بررسی ارتباط شاخص فیتوکمیکال رژیم غذایی با رخداد سندرم متابولیک و عوامل خطرساز آن در بزرگسالان تهرانی طی 3 سال پی گیری: مطالعه ی قند و لیپید تهران

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی ارتباط شاخص فیتوکمیکال رژیم غذایی با رخداد سندرم متابولیک و اجزای آن در بزرگسالان تهرانی، طی 3 سال پی گیری در قالب مطالعه ی قند و لیپید تهران، طراحی و اجرا گردید.

بررسی حاضر به صورت طولی و با استفاده از داده ها افراد شرکت کننده در مرحله ی سوم (1386-1384) و چهارم (1390-1387) مطالعه ی قند و لیپید تهران صورت گرفت. رژیم غذایی افراد در ابتدای پژوهش با استفاده از پرسش نامه ی بسامد خوراک نیمه کمی پایا و روا ارزیابی، و شاخص فیتوکمیکال محاسبه گردید. نقش شاخص فیتوکمیکال در پیش بینی خطر بروز چاقی شکمی، اختلالات قند خون ناشتا، افزایش تری گلیسرید خون، فشار خون بالا و سندرم متابولیک براساس حدود تعریف شده ی بین المللی، با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک با تعدیل اثر عوامل مداخله گر ارزیابی شد.

میانگین شاخص فیتوکمیکال در ابتدای بررسی 3/12±8/29 بود. به موازات افزایش دریافت انرژی روزانه از مواد غذایی سرشار از فیتوکمیکال روند کاهشی معنی داری در شانس ابتلا به سندرم متابولیک، چاقی شکمی، افزایش تری گلیسرید خون و فشار خون بالا مشاهده شد (05/0P<). نسبت شانس ابتلا به چاقی شکمی، افزایش تری گلیسرید خون و فشار خون بالا در بالاترین چارک دریافت فیتوکمیکال ها به ترتیب 39% (نسبت شانس= 61/0 و حدود اطمینان= 99/0– 36/0)، %37 (نسبت شانس= 63/0 و حدود اطمینان= 99/0– 38/0) و 44% (نسبت شانس= 56/0 و حدود اطمینان=90/0–35/0) کمتر از پایین ترین چارک دریافت بود.

یافته های بررسی حاضر بر ضرورت افزایش انرژی دریافتی از مواد غذایی سرشار از فیتوکمیکال ها برای کاهش خطر سندرم متابولیک و عوامل مرتبط با آن تاکید دارد.