بررسی تاثیر افزودن مقادیر مختلف نانوذرات هیدروکسی آپاتیت بر خواص مکانیکی فیشورسیلنت و رمینرالیزاسیون مینای دندان دائمی

علت اصلی شکست در کاربرد فیشورسیلنت از دست رفتن باند آن به دندان و ایجاد پوسیدگی های ثانویه است. نانوذرات هیدروکسی آپاتیت دارای خواص بیولوژیک مطلوبی هستند که با افزودن آنها به مواد ترمیمی می توان از این ویژگی ها بهره جست. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر افزودن مقادیر مختلف نانوذرات هیدروکسی آپاتیت (0 درصد (کنترل)، 1، 3، 5، 10، 15 درصد) بر خواص مکانیکی چون استحکام باند میکروبرشی و خواص فیزیکی مانند درجه تبدیل عمق کیور و بررسی رمینرالیزاسیون مینای دندان صورت پذیرفت.

در مطالعه تجربی آزمایشگاهی حاضر درصدهای وزنی مختلف شامل 0 درصد(کنترل)، 1، 3، 5، 10 و 15 درصد از نانوذرات هیدروکسی آپاتیت با ابعاد 50 نانومتر به صورت جداگانه به فیشورسیلنت اضافه شدند. سپس آزمون درجه تبدیل توسط دستگاه Fourier Transform Infrared Spectroscopy (FTIR) و عمق کیور مطابق با استاندارد ISO 4049 بر روی نمونه های آماده شده انجام گرفت. برای انجام آزمون استحکام باند میکروبرشی از 35 دندان پره مولر سالم و فاقد پوسیدگی استفاده شد. از دستگاه سنجش خواص مواد (Zwick) جهت انجام آزمون استفاده گردید. رمینرالیزاسیون مینای دندان های دائمی توسط میکروسکوپ الکترونی Scanning Electron Microscopy (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات خام بدست آمده توسط آزمون های توزیع نرمال (کلموگراف اسمیرنوف) و آنالیز واریانس یکطرفه و Post Hoc Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته ها نشان می دهند در استحکام باند میکروبرشی و درجه تبدیل در غلظت های مختلف فیشورسیلنت حاوی نانوذرات هیدروکسی آپاتیت اختلاف معناداری وجود ندارد (05/0P>). بین میانگین استحکام میکروبرشی و درجه تبدیل گروه فیشورسیلنت تجاری 3M با فیشورسیلنت معمولی تفاوت معنی داری وجود نداشت(05/0P>). عمق کیور در غلظت های10 (0P=) و 15 درصد (0P=) نسبت به گروه های قبلی کاهش یافت که از لحاظ آماری معنادار بود (05/0P<). عمق کیور گروه فیشورسیلنت تجاری 3M نسبت به فیشورسیلنت معمولی کمتر بود (0P=) که این تفاوت از نطر آماری معنی دار بود (05/0P<). ناحیه رمینرالیزه در سطح بین فیشورسیلنت و مینای دندان توسط SEM مشاهده شد. این ناحیه در غلظت های بالاتر واضح تر می گردید.

فیشورسیلنت حاوی نانوذرات هیدروکسی آپاتیت می تواند با تاثیر بر ایجاد رمینرالیزاسیون در سطح مینای دندان باعث کاهش میکرولیکیج و جلوگیری از ایجاد پوسیدگی های ثانویه شود در حالیکه خواص مکانیکی کاهش نمی یابد.