میزان آگاهی و به کارگیری روش های تدریس در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران

به منظور آشنا کردن اعضای هیات علمی رشته های علوم پزشکی با روش ها و فنون تدریس، از سال 1382 تا کنون، در دانشگاه علوم پزشکی تهران کارگاه های روش تدریس برگزار می شود. این پژوهش میزان آگاهی و به کار گیری روش ها و فنون نوین تدریس، آموزش داده شده در کارگاه های آموزشی که در فاصله ی زمانی سال های 82 تا 90 در دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شده است، را در اعضای هیات علمی این دانشگاه بررسی می کند.
در یک مطالعه توصیفی مقطعی با نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 205 نفر از اعضای هیات علمی، که در کارگاه های آموزشی روش تدریس دانشگاه علوم پزشکی تهران در فاصله ی زمانی سال های 90-82 شرکت نموده بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته50 گزینه ای روا و پایا بود که میزان آگاهی و به کارگیری40 روش تدریس استفاده شده توسط اعضای هیات علمی را بررسی می کرد. داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (T-Test و تحلیل واریانس) تجزیه و تحلیل شد.
اعضا هیات علمی بیشترین میزان آگاهی را نسبت به روش تدریس سخنرانی (با میانگین و انحراف معیار 15/1±55/8) داشتند. کمترین میزان آگاهی نسبت به روش TelePraxis (میانیگین 07/1± 75 /0) بود. روش سخنرانی همچنین پر استفاده ترین روش ها بود (بیش از 90%). روش سخنرانی برنامه ریزی شده، مناسب ترین روش از دیدگاه شرکت کنندگان بود (88%). کمبود وقت درجلسه های آموزشی، بیشترین دلیل عدم کاربرد روش های آموزش گروهی و و روش های آموزشی جدیدتر بود. 155 نفر (6/ 75%) از شرکت کنندگان از کارگاه ها رضایت داشته اند.
علی رغم تلاش دانشگاه در آموزش روش های نوین طی 10سال گذشته، اعضای هیات علمی، در آموزش های خود بیش تر به استفاده از روش های سنتی علاقه مند هستند.