ارائه الگوی سنجش سطوح قانون پذیری دانشجویان دانشگاه های تهران (با تاکید بر مدل آجیل پارسونز)

امنیت و آزادی دو مولفه شاخص برای جوامع توسعه یافته است. به طوری که به هر میزان که دو شاخص امنیت و آزادی در جامعه ای بالاتر باشد، به همان میزان آن جامعه و شهروندان آن از میزان رضایت بالاتری برخوردار بوده و زندگی انسانی تری را تجربه خواهند کرد. بنابراین، هدف اصلی این پژوهش، سنجش سطوح قانون پذیری دانشجویان دانشگاه های تهران براساس مدل آجیل پارسونز است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی، از نظر روش های گردآوری داده ها توصیفی- تحلیلی از نوع پیمایشی است. ابزار جمع آوری داده ها نیز پرسش نامه و فیش برداری است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه های تهران تشکیل می دهند که به روش نمونه گیری طبقه ای تعداد 400 نفر مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج این تحقیق نشان داده اند که سطوح سنجش قانون پذیری دانشجویان پایین تر از سطح متوسط و میانگین کمتر از عدد سه است که مطلوب فضای دانشگاهی نمی باشد. همچنین سطح سنجش قانون پذیری دانشجویان دانشگاه های تهران با رویکرد مدل آجیل پارسونز تحت تاثیر خرده نظام سیاسی فضای دانشگاهی به میزان 84 درصد و در سطح بسیار قوی موثر است. مهم ترین شاخص های شناسایی شده این خرده نظام، اعتماد سیاسی دانشجویان است. اعتماد به شایستگی و لیاقت فرماندهان انتظامی کشور در تامین امنیت برای مردم و از همه مهم تر برای فضا و جامعه دانشگاهی، عوامل موثر و مقوم قانون-پذیری و رعایت نظم و انضباط اجتماعی از سوی دانشجویان دانشگاه های تهران است.