بوده، اما تغییرات کارایی رشدی منفی داشته است.